Εγκύκλιοι της Ιεράς Συνόδου

Προηγούμενη σελίδα | Εκτύπωση

"Περί χειροθεσίας Ἀρχιμανδρίτου ὑπηρετοῦντος εἰς ἐκκλησιαστικήν διακονίαν ἐν τῷ κόσμῳ" - ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑ(21/10/2011)
(21/10/2011).

Αριθμ. Πρωτ. 6147
Αριθμ. Διεκπ. 2743

Αθήνησι 21ῃ Ὀκτωβρίου 2011

ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Πρός
Τήν Ἱεράν Ἀρχιεπισκοπήν Ἀθηνῶν καί
Τάς Ἱεράς Μητροπόλεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.


ΘΕΜΑ : «Περί χειροθεσίας Ἀρχιμανδρίτου ὑπηρετοῦντος εἰς ἐκκλησιαστικήν διακονίαν ἐν τῷ κόσμῳ».


Ἐκ Συνοδικῆς Ἀποφάσεως, ληφθείσης ἐν τῇ Συνεδρίᾳ τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς 13ης μηνός Ὀκτωβρίου ἐ.ἔ., ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος, ἐν τῇ ῥηθείσῃ Συνεδρίᾳ Αὐτῆς, λαβοῦσα ὑπ' ὄψιν ὑποβληθεῖσαν πρός ἔγκρισιν εὐχήν ἐπί χειροθεσίᾳ ὑπηρετοῦντος εἰς ἐκκλησιαστικήν διακονίαν ἐν τῷ κόσμῳ Ἀρχιμανδρίτου, ποιηθεῖσαν ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας κ. Ἰωήλ, ἀπεφάσισεν ὅπως ἔνθεν μέν ἐγκρίνῃ τήν κατά τά ἀνωτέρω εὐχήν, ἔνθεν δέ ἀποστείλῃ ταύτην συνημμένως ᾦδε, εἰς τούς ἑκασταχοῦ Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτας παραγγέλλουσα τήν ἀνάγνωσίν της κατά τήν ἀπονομήν τοῦ ὀφφικίου τοῦ Ἀρχιμανδρίτου εἰς ἐν τῷ κόσμῳ εἰς ἐκκλησιαστικήν διακονίαν ὑπηρετοῦντα τοιοῦτον Ἱερομόναχον, τῆς ἀντιστοίχου εὐχῆς, τῆς ἐν τῷ Ἀρχιερατικῷ ἤ ἐν τῷ Μεγάλῳ Εὐχολογίῳ, ἀναγινωσκομένης εἰς περίπτωσιν χειροθεσίας εἰς Ἀρχιμανδρίτην Ἱερομονάχου ἐγκαταβιοῦντος ἐντός Ἱερᾶς Μονῆς.


Ἐντολῇ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου
Ὁ Ἀρχιγραμματεύς
† Ὁ Διαυλείας Γαβριήλ



ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ
ΥΠΗΡΕΤΟΥΝΤΟΣ ΕΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΝ
ΔΙΑΚΟΝΙΑΝ ΕΝ ΤΩι ΚΟΣΜΩι

Ποιήμα τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου
Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας κ. Ἰωήλ

Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, ὁ Ἀρχηγός τῆς σωτηρίας ἡμῶν (Ἑβρ. 2,10), ὁ πανσόφως εἰπών «ὁς ἐάν θέλῃ ἐν ὑμῖν μέγας γενέσθαι, ἔσται ὑμῶν διάκονος», ὁ Παῦλον ἐμπνεύσας τόν Ἀπόστολόν Σου γράψαι πρός τόν μαθητήν αὐτοῦ Τιμόθεον «οἱ καλῶς προεστῶτες πρεσβύτεροι διπλῆς τιμῆς ἀξιούσθωσαν, μάλιστα οἱ κοπιῶντες ἐν λόγῳ καί διδασκαλίᾳ» (Α΄ Τιμ. 5,17), «ὁ πρῶτος ἐξ ἀναστάσεως» (Πραξ. 26, 23), «τό ἄλφα καί τό ὠμέγα» (Ἀπ. 1,8) τῶν ἀνθρώπων, ὁ βεβαιώσας ἀπαρατρέπτως ὅτι «πᾶς ὅς ἀφῆκεν οἰκίαν ἤ ἀδελφούς ἤ ἀδελφάς ἤ πατέρα ἤ μητέρα ἤ γυναῖκα ἤ τέκνα ἤ ἀγρούς ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου, ἑκατονταπλασίονα λήψεται καί ζωήν αἰώνιον κληρονομήσει» (Ματθ. 19,29), ὁ ἐπαινέσας τόν πολλαπλασιάσαντα τά δοθέντα αὐτῷ τάλαντα λέγων· «ἐπί ὀλίγα ἧς πιστός, ἐπί πολλῶν σε καταστήσω» (Ματθ. 25, 21), αὐτός, Πανάγιε Δέσποτα, δός τήν χάριν Σου τήν ἐπουράνιον τῷ δούλῳ Σου (τῷδε) ὄντι Ἱερομονάχῳ, καί χάρισαι αὐτῷ τήν τιμήν, τό ὄνομα, τήν ἀξίαν καί τήν περιωπήν τοῦ Ἀρχιμανδρίτου τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς (ἤ Μητροπόλεως) ἡμῶν. Οὗτος, Κύριε, ὑπέρ πάντα καί πάντας ἠγάπησεν τό τίμιόν Σου Ὄνομα, καί ἑαυτόν παρέδωκεν ὑπέρ τῆς Σῆς δόξης καί εὐκλείας, ἀποῤῥίψας τά γεηρά καί ἐπίκηρα τοῦ ματαίου βίου τούτου.

Δός αὐτῷ σύνεσιν ἐν πᾶσι, ταπείνωσιν ἀληθῆ, πνεῦμα διακονίας καί θυσίας ὑπέρ τῶν πιστῶν καί θεοφιλῆ ὑπακοήν ἐν τοῖς παραγγέλμασι τῆς Ἐκκλησίας, ἵνα δοξάζηται δι’ αὐτοῦ τό πάντιμον καί μεγαλοπρεπές Ὄνομά Σου, σύν τῷ Ἀνάρχῳ Σου Πατρί καί τῷ Παναγίῳ καί Ἀγαθῷ καί Ζωοποιῷ Σου Πνεύματι, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.