Ανακοινωθέντα της Ιεράς Συνόδου
Ανακοινωθέν της Ι. Σ. (6/ 9/ 2006)(6/9/2006).
Την έκπληξη του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Χριστοδούλου και των μελών της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου προκάλεσε ο τρόπος προβολής από μερίδα του Τύπου του χθεσινού Ανακοινωθέντος της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου σχετικώς προς το ανακύψαν ζήτημα της πνευματικής σχέσεως των Ιερέων – Πνευματικών με τις σχολικές μονάδες της Χώρας.
Αναφορές στον Τύπο, όπως «εχθρική πράξη την χαρακτήρισε ο Αρχιεπίσκοπος, αντεπίθεση για την εξομολόγηση, κρίση στις σχέσεις Εκκλησίας με το Υπουργείο Παιδείας, κεραυνοί της Εκκλησίας, οξεία αντίδραση, ιερά βέλη, ιερός πόλεμος για την εξομολόγηση, αντιπαράθεση Κράτους – Εκκλησίας, ανάθεμα στην εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας, ιεροί κεραυνοί» κ.α., δεικνύουν κακή ενημέρωση η και παραπληροφόρηση μερίδος των δημοσιογράφων, μη διασταύρωση των όποιων «πληροφοριών», αλλά και επίκληση μάλλον αναξιοπίστων πηγών. Επιπλέον, περιγράφουν σκηνικό εμφυλίου πολέμου, ο οποίος ούτε έχει ξεσπάσει, ούτε πρόκειται να ξεσπάσει, μεταξύ Εκκλησίας και Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, η συνεργασία με το οποίο, για πλείστα όσα ζητήματα, βρίσκεται σε πολύ καλό δρόμο.
Με το χθεσινό Ανακοινωθέν η Ιερά Σύνοδος, με τρόπο απολύτως ήρεμο και νηφάλιο, εξέφρασε τις απόψεις Της (άραγε είναι τόσο κακό αυτό;) και τοποθετήθηκε επί ενός ζητήματος το οποίο αφορά στην πνευματική σχέση της Εκκλησίας με τα μέλη Της, σχέση που δεν περιορίζεται ούτε από χωρικούς, ούτε από χρονικούς περιορισμούς και δεσμεύσεις, και δεν υποχωρεί ενώπιον των όποιων κοσμικών αντιδραστικών δυνάμεων και σκοπιμοτήτων. Η σχέση αυτή λειτουργεί διαρκώς με σκοπό την πνευματική στήριξη και ηθική συμπαράσταση του ανθρώπου, εν προκειμένω του νέου, ο οποίος βάλλεται ανελέητα, στην εποχή μας, από «πυρά», σαν και αυτά που απασχολούν, με τρόπο τραγικό, την Ελληνική επικαιρότητα, τους τελευταίους μήνες. Στον αγώνα αυτό η Εκκλησία περιμένει να έχει αρωγό την Εκπαιδευτική κοινότητα, όπως συμβαίνει στην Ευρώπη, όπου η συνεργασία των Εκκλησιών και των Εκπαιδευτικών θεωρείται αυτονόητη, συμβάλλουσα στην ψυχική ισορροπία των νέων, στην κατανόηση της κρισιμότητος των καιρών και στην αντιμετώπιση των προκλήσεων απέναντι στις οποίες βρίσκονται έκθετα τα παιδιά.
Αντί, λοιπόν, τόσο εύκολα, απερίσκεπτα, επιπόλαια και, δυστυχώς αντιδεοντολογικά – καθώς η επίσημη ενημέρωση υπάρχει και είναι σαφής – να αποφασίζουμε να πλήξουμε την Εκκλησία, η οποία το μόνο που έπραξε χθες ήταν να ευχηθεί «να τεθεί το πραγματικό συμφέρον των παιδιών υπεράνω πάσης άλλης σκοπιμότητος» και να δημιουργήσουμε προβλήματα εκ του μη όντος, καλό θα ήταν να συνειδητοποιήσουμε ότι η πορεία προς την πρόοδο και την εξέλιξη επ’ ουδενί λόγω σημαίνει σύγκρουση η κατάργηση των παραδεδομένων, αλλά σεβασμό σε αρχές, αξίες και ιερές συνήθειες και παραδόσεις από τις οποίες μόνο το καλό, το υγιές και το αγαθό εκπορεύονται.
Εκ της Ιεράς Συνόδου.
