Δελτία Τύπου της Ιεράς Συνόδου
Περί τοῦ νομοσχεδίου γιά τήν ἰατρικά ὑποβοηθούμενη ἀναπαραγωγή.(16/9/2002).
Ἐν Ἀθήναις τῇ 16η Σεπτεμβρίου 2002
Πρόσφατα, ἁρμόδια ἐπιτροπὴ ἀστικολόγων ὑπέβαλε σχέδιο νόμου στὸ ῾Υπουργεῖο Δικαιοσύνης, μὲ τίτλο «ἰατρική «ὑποβοήθηση στὴν ἀνθρώπινη ἀναπαραγωγή». Τὸ σχέδιο αὐτὸ ἤδη κατετέθη στὸ Γ´ θερινὸ τμῆμα τῆς Βουλῆς πρὸς συζήτηση καὶ ψήφιση.
᾿Επειδὴ μιὰ τέτοια νομοθετικὴ ρύθμιση στὴν οὐσία ἀνατρέπει τὸ οἰκογενειακό μας δίκαιο καὶ ἔντονα ἀλλοιώνει τὴν οἰκογενειακὴ ἠθική, φρονοῦμε ὅτι:
1) Προτοῦ τὸ σχέδιο νόμου συζητηθεῖ στὴ Βουλή, πρέπει ὁπωσδήποτε νὰ ζητηθεῖ ἡ γνώμη ὅλων τῶν ἐμπλεκομένων φορέων καὶ φυσικὰ καὶ τῆς ᾿Εκκλησίας, ὅπως αὐτὸ ἔχει συμβεῖ καὶ στὸ παρελθὸν μὲ ἄλλα νομοσχέδια (π.χ. μεταμοσχεύσεις).
2) Λόγῳ τῆς ἰδιαίτερης σπουδαιότητος τοῦ συγκεκριμένου νομοσχεδίου, πρέπει: α) νὰ δοθεῖ περισσότερος χρόνος ἐπεξεργασίας τῶν λεπτομερειῶν του,
β) νὰ ὑπάρξει κατὰ τὸ δυνατὸν εὐρύτερη κάλυψη ἀπόψεων,
γ) νὰ συζητηθεῖ τὸ θέμα στὴν ὁλομέλεια τῆς Βουλῆς.
3) Τὸ γεγονὸς ὅτι τὸ συγκεκριμένο νομοσχέδιο ἀπησχόλησε μία ἐπιτροπὴ ἀστικολόγων καὶ μόνον, δίχως ἐκπροσώπους διαφορετικῶν τάσεων καὶ εὐαισθησιῶν (ἰατρούς, γενετιστές, θεολόγους, συνταγματολόγους, ψυχολόγους κ.λπ.), σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴ βιασύνη μὲ τὴν ὁποία κατατίθεται στὴ Βουλή, τροφοδοτεῖ τὴν καχυποψία τῶν πολιτῶν καὶ δικαιολογεῖ τὸν φόβο ὅτι κάποιοι λίγοι ἐπιβάλλονται στοὺς πολλούς, οἱ μὴ ἁρμοδιότεροι ἀποφασίζουν γιὰ τοὺς ἄμεσα ἐμπλεκόμενους καὶ τελικὰ ὁ ἱερὸς θεσμὸς τῆς οἰκογένειας ἀπειλεῖται ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ τὸν προστατεύουν.
4) Τὸ νομοσχέδιο ὑποστηρίζεται ἀπὸ τοὺς συντάκτες του ὅτι εἶναι τὸ πιὸ «προοδευτικό» στὴν Εὐρώπη. ᾿Επειδὴ ὅλοι μας ἀγαποῦμε τὴν πρόοδο, διερωτώμεθα τί ἐννοοῦν οἱ ὑποστηρικτές του; Μήπως θεωροῦν ὡς «συντηρητισμό» τὸ ὅτι ἡ χώρα μας ἔχει τὰ λιγότερα διαζύγια ἢ τὸ ὅτι διακρίνεται γιὰ τὴν συνοχὴ τῶν οἰκογενειακῶν της δεσμῶν ἢ τὸ ὅτι ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν πολιτῶν ἐπιλέγει τὸν θρησκευτικὸ γάμο;
5) Μήπως πρόοδος εἶναι νὰ ἀποκαλεῖται τὸ ἔμβρυο «γεννητικὸ ὑλικό» γιὰ νὰ τὸ κάνουμε ὅ,τι θέλουμε καὶ μάλιστα μὲ τὴν εὐλογία τοῦ νόμου; Εἶναι ἴσως ἡ πρώτη φορὰ ποὺ κάποιοι «προοδευτικοί» τολμοῦν νὰ ταυτίσουν τὸν ἄνθρωπο στὴν ἐμβρυϊκή του κατάσταση μὲ «ὑλικό».
6) ῾Ο νόμος εἰσηγεῖται τὴ γονιμοποίηση μὲ σπέρμα ἀποθανόντος συζύγου καὶ τὴν τεκνοποίηση ἀγάμων καὶ ὑπερήλικων μητέρων. Μήπως πρόοδος εἶναι νὰ ὑποχρεώνουμε ἀνθρώπους νὰ ἔρχονται σ᾿ αὐτὸν τὸν κόσμο μὲ δεδομένη τὴν ὀρφάνια ἢ νὰ ἀγνοοῦμε τοὺ φυσικοὺς νόμους ποὺ προσδιορίζουν τοὺς ὅρους ἀνάπτυξης ἑνὸς ἀνθρώπου;
7) Μήπως ἡ θεσμοθέτηση τοῦ δανεισμοῦ σπέρματος ἢ καὶ ἐμβρύου, ἡ νομιμοποίηση τῆς δανεικῆς μήτρας καὶ τὰ συναφῆ μέτρα πού, ὅπως δηλώνουν οἱ ὑπεύθυνοι, μποροῦν νὰ ὁδηγήσουν στὸ φαινόμενο νὰ γεννηθοῦν παιδιὰ μὲ πέντε γονεῖς ἀποδεικνύουν τὸν προοδευτικὸ χαρακτήρα τοῦ νόμου;
8) ῾Ο νόμος, ὅπως προτείνεται, δέχεται τὴ δημιουργία «πλεοναζόντων ἐμβρύων». ῾Η ᾿Εκκλησία ἀρνεῖται νὰ δεχθεῖ ὅτι ὑπάρχουν περισσευούμενοι συνάνθρωποί μας, τὴν τύχη τῶν ὁποίων μάλιστα καθορίζουν κάποιοι τρίτοι. ῾Ο κάθε ἄνθρωπος -καὶ συνεπῶς τὸ κάθε ἔμβρυο- ἔχει τὴν μοναδικότητα τοῦ προσώπου, τὴν ἱερότητα τῆς ἀνεπανάληπτης εἰκόνας τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἀναγκαιότητα τῆς κοινωνίας τῶν ὑπολοίπων μαζί του.
9) ῾Η κατάψυξη τῶν ἐμβρύων συνδυάζεται μὲ ἀξεπέραστα προβλήματα. Γιὰ παράδειγμα, πόσο χρόνο εἶναι θεμιτὸ νὰ διατηροῦνται ἔμβρυα στὴν κατάψυξη καὶ τί θὰ γίνει στὴν περίπτωση ποὺ λόγῳ διαζυγίου ἢ θανάτου ἢ κάποιας ἄλλης αἰτίας οἱ γονεῖς δὲν τὰ ἀναζητήσουν; Εἶναι καλύτερο αὐτὰ νὰ καταστραφοῦν ἢ νὰ δωρηθοῦν σὲ κάποιο ἄλλο ζευγάρι; ποιός εἶναι ὁ ἁρμόδιος νὰ διαλέξει ἀνάμεσα σὲ δυὸ κακὰ τὸ μὴ χεῖρον;
10) Τὰ νέα μέτρα μπορεῖ νὰ ὁδηγήσουν στὸ φαινόμενο ἐξασθένησης ἢ καὶ ἀμφισβήτησης τῆς σχέσης γονέως-παιδιοῦ ἢ μὴ ἰσοδύναμης σχέσης τῶν δύο γονέων μὲ τὸ παιδὶ - ἀφοῦ ὁ ἕνας ἐκ τῶν γονέων εἶναι φυσικὸς γονέας καὶ ὁ ἄλλος ἐπέχει θέσιν πατριοῦ ἢ μητριᾶς- ἢ παρεμβολῆς τῆς φέρουσας μητέρας στὴν ἱερὴ σχέση τῶν γενετικῶν γονέων μὲ τὸ παιδί, στὴ δημιουργία ἀδελφῶν ἀγνώστων μεταξύ τους κ.ἄ. Κάθε μορφὴ ἑτερόλογης γονιμοποίησης στὴν οὐσία προκαλεῖ ὑποβιβασμὸ τῆς ἐννοίας τῆς μητρότητος καὶ τῆς πατρότητος καί, ἐπειδὴ παρεμβάλλει τρίτο πρόσωπο στὴν ἱερὴ διαδικασία τῆς ἀνθρώπινης ἀναπαραγωγῆς, ὑποβαθμίζει καὶ τὸ μυστήριο τοῦ γάμου.
11) ῾Η δυνατότητα κυοφορίας ἀπὸ φέρουσα ἢ ὑποκατάστατη μητέρα μπορεῖ μὲν νὰ ἔχει τὴ θετική της πλευρὰ κατὰ τὸ ὅτι ἐξυπηρετεῖται ἔτσι ἡ κυοφορία, ἐπειδὴ ὅμως ὁ ἀναπτυσσόμενος σύνδεσμος μὲ τὸ ἔμβρυο κατὰ τὴν κύηση εἶναι οὐσιαστικὸ καὶ ἀναπόσπαστο μέρος, ὄχι μόνο τῆς μητρότητος, ἀλλὰ καὶ τῆς ἐμβρυϊκῆς ἀνάπτυξης, ἡ συνέχιση τῆς σχέσεως φέρουσας μητέρας-παιδιοῦ ἀδικεῖ τοὺς γενετικοὺς γονεῖς, ἡ διακοπή της ἀδικεῖ τὴ φέρουσα μητέρα, ἀμφότερες δὲ οἱ λύσεις ἀδικοῦν πρὸ πάντων τὸ παιδί, διασαλεύοντας ἔτσι τὴν οἰκογενειακὴ συνοχή.
12) ῾Ο νέος νόμος δίνει τὴ δυνατότητα τεκνοποίησης καὶ στὶς ἄγαμες μητέρες. Τὸ γεγονὸς ὅμως αὐτὸ πρέπει νὰ ἀπορριφθεῖ διότι ἀφ᾿ ἑνὸς μὲν ἐξυπονοεῖ γέννηση ἐκτὸς γάμου, ἀφ᾿ ἑτέρου δὲ ἀδικεῖ τὸ παιδὶ κατὰ τὸ ὅτι προγραμματίζει τὴν δίχως πατέρα ἀνάπτυξή του. ᾿Επὶ πλέον ἀνοίγει τὸν δρόμο γιὰ θεσμοθέτηση παρὰ φύσιν συμβιώσεων καὶ τεκνοποιΐας, μὲ καταστροφικὲς ψυχολογικὲς συνέπειες στὸ παιδὶ καὶ ἀνυπολόγιστες στὴν κοινωνία.
13) ῾Η ᾿Εκκλησία θεωρεῖ ὅτι τὴ στιγμὴ αὐτὴν ἴσως ἐπιβάλλεται νὰ συζητηθεῖ πάλι τὸ θέμα τῶν ἀμβλώσεων καὶ τῆς νομικῆς φύσης τοῦ ἐμβρύου. Μόνον ἔτσι θὰ ἀνοίξει ὁ δρόμος γιὰ οὐσιαστικὸ διάλογο καὶ θὰ διαφυλαχθεῖ ἡ ἱερότητα τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου, ποὺ τόσο ἔχει πρόσφατα βεβηλωθεῖ.
14) ῾Η σύγχρονη τεχνολογία δὲν δίνει μόνον λύσεις, ἀλλὰ καὶ δημιουργεῖ ἐπίμονες ἀνάγκες καὶ ἀξεπέραστα προβλήματα στὴ ζωή μας. Μόνον ἂν προσδιορίσουμε τὰ ὅριά μας θὰ μεταμορφώσουμε τὸ ἐπίτευγμα σὲ εὐλογία καὶ τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ βιολογικὴ ὀντότητα πεπερασμένου χρόνου σὲ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ μὲ αἰώνια προοπτική.
