|
|
Οι πρόσφατες ενέργειες
Μετά την διαπίστωση της οριστικής αρνήσεως για επιστροφή και τού πλήρους προσανατολισμού προς την κατεύθυνση της αξιωματικής διεκδικήσεως αναγνωρίσεως, το Άγιον Όρος, με γνώμονα την αγάπη για τον Θεό και τον άνθρωπο, αισθάνθηκε ότι η ιστορία και η αποστολή του το καλεί να φροντίσει με στοργή και πολύ πόνο τόσο για την ίδια την Αγιώνυμη Πολιτεία, όσο και ειδικότερα για την Ι. Μ. Εσφιγμένου, σάρκα εκ της σαρκός του, αλλά ακόμη και για την ανάνηψη και ψυχική σωτηρία των κατεχόντων αυτήν δια της καταδείξεως της πεπλανημένης πορείας των. Αναγκάσθηκε λοιπόν να στραφεί και στην δικιά του νομική κατοχύρωση και προέβη σε προσεκτικές αντίστοιχες ενέργειες, έχοντας ως μοναδική του ελπίδα για ειρηνική και ομαλή επίλυση τού προβλήματος και αποφυγή της ανεπιθυμήτου βιαίας επιβολής τού νόμου την κατάδειξη και επίγνωση από όλους της παρανομίας, αλλά και των πραγματικών σοβαρών θρησκευτικών και εθνικών διαστάσεων τού ζητήματος.
Έτσι μετά από βαθιά μελέτη τού θέματος και την εκπόνηση πλήρους εκθέσεως, κατηρτίσθη εκτενέστατη γνωμοδοτική μελέτη επιφανών νομικών, ελήφθησαν μετά σοβαρότητος και συνέσεως αποφάσεις της Εκτάκτου Διπλής Ιεράς Συνάξεως και εν συνεχεία εδρομολογήθησαν οι απαραίτητες νομικές διαδικασίες για την λήψη εκείνων των αποφάσεων πού προβλέπουν το Σύνταγμα και ο Κ.Χ.Α.Ο., προκειμένου να παραχθούν τα έννομα αποτελέσματα πού Θα σταματήσουν κάθε διεκδίκηση εις βάρος τού Αγίου Όρους.
Ακολούθως τον Νοέμβριο τού 2002 απεστάλησαν με δικαστικό επιμελητή προσωπικές κλήσεις προς το καθένα από τα μέλη της "αδελφότητος", προκειμένου να τούς δοθεί το δικαίωμα της ακροάσεως. Αυτοί εντελώς αδικαιολόγητα δεν αξιοποίησαν την ευκαιρία να αναπτύξουν τις απόψεις τους και να έλθουν σε στοιχειώδη επίσημη προσωπική επικοινωνία με τις Ι. Μονές μέσω των Αντιπροσώπων τους, έκλεισαν τις πύλες της Μονής, αρνήθηκαν να παραστούν ενώπιον της Ι. Κοινότητος και αντ’ αυτού απέστειλαν πανομοιότυπες εξώδικες απαντήσεις εντελώς ατόπου περιεχομένου. Πάντως στο διάστημα αυτό 24 άτομα αποστασιοποιήθηκαν από την υπόλοιπη ομάδα. Παράλληλα οργανώθηκε νέα έξαρση ψευδολογίας και παραπληροφορήσεως, παρουσιάζοντας την κλήση προς ακρόαση (δηλ. την παροχή επωφελούς γι’ αυτούς δικαιώματος) ως διωγμό χάριν της πίστεως, κατά τρόπο τελείως παράλογο, εκτοξεύοντας απίστευτες διαβολές και αφήνοντας μάλιστα να διαρρέουν και τρομοκρατικές απειλές εις βάρος των Μονών τού Αγ. Όρους.
Με τον τρόπο αυτό επιβεβαιώθηκε απλώς η αμετανόητος και οριστική αποκοπή και η χαώδης απόσταση των προσώπων αυτών από τον κορμό τού Αγίου Όρους, αλλά και διαπιστώθηκε επίσημα η σύμπηξη απαγορευμένης "ιδιαιτέρας αδελφότητος" πού ασκεί, απαγορευόμενα επίσης επί ποινή απελάσεως, προσηλυτισμό και προπαγάνδα.
Παράλληλα το Σεπτό Οικουμενικό Πατριαρχείο βάσει των ιδίων παρουσιαζομένων χαρακτηριστικών επιβεβαίωσε την διαπίστωση ότι Αυτοί τελούν εν σχίσματι και με Πατριαρχική Συνοδική Απόφαση κήρυξε σχισματικούς όλα τα μέλη της απαγορευμένης αυτής "αδελφότητος".
Με βάση όλα αυτά η Ιερά Κοινότης προέβη εν τέλει σε εμπεριστατωμένη διοικητική πράξη απελάσεως των ανωτέρω προσώπων ονομαστικώς, έχοντας ξεκαθαρίσει προς κάθε κατεύθυνση ότι δεν επιθυμεί την βιαία φυσική απομάκρυνσή τους από την Μονή. Τα έννομα αποτελέσματα αυτής της πράξεως είναι η επιβεβαίωση τού ανυπόστατου της αδελφότητος και των οργάνων διοικήσεως της Μονής και όλων των πράξεων εκπροσωπήσεως, διοικήσεως και διαχειρίσεως, καθώς και ότι κανείς από αυτούς δεν δικαιούται τού ονόματος και των δικαιωμάτων αγιορείτου ή εσφιγμενίτου μοναχού. Οι ανωτέρω εκλήθησαν να παραδώσουν οποιοδήποτε αντικείμενο της Μονής κατέχουν και να αποχωρήσουν ειρηνικά από το μοναστήρι μέσα σε ένα μήνα, δηλαδή μέχρι τις 15/28.1.2003. Κατόπιν τούτου η Υπόθεση περιήλθε στην δικαιοδοσία της Διοικήσεως Αγ. Όρους, πού εξέδωσε τις κατά νόμο πράξεις περί εκτελέσεως.
Ηλπίζετο ότι στο διάστημα αυτό Θα εγίνετο αντιληπτό ότι δεν ήταν πλέον δυνατή και δεν είχε κανένα έρεισμα η συνέχιση της κατοχής μίας κυριάρχου Μονής από αυτούς (πράγμα πού αφορούσε βέβαια κυρίως στους έχοντας την ηγεσία της ομάδος) και Θα συμμορφώνονταν στις αποφάσεις των ανωτάτων αρχών τού Ιερού Τόπου πηγαίνοντας να συμβιώσουν με ομόφρονές τους οπουδήποτε αλλού, ενώ θα ανεζητείτο και κάποια λύση για όσους δεν θα ήτο δυνατόν να προβούν σε τέτοια μετακίνηση για λόγους υγείας, ηλικίας ή άλλους.
|
|
