!DOCTYPE HTML PUBLIC "-//W3C//DTD HTML 4.0 Transitional//EN"> Ecclesia Report  




Πληροφοριακό δελτίο. Κυκλοφορεί δωρεάν. Έκδοση της Επικοινωνιακής και Μορφωτικής Υπηρεσίας της Εκκλησίας της Ελλάδος      Συντάκτης: Κλάδος Ηλεκτρονικής Τεχνολογίας(Διαδικτύου)




Τεύχος 534, 20 Φεβρουαρίου 2012            Επικοινωνήστε μαζί μας            Γραφτείτε συνδρομητές δωρεάν

 



Αυτό το ενημερωτικό newsletter, αποστέλλεται ΔΩΡΕΑΝ σε επιλεγμένους αποδέκτες.
Αν θέλετε να σταματήσει η αποστολή του σε σας, κάντε κλικ εδώ.
Αν λαμβάνετε περισσότερες από μια φορές το ίδιο τεύχος ΠΡΟΝΑΟ, κάντε κλικ εδώ.
ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος: Mήπως η κρίση μας κρίνει;

Νέα εκκλησιά στην καρδιά της Αφρικής

«Ανακαλύπτοντας το Βυζάντιο στις Βόρειες χώρες»

Γνωριμία με την Ορθόδοξη πίστη στους 89,5




«Υποκρισία και μακαρόνια;»


Μια οφειλόμενη απάντηση
από τη Συνοδική Επιτροπή Τύπου




ΕΙΔΗΣΕΙΣ


Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος: Mήπως η κρίση μας κρίνει;

Oι κρίσεις κρίνουν τους ανθρώπους. Mας θέτουν ενώπιον των ευθυνών μας, μας αποκαλύπτουν τις «εφεδρείες» μας που βρίσκονταν πίσω από την επιφάνεια, μας απογυμνώνουν από τυχόν προσχήματα και δικαιολογίες, μας αναδεικνύουν δημιουργούς του παρόντος και του μέλλοντος. Xωρίς να αποτελεί εξαίρεση ετούτη η βαθιά οικονομική και ηθική κρίση που ταλανίζει το έθνος μας και υπονομεύει την κοινωνία μας δεκαετίες τώρα, αλλά μόλις πρόσφατα εκδηλώθηκε σε όλη της την οδύνη, μας υποβάλλει σε κρίση - κριτική.

Σε μια προσπάθεια να εντοπίσουμε τα πεδία στα οποία κρινόμαστε ως λαός, θα επικεντρωθούμε σε τρία καθοριστικά για την υπόσταση του ανθρώπου ως όντος:

α) Eμείς και ο εαυτός μας. Ποιοι πραγματικά είμαστε πέρα από τις άμυνές μας και τα ψιμύθια με τα οποία «καλλωπίζουμε» την κοινωνική μας παρουσία; Ποιος είναι ο αυθεντικός μας εαυτός και γιατί τον έχουμε καταχώσει κάτω από προσχώσεις καταναλωτισμού και επιτήδευσης; O Mέγας Bασίλειος μάς επισημαίνει ότι άλλοι είμαστε εμείς ως προσωπικότητες και άλλα τα «δικά μας» τα υπάρχοντά μας, εκείνα που χαρακτηρίζουν το φαίνεσθαι, γι’ αυτό και μας προτρέπει να μη χάσουμε από τα μάτια μας ποτέ αυτή τη διάκριση. Aισθανόμαστε λοιπόν ότι αντλούμε την αξία μας μόνο και μόνο από το γεγονός πως είμαστε πλάσματα του Θεού; Mήπως χάσαμε την πυξίδα εδώ; Mήπως αυξήσαμε υπέρμετρα τις τεχνητές μας ανάγκες για να καλύψουμε την εσωτερική μας φτώχεια; Mήπως τελικά μια αφαίρεση των αναγκών αυτών είναι σωτήρια; Eυχής έργο είναι, βέβαια, η αφαίρεση αυτή να είναι θεληματική και συνειδητή, κάτι που η εκκλησιαστική μας παράδοση ονομάζει άσκηση. Aλλά και όταν μας επισκέπτεται ακούσια και βίαια, μήπως έχουμε τη δυνατότητα να αντλήσουμε καλό από το κακό; O άγιος Iωάννης ο Xρυσόστομος γράφει ότι «φτωχός είναι, όχι εκείνος που δεν έχει τίποτε, αλλά εκείνος που φοβάται τη φτώχεια». H προσκόλληση στα υλικά, δηλαδή, μας στερεί την ελευθερία και την ψυχική ειρήνη.

β) Eμείς και οι άλλοι. H κλιμάκωση της οικονομικής κρίσης φαίνεται ότι αφυπνίζει δυνάμεις αλληλεγγύης στην κοινωνία μας. Tο μήνυμα είναι παρήγορο. Aλλά γιατί να έχουμε ανάγκη την οδύνη για να ανακαλύψουμε τον συνάνθρωπό μας; Mήπως και πριν από την κρίση δεν υπήρχαν δίπλα μας στερούμενοι και αναξιοπαθούντες συνάνθρωποι; H έμπρακτη αγάπη οφείλει να είναι μια διαρκής στάση ζωής. Oλόκληρο το μήνυμα του Xριστού οικοδομήθηκε πάνω στην αναγκαιότητα της αγάπης. H αγάπη, ως συνειδητή και διακριτική φροντίδα για τον άλλον, εμφανίσθηκε ως η επαναστατική καινοτομία του Xριστιανισμού και, καθώς βρήκε ηρωική εφαρμογή από πολλούς ανά τους αιώνες, αποτέλεσε τελικά την αποφασιστική δύναμή του κατά την αναμέτρηση με άλλες ιδέες και θρησκείες. Eνας λαός, όμως, που επί δύο χιλιάδες χρόνια απολαμβάνει ως αυτονόητη τη χριστιανική του ιδιότητα, κινδυνεύει να αποξενωθεί από την ανατρεπτική δύναμη της αγάπης μέσω της συνήθειας και της ρουτίνας, υποκύπτοντας στην ισχυρή έλξη της αυτάρκειας και του ατομισμού. H έμπρακτη εξάσκηση της αγάπης δεν καλύπτει μόνο συγκεκριμένες ανάγκες των ανθρώπων. Λειτουργεί και ως προσωπική μας αναβάπτιση στα ουσιώδη του ευαγγελικού μηνύματος. Mας ξαναφέρνει σε μυστική εσωτερική σχέση και κοινωνία με τον Xριστό, τον Oποίο αντικρίζουμε στα πρόσωπα των πασχόντων και στερουμένων, όπως άλλωστε μας το δήλωσε ρητά ο Iδιος. Kαι τελικά παρουσιάζει τη χριστιανική ιδιότητα στον σύγχρονο κόσμο ως παγκόσμια ζωντανή και σφριγηλή ελπίδα και όχι ως κάτι αγκυλωμένο που έρχεται από το παρελθόν και δεν έχει τίποτε ουσιαστικό να δώσει πια. Δυστυχώς, πρέπει να το ομολογήσουμε, κάποιοι χριστιανοί (ευτυχώς όχι όλοι) συχνά καλλιεργούμε με τη στάση μας μια παρόμοια απογοήτευση στους ανθρώπους.

γ) Eμείς και ο Θεός: O λαός μας δεν διακρίνεται από υψηλά ποσοστά αθεΐας, όπως άλλοι δυτικοευρωπαϊκοί λαοί. Παρά το γεγονός ότι θρησκεύει, όμως φαίνεται να παρουσιάζει μιαν ασυνεπή στάση: συναρτά την έμπρακτη θρησκευτικότητά του με τις δυσκολίες της ζωής. Mε άλλα λόγια, σε μεγάλο βαθμό οι Eλληνες καταφεύγουμε στον Θεό ως στήριγμα απέναντι στα ποικίλα προβλήματά μας. Aλλά δεν είναι αυτό που ήλθε να φέρει ο Xριστός. Δεν θέλησε να γίνει απλώς το αποκούμπι μας.

Mια κρίση σαν αυτή αποτελεί εκπληκτική ευκαιρία να ανακαλύψουμε τον Θεό γι’ αυτό που είναι και να τον αγαπήσουμε για εκείνα που έχει να μας δώσει. Kαι αυτά δεν είναι τίποτε λιγότερο από τον πλούτο της Θεότητός Tου, από τη θαυμαστή ικανότητά Tου να μεταμορφώνει τον άνθρωπο και να τον αγιάζει. Nα τον θεραπεύει από τα πάθη και να τον καθιστά κοινωνό της ανείπωτης δόξας του. H κρίση μπορεί να μας αποκαλύψει πως η παθολογική εξωστρέφεια και ο θόρυβος τα οποία καλλιεργεί η κοινωνία του θεάματος και της κατανάλωσης μάς αποκρύπτουν τον Θεό, ο Oποίος συνηθίζει να μιλάει σε χαμηλότερους τόνους, στα μάτια της ψυχής μας.

Kαθώς πολλές βεβαιότητες κλονίζονται γύρω μας και μάλλον θα συνεχίσουν περισσότερο, ένας Θεός που φλέγεται από την επιθυμία να μας θρέψει με το Σώμα Tου και το αίμα Tου αποτελεί σταθερό σημείο αναφοράς και σιγουριάς. Aλλά και ευγνωμοσύνης. Oπως σημειώνει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος «μόνο όταν αγαπήσουμε πραγματικά τον Θεό θα τον γνωρίσουμε αληθινά». Iσως για πολλούς από μας ακόμη παραμένει ο μεγάλος άγνωστος...

Aδελφοί μου ας μην φοβόμαστε! Στην ιστορία του τόπου μας έχουμε ζήσει πολύ χειρότερες και φοβερότερες συνθήκες. Aλλά κυρίως ας μην φοβόμαστε διότι ο Θεός είναι κύριος της ιστορίας και έχει τη δύναμη να αναδείξει τον άνθρωπο συνδημιουργό της.

Δεν είναι υπερβολικός ο λόγος: ένας άνθρωπος έρμαιο της κατανάλωσης, του ναρκισσισμού, των παθών του, δεν δημιουργεί ιστορία αλλά σύρεται πίσω της σαν ουραγός. Aντίθετα ένας άνθρωπος που αντιστέκεται στις κατώτερες ορέξεις του, πασχίζει και μερικές φορές πάσχει για να επικρατήσει γύρω του η αλήθεια και η ευσπλαχνία, αυτός ο άνθρωπος αποτελεί ελπίδα για τη χώρα του ως πολίτης και για τον κόσμο ως ύπαρξη.

Aυτός ο άνθρωπος είναι σε θέση να αντισταθεί στα οργανωμένα συμφέροντα, βάζοντας στην καθημερινότητα την προσωπική σφραγίδα της αγάπης. Aυτός ο άνθρωπος είναι σε θέση να καταστήσει τη στέρηση και την κρίση αφετηρία για έναν καλύτερο κόσμο.

Πηγή: Κυριακάτικη Καθημερινή

Κορυφή σελίδας


Νέα εκκλησιά στην καρδιά της Αφρικής

Την Παρασκευή, 17η Φεβρουαρίου ε.ε., εορτή της μνήμης του Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος, κατά την οποία άγει τα σεπτά Του ονομαστήρια ο Μακ. Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος Β΄, ετέλεσε τα εγκαίνια του Ιερού Ενοριακού Ναού Αγίου Χριστοφόρου, στην πόλη Awo-Idemili της Ανατολικής Νιγηρίας.

Ο Μακαριώτατος αφίχθη αεροπορικώς από το Λάγκος το απόγευμα της 16ης Φεβρουαρίου, της Νιγηρίας το απόγευμα της 14ης Φεβρουαρίου ε.ε, συνοδευόμενος από τους Σεβ.Μητροπολίτες Νιγηρίας κ.Αλέξανδρο και Καμερούν κ.Γρηγόριο, ως και τον Πανοσιολ.Αρχιμ. κ.Παντελεήμονα Αράθυμο, Αρχιγραμματέα της Αγίας και Ιεράς Συνόδου.

Την κυριώνυμο ημέρα, ετέλεσε τα εγκαίνια του νεοδμήτου Ιερού Ναού του Αγίου Χριστοφόρου, ο οποίος ανηγέρθη δαπάναις της Αδελφότητος Ορθοδόξου Ιεραποστολής Θεσσαλονίκης, καθώς και την Θεία Λειτουργία, συλλειτουργούντων των προαναφερθέντων Σεβ. Ιεραρχών.

Ο επιχώριος Μητροπολίτης, Σεβ.Νιγηρίας κ.Αλέξανδρος προσεφώνησε τον Μακαριώτατο, λέγων ανάμεσα σε άλλα: «Κατά την σημερινή Σύναξη αυτή, εγκαινιάσατε τον νεόδμητο Ιερό Ναό επ’ ονόματι του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Χριστοφόρου, προσφορά αγάπης της Αδελφότητος Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής Θεσσαλονίκης, την οποία από καρδιάς ευχαριστούμε, ευχόμενοι ο Κύριος πάντοτε να στηρίζει και οδηγεί σε νέους δρόμους ιεραποστολικής μαρτυρίας.

Σήμερα προσφέρουμε στον Τριαδικό Θεό «εν Χριστώ διά Πνεύματος Αγίου» εν τω προσώπω Σας Μακαριώτατε, όχι μόνο το Ναό αυτό, αλλά ταυτόχρονα, όλος ο ευσεβής λαός, στο μέτρο της προσωπικής του μετάνοιας, ο καθένας, προσφέρουμε τον ίδιο τον εαυτό μας προς εγκαινισμόν και Σας παρακαλούμε, εν τω εικονισμώ του Κυρίου, να δεχθήτε την προσφορά μας αυτή.

Γιατί ο εγκαινισμός ενός Ναού τιμάται, μόνο αν είναι εγκαινισμός των πιστών. Σήμερα στον χώρο αυτό, κατοικητήριο πλέον του μόνου και αληθινού Θεού, τελέσατε την πρώτη Θεία Ευχαριστία και όλοι γίναμε «μέτοχοι του καινού της αμπέλου γεννήματος». Σήμερα, στο Ναό αυτό του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Χριστοφόρου που σημαίνει ο τον Χριστόν φέροντα και εμείς χριστοφόροι. Ανανεώνουμε την βαπτισματική μας υπόσχεση «συντασσόμενοι τω Χριστώ και πορευόμαστε με την ελπίδα της τελικής νίκης, στηριγμένοι στην βεβαιότητα της Αναστάσεώς Του.

Πάνω στην Ανάσταση του Χριστού, στο Πάσχα του Κυρίου, αγωνοζόμαστε να χτίσουμε το δικό μας Πάσχα, ένα Πάσχα προσωπικής ελευθερίας και υπαρξιακής πληρότητας, προσπαθώντας να υπερβούμε προσωπικά αδιέξοδα, προσωπικούς πειρασμούς, ακυρώσεις, ματαιώσεις.

Αντιφωνών ο Μακ.Πατριάρχης ανέφερε μεταξύ άλλων׃ «Τα εγκαίνια ενός Ναού είναι πρωτίστως εγκαίνια του ανθρώπου και της σύνολης κτίσης στην Καινή Ζωή, που άρχισε με την Ανάσταση του Θεανθρώπου. Η ίδια η ετυμολογία της λέξεως «εγκαίνια» σημαίνει ένταξη στο καινό, στο νέο που έφερε ο Χριστός στον κόσμο και πρόκειται για την προσφορά του Παναγίου Σώματος και Αίματός Του.

Τα εγκαίνια ενός Ναού είναι ακόμη η αφιέρωση στό Θεό ενός χώρου, ο οποίος καταξιώνεται καί καταλαμβάνεται από την Χάρη του Θεού, δια του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, ο Οποίος αν και δεν «κατοικεί σε χειροποίητους ναούς» (Πραξ.17,24) εντούτοις καλεί όλους «εν εκκλησίαις» να ευλογούν και να δοξάζουν τον Θεό, ώστε να επέρχονται πλούσια η λύτρωση, ο αγιασμός, η κάθαρση, η υγεία (Εὐχή τοῦ Μ. Αγιασμού).

Το σημερινό, λοιπόν, ιστορικό γεγονός για την Εκκλησιαστική Κοινότητα της Ανατολικής Νιγηρίας μάς υπενθυμίζει ότι ο ρόλος και η αποστολή της Εκκλησίας είναι να προσλαμβάνει τον κόσμο και να τον μεταμορφώνει «εν Χριστώ», να τον ανακαινίζει, απελευθερώνοντάς τον από τα δεσμά της θνητότητος, της κτιστότητος και της αμαρτίας.

Επίσης, κατά την εύσημη αυτή ημέρα η Αγία μας Εκκλησία εορτάζει την μνήμη του Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος, ενός μεγάλου Αγίου, ο οποίος έζησε, διακήρυξε την πίστη του στον Αληθινό Θεό και μαρτύρησε για Αυτόν στά τέλη του 3ου και τις αρχές του 4ου αιώνος. Όταν χρειάσθηκε να ομολογήσει την πίστη του στον Σωτήρα Χριστό δεν εδίστασε να το πράξει με αποτέλεσμα τον μαρτυρικό του θάνατο.

Μελετώντας την ζωή των εκατομμυρίων αγίων θα καταλήξουμε αναμφίβολα στο κοινό συμπέρασμα ότι η ακλόνητη πίστη τους υπήρξε η κινητήριος δύναμη, τόσο στον προσανατολισμό της πορείας της ζωής τους, όσο και στην αντιμετώπιση ακόμα και αυτού του θανάτου χωρίς ταλαντεύσεις και δισταγμούς.

Βεβαίως το μαρτύριο δεν αποτελεί μοναδική απόδειξη πίστεως. Κάθε χριστιανός έχει την υποχρέωση να μαρτυρεί την πίστη του στον Χριστό δια του ορθού και συμφώνου με τους λόγους του Κυρίου βίου του, όχι ως τυπική εφαρμογή θεωρητικών θρησκευτικών αρχών, αλλά ως απόρροια ελεύθερης βούλησης και επιλογής που έχει την δύναμη να μεταμορφώνει το ανθρώπινο πρόσωπο σε ζώσα εικόνα του Θεού, που υπερβαίνει τον θάνατο και τη φθορά και καταλήγει στον αγιασμό και την θέωση, στην μετοχή της Αιωνίου Βασιλείας Του.

«Ουτω λαμψάτω το φως ημών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα και δοξάσωσι τον Πατέρα ημών τον εν τοις ουρανοίς»(Ματθ.5,16).

Αυτός όμως ο ανεκτίμητος πνευματικός θησαυρός δεν αποτελεί αποκλειστικό ή «κλειστό» προνόμιο των πιστευόντων στον Χριστό. «Πορευθέντες εις τον κόσμον άπαντα κηρύξατε το Ευαγγέλιον πάση τη κτίσει»(Μαρκ.16, 15). Αυτή είναι η τελευταία παρακαταθήκη του Αναστάντος Κυρίου προς τους μαθητές Του προ της Αναλήψεώς Του.

Το Αποστολικό και Παλαίφατο Πατριαρχείο μας, αφοσιωμένο στην Ευαγγελική αυτή επιταγή της διακηρύξεως της πίστεως του Ιησού Χριστού στον κόσμο, οικοδομεί ψυχές και τροφοδοτεί με δύναμη και ελπίδα τους αφρικανούς αδελφούς μας.

Η Εκκλησία μας αισθάνεται αυτήν την υποχρέωση προς τους λαούς της Αφρικής, η οποία απορρέει από την πολυευσπλαχνία του Θεού προς το ανθρώπινο γένος, αλλά και από την οικουμενικότητα του κηρύγματος του ταπεινού Ναζωραίου, του απευθυνομένου σε κάθε άνθρωπο από περάτων έως περάτων της οικουμένης. Ταυτόχρονα, το Πατριαρχείο μας δεν παραβλέπει την παντελή απουσία των απαραιτήτων βιωτικών μέσων, όπου υφίσταται, για την θεραπεία των οποίων καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια, χωρίς διάκριση γλώσσας ή καταγωγής.

Γι’ αυτό και η ιεραποστολική μαρτυρία του στις ευλογημένες χώρες της Αφρικής και η ανθρωπιστική του βοήθεια προς κάθε λαό ανεξαιρέτως παραμένει αμείωτη, πάση θυσία.

Κορυφή σελίδας


«Ανακαλύπτοντας το Βυζάντιο στις Βόρειες χώρες»

Διάλεξη του καθηγητή Karsten Fledelius με θέμα το Βυζάντιο στις Βόρειες χώρες και τις πολιτισμικές επιρροές μεταξύ Σκανδιναβίας και Βυζαντινών παρουσιάζεται την Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου στις 19.00 το απόγευμα, στο Βυζαντινό & Χριστιανικό Μουσείο. Ο δρ Karsten Fledelius είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βυζαντινών Μελετών της Δανίας και αντιπρόεδρος της Διεθνούς Εταιρείας Βυζαντινών Μελετών.

Οι πρώτες επαφές ανάμεσα στη Σκανδιναβία και το Βυζάντιο ξεκινούν τον 9ο αιώνα, όταν οι Βυζαντινοί στρατολογούσαν άνδρες από τον Βορρά για τους πολέμους και την αυτοκρατορική φρουρά των Βαράγγων. Χάρη στην έντονη εμπορική, και όχι μόνο, δραστηριότητα που αναπτύχθηκε μέσω Ρωσίας, τα βυζαντινά προϊόντα, ενδύματα, νομίσματα και άλλα είδη έφτασαν στον Βορρά της Ευρώπης, και άσκησαν πολιτισμικές επιδράσεις. Ορισμένοι μελετητές μάλιστα ισχυρίζονται ότι μεμονωμένοι Βυζαντινοί καλλιτέχνες επισκέφθηκαν τις βόρειες χώρες κατά τη διάρκεια της Εικονομαχίας και εργάστηκαν εκεί με αποτέλεσμα έργα τους, κατά κανόνα τοιχογραφίες, να σώζονται ακόμη και σήμερα σε διάφορα μοναστήρια του σκανδιναβικού χώρου.

Ο καθηγητής είναι προσκεκλημένος από την Πρεσβεία της Δανίας και η διάλεξη πραγματοποιείται στο πλαίσιο της έκθεσης που παρουσιάζει αυτές τις μέρες το Βυζαντινό, με τίτλο «Per Kirkeby – Ένας δημιουργικός διάλογος με τη βυζαντινή τέχνη».

Βυζαντινό & Χριστιανικό Μουσείο
Βασιλίσσης Σοφίας 22, 10675 Αθήνα
Τηλ. +30 2132139500 / +30 2132139572

Κορυφή σελίδας


Γνωριμία με την Ορθόδοξη πίστη στους 89,5

Η εκπομπή του ραδιοφωνικού σταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδος: «Δόγμα και ζωή», που παρουσιάζει η Αδαμαντία Μπούρτζινου, αναφέρεται στα δόγματα της Ορθόδοξης πίστης και τη σημασία τους στην ζωή των σύγχρονων πιστών. Σήμερα Δευτέρα, στις 15.00 το μεσημέρι, προσκεκλημένος να μιλήσει για «το κατ' εικόνα και το καθ' ομοίωσιν» ο κ. Νικόλαος Ξιώνης, Λέκτορας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Κορυφή σελίδας


ΧΟΡΗΓΟΙ ΛΟΓΙΣΜΙΚΟΥ