Πληροφοριακό δελτίο. Κυκλοφορεί δωρεάν. Έκδοση της Επικοινωνιακής και Μορφωτικής Υπηρεσίας της Εκκλησίας της Ελλάδος      Συντάκτης: Κλάδος Ηλεκτρονικής Τεχνολογίας(Διαδικτύου)




Τεύχος 482, 30 Ιουνίου 2011            Επικοινωνήστε μαζί μας            Γραφτείτε συνδρομητές δωρεάν

 



Αυτό το ενημερωτικό newsletter, αποστέλλεται ΔΩΡΕΑΝ σε επιλεγμένους αποδέκτες.
Αν θέλετε να σταματήσει η αποστολή του σε σας, κάντε κλικ εδώ.
Αν λαμβάνετε περισσότερες από μια φορές το ίδιο τεύχος ΠΡΟΝΑΟ, κάντε κλικ εδώ.
ΕΙΔΗΣΕΙΣ

«Η κρίσις που βιώνουμε έχει κυρίως πνευματικά αίτια και όχι οικονομικά»

Εργασίες αποκατάστασης της "παλαιάς μητρόπολης" Βεροίας

"Λατρεία και προσκυνήματα μετά την Άλωση μέσα από τις συλλογές του Μουσείου Μπενάκη"

Στο φως σπάνια παράσταση του Αποστόλου Παύλου

Που βρίσκεται σήμερα το ευρωπαϊκό όραμα;





«Το Βυζάντιο ως μόρφωμα στην ιστορική συνέχεια της Ελλάδας»


Διαβάστε στον www.artopos.gr





ΕΙΔΗΣΕΙΣ


«Η κρίσις που βιώνουμε έχει κυρίως πνευματικά αίτια και όχι οικονομικά»

Συγκεκριμένες προτάσεις για να βγουν οι Έλληνες από το αδιέξοδο και να ανακουφιστούν από το “άλγος των νέων μέτρων”, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, κάνει με επιστολές του στον Υπουργό Οικονομικών κ. Ευ. Βενιζέλο και τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Γ. Προβόπουλο ο Μακαριώτατος.

Δεν μπορούμε να αδιαφορούμε, σημειώνει, όταν τόσοι νέοι άνθρωποι προβληματίζονται και βιώνουν την αβεβαιότητα για το μέλλον τους, την προδοσία πολλές φορές και την αγανάκτηση των συνανθρώπων μας. “Πολλοί άνθρωποι έχουν φτάσει στα όριά τους και οιαδήποτε περαιτέρω πίεση μπορεί να προκαλέσει πολλά δεινά” υπογραμμίζει.

Προς τον υπουργό Οικονομικών κ. Ευάγγελο Βενιζέλο και τον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος ο Μακαριώτατος προτείνει:

α. Την αναστολή των πλειστηριασμών από τις Ελληνικές Τράπεζες, όσων έχουν λάβει είτε υψηλό, είτε χαμηλό δανεισμό για αγορά πρώτης κατοικίας.

β. Την ενίσχυση των μέτρων για ανάπτυξη και βιώσιμη επιχειρηματικότητα και

γ. την επανεξέταση του αυστηρού φορολογικού πλαισίου με γνώμονα τήν ίση συμμετοχή στην απόσβεση του εθνικού χρέους.

Τα παραπάνω μέτρα, καταλήγει στην επιστολή του ο Μακαριώτατος, έχουν τη δύναμη να ξεκουράσουν τον δοκιμαζόμενο λαό μας, τονίζοντας πως “όπως πολλές φορές έχει αναφέρει, τόσον η Ιερά Σύνοδος, όσον και η ελαχιστότης μου, η κρίσις που βιώνουμε έχει κυρίως πνευματικά αίτια και όχι οικονομικά”.

Κορυφή σελίδας


Εργασίες αποκατάστασης της "παλαιάς μητρόπολης" Βεροίας

Την Τρίτη 27 Ιουνίου το απόγευμα πραγματοποιήθηκε μέσα στην «παλαιά Μητρόπολη» της Βέροιας αγιασμός με την ευκαιρία έναρξης των εργασιών αποκατάστασης του ναού.

Ο προϋπολογισμός του έργου είναι 3.500.000 ευρώ και χρηματοδοτείται από το ΕΣΠΑ. Πρόκειται για μοναδικό στα Βαλκάνια μνημείο του 11ου αιώνα (τρίκλιτος βασιλική) με εξαιρετικές τοιχογραφίες διαφόρων εποχών.

Τον αγιασμό τέλεσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Προικοννήσου κ. Ιωσήφ, ο οποίος μετέφερε και τις ευχές του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου για την επιτυχή και γρήγορη ολοκλήρωση των εργασιών.

Παρέστησαν και όλοι οι εκπρόσωποι των πρεσβυγενών και νεοτέρων Πατριαρχείων και Εκκλησιών που μετέχουν στον εορτασμό της μνήμης του αποστόλου Παύλου.

Μετά τον αγιασμό ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων εξέφρασε την ικανοποίησή του που ύστερα από συντονισμένες προσπάθειες 17 ετών από όλους τους φορείς της πόλης, επιτέλους ξεκίνησαν οι εργασίες αποκατάστασης της παλαιάς Μητρόπολης, ενος μνημείου του 11ου αιώνα μοναδικού στην περιοχή των Βαλκανίων.

Δεν παρέλειψε ο Σεβασμιώτατος να εκφράσει τις ευχαριστίες του στον Διευθυντή της 11ης ΕΒΑ κ. Αντώνη Πέτκο για την ολοκλήρωση και ωρίμανση των μελετών, αλλά και για το επίπονο έργο της υλοποίησης τους.

Κατόπιν ο κ. Πέτκος μίλησε στους ξένους αρχιερείς για την ιστορία και τη σπουδαιότητα του παλαιού μητροπολιτικού ναού της Βέροιας.

Κορυφή σελίδας


"Λατρεία και προσκυνήματα μετά την Άλωση μέσα από τις συλλογές του Μουσείου Μπενάκη"

Την έκθεση "Λατρεία και προσκυνήματα μετά την Άλωση μέσα από τις συλλογές του Μουσείου Μπενάκη" εγκαινίασε την Τρίτη στις εγκαταστάσεις του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών, στους Δελφούς, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος. Η τελετή των εγκαινίων ξεκίνησε με δέηση από τον Οικουμενικό Πατριάρχη και χαιρετισμό του υφυπουργού ΥΠΠΟΤ, Γιώργου Νικητιάδη. Η πρόεδρος του Κέντρου Δελφών, Ελένη Αρβελέρ, αναφέρθηκε στο έργο που επιτελεί το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Το υλικό της έκθεσης αποτελούν 66 εκθέματα που διαγράφουν μια πορεία από τον 15ο έως τον 19ο αιώνα, αρκετά από τα οποία δεν έχουν ξαναπαρουσιαστεί στο κοινό. Όπως σημειώνεται για την έκθεση που την επιμέλεια κατέχει η Αναστασία Δρανδάκη, επιμελήτρια της Βυζαντινής Συλλογής του Μουσείου Μπενάκη: «Η θρησκευτική τέχνη διατήρησε τα βασικά χαρακτηριστικά της παλαιολόγειας παράδοσης, αλλά σε πολλά σύνολα διακρίνονται, άλλοτε δειλά και άλλοτε με μεγαλύτερη σαφήνεια, στοιχεία ανανέωσης που προέρχονται από τις επαφές τόσο με τη Δύση όσο και με την οθωμανική διακοσμητική».

Παρόντες η πρόεδρος της Διοικητικής Επιτροπής και ο διευθυντής του Μουσείου Μπενάκη, Αιμιλία Γερουλάνου και Αγγελος Δεληβορριάς αντίστοιχα, η διευθύντρια του Ελληνικού Ινστιτούτου Βενετίας Χρύσα Μαλτέζου, ο Διονύσης Φωτόπουλος κ.ά. Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 28 Ιουλίου.

Κορυφή σελίδας


Στο φως σπάνια παράσταση του Αποστόλου Παύλου

Μια μοναδική τοιχογραφία που χρονολογείται στον 6ο αι. μ. Χ. έφεραν στο φως οι συντηρητές στις κατακόμβες του San Gennaro, στη Νάπολη. Η τοιχογραφία που απεικονίζει τον Απόστολο Παύλο αποτελεί μέρος μιας μεγαλύτερης στην οποία βρισκόταν και ο Απόστολος Πέτρος, η οποία όμως δεν έχει διασωθεί. Ο απόστολος Παύλος απεικονίζεται ψηλόλιγνος με μεγάλα εκφραστικά μάτια, ενώ πάνω από το κεφάλι του σχηματίζεται το γράμμα Ι, που πιθανότατα αναφέρεται στον Ιησού. Η σχετική ανακοίνωση έγινε μόλις χθες, ανήμερα της γιορτής των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου.

Δείτε σχετική φωτογραφία

Κορυφή σελίδας


Που βρίσκεται σήμερα το ευρωπαϊκό όραμα;

Γράφει ο Δρ Κωνσταντίνος Β. Ζορμπάς

Για άλλη μια φορά η πολιτική Ευρώπη βρίσκεται στη μέση μιας νέας θεσμικής αναταραχής. Η πιθανή χρεοκοπία στην Ελλάδα, η αμφισβήτηση της Συνθήκης Schengen, το μεταναστευτικό πρόβλημα και άλλα προβλήματα δεν είναι και εύκολη υπόθεση. Στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής ( 23/24 Ιουνίου 2011) οι πολιτικοί ηγέτες αναλώθηκαν σε υπαρξιακές συζητήσεις όχι μόνο για το μέλλον της Ελλάδας ή της ευρωζώνης, αλλά και για το μέλλον της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Όπως υπογραμμίζει και ο Martin Kettles, δημοσιογράφος της Guardian, το αποτέλεσμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, μετά από εξήντα έτη, είναι «τα εθνικιστικά κινήματα και οι παγκόσμιες αγορές να κερδίζουν, ενώ η διεθνής σοσιαλιστική και οι χριστιανοδημοκράτες να χάνουν». Για τον Kettles, στην πραγματικότητα αυτό ισοδυναμεί με την χρεοκοπία του ίδιου του ευρωπαϊκού ονείρου. Η άποψη του Kettles μπορεί να θεωρηθεί σωστή εάν σκεφτεί κανείς ότι αυτό ήταν και το όνειρο της μεταπολεμικής γενιάς, η οποία με βαθιά πίστη σε μια συγκεκριμένη πολιτική αφ’ ενός ανέθεσε στους ηγέτες της να παραδώσουν κάτι καλύτερο στις επόμενες γενιές, και αφ' ετέρου πίστεψε στη δυνατότητα της δημοκρατίας να μπορεί να ισορροπεί ανάμεσα στα ποικίλα συμφέροντα ακόμη και σε διεθνές επίπεδο. Δυστυχώς ο πειρασμός είναι μεγάλος και θα συμφωνήσουμε ότι μπροστά στους νικητές και τους ηττημένους η εθνικιστική συμπεριφορά είναι υπαρκτή σε πολλές χώρες - από τη Φινλανδία μέχρι τη Βουλγαρία και από την Αυστρία μέχρι τη Δανία. Όπως είναι, δυστυχώς, αποδεκτό και το συμπέρασμα ότι η πρόσφατη σφαιρική οικονομική κρίση δεν μπόρεσε, τουλάχιστον μέχρι τώρα, να βοηθήσει ώστε η δημοκρατία μας να γίνει δικαιότερη.

Εντούτοις, η υπόσχεση της γνήσιας δημοκρατίας δεν είναι ποτέ και δεν θα είναι ποτέ μια εγγύηση ότι μπορούμε να αποφύγουμε όλα τα άσχημα πράγματα. Αντίθετα, ποια δημοκρατία μπορεί να προσφέρει όχι απλώς ένα πολιτικό κατάλογο, αλλά ένα πλαίσιο για την προώθηση των κοινών αξιών, μέσα στο οποίο οι ευρωπαίοι πολίτες θα μπορέσουν να δράσουν συλλογικά και ελεύθερα; Δυστυχώς και πάλι μια παρόμοια προοπτική δεν μπορεί να είναι υπόθεση μερικών ηγετών, αλλά της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών.

Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά μεταξύ της οικονομικής σφαίρας των σχέσεων παραγωγού/καταναλωτή και της πολιτικής σφαίρας, όπου ο καθένας χρεώνεται για την άμεση λήψη των ευθυνών, τον προσδιορισμό των προβλημάτων και την κοινή συμφωνία για τις επακόλουθες λύσεις. Και λόγω αυτής της διαφοράς η σύγχρονη δημοκρατία θα πρέπει να βασιστεί τόσο στις κοινοβουλευτικές αποφάσεις, όσο και στη συμμετοχική ρύθμιση και τις αρχές και τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων.

Από την άποψη αυτή, λοιπόν, η Συνθήκη της Λισαβόνας, αναγνωρίζει ακριβώς μία νέα, σύγχρονη, δημοκρατική πραγματικότητα και έχει εισαγάγει την πρώτη άμεση-δημοκρατική διαδικασία σε διεθνές επίπεδο στην παγκόσμια ιστορία. Σύμφωνα με το Άρθρο 11.4, από τον Απρίλιο του 2012, ένα εκατομμύριο πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από τουλάχιστον επτά κράτη-μέλη, θα έχουν το δικαίωμα να κάνουν συγκεκριμένες προτάσεις, ένα πολιτικό δικαίωμα ισοδύναμο με αυτό του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.

Στα πλαίσια της τρέχουσας πολλαπλής κρίσης - που υπογραμμίζει τις αδυναμίες της διακυβερνητικής πολιτικής - αυτό το νέο άνοιγμα ως προς τη συμμετοχική δημοκρατία υπερβαίνει κατά πολύ, θα μπορούσαμε να πούμε, το συμβατικό «ευρωπαϊκό όνειρο» της μεταπολεμικής Ευρώπης και δίδει ένα νέο όραμα στην Ευρώπη του 21ου αιώνα. Δεν είναι αυτό μια αισιόδοξη απάντηση της Ευρώπης στο κίνημα των «αγανακτισμένων».

Πριν από λίγο καιρό ο καθηγητής Bruno Kaufmann, Πρόεδρος της πρωτοβουλίας «Referendum Institute Europe», υπογράμμισε στο περιοδικό EUROBSERVER, μεταξύ άλλων, ότι δεδομένου ότι βρισκόμαστε πολύ κοντά, μόλις 280 ημέρες, πριν αρχίσει να λειτουργεί «ένα από τα πιο συναρπαστικά κεφάλαια στη σύγχρονη ιστορία της δημοκρατίας, η συνεχιζόμενη ασάφεια των αρμόδιων οργάνων ως προς την πρωτοβουλία των ευρωπαϊκών πολιτών είναι αν μη τι άλλο ενοχλητική».

Μέχρι την 1η Μαρτίου 2012 – και ένα μήνα πριν από την επίσημη έναρξη του σημαντικού αυτού δικαιώματος των ευρωπαίων πολιτών – τα κράτη-μέλη θα πρέπει να έχουν ορίσει τις «αρμόδιες αρχές» για την πιστοποίηση και τη συλλογή των υπογραφών. Ο κίνδυνος είναι υπαρκτός γιατί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν θα πρέπει να παρουσιάσει απλώς τους μηχανισμούς λειτουργίας - συμπεριλαμβανομένου και ενός πανέτοιμου προσωπικού και στις Βρυξέλλες και την υπόλοιπη Ευρώπη- αλλά και να ενημερώσει σωστά τους ευρωπαίους πολίτες. Το ίδιο ισχύει και για τα κράτη-μέλη, προκειμένου να προετοιμάσουν τους πολίτες «τους» για το νέο σημαντικό ρόλο τους. Και υπάρχουν και πολλοί άλλοι σημαντικοί δράστες, οι οποίοι καλούνται τώρα να μην χάσουν αυτήν την μοναδική ευκαιρία και να κάνουν την Ευρωπαϊκή Ένωση πρωτοπόρο της σύγχρονης δημοκρατίας.

Η πλατωνική Ευρώπη την οποία ο Jean Monnet και o Jacque Delors ονειρεύτηκαν, δυστυχώς υποχωρεί καθημερινά. Το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα μπορεί να απασχολεί την οικονομική πολιτική, όπως και η παρέμβαση των οίκων αξιολόγησης, αλλά η κατάρρευση της Συνθήκης του Schengen για την ελεύθερη μετακίνηση των πολιτών, ως μια απάντηση στα μεταναστευτικά κύματα που προκαλούνται από την επανάσταση της «αραβικής άνοιξης», δημιουργεί επιπρόσθετες ανησυχίες τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Τα τεχνοκρατικά προγράμματα και η μέχρι σήμερα αντιμετώπιση των κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων από την Ευρωπαϊκή Ένωση συνιστούν θετικές προσπάθειες προς την κατεύθυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Η εποχή μας όμως χρειάζεται πολύ περισσότερα. Είναι αναγκαία μια φυγή προς τα εμπρός, προς μια περισσότερο πολιτική και δημοκρατική Ευρώπη. Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι απλώς πολιτικό, δηλαδή το πώς πρέπει να αντιμετωπίσει τους ευρωπαίους «αγανακτισμένους», αλλά το πώς θα διαχειριστεί την προβλέψιμη αποσύνθεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με έναν υπεύθυνο τρόπο, ενισχύοντας τη συμμετοχική δημοκρατία και υποστηρίζοντας τις νέες μορφές συνεργασίας. Ο στόχος πρέπει να είναι η ελαχιστοποίηση κάθε μορφής πολεμικών κινδύνων μεταξύ των κρατών, της αντιμετώπισης της εθνικής κρίσης, και την υποστήριξη των αδυνάτων με την προώθηση των αξιών της Ένωσης, τη δημιουργία νέων μηχανισμών αλληλεγγύης και τη διασφάλιση καλύτερης προστασίας για τους Ευρωπαίους πολίτες.

Οι Ευρωπαίοι πολίτες διαθέτουν πλέον θεσμικά ένα ευρύ φάσμα μέσων που τους δίνουν τη δυνατότητα να ενημερώνονται και να συμμετέχουν στην κοινοτική πολιτική διαδικασία. Στα μέσα αυτά προστίθεται τώρα η πρωτοβουλία των πολιτών, καθώς και του διαλόγου με τις διάφορες ενώσεις, την κοινωνία των πολιτών, τους κοινωνικούς εταίρους, τους εκπροσώπους των εκκλησιών και των μη ομολογιακών οργανώσεων και ενισχύει την πολιτική, οικονομική και κοινωνική ελευθερία των Ευρωπαίων πολιτών. Τώρα οι πολίτες έχουν στα χέρια τους το μέλλον της Ευρώπης. Ας προσπαθήσουμε!

Κορυφή σελίδας


ΧΟΡΗΓΟΙ ΛΟΓΙΣΜΙΚΟΥ