Προηγούμενη σελίδα

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος αἰσθάνθηκε τήν ἀνάγκη νά τελέσει σήμερα τή δέηση πρός τόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστόν ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν ἀγρίως δολοφονηθέντων συνανθρώπων μας, θυμάτων τῆς τρομοκρατίας καί ὑπέρ τῆς ἐξ ὕψους παρηγορίας τῶν συγγενῶν καί φίλων τους.

Τήν δέηση αὐτή προσάγει ἀδιακρίτως τόσον ὑπέρ τῶν συμπατριωτῶν μας, Ἑλλήνων θυμάτων, ὅσον καί ὑπέρ τῶν ξένων πού ἐργάζονταν στή χώρα μας καί ὑπῆρξαν καί αὐτοί θύματα τῆς ἀπεχθοῦς τρομοκρατίας. Μέ τή στάση της αὐτή ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας θέλει νά διακηρύξει τρία πράγματα:


Ὅτι καταδικάζει ἀπερίφραστα τήν τρομοκρατική δράση ὡς ἐναντίωση στό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί ὡς ἀσέβεια στήν ἐπίγεια ἔμψυχη εἰκόνα Του, τόν ἄνθρωπο, γι' αὐτό καί προσεύχεται ὑπέρ αὐτοῦ. Ἡ ζωή καί ἑνός ἀνθρώπου ἔχει ἀξία μεγαλύτερη ἀπό τήν ἀξία ὅλου τοῦ κόσμου.


Ὅτι κάθε ἄνθρωπος σέ ὁποιαδήποτε πατρίδα καί ἄν ἀνήκει, ὁποιαδήποτε θρησκεία καί ἄν πρεσβεύει καί ὁποιαδήποτε γλῶσσα καί ἄν ὁμιλεῖ εἶναι προσωπικότητα ἀξιοσέβαστη, ἐπειδή εἶναι παιδί τοῦ Θεοῦ εὐλογημένο, καί


Ὅτι εὔχεται ὑπέρ τῆς ἀποτελεσματικῆς ἀντιμετωπίσεως τοῦ φαινομένου τῆς τρομοκρατίας στήν Ἑλλάδα ἐκ μέρους τῶν ἁρμοδίων ἀρχῶν, ἐπειδή θεωρεῖ ὅτι τοῦτο ντροπιάζει τή χώρα μας καί προσβάλλει τόν πολιτισμό μας.


Ὁ Χριστιανισμός ὡς ὑψίστη ἀρετή διδάσκει τήν ἀγάπη, ἀκόμη καί πρός τούς ἐχθρούς μας. Γι' αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία αἰσθάνεται τήν ἀνάγκη νά προσευχηθεῖ σήμερα ὄχι μόνο γιά τά θύματα, ἀλλά καί γιά τούς θύτες, ὥστε νά μετανοήσουν καί νά ζητήσουν τρόπους ἐξιλεώσεως μέσα στόν ὠκεανό τῆς ἀγάπης, ἀλλά καί τῆς δικαιοσύνης τοῦ Θεοῦ.

Ὁ Κύριός μας στήν μοναδική ἐπί τοῦ Ὄρους Ὁμιλία Του εἶπε: "Ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν, εὐλογεῖτε τούς καταρωμένους ὑμᾶς, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς καί προσεύχεσθε ὑπέρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς καί διωκόντων ὑμᾶς". Καί πρόσθεσε: "Ἐάν γάρ ἀγαπήσητε τούς ἀγαπώντας ὑμᾶς τίνα μισθόν ἔχετε;" (Ματθ. ε´44-46).

Διδάσκει ἐπίσης ἡ Ἐκκλησία μας ὅτι ἡ ζωή εἶναι κάτι τό ἀνεκτίμητο, ἡ δέ ψυχή τοῦ κάθε ἀνθρώπου, ὅποιος κι ἄν εἶναι αὐτός, ἀξίζει περισσότερο ἀπό ὅλους τούς θησαυρούς τοῦ κόσμου. Ἑπομένως δέν μπορεῖ νά εἶναι κάποιος Χριστιανός καί νά μή σέβεται τή ζωή καί τήν ἀξιοπρέπεια τοῦ πλησίον του. Αὐτός εἶναι καί ὁ λόγος πού καταδικάζουμε μέ αὐστηρότητα τήν τρομοκρατία, ἡ ὁποία εἶναι ἀποτέλεσμα μίσους, ἀπαξίωσης τῆς ζωῆς καί προσβολῆς τοῦ συνανθρώπου μας, ὡς εἰκόνας τοῦ Θεοῦ.

Στό φαινόμενο τῆς τρομοκρατίας, ὡς κοινοῦ ἐγκλήματος καί κοινωνικῆς διαστροφῆς, εὐθύνη πρέπει νά αἰσθανόμαστε ὅλοι, ὅποια θέση στήν κοινωνία κι ἄν κατέχουμε, ἰδιαίτερα ἐμεῖς οἱ κληρικοί. Κι αὐτό γιατί γιά τήν καταπολέμηση τῆς βίας ἀπό τή μία εἶναι ἡ πρόληψη καί ἡ καταστολή ἐκ μέρους τῆς Πολιτείας, ὅμως ἀπό τήν ἄλλη εἶναι ἡ καλλιέργεια τῆς ψυχῆς γιά τή δημιουργία τοῦ ἀπαραιτήτου ἐκείνου ἤθους, ὥστε ὁ κάθε πολίτης νά σέβεται καί νά ἀγαπᾶ τόν συνάνθρωπό του. Δυστυχῶς γιά τήν ἀνθρωπότητα ἡ ἰλιγγιώδης πρόοδος τῶν ἐπιστημῶν καί τῆς τεχνολογίας δέν συνοδεύεται ἀπό ἀνάλογη βελτίωση στό ἦθος τῶν ἀνθρώπων. Ὅμως ἄν εἴχαμε οἱ ἄνθρωποι χριστιανικό ἦθος οἱ Νόμοι θά ἦσαν περιττοί καί ἡ ζωή μας θά ἦταν ἕνας ἐπίγειος Παράδεισος. Ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος, ὁ καί ἱδρυτής τῆς Ἐκκλησίας μας ἔγραψε στόν Τιμόθεο ὅτι "δικαίῳ νόμος οὐ κεῖται", ἀλλά ἀντίκειται στούς "ἀνόμους, τούς ἀσεβεῖς, τούς ἀνοσίους κ.λπ." (Α´ Τιμ. α´ 9-10).

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί καί πεφιλημένα τέκνα ἐν Κυρίῳ,

Ἡ τρομοκρατία ὡς ἔγκλημα κατά τῆς κοινωνίας ἐξακολουθεῖ νά ὑπάρχει καί στήν Ἑλλάδα. Αἰσθανόμαστε πληγωμένοι γι' αὐτό. Δέν χωράει στό μυαλό μας πῶς εἶναι δυνατόν νά ὑπάρχει ἄνθρωπος καί εἰδικότερα Ἕλληνας πού νά δολοφονεῖ ἐν ψυχρῷ συνάνθρωπό του. Εἰλικρινῶς λυπούμεθα γιά τούς συγκεκριμένους ἐγκληματίες, πού δείχνουν ὅτι στίς ψυχές τους κυριαρχεῖ ἀβυσσαλέο μίσος καί πώρωση ἠθική. Δολοφονοῦν συνανθρώπους τους, ὅμως οἱ ἴδιοι εἶναι πεθαμένοι! Τά θύματα ὅμως τῆς ἀδικίας πέθαναν πρόσκαιρα στή γῆ, ζοῦν ὅμως μέσα στήν αἰωνιότητα τῶν ἀθανάτων ψυχῶν. Ὁ λόγος τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου εἶναι σαφής: "ὁ μή ἀγαπῶν τόν ἀδελφόν του μένει ἐν τῷ θανάτῳ. Πᾶς ὁ μισῶν τόν ἀδελφόν αὐτοῦ ἀνθρωποκτόνος ἐστίν καί οἴδατε ὅτι πᾶς ἀνθρωποκτόνος οὐκ ἔχει ζωήν αἰώνιον ἐν ἑαυτῷ μένουσαν" (Α´ Ἰωάν. γ´ 14). Προσευχόμεθα ὁ Θεός νά τούς ἐλεήσει καί νά μετανοήσουν. Πρέπει κάποτε οἱ τρομοκράτες νά ἀντιληφθοῦν αὐτό πού διδάσκει ἡ Ἱστορία, ὅτι δηλαδή ἡ μάχαιρα φέρνει μάχαιραν καί ποτέ λύσεις. Οἱ ἄνθρωποι δοκίμασαν καί δοκιμάζουν τή βία γιά νά ἐπιλύουν προσωπικά, κοινωνικά ἤ ἐθνικά τους ζητήματα. Ἔχει ὅμως περιτράνως ἀποδειχθεῖ ὅτι ὡς μέσον διευθετήσεως θεμάτων ἡ ἐγκληματική βία εἶναι ἀτελέσφορη. Δυστυχῶς δέν ἔχουμε ἀποφασίσει ὅλοι μαζί, οἱ κατοικοῦντες στόν μικρό αὐτό πλανήτη νά ζήσουμε ἐπ' αὐτοῦ ὡς εἰς τόν Παράδεισο, δεχόμενοι στήν πράξη τήν παράκληση τοῦ Ἀπ. Παύλου:

"Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς ἐγώ ὁ δέσμιος ἐν Κυρίῳ ἀξίως περιπατῆσαι τῆς κλήσεως ἧς ἐκλήθητε μετά πάσης ταπεινοφροσύνης καί πραότητος μετά μακροθυμίας, ἀνεχόμενοι ἀλλήλων ἐν ἀγάπῃ, σπουδάζοντες τηρεῖν τήν ἑνότητα τοῦ Πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης".

Γι' αὐτό καί περίσσεψαν πάνω στή γῆ οἱ στεναγμοί τῶν ἀδικουμένων καί τά δάκρυα τῶν ἀθώων καί ὁ πόνος ἀπό τό ἔγκλημα. Μόνον ὅταν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι θέσουν τόν τράχηλόν τους κάτω ἀπό τόν χρηστόν ζυγόν τοῦ Κυρίου θά νοιώσουν ἐλεύθεροι ἀπό τίς κακίες των καί θά θελήσουν νά συμβάλουν ὅλοι μαζί στήν ἀντιμετώπιση τῆς ἀδικίας, τῆς ἁμαρτίας καί τῆς ὀδυνηρῆς βίας.

Εὐχή καί ἱκεσία μας πρός τόν Κύριό μας εἶναι νά σταματήσει νά χύνεται ἄδικα ἀνθρώπινο αἷμα, νά παταχθεῖ ἡ βία πού ἀλλοτριώνει τόν ἄνθρωπο καί νά ἀναγνωρισθεῖ ἀπό ὅλους ἡ ἀνεκτίμητη ἀξία τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς. Εὐχή καί ἱκεσία μας εἶναι νά μή ξανασυμβεῖ στή χώρα μας τρομοκρατική ἐνέργεια, ἀλλά νά ἐπικρατήσει λογική καί ἀνθρωπιά στίς διανθρώπινές μας σχέσεις. Εὐχή καί ἱκεσία μας εἶναι νά κυριαρχήσει σέ ὅλο τόν κόσμο ἡ δικαιοσύνη, ἡ ἀλήθεια, ἡ εἰρήνη καί ἡ ἀγάπη. Καί τά τέσσερα μαζί. Γιατί ἀγάπη, ἀλήθεια, εἰρήνη καί δικαιοσύνη εἶναι τά γνωρίσματα τοῦ Θεοῦ καί τοῦ ἀνθρώπου, ὅταν θελήσει νά βαδίσει στά ἴχνη τοῦ Θεοῦ. Γένοιτο.

Προηγούμενη σελίδα