Ο καρδινάλιος Joseph Ratzinger, 78 ετών, εξελέγη 265ος Πάπας και έλαβε το όνομα Βενέδικτος ΙΣΤ.

Το όνομα Βενέδικτος θυμίζει τον Βενέδικτο ΙΕ , τον Ιταλό Ποντίφηκα που μας είναι γνωστός για τη συμβολή του στη σύγκλιση του χιλιετούς σχίσματος με την Ορθόδοξη Εκκλησία, σημείο που προοιωνίζει ότι αυτή η σύγκληση θα αποτελέσει σημαντική προτεραιότητα και για τον νέο προκαθήμενο της Ρωμαϊκής Εκκλησίας.

Ο άγιος Βενέδικτος, εξ άλλου, αναγνωρίζεται ως ο «πατέρας του δυτικού μοναχισμού». (Δες στη Μυριόβιβλο Βιβλιοθήκη το κείμενο Πηγές του δυτικού μοναχισμού, του Γ. Βαλσάμη) Η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του στις 14 Μαρτίου. Αναγνωρίσθηκε από τον κεκοιμημένο πάπα Ιωάννη Παύλο Β ?ς ένας από τους μεγαλύτερους πατέρες της Ευρώπης, παράλληλα με τους Έλληνες ισαποστόλους Κύριλλο και Μεθόδιο.


Θέσεις του νέου Πάπα σε σημαντικά θέματα.

Πολιτική και Εκκλησία

«Το να υπενθυμίσουμε στον κόσμο ότι μπορούμε να διακρίνουμε τι είναι καλό για την ανθρωπότητα και τι μπορεί να αποβή ολέθριο, τι αποτελεί αξία ζωής, ποιά είναι η ουσία των δωρεών του γάμου και της οικογένειας, και τι σημαίνει αγάπη, αποτελεί μία διακονία και μια ευλογία για τη γενιά μας. Αλήθεια και συμπόνια αποτελούν δύο όψεις του ιδίου νομίσματος».
Σε αυτό περιλαμβάνεται η αλήθεια για τις σχέσεις ανάμεσα σε Εκκλησία και πολιτική.
«Η Εκκλησία πρέπει να διακηρύσσει τη θέση της και να εξηγεί στην πολιτεία ότι δεν μπορεί να τηρεί μια στάση υποχωρήσεων, που θα την ρίξουν στην περιθωριοποίηση του ιδιωτικού».
«Θεμελιώδους σημασίας έργο της Εκκλησίας είναι η διαφύλαξη της συνείδησης της πολιτείας. Όταν η Εκκλησία αποκτά κρατική εξουσία η πολιτεία χάνει τις ελευθερίες της. Όμως αντίστοιχα όταν η Εκκλησία παραγκωνίζεται από την πολιτεία τότε η ελευθερία χάνεται επίσης, επειδή έτσι η πολιτεία αναλαμβάνει τον προσδιορισμό της ηθικής».


Περί του «συντηρητισμού» της Εκκλησίας

«Το να έχεις πίστη διατυπωμένη στο Σύμβολο της Πίστεως, χαρακτηρίζεται εσφαλμένα σήμερα σαν Φονταμενταλισμός....»
«Πορευόμεθα σε μια απολυταρχία της σχετικότητας που δεν αναγνωρίζει τίποτε ως ξεκάθαρο και που θέτει ως απώτερο στόχο την κάλυψη του εγώ μας και των επιθυμιών μας».


Περί των σχέσεων Ευρωπαϊκής Ενώσεως και Τουρκίας

Σε συνέντευξή του πέρισυ στη γαλλική Le Figaro επισήμανε ότι η ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας συναντά ανυπέρβλητο εμπόδιο τις χριστιανικές ρίζες τις Ευρώπης.
Είπε επί λέξει: ‘‘Η Τουρκία πάντοτε αντιπροσώπευε μια άλλη ήπειρο, σε διαρκή αντιδιαστολή προς την Ευρώπη».


Περί των σεξουαλικών σκανδάλων

«Στην Εκκλησία και οι ιερείς αμαρτάνουν επίσης. Αλλά είμαι πεπεισμένος ότι η διαρκής εμμονή του τύπου στις αμαρτίες του κλήρου, είναι μια συντονισμένη προσπάθεια, αφού το ποσοστό των επίορκων κληρικών δεν υπερβαίνει αυτό ων άλλων κατηγοριών λειτουργών, και είναι πιθανώς χαμηλότερο».
«Τα σκάνδαλα κληρικών είναι σταθερά θέμα στα δελτία ειδήσεων , αλλά οι κληρικοί, που εγκαλούνται για σκάνδαλα, αποδεικνύονται ένοχοι μόνο σε ποσοστό λιγότερο του ένα τοις εκατό. Η διαρκής εμμονή των ΜΜΕ σε αυτά τα θέματα δεν ανταποκρίνεται στην αντικειμενικότητα των πληροφορίών».
«Πιστεύω ότι το ζητούμενο είναι η αδυναμία της πίστεως».