ΕΙΔΗΣΕΙΣ

«ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΩ ΔΥΝΑΤΟΣ»
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΣΤΟΝ «ΕΘΝΙΚΟ ΚΗΡΥΚΑ» ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ

ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΦΙΛΙΑ Διαβάστε στη Μυριόβιβλο «Η εορτή της Κοιμήσεως»

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

«ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΩ ΔΥΝΑΤΟΣ»
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ
ΣΤΟΝ «ΕΘΝΙΚΟ ΚΗΡΥΚΑ» ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ

Στις 18 Αυγούστου αναχωρεί για το Μαϊάμι ο Αρχιεπίσκοπος κ. Χριστόδουλος, προκειμένου να υποβληθεί σε μεταμόσχευση ήπατος, όπως αποκάλυψε ο ίδιος σε συνέντευξη που παραχώρησε στην μεγαλύτερη Ομογενειακή εφημερίδα της Αμερικής, τον «Εθνικό Κήρυκα» της Νέας Υόρκης (29/7/2007).

Στην ίδια συνέντευξη ο Μακαριώτατος αναφέρθηκε στις 42 ημέρες νοσηλείας στο «Αρεταίειο» Νοσοκομείο, στην προετοιμασία στην οποία υποβάλλεται αυτή την περίοδο, καθώς, επίσης και στην έννοια του πόνου στη ζωή του ανθρώπου. Αναφέρουμε ενδεικτικά:

Απόλυτη εμπιστοσύνη στους συνεργάτες του για το διάστημα της απουσίας του: «Δυστυχώς, είμαι αναγκασμένος να απουσιάσω από την Ελλάδα για αρκετό χρονικό διάστημα, γι’ αυτό πρέπει εγκαίρως να τακτοποιηθούν και να δρομολογηθούν τα πράγματα, εις τρόπον ώστε η απουσία μου να μην επηρεάσει τις εξελίξεις και τα έργα μας τόσο σε Συνοδικό επίπεδο, όσο και σε επίπεδο Ιεράς Αρχιεπισκοπής. Έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στους συνεργάτες μου και τα μέλη της Ιεράς Συνόδου, που, με την υπευθυνότητα και τη σοβαρότητα που τούς διακρίνουν, θα φροντίσουν ώστε όλα να κυλήσουν ομαλά»

Εμπειρίες από την περίοδο της νοσηλείας: «Η κατάσταση αυτή, κυρίως όταν συμβαίνει ξαφνικά, όταν ο άνθρωπος δεν είναι συνηθισμένος να μπαινοβγαίνει στα νοσοκομεία, παρά μόνο για να επισκεφθεί ασθενείς, ασφαλώς και προκαλεί αλλαγές, κυρίως στον τρόπο σκέψης και αντιμετώπισης της ίδιας της ζωής, της ουσίας και των ορίων της. Πιστεύω ότι όταν νιώσει κανείς τον πόνο και μάλιστα τόσο έντονα, μπορεί να νιώσει και τον πόνο των άλλων καλύτερα. Όταν βιώσει το άλγος της ασθενείας μπορεί να θαυμάσει και να υποκλιθεί σε ανθρώπους, που το πεπρωμένο της ζωής τούς επέβαλε να ζουν υπό διαρκείς συνθήκες ασθενείας και αδυναμίας.

Όταν μάλιστα, γνωρίζει κάποιος ότι η κατάστασή του είναι σοβαρή και πρέπει να δώσει μάχη για να βγει νικητής, τότε αγαπά και εκτιμά περισσότερο τη ζωή, αγαπά και εκτιμά περισσότερο και τους ανθρώπους, κυρίως εκείνους με τους οποίους ήρθε σε σύγκρουση, στο παρελθόν, εκείνους με τους οποίους πικράθηκε, από τους οποίους πόνεσε και υπέφερε ακόμα. Κάτι τέτοιες στιγμές νιώθει ο άνθρωπος ότι η ζωή είναι πολύ μικρή και ταυτόχρονα, πολύ σπουδαία για να χαραμίζεται σε μικρότητες, για ν’ απασχολείται με ανούσια πράγματα και όχι με εκείνα που καταξιώνουν το παρόν και διασφαλίζουν το αιώνιο μέλλον της»

Η διδαχή του πόνου: «Ήταν περίοδος έντονης και έμπονης προσευχής. Ο πόνος, τελικά, σε φέρνει πιο κοντά στο Θεό, σε καθιστά δεκτικότερο της χάριτός Του. Μίλησα πολλές φορές μαζί Του, ίσως και δυνατά, κάποιες απ’ αυτές και σίγουρα ένιωσα έντονη την παρουσία Του. Εκείνος μου έδινε υπομονή, με όπλιζε με καρτερία, με ενδυνάμωνε με την ελπίδα της νίκης, με έκανε να πιστέψω ότι δεν πρέπει και δε μπορώ να το βάλω κάτω, οφείλω να παλέψω, όχι απλά για να θεραπευτώ, αλλά για να συνεχίσω να Τον υπηρετώ, να κάνω αυτό που έμαθα μια ζωή να κάνω, να Τον διακονώ…

Γι’ αυτό εμείς στην Εκκλησία, λέμε ότι η ασθένεια είναι επίσκεψη Θεού και πως, όταν την αντιμετωπίζει κανείς με αυτή τη λογική, όσο μεγάλη και βαριά κι αν είναι, τόσο περισσότερο ωφελείται και παιδαγωγείται...»

«Μου έλειπε ο λαός μας»: «Μου έλειπε, όμως και ο λαός μας, αυτός ο υπέροχος απλός κόσμος, που μάθαινα πόσο υπέφερε μαζί μου, πόσο και πώς συμμετείχε στη δοκιμασία μου. Σε όλη τη διάρκεια της Ιερατικής και Αρχιερατικής μου ζωής είχα μάθει να ζω μαζί και κοντά στο λαό μας, να συναναστρέφομαι μαζί του, να ακούω τα προβλήματά του, ν’ αφουγκράζομαι τους πόνους και τα βάσανά του. Αυτός ο λαός, μου έδειξε σπάταλα την αγάπη του, μετά το Θεό υπήρξε και είναι το στήριγμά μου, η βακτηρία του βίου μου. Αυτό τον λαό θέλησα πρωτίστως να ευχαριστήσω κατά την έξοδό μου από το νοσοκομείο και αναλογίζομαι την ώρα και τη στιγμή που θα σταθώ και πάλι απέναντί του για να του δώσω το χέρι μου και να τον ευλογήσω. Η υπόσχεσή μου προς τον λαό μας είναι μία και θα την τηρήσω: θα επιστρέψω δυνατός για να συνεχίσω να τον διακονώ μέσα στην Εκκλησία του Χριστού!»

Απάντηση στο γιατί του πόνου: «Η δική μου κατάθεση, λοιπόν, με την οποία θα κατακλείσω αυτή τη συνέντευξη, προέρχεται από μία πρόσφατη ομιλία μου σε ένα Επιστημονικό Συνέδριο, με θέμα τον πόνο και την λύτρωση, που νομίζω ότι δίνει και την τελική απάντηση στο γιατί του πόνου: «Απάντηση στο γιατί του πόνου δε μπορεί να δοθεί χωρίς το φως του Χριστού. Όχι το φως της θρησκείας γενικώς, αλλά το φως αυτού του Θεανδρικού προσώπου του Χριστού. Και τούτο διότι Αυτός ανέλαβε πάνω Του όλο τον ανθρώπινο πόνο, διά της Ενανθρωπίσεως, του Πάθους, του Σταυρού και του Τριημέρου θανάτου Του. Το κλειδί για την ερμηνεία του πόνου είναι η εν Χριστώ Εσταυρωμένη αγάπη του Θεού. Τα μυστήρια του Θεού δεν εξιχνιάζονται, ούτε με επιστημονικές έρευνες, ούτε με φιλοσοφικές αναζητήσεις, ούτε με μεταφυσικές προσεγγίσεις. Τα μυστήρια του Θεού φανερώνονται και αποκαλύπτονται εν χάριτι. Ο ανθρώπινος πόνος είναι ένα από τα μεγαλύτερα και ιερότερα μυστήρια και ο Θεός το αποκαλύπτει και το ερμηνεύει εν Αυτώ τω Υιώ Του, διά Σταυρού, πάνω στο Γολγοθά. Και τη λύση και λύτρωση τη δίδει από έναν παρακείμενο άδειο τάφο. Όχι με λόγια, αλλά με ένα γεγονός. Την Ανάσταση»

Όλη η συνέντευξη του Μακαριωτάτου αναδημοσιεύεται στο ecclesia

Κορυφή σελίδας

ΔΙΔΑΣΚΟΥΣΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΚΑΙ ΓΝΩΜΕΣ

«Ο λόγος της Εκκλησίας οφείλει να είναι υπεύθυνος και καινοτόμος, οφείλει ν’ αντιμετωπίζει και να διαπραγματεύεται όλα εκείνα τα οποία απασχολούν και επηρεάζουν τη ζωή και την καθημερινότητα των πολιτών, οι οποίοι, ταυτόχρονα, είναι και μέλη Της, παιδιά Της. Ο λόγος της Εκκλησίας δεν είναι λόγος πολιτικού αλλά πνευματικού, ιερού θεσμού ο οποίος δε μπορεί να κλείνει τα μάτια του και ν’ αδιαφορεί απέναντι στα πάσης φύσεως προβλήματα, κοινωνικά, εργασιακά, οικονομικά, τη στιγμή κατά την οποία αυτά επηρεάζουν αρνητικά τη ζωή των ανθρώπων, διασαλεύουν τον ψυχισμό τους και δεν τους επιτρέπουν να δημιουργήσουν και να ζήσουν όπως ονειρεύονται. Θα ήταν πολύ εύκολο για την Εκκλησία να επιλέξει την αδράνεια του νεκροταφείου και έτσι να είναι αρεστή σε όλους, ξένη, όμως, ως προς το λαό και την αποστολή Της. Αντ’ αυτής, η Εκκλησία οφείλει να επιλέγει τη δράση, τις τομές και τον αγώνα, με όποιο κόστος και είναι επαναπαυμένη με τη συνείδησή Της γι’ αυτό»

Χριστόδουλος
Αρχιεπίσκοπος Αθηνών & Πάσης Ελλάδος
Συνέντευξη στο Ρωσικό Πρακτορείο Ειδήσεων
“RUSSIAN NEWS & INFORMATION AGENCY “NOVOSTI”
Οκτώβριος 2006