Ομιλία Μακαριωτάτου κατά τη Θεία Λειτουργία στoν Πατριαρχικό Ναό Αλεξανδρείας (21/6/2009)Μακαριώτατε Πάπα καὶ Πατριάρχα ᾿Αλεξανδρείας καὶ πάσης ᾿Αφρικῆς κ. Θεόδωρε, Σεβασμιώτατοι ἅγιοι ᾿Αρχιερεῖς, ᾿Εξοχώτατε κ. ῾Υφυπουργέ, ᾿Εντιμότατοι Πρέσβεις Εὐλογημένε καὶ πιστὲ λαέ, ῎Εχοντας μοιραστεῖ καὶ συμμετάσχει στὸ θαῦμα τῶν θαυμάτων, στὴν μία καὶ μοναδικὴ πεμπτουσία τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, στὴν διαχρονικὴ ἐνσάρκωση τοῦ Θεοῦ Λόγου μέσα στὴν ἱστορία, στὸ μυστήριο τῶν μυστηρίων ποὺ εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία, βιώσαμε ἐκ νέου τὸ μεγαλεῖον τῆς ἑνότητος ὅλων ἡμῶν εἰς ἕνα σῶμα, μία φωνή, μία καὶ ἀληθινὴ πίστη. Δὲν θὰ ἦτο δὲ δυνατὸν νὰ ὁλοκληρωθεῖ ἡ εἰρηνική μου αὐτὴ ἐπίσκεψη στὴν μεγάλη πόλη τῆς ᾿Αλεξανδρείας, στὴν Δευτερόθρονη καθέδρα τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Μάρκου, στὴν κατὰ ᾿Αφρικὴν ᾿Εκκλησία τῶν μαρτύρων καὶ τῶν ἀσκητῶν, χωρὶς τὴν οὐσιαστικὴ ἐπιβεβαίωση καὶ ἐπισφράγιση τῆς ἀμοιβαίας ἀγάπης ποὺ πραγματώνεται μέσα στὴ Θεία Εὐχαριστία καὶ ἡ ὁποία συγκρατεῖ καὶ ἐκφράζει τοὺς ἱστορικοὺς δεσμοὺς ποὺ διέπουν τὶς σχέσεις τῶν ᾿Εκκλησιῶν μας, Μακαριώτατε. Κύριο καὶ πρωταρχικὸ γνώρισμα ἑνότητος εἶναι ἡ κοινή μας πίστη, ἡ πίστη τῶν ῾Αγίων ᾿Αποστόλων καὶ τῶν Πατέρων τῆς ᾿Εκκλησίας, ἔχοντας ὡς ἀκρογωνιαῖο λίθο τὸν ᾿Ιησοῦ Χριστό, τὸ σῶμα καὶ τὸ αἷμα τοῦ ὁποίου ἐλάβαμε στὸ εὐλαβικὸ αὐτὸ συλλείτουργο. ῾Η πίστη μας αὐτὴ ἀποτελεῖ τὸ θεμέλιο ἀλλὰ καὶ τὴν ἐγγύηση τῆς διαχρονικῆς πορείας τῆς ᾿Εκκλησίας μέσα στὴν ἀνθρώπινη καὶ ἱστορικὴ ἔκφρασή Της. Συγκλονιστικὴ καὶ συνάμα οὐσιαστικὴ προβολὴ τῆς κοινῆς μας ἐκκλησιολογικῆς παράδοσης εἶναι ἡ μεταφορὰ τῆς μυστηριακῆς αὐτῆς ἀτμόσφαιρας στὴν καθημερινότητα ἑκάστου χριστιανοῦ, ἀνεξαρτήτως χρώματος, γλώσσας καὶ πολιτισμοῦ, εἶναι ἡ λεγομένη Λειτουργία μετὰ τὴν Θεία Λειτουργία, ἡ ὀντολογικὴ δηλαδὴ ἔκφραση τοῦ μηνύματος τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ πραγμάτωσή του σὲ ἔργα καὶ πράξεις, σὲ ὁρατὰ σημεῖα τῆς χάριτος τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους. Δὲν θὰ εἶχε κανένα νόημα ἡ τέλεση οἱουδήποτε μυστηρίου καὶ ὅλως ἰδιαιτέρως τῆς Θείας Εὐχαριστίας χωρὶς τὴν συμμετοχή, τὴν ἐνεργὸ παρουσία τοῦ ἀνθρώπου γιὰ τὸν ὁποῖο ὁ ᾿Ιησοῦς Χριστὸς ἐκκένωσε ἑαυτὸν καὶ σταυρώθηκε ἀναλαμβάνοντας τὶς ἁμαρτίες τῆς ἀνθρωπότητας, δίδοντας ἔτσι τὴν εὐκαιρία, γιὰ καταλλαγὴ καὶ γιὰ συνάντηση μὲ τὸν ἄλλο, τὸν ξένο, τὸν φτωχό, τὸν πεινασμένο τὸν κατατρεγμένο, τὸν κάθε ἐμπερίστατο ἀδελφό μας. Αὐτὴ τὴν μεγαλειώδη συνάντηση περιγράφει ἄλλωστε καὶ ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή, τοῦ Χριστοῦ μὲ τοὺς μαθητές του, τοὺς ὁποίους προτρέπει νὰ τὸν ἀκολουθήσουν, «Δεῦτε ὀπίσω μου, καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων». Τοὺς καλεῖ νὰ ἀναλάβουν τὴν εὐθύνη τῆς διαδόσεως τοῦ εὐαγγελικοῦ λόγου πρὸς τοὺς ἀνθρώπους, τοὺς χρήζει ἱεραποστόλους, θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε, δίνοντάς τους τὴν σαφῆ ἐντολὴ νὰ ἀγρεύουν ψυχές, τὶς ὁποῖες καὶ θὰ ὁδηγοῦν στὴ σωτηρία καὶ στὴν ἀληθινὴ ἕνωση μὲ τὸν Σωτῆρα Χριστό. Τοὺς ἀναθέτει τὸ πολυεύθυνο ἔργο τῆς μαρτυρίας τοῦ ἀπολυτρωτικοῦ ἔργου τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Δευτέρου προσώπου τῆς ῾Αγίας Τριάδος, θέτοντας ἔτσι διαχρονικὰ τὸ πλαίσιο τῆς ὀρθῆς μεταφορᾶς τοῦ Εὐαγγελίου πρὸς τοὺς ἐγγὺς καὶ τοὺς μακράν, δημιουργώντας παράλληλα τὶς ἀρχὲς ποὺ πρέπει νὰ διέπουν κάθε διάκονο τῆς ἱεραποστολικῆς «τέχνης». Μὲ γνώμονα αὐτὲς τὶς ἀρχές, αἰῶνες τώρα πορεύεται ἡ κατὰ ᾿Αφρικὴν ᾿Εκκλησία, τὸ Παλαίφατο Πατριαρχεῖο τῆς ᾿Αλεξανδρείας, ἀποδεικνύοντας μ’ ἕνα μοναδικὸ τρόπο τὴ συνάντηση αὐτὴ Θεοῦ καὶ ἀνθρώπου, μέσα ἀπὸ τὴν ἱεραποστολικὴ πορεία ποὺ χαρακτηρίζει κάθε κληρικὸ τῆς ᾿Αλεξανδρινῆς ᾿Εκκλησίας σὲ κάθε γωνιὰ τῆς προκλητικῆς καὶ δυναμικῆς ᾿Αφρικανικῆς ᾿Ηπείρου. Ξενίζει πολλούς, Μακαριώτατε, τὸ ποσοστὸ μείωσης τῶν χριστιανῶν στὴ Δύση καὶ στὶς ἀνεπτυγμένες βόρειες χῶρες, ἐνῶ, ἀντιθέτως, προξενεῖ θαυμασμὸ ἡ αὐξανόμενη διάδοση τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ στὸ φτωχὸ Νότο, στὶς λεγόμενες τρίτες χῶρες ποὺ ἀναδεικνύονται σὲ περιβάλλον τεραστίων προκλήσεων γιὰ τὸν ἐπαναπροσδιορισμὸ τοῦ ἱεραποστολικοῦ μηνύματος. ῾Ενὸς μηνύματος ποὺ βασίζεται στὴν ἀρχὴ τῆς συναντήσεως τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ στὸ πρόσωπο κάθε συνανθρώπου μας. ῍Ας παρακαλέσουμε ἅπαντες τὸν δι᾿ ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους σαρκωθέντα καὶ ἀναστάντα Λόγον, τὸν ᾿Ιησοῦν Χριστὸν νὰ ἐνισχύει καὶ νὰ καθοδηγεῖ τὸ μεγάλο αὐτὸ ὅραμα ποὺ σᾶς χαρακτηρίζει, Μακαριώτατε ἅγιε ἀδελφέ, γιὰ τὴν ἀφρικανικὴ γῆ, τὸ ὅραμα γιὰ τὴν ὀρθὴ διάδοση τοῦ Εὐαγγελικοῦ Λόγου, γιὰ τὴν γνήσια μαρτυρία τῆς ἐφαρμογῆς τῆς χριστιανικῆς πίστης στὸ πρόσωπο κάθε συνανθρώπου μας, σ’ ἕνα ὅραμα ποὺ μετέχουμε ἐγκάρδια τόσο προσωπικῶς, ὅσο καὶ τὰ μέλη τῆς ῾Αγιωτάτης ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος, ποὺ θείᾳ χάριτι βρεθήκαμε τὶς ἡμέρες αὐτὲς στὴν ᾿Αλεξανδρινή σας ἐκκλησιαστικὴ οἰκογένεια. ᾿Επιτρέψτε μου σὲ ἀνάμνηση τῆς εἰρηνικῆς μας αὐτῆς ἐπίσκεψης νὰ Σᾶς προσφέρω αὐτὸ τὸ συμβολικὸ δῶρο, ὡς ἐλάχιστο δεῖγμα ἀναγνώρισης καὶ τιμῆς τοῦ ἱεραποστολικοῦ καὶ πολυδιάστατου ἔργου ποὺ ἐπιτελεῖτε στὴν διακονία τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου στὴν ᾿Αφρικανικὴ ῎Ηπειρο καὶ νὰ Σᾶς διαβεβαιώσω γιὰ τὰ εἰλικρινῆ μου αἰσθήματα ἀδελφικῆς ἀγάπης καὶ τιμῆς πρὸς τὴν Μακαριότητά Σας καὶ πρὸς τοὺς ἁγίους ἀδελφοὺς τῆς ᾿Αλεξανδρινῆς ᾿Εκκλησίας. ῍Ας εἶναι τὰ ἔτη σας πολλὰ καὶ καρποφόρα Μακαριώτατε! |
 |
|