Επιλογές Επιτροπής








ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ

Πανορθόδοξες Συνδιασκέψεις
Ἐντεταλμένων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν
καί Ἱερῶν Μητροπόλεων
γιά θέματα Αἱρέσεων καί Παραθρησκείας


Ἡ ἀνάγκη ὁριοθετήσεως τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως
ἔναντι τῆς προκλήσεως τῆς «Νέας Ἐποχῆς»

Ι΄ Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη
Ἐντεταλμένων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν
καί Ἱερων Μητροπόλεων γιά θέματα
Αἱρέσεων καί Παραθρησκείας
(Ἁλίαρτος Βοιωτίας, 16-21.9.1998)


ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ

Ἡ Ι΄ Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη Ἐντεταλμένων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί Ἱερῶν Μητροπόλεων γιά θέματα Αἱρέσεων και Παραθρησκείας, ἡ ὁποία συνῆλθε μέ ἀπόφαση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἀπό 16 ἕως 21-9-1998 ὑπό τήν αἰγίδα τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κ. Χριστοδούλου και ὑπό τήν προεδρία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Θηβῶν καί Λεβαδείας κ. Ἱερωνύμου, στό Συνεδριακό Κέντρο τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Θηβῶν καί Λεβαδείας στήν Ἁλίαρτο, ἀσχολήθηκε μέ τό θέμα: «Ἡ ἀνάγκη ὁριοθετήσεως τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως ἔναντι τῆς προκλήσεως τῆς "Νέας Ἐποχῆς"».

Ἡ Συνδιάσκεψη ἐπεσήμανε τήν ἀνάγκη σωστῆς και ἔγκαιρης ἀντιμετωπίσεως τῶν τεραστίων προβλημάτων πού δημιουργοῦν οι αἱρέσεις καί ἡ παραθρησκεία στο ποιμαντικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας και κατέληξε στίς παρακάτω διαπιστώσεις καί προτάσεις γιά τήν ἀντιμετώπισή τους.


Διαπιστώσεις

1. Ἡ ἐξάπλωση τῶν αἱρέσεων και τῶν παραθρησκευτικῶν ὁμάδων σέ ὅλες τίς Ὀρθόδοξες χῶρες ἔχει λάβει ἀνησυχητικές διαστάσεις. Ἐπικίνδυνες ὀργανώσεις διακινοῦν ἀνθρώπους καί μέσα χωρίς νά γνωρίζουν σύνορα καί διατείνονται ὅτι προσφέρουν ἕτοιμες «λύσεις» σέ ὅλα τά ὑπαρξιακά προβλήματα τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου.

2. Ἡ ἐμφάνισή τους γίνεται πάντοτε πίσω ἀπό ἕνα καλοφτιαγμένο προσωπεῖο. Συνήθως δέν ἀποκαλύπουν τό ἀληθινό τους πρόσωπο καί τούς ἀπώτερους σκοπούς τους.

3. Αὐτή ἡ ἀνέντιμη μεθοδευμένη τακτική τῶν ὁμάδων αὐτῶν παρασύρει στήν πλάνη τούς ἀνύποπτους ἀνθρώπους καί ἀστήρικτους πνευματικά χριστιανούς. Ἰδιαίτερα στοχεύει στό νά παγιδεύσει πολλαπλασιαστές μηνυμάτων, ὅπως πανεπιστημιακούς, ἐκπαιδευτικούς, πολιτειακούς παράγοντες καί ΜΜΕ μέ ἀπρόβλεπτες καταστροφικές συνέπειες.

4. Οἱ κινήσεις αὐτές ἐκμεταλλεύονται τά ποιμαντικά μας κενά καί ἀντιστρέφοντας τό περιεχόμενο χριστιανικῶν ὅρων διαβρώνουν ἐπικίνδυνα τό Ὀρθόδοξο φρόνημα τῶν πιστῶν, χρησιμοποιῶντας χριστιανική ὁρολογία μέ ἀποτέλεσμα χριστιανοί νά σκέπτονται αἱρετικά. Ἔχουμε περιπτώσεις, κατά τίς ὁποῖες χρησιμοποιοῦνται ναοί, κυρίως παρεκκλήσια, γιά νά κάνουν οἱ ὀπαδοί διαφόρων ὀργανώσεων διαλογισμό.

5. Μερικοί ὅροι τῆς παραθρησκείας, ὅπως αὐτοί τοῦ κάρμα καί τῆς μετενσαρκώσεως, πού προβάλλονται πολύ ἔντονα τόν τελευταῖο καιρό, κάτω ἀπό ἕνα δυτικό ἀλλά καί χριστιανικό περίβλημα, εἶναι ἐπικίνδυνοι τόσο γιά τήν πνευματική, ὅσο καί γιά τήν κοινωνική ζωή τοῦ ἀνθρώπου. Καταστρέφουν τό χριστοειδές ἀνθρώπινο πρόσωπο, ἀμαυρώνουν κάθε ἠθική ἀξία καί ἀπειλοῦν τούς κοινωνικούς καί δημοκρατικούς θεσμούς.

6. Διαπιστώνουμε σήμερα ὅτι στά πλαίσια τῆς παγκοσμιοποιήσεως τῆς Τεχνολογίας, τῆς Πολιτικῆς καί τῆς κουλτούρας καί τῆς σχετικοποιήσεως τῶν ἀληθειῶν, προωθεῖται μιά ἰδεολογία τῆς ἀνεκτικότητος. Δυστυχῶς ὅμως παρατηροῦμε, ὅτι συχνά ἡ ἐπίκληση τοῦ ἀγαθοῦ τῆς «ἀνεκτικότητος» εἶναι ὑποκριτική, διότι ἐξυπηρετεῖ σκοπιμότητες. Οἱ δῆθεν φορεῖς τῆς ἀνεκτικότητας ἀπολυτοποιοῦν τήν ἄποψή τους περί σχετικότητας καί δέν εἶναι καθόλου ἀνεκτικοί ἔναντι ἐκείνων πού θέλουν νά πιστεύουν στήν Ἀπόλυτη Ἀλήθεια, τήν μοναδικότητα τοῦ προσώπου τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

7. Ἡ Νέα Τάξη Πραγμάτων σέ θρησκευτικό ἐπίπεδο, πού ἐπιδιώκουν νά ἐπιβάλουν οἱ ὁμάδες τῆς «Νέας Ἐποχῆς», εἶναι μία πανθρησκεία, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ ἕνα τελείως ἀπροσδιόριστο κράμα στοιχείων τῶν διαφόρων θρησκειῶν μέ προσμίξεις νέων άποκρυφιστικῶν δοξασιῶν. Ἔτσι ἡ μία ἀποκαλυφθεῖσα ἐν Χριστῷ Ἀλήθεια, ἡ Ὁποία βιώνεται μέσα στήν Ὀρθοδοξη Ἐκκλησία ὡς τό Σῶμα τοῦ Ζῶντος Χριστοῦ καί Κοινωνία τῆς Ἁγίας Τριάδος, σχετικοποιεῖται καί ὑποστηρίζεται ότι όλες οἱ θρησκεῖες κινοῦνται στό ἴδιο ἐπίπεδο καί ἀποσκοποῦν στήν ἴδια καταξίωση τοῦ ἀνθρώπου.

8. Ἡ Συνδιάσκεψη χαιρετίζει τίς ἀποφάσεις τῆς Πανορθοδόξου Συναντήσεως, πού συνεκλήθη στή Θεσσαλονίκη τήν 1η Μαῒου 1998, ἐν ὄψει τῆς 8ης Γενικῆς Συνελεύσεως τοῦ Π.Σ.Ε στήν Χαράρε τῆς Ζιμπάμπουε τόν προσεχῆ Δεκέμβριο, στίς ὁποῖες ἐπισημαίνονται οἱ κίνδυνοι πού ἐγκυμονεῖ ὁ θρησκευτικός συγκρητισμός, διά τοῦ ὁποίου ἐπιδιώκεται τό πνεῦμα τῆς "Νέας Ἐποχῆς" νά διεισδύσει καί μέσα στόν δικό μας χῶρο.

9. Οἱ συγκρητιστικές θρησκευτικές ἀπόψεις, ἀποτελοῦν κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα τῆς Νέας Ἐποχῆς. Τέτοιες ἰδέες εἶναι: ἡ ἄποψη ὅτι ὅλοι οἱ δρόμοι ὁδηγοῦν στόν Θεό καί ὅλες οἱ πνευματικές πρακτικές εἶναι ἐξ ἴσου καλές καί γι' αὐτό τό λόγο πρέπει νά τίς σεβόμαστε καί δέν πρέπει νά τίς συγκρίνουμε· καί ἡ ἄλλη ἄποψη εἶναι ὅτι ὁ,τιδήποτε εἶναι καινούργιο εἶναι καλό καί ὅλα τά παλιά πρέπει νά ἀλλάξουν σύμφωνα μέ τά καινούργια.

10. Ὁ ἰσχυρισμός τῆς «Νέας Ἐποχῆς», ὅτι μπορεῖ κάποιος νά εἶναι ταυτόχρονα καί μέλος τῆς Ἐκκλησίας καί ὀπαδός ἄλλων θρησκειῶν ἤ παραθρησκευτικῶν ὁμάδων, ἀποτελεῖ ἕνα ἑλκυστικό σύνθημα, πού ὁδηγεῖ ὅμως στήν πιό καταστροφική ἐξάρτηση.

11. Οἱ ὁμάδες τῆς «Νέας Ἐποχῆς», χρησιμοποιῶντας μεθόδους χειραγωγήσεως τῆς προσωπικότητος στρατολογοῦν ὀπαδούς καί τούς μεταβάλλουν σταδιακά σέ ἄβουλα ὄντα ἀλλοιώνοντας ἐπικίνδυνα τήν προσωπικότητά τους.

12. Οἱ ὁμάδες αὐτές στοχεύουν στόν ἐκκλησιαστικό ἀποχρωματισμό ὅλων τῶν τομέων τῆς ζωῆς, ἀπειλώντας, στήν Ἑλλάδα καί στίς ἄλλες 'Ορθόδοξες Χῶρες, ἀκόμη καί τήν ἑνότητα τοῦ ἔθνους. Ἐδώ ἐντάσσεται ἡ ἐπίμονη προβολή τοῦ αἰτήματος γιά «χωρισμό Ἐκκλησίας καί κράτους» καί ἡ παρουσίαση μέ τρόπο τεχνητό τῆς Ἑλλάδος ὡς χώρας πoλυφυλετικῆς, πολυεθνικῆς καί πολυθρησκευτικῆς.

13. Οἱ ὁμάδες τῆς «Νέας Ἐποχῆς» καί περισσότερο οἱ λεγόμενες νεοφανεῖς αἱρέσεις συκοφαντοῦν ὅσους δέν συμφωνοῦν μαζί τους, φθάνοντας μάλιστα στό σημεῖο νά χαρακτηρίζουν ὡς ναζιστή καί ἐγκληματία ὅποιον ἀσκεῖ σ' αὐτές κριτική.

14. Διαπιστώθηκε ὅτι ἐπικίνδυνες πνευματικά, ἐθνικά καί κοινωνικά ἀντιλήψεις ἀπαντῶνται ὄχι μόνο στά κείμενα τῶν αἱρετικῶν, ἀλλά ἐνίοτε καί σέ ἐκπαιδευτικά ἐγχειρίδια, τυγχάνουν δέ εὐρυτάτης προβολῆς ἀπό τά Μ.Μ.Ε.

15. Μέσα στο κλίμα τῆς «Νέας Ἐποχῆς», κινεῖται καί ἡ δῆθεν ἑλληνοκεντρική κριτική θεώρηση τοῦ Χριστιανισμοῦ, πού τροφοδοτεῖ τήν αὐταπάτη τῆς ἀρχαιολατρίας η ὁποία ἀπορρίπτει τελείως τό εὐαγγελικό μήνυμα καί παρουσιάζεται ὡς ἐπιστροφή στίς δῆθεν ζωογόνες ρίζες τῆς φυλῆς, καπηλευομένη τίς ἐθνικές εὐαισθησίες τῶν νεοελλήνων.

16. Μέ ἀνησυχία διαπιστώθηκε ὅτι κρατικοί φορεῖς θέτουν ὑπό την αἰγίδα τους ἐκδηλώσεις πού προβάλλουν τόν ἀποκρυφισμό καί καταλυτικά γιά τήν νεολαία μηνύματα, ὅπως, ἡ συναυλία τῶν Rolling Stones, φεστιβάλ τραγουδιοῦ μέ νεοπαγανιστικούς τίτλους («Γαία») κλπ.

17. Ἡ Συνδιάσκεψη φρονεῖ ὅτι ἡ σύνταξη καταλόγων ὁμάδων ἀσυμβίβαστων μέ τήν 'Ορθοδοξη Πίστη, ὅπως ἐκεῖνος πού κατήρτισε ἡ Ζ΄ Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη στήν Ἁλίαρτο τό 1995, ἀποτελεῖ καρπό ποιμαντικῆς φροντίδος τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ὄχι μόνον ἔχει δικαίωμα ἀλλά καί ὑποχρέωση νά ὁριοθετεῖ τήν 'Ορθοδόξη Πίστη ἔναντι τῶν αἱρέσεων καί τῆς παραθρησκείας.

Ἐπισημαίνει έπίσης τήν ἀλλαγή προσωπείου σέ διάφορες ὁμάδες στήν προσπάθειά τους νά διεισδύσουν στό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Ἔτσι τό ΚΕΦΕ μετά την ἀπόφαση διαλύσεώς του ἀπό το Πρωτοδικεῖο καί τό Ἐφετεῖο Ἀθηνῶν, παρουσιάστηκε μέ τό ὄνομα «Ἑλληνικό Κέντρο Διανοητικῆς καί Σαηεντολογίας», τό «Πανελλήνιο Κέντρο Γνωστικῶν Σπουδῶν», ἐμφανίζεται ὡς «Παγκόσμια Γνωστική Χριστιανική Κίνηση τῆς Νέας Τάξης», το «Silva Mind Control» ὡς «Νέα Ἐκπαιδευτική» ἐνῶ εἶναι γνωστή ἡ προσπάθεια τῆς Ἑταιρείας «Σκοπιά» νά παρουσιασθεῖ μέ τήν ἐπωνυμία «Χριστιανοί Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ».


Ποιμαντική, Ἀντιμετώπιση - Προτάσεις

1. Μέσα στή σύγχρονη θύελλα τοῦ ἄκρατου συγκρητισμοῦ, εἶναι περισσότερο ἀπό ποτέ ἐπιβεβλημένη ἡ σαφής ὁριοθέτηση τῆς 'Ορθοδόξου Χριστιανικῆς πίστεως ἀπέναντι στίς νέες προκλήσεις τῆς «Νέας Ἐποχῆς».

2. Αὐτή ἡ ὁριοθέτηση ἀποτελεῖ ὄχι ἁπλῶς αὐτονόητο καί ἀναφαίρετο δικαίωμα τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά πρώτιστο καθῆκον της, πού κατ' ἀρχήν ἀποσκοπεῖ στήν προφύλαξη τῶν μελῶν Της ἀπό τήν παγίδευσή τους στίς αἱρετικές ὁμάδες καί ἔπειτα στήν μαρτυρία πρός τούς ἐκτός Ἐκκλησίας πλανωμένους τῆς ἅπαξ παραδοθείσης Μιᾶς ἐν Χριστῷ Ἀληθείας, ἀκεραίας καί ἀλωβήτου.

3. Τό ἔργο αὐτό σέ καμμιά περίπτωση δέν ἀποτελεῖ καρπό μισαλλοδοξίας οὔτε παραπέμπει σέ μεσαιωνικό «κυνήγι μαγισσῶν». Ἀντίθετα κατευθύνεται καί ἐμφορεῖται ἀπό τήν Κενωτική καί Σταυρική Ἀγάπη τοῦ Ἐσταυρωμένου Θεοῦ τῆς Ἀληθείας, τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος σταυρώθηκε «ἵνα τά διεσκορπισμένα συναγάγη εἰς ἕν» (Ἰω. 11, 52). Γι' αὐτό ἡ Συνδιάσκεψη ἐτόνισε τήν πίστιν στήν Μοναδικότητα τῆς έν Χριστῷ ἀποκαλύψεως, τοῦ Μόνου Ζῶντος καί Ἀληθινοῦ Θεοῦ, τῆς Ἁγίας Τριάδος, τοῦ Ὁποίου οἶκος καί σῶμα καί κοινωνία εἶναι ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική, Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία.

Ἡ ὁριοθέτηση τῆς Ὀρθοδοξου πίστεως εἶναι ταυτόχρονα προσφορά στην κατοχύρωση τῆς ἐλευθερίας τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως ἡ ὁποία ἀπαιτεῖ τήν σωστήν πληροφόρηση προκειμένου ἡ ὁποιαδήποτε ἐπιλογή νά εἶναι συνειδητή καί ἐλεύθερη.

4. Τό ποιμαντικό καθῆκον τῆς ὁριοθετήσεως τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως δέν πρέπει νά ἐξαντλεῖται μόνο στόν χαρακτηρισμό μιᾶς ὁμάδος ὡς ἀσυμβιβάστου μέ τήν Ὀρθοδοξο πίστη, ἀλλά πρωτίστως νά στοχεύει στή διαρκῆ καί συστηματική κατάρτιση τῶν ποιμένων και ποιμαινομένων, τόσο μέ τον συνεχῆ ἀναβαπτισμό στίς πηγές τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως, ὅσο καί μέ τήν ἐνημέρωσή τους γιά τό σκηνικό τῶν αἱρέσεων καί τῆς παραθρησκείας.

5. Ἡ ὃλη ποιμαντική προσφορά τῆς ὁριοθετήσεως τῆς Ἀληθείας δέν ἔχει σχέση οὔτε μέ κάποια ἰδεολογική προπαγάνδα οὔτε μέ στεῖρο ἀκαδημαϊσμό, ἀλλά εἶναι ἄρρηκτα συνδεδεμένη μέ τήν Εὐχαριστιακή Σύναξη τῆς Ἐκκλησίας, ὅπου βιοῦται τό Μυστήριο τοῦ «Εἷς ἐν Χριστῷ» διά τῆς κοινωνίας στό Ἕνα Ποτήριο τῆς Ἐνσάρκου Ζωῆς καί Ἀληθείας.

6. Ἐξ ἴσου ἀπαραίτητη κρίνεται καί ἡ προσεκτική ἐπιλογή τῶν ποιμένων καί ἡ προετοιμασία καί ἐπιμόρφωση λαϊκῶν στελεχῶν γιά τήν συμμετοχή τους στό κατηχητικό καί ἀντιαιρετικό ἔργο τῆς ἐνορίας. Ἐλλιπής κατάρτιση καί «οὐ κατ' ἐπίγνωσιν ζῆλος» ποιμένων καί στελεχῶν ἰδιαίτερα σ' αὐτόν τόν τομέα τοῦ ποιμαντικοῦ ἔργου - ὁδηγοῦν οέ τραγικά λάθη μέ ἀνεπανόρθωτες συνέπειες για ψυχές «ὑπέρ ὧν Χριστός ἀπέθανε».

7. Ἐπισημαίνεται ὁ κίνδυνος ἐκκοσμικεύσεως τοῦ ἀντιαιρετικοῦ ἔργου μέ τό νά ἀσχολεῖται περισσότερο μέ τίς κοινωνικές συνέπειες τῶν ἐξαρτήσεων ἀπό τίς αἱρέσεις, παρά μέ τίς πνευματικές. Ποτέ δεν πρέπει νά λησμονεῖται ὅτι ἀπόκλιση ἀπό τήν Μία Ἀλήθεια σημαίνει πρωτίστως χωρισμό ἀπό τό Ἕνα Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι «στῦλος καί ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας» (Α΄ Τιμ. 3, 15), καί ἑπομένως ἄρνηση τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας.

8. Ἄρνηση τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας ἀποτελεῖ καί ἡ υἱοθέτηση τοῦ πανθρησκειακοῦ ὁράματος τῆς «Νέας 'Εποχῆς», τό ὁποῖο στηρίζεται κυρίως σέ δύο σαθρά θεμέλια, δηλαδή στήν σχετικοποίηση τῆς Ἀληθείας καί στόν ἰσχυρισμό ὅτι ὅλοι οἱ δρόμοι ὁδηγοῦν στό ἴδιο τέρμα. Ἡ μαρτυρία τοῦ Χριστοῦ «ἐγώ εἰμι ἡ Ὁδός, ἡ Ἀλήθεια καί ἡ Ζωή» (Ἰω. 14, 6), συντρίβει αὐτές τις τάσεις τῆς πανθρησκείας καί ἀποκλείει κάθε δυνατότητα τοῦ μέλους τῆς Μιᾶς Ἐκκλησίας νά ἀνήκει συγχρόνως καί σέ ὁποιαδήποτε ὁμάδα, ἡ ὁποία διαστρέφει ἤ καπηλεύεται τήν Ἀλήθεια.

9. 'Ιδιαιτέρως πρέπει νά προσεχθεῖ τό περιεχόμενο τῶν έκδιδομένων ἀντιαιρετικῶν ἐντύπων, ὥστε νά μή περιέχουν ἀνακρίβειες ἤ λαθεμένη ποιμαντική ἀντιμετώπιση καί γίνουν τυχόν ὅπλα στά χέρια αἱρετικῶν κατά τῆς Ἐκκλησίας. Ἐξ ἄλλου, ἐπισημάνθηκε καί πάλι ἡ ἀναγκαιότητα πλήρους νομικῆς καλύψεως τοῦ ἀντιαιρετικοῦ ἔργου τῆς Ἐκκλησίας.

10. Ἐπιβάλλεται ἡ δημιουργία δικτύου μέ πανορθόδοξο χαρακτῆρα γιά ἀλληλοενημέρωση καί παράλληλα, τουλάχιστον μία φορά τον χρόνο, πανορθόδοξη συνάντηση ἐντεταλμένων γιά τό σκοπό αὐτό. Ἐπισημάνθηκε σέ σχέση μ' αὐτό ἡ ἐπιτακτική ἀνάγκη λειτουργίας μίας Πανορθόδοξης Γραμματείας, τῆς ὁποίας ἡ σύσταση προτάθηκε ἤδη στήν Δ΄ Διορθόδοξη Συνδιάσκεψη τῶν Καλαβρύτων.

Γιά τήν Ι΄ Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη


ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ
Ἐπιτροπῆς Νομικῶν


1. Ἡ ὀργάνωση Σαηεντόλοτζυ μέ τήν ἀντίστροφη ἠθική της, συνεχίζει ἀνενόχλητη τή διαβρωτική δραστηριότητά της στίς χριστιανικές χῶρες. Περιφρονεῖ δικαστικές ἀποφάσεις καί νόμους.

2. Ὁ πλουραλισμός θρησκειῶν καί παραθρησκειῶν εἶναι δόγμα τῆς θρησκείας τῆς Νέας Ἐποχῆς καί ὄχι πολιτική ἤ νομική ἀρχή.

3. Ἁρμόδιοι καί λαός κρατοῦνται σέ χαμηλό ἐπίπεδο πληροφόρησης γιά τά σημαντικά θέματα. Τά Μ.Μ.Ε. βομβαρδίζουν τούς πάvτες μέ τήν ὁρολογία τῆς Νέας Ἐποχῆς: «ἐνέργεια», «παγκόσμιο χωριό», «ἁρμονία», «θετική σκέψη», «ἐλευθερία τοῦ λόγου», «ἐλευθερία τῆς ἔκφρασης», «μητέρα γῆ», «ἡ σωτηρία τοῦ πλανήτη», «συμπαντικό...», «ἀνοχή», «ἀνεκτικότητα», «ἀνοικτή κοινωνία», «ἀλλαγή πολιτισμικοῦ "παραδείγματος"» κ.ο.κ.

4. Ὁ «θρησκευτικός πλουραλισμός», τό ἀπόλυτο δόγμα τῆς θρησκείας τῆς «Νέας 'Εποχῆς», ὁδηγεῖ κατ' εὐθείαν στήν ἀναγνώριση καί τοῦ σατανισμοῦ.

5. Ὁ σατανισμός παρουσιάζεται μέ τά προσωπεῖα τῆς τέχνης, τῆς ἐπιστήμης (σαηεvτόλoτζυ, mind machines), τῆς θρησκείας, τοῦ πολιτισμοῦ. Οἱ χῶροι αὐτοί γίνονται σεβαστοί ἀπό τό δίκαιο πού δέν προσδιορίζει τί εἶναι τέχνη, πολιτισμός, ἐπιστήμη, θρησκεία καί χρησιμεύουν τώρα ὡς πῦλες γιά νά εἰσέλθη ὡς πρότυπο ἡ σατανιστική ἀντίληψη περί ἐλευθερίας, περί ἐκφράσεως, περί «ἠθικῆς» καί νά γίνει ἡ βάση τῆς διακυβερνήσεως τῶν λαῶν.

6. Γιά τήν περιθωριοποίηση τῶν κοινωνικῶν ἀξιῶν καί προτύπων καί τήν ἀποδοχή τοῦ σατανισμοῦ, χρησιμοποιοῦνται κυρίως οἱ μέθοδοι δημιουργίας σχέσεων ἐξαρτήσεως (mind control, «πλύση ἐγκεφάλου», manipulation), τίς ὁποῖες χρησιμοποίησαν καί χρησιμοποιοῦν συστηματικά οἱ νεοφανεῖς αἱρέσεις καί οἱ παραθρησκειακές ὀργανώσεις, οἱ ὁποῖες μάλιστα παραπλανητικά, προωθοῦν τήν ἀντίληψη ὅτι δῆθεν κατά τήν ἐπιστήμη δέν ὑπάρχει «πλύση ἐγκεφάλου».

7. Πρέπει νά ἐρευνηθοῦν ἀπό τίς Ἀρχές ἀσφαλείας οἱ καταγγελίες πού συνδέουν τίς καταστροφικές λατρεῖες καί τήν διάβρωση καί κατασκοπεία πού αὐτές ἐπιχειροῦν πρός μυστικές ὑπηρεσίες.

8. 'Ιδιαίτερα πρέπει νά ἐρευνηθῆ ἀπό τίς Ἀρχές ἀσφαλείας ἡ πιθανή σύνδεση τῶν σατανιστικῶν νεοφανῶν αἱρέσεων, ἀκόμη καί αὐτῶν πού προέρχονται ἀπό τίς ΗΠΑ καθώς καί μικρότερων πυρήνων σατανισμοῦ, μέ τήν τρομοκρατία.

9. Οἱ διεθνεῖς ὀργανισμοί δείχνουν μέν εὐαισθησία γιά τήν θρησκευτική ἐλευθερία, ἀλλά ὑποβιβάζουν ἤ καί ἀδιαφοροῦν γιά τήν σημασία τῶν καταχρήσεων τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας, στίς ὁποῖες προβαίνουν συστηματικῶς οἱ καταστροφικές λατρεῖες.

10. Οἱ νεοφανεῖς αἱρέσεις καί οἱ καταστροφικές λατρεῖες ἐν γένει, ζητοῦν τήν κατάργηση κάθε φραγμοῦ στόν ἀνήθικο καί μέ ἀνεξάντλητα οἰκονομικά μέσα προσηλυτισμό πού ἀσκοῦν σέ βάρος Ὀρθοδόξων χριστιανικῶν λαῶν.

11. Πρωτεῦον στήν θρησκευτική ἐλευθερία εἶναι τό δικαίωμα νά ἔχει ὁ ἄνθρωπος τήν πίστη του στόν Θεό. Τό περαιτέρω δικαίωμα διαδόσεως πρός ἄλλους τῆς πίστεώς του, δευτερεῦον καί παρεπόμενο τοῦ προηγουμένου. Παρά ταῦτα, πολλοί νομικοί ἀκόμη καί ἁρμόδιοι διεθνῶν ὀργανισμῶν, δέν ἀσχολοῦνται μέ τίς καταχρήσεις τοῦ δικαιώματος διαδόσεως θρησκευτικῶν πεποιθήσεων καί αὐτό ἀποβαίνει σέ βάρος τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας ὡς δικαιώματος τοῦ ἀνθρώπου νά ἔχει τήν πίστη του στόν Θεό.

12. Μόλις προσφάτως καί ἡ Γερμανική Βουλή, μετά τήν Γαλλική, τήν Ἀγγλική καί τήν Βελγική, προέβη μέσῳ εἰδικῆς περί τῶν «αἱρέσεων» καί «ψυχο-ομάδων» Ἐπιτροπῆς της, σέ πολλές καί συγκεκριμένες προτάσεις γιά νομικά μέτρα κατά τῶν ἀντισυνταγματικῶν, παρανόμων καί ἀνηθίκων δραστηριοτήτων τῶν καταστροφικῶν λατρειῶν (Ἔκθεση Μαῒου 1998 τῆς ἐν λόγῳ Ἐπιτροπῆς).

13. Διαπιστώνεται ὅμως ἡ μέχρι σήμερα ἀπουσία ὁποιωνδήποτε μέτρων γιά τήν ἐφαρμογή τῶν Ψηφισμάτων καί Συστάσεων τοῦ Εὐρωκοινοβουλίου καί τῆς Κοινοβουλευτικῆς Συνελεύσεως τοῦ Συμβουλίου τῆς Εὐρώπης, γιά οὐσιαστικά μέτρα ἔναντι τῶν καταστροφικῶν λατρειῶν.

14. Ἡ Συνδιάσκεψη ἐνημερώθηκε σχετικά μέ τήν ψήφιση νόμου γιά τήν ἀπαλλαγή ἀπό τήν ἔνοπλη θητεία καί τήν «ἐναλλακτική ὑπηρεσία» σέ κοινωφελεῖς ὀργανισμούς. Ἐκφράζουμε τήν ἀνησυχία μας καί ἐπισημαίνουμε τόν κίνδυνο γιά τό ὅτι μέ αὐτόν τόν τρόπο, μέλη ὁλοκληρωτικῶν αἱρέσεων ἤ οἰκονομικοθρησκειῶν (π.χ. οἱ λεγόμενοι μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ), θά ἔχουν τή δυνατότητα παραβιάσεως τῆς θρησκευτικῆς καί προσωπικῆς ἐλευθερίας ἄλλων, ἰδίως Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, μέ τήν τοποθέτησή τους σέ κοινωφελῆ ἱδρύματα, ἀκόμη καί ἐκκλησιαστικά, λόγῳ τοῦ ὅτι ἡ ἄσκηση ἀθέμιτου προσηλυτισμοῦ εἶναι δόγμα καί συστηματική πρακτική τῶν αἱρέσεων αὐτῶν.

15. Ἀπό πολλές νεοφανεῖς αἱρέσεις γίνεται κατάχρηση τοῦ δικαιώματος ἱδρύσεως ναῶν καί εὐκτηρίων οἴκων: ἱδρύουν ἤ ἀνεγείρουν ναούς, χωρίς τίς νόμιμες προϋποθέσεις, συχνά δέ περιφρονοῦν πλῆθος διατάξεων, ἀκόμη καί πολεοδομικῶν, προκειμένου νά ἀσκήσουν ἀθέμιτο προσηλυτισμό σέ βάρος, ἰδίως, τῶν Ὀρθοδόξων χριστιανῶν.

16. Ἐσχάτως παρατηρεῖται ἐντεινόμενη παραπληροφόρηση τῆς κοινῆς γνώμης καί ἰδίως τῶν νομικῶν, ἐκ μέρους καθηγητῶν τῆς νομικῆς σέ Ἀνώτατα Ἐκπαιδευτικά Ἱδρύματα, οἱ ὁποῖοι σχετίζονται μέ νεοφανεῖς αἱρέσεις καί παραθρησκεῖες ὡς δικηγόροι τους. Υἱοθετοῦν ἀδίστακτα τήν προπαγάνδα τῶν καταστροφικῶν λατρειῶν γιά τήν «ἀνάγκη» χωρισμοῦ τοῦ κράτους ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί γιά τήν θρησκευτική ἐλευθερία.

17. Ὑπάρχει ἀνάγκη νομοθετικῆς καί διοικητικῆς ἐφαρμογῆς τῆς παραγράφου 2 τοῦ ἄρθρου 9 τῆς Εὐρωπαϊκῆς Συμβάσεως τῶν Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου, ἡ ὁποία ἀναφέρεται εἰς τούς ἐπιβαλλομένους περιορισμούς στήν ἄσκηση τοῦ δικαιώματος τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας, ὥστε νά μήν ἀσκεῖται καταχρηστικῶς. Τοῦτο ὅλως ἰδιαιτέρως στήν Ρωσία καί ἐν γένει τήν ἀνατολική Εὐρώπη, ὅπου τά ἄφθονα οἰκονομικά μέσα τῶν νεοφανῶν αἱρέσεων παραλύουν τήν ἐφαρμογή ἀκόμη καί τῶν ἐλαχίστων περιορισμῶν στήν ἀνήθικη καί ἐπικίνδυνη δράση τους.

18. Ὑπάρχει ἐπείγουσα ἀνάγκη ἐνημερώσως Κοινοβουλίων, δικαστικῶν καί διοικητικῶν Ἀρχῶν στίς ἱστορικῶς Ὀρθόδοξες χριστιανικές χῶρες περί τῆς διαβρώσεως τοῦ χώρου τῆς οἰκονομίας ἀπό τίς νεοφανεῖς αἱρέσεις καί τήν παραθρησκεία.

Γιά τήν νομική Ἐπιτροπή τῆς Συνδιασκέψεως
Νικ. Σταυριανίδης, Χρ. Δερμοσονιάδnς,
Στ. Ταμάσιος, Γ. Κρίππας

Προηγούμενη σελίδα