"ΠΡΟΤΑΣΙΣ ΠΕΡΙ ΣΥΣΤΑΣΕΩΣ ΝΕΑΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

ΔΙ' ΑΠΟΣΠΑΣΕΩΣ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΕΚ ΤΗΣ ΧΗΡΕΥΟΥΣΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ"

Τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου

Κερκύρας, Παξῶν καί Διαποντίων Νήσων κ. ΤΙΜΟΘΕΟΥ

Μέ ἀπόφασιν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, διά τοῦ ὑπ' ἀριθ. Πρωτ. 2811/1232/3-8-2001 ἐγγράφου Αὐτῆς ἀνετέθη εἰς Ἐμέ, ἵνα εἰσηγηθῶ ἐνώπιον τῆς Σεπτῆς Ἱεραρχίας, ἐπί τοῦ θέματος: "Πρότασις περί συστάσεως νέας Ἱερᾶς Μητροπόλεως δι' ἀποσπάσεως τμήματος ἐκ τῆς χηρευούσης Ἱερᾶς Μητροπόλεως Νέας Σμύρνης".

Ὑπείκων εἰς τήν Συνοδικήν Ἀπόφασιν συνέθεσα τήν παροῦσαν εἰσήγησιν, ἡ ὁποία ἔχει χωρισθεῖ εἰς τάς ἑξῆς ἑνότητας πρός πληρεστέραν κατανόησιν τοῦ προκύψαντος ζητήματος: α)Πῶς καί διατί ἦλθεν εἰς τήν ἐπικαιρότητα τό θέμα τῆς συστάσεως νέας Ἱερᾶς Μητροπόλεως δι' ἀποσπάσεως τμήματος ἐκ τῆς χηρευούσης Ἱερᾶς Μητροπόλεως Νέας Σμύρνης, β) Ἱστορικά στοιχεῖα καί Νομοκανονική τεκμηρίωσις, γ) Ἐπιχειρηματολογία ἐπί τοῦ θέματος καί δ) Προτάσεις. Καί ἤδη μέ τήν βοήθειαν τοῦ Κυρίου προβαίνω εἰς τήν ἀνάπτυξιν τοῦ ὑπ' ὄψιν ζητήματος, ἡ τακτοποίησις τοῦ ὁποίου ἐπαφίεται εἰς τήν κρίσιν καί Ἀπόφασιν τῆς Σεπτῆς Ἱεραρχίας.


Α) ΠΩΣ ΚΑΙ ΔΙΑΤΙ ΗΛΘΕΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΣΥΣΤΑΣΕΩΣ ΝΕΑΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΔΙ' ΑΠΟΣΠΑΣΕΩΣ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΕΚ ΤΗΣ ΧΗΡΕΥΟΥΣΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ

Κατά τά μέσα τοῦ ἔτους 1999 ἐτέθη ἐκ τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου τό ἀνωτέρω ζήτημα, διά Συνοδικῆς Ἀποφάσεως ληφθείσης ἐν τῇ Συνεδρία τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς 8ης τοῦ μηνός Ἰουνίου τοῦ αὐτοῦ ἔτους, ἡ ὁποία ἐγνωστοποιήθη εἰς ἡμᾶς διά τοῦ ὑπ' ἀριθ. πρωτ. 2921/1318/16-6-1999 ἐγγράφου, εἰς τό ὁποῖον μᾶς ἐγνωρίζετο ἐπί πλέον, ὅτι συνεκροτήθη Ἐπιτροπή μελέτης τοῦ θέματος τῆς διευθετήσεως τῶν ὁρίων τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων τῶν ἐν τῇ περιοχῇ τοῦ Λεκανοπεδίου τῆς Ἀττικῆς καί τῆς Στερεᾶς Ἑλλάδος κειμένων, τελοῦσα ὑπό τήν Προεδρείαν τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ. Νικοδήμου καί ἔχουσα ὡς Μέλη Αὑτῆς τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Πειραιῶς κ. Καλλίνικον καθώς καί τόν ὑποφαινόμενον.

Τό θέμα τῆς διευθετήσεως τῶν ὁρίων τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων, τό μελετώμενον ὑπό τῆς καθ' ἡμᾶς Ἐπιτροπῆς ἀπησχόλησε ζωηρῶς τήν Ἱεράν Σύνοδον, ἐπειδή τό θέμα τοῦτον ὑπῆρξεν ἀναμφιβόλως ἐκ τῶν δυσχερεστάτων πλήν ὅμως ἐκ τῶν καιρίων ποιμαντικῶν ζητημάτων, ἅτινα ἀντιμετωπίζει ἡ Ἐκκλησία ἡμῶν.

Εἰς πᾶσαν προσέγγισιν τοῦ θέματος ἐλήφθησαν σοβαρῶς ὑπ' ὄψιν ὅλαι αἱ σημαντικαί παράμετροι τοῦ ζητήματος, ὅπως ἡ εὐρυτέρα διοικητική καί γεωγραφική διαίρεσις τῶν περιοχῶν, ἡ ἐπικοινωνιακή εὐχάρεια τῶν κατοίκων, οἱ ἱστορικοί ἤ ἄλλοι τυχόν λόγοι, ἡ βιωσιμότης τῶν πιθανῶν συσταθησομένων Ἱερῶν Μητροπόλεων καί τέλος ἕτερον τι στοιχεῖον ἤθελε προκύψει.

Ἅπασαι αἱ ἐνέργειαι ἡμῶν ἐγένοντο ἐν εὐσυνειδησία καί ὑψηλῶ φρονήματι, ἀποβλέπουσαι πάντοτε εἰς τήν λυσιτελεστέραν διοικητικήν μεταρρύθμισιν καί λειτουργίαν ἑνίων ἐκκλησιαστικῶν περιφερειῶν, πρός ἐξυπηρέτησιν τῶν πνευματικῶν, ποιμαντικῶν καί λατρευτικῶν ἀναγκῶν τοῦ ποιμνίου τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας ἡμῶν.

Εἰς τήν Ἐπιτροπήν κατέστη ἐξ ἀρχῆς σαφές, ὅτι διά τήν πρότασιν τῶν ἐπιβαλλομένων ἀλλαγῶν ἐκ τῶν συνθηκῶν ἐν τοῖς πράγμασι, αὕται θά ἔδει νά πραγματοποιηθῶσι μετά τήν χηρείαν των ὑπό τακτοποίησιν Ἱερῶν Μητροπόλεων καί ὡς πρός τό θέμα τῶν ὁρίων αὐτῶν.

Ἐπ' αὐτοῦ λοιπόν στηριζόμενος προβαίνω καί ἐγώ εἰς τήν πρότασιν περί συστάσεως νέας Ἱερᾶς Μητροπόλεως δι' ἀποσπάσεως τμήματος ἐκ τῆς χηρευούσης Ἱερᾶς Μητροπόλεως Νέας Σμύρνης, προκειμένου ἡ Σεπτή Ἱεραρχία νά ἀποφασίση σχετικῶς ἐπί τοῦ ζητήματος διά τήν ὁριστικήν καί ὀρθήν πλέον διευθέτησιν τοῦ ὅλου θέματος.


Β) ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΚΑΙ ΝΟΜΟΚΑΝΟΝΙΚΗ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΙΣ

Ἱστορικῶς ἡ Ἱερά Μητρόπολις Νέας Σμύρνης συνεστήθη διά τήν οὐσιαστικωτέραν καί εὐχερεστέραν διαποίμανσιν τῶν κατοικούντων περί τήν πόλιν τῶν Ἀθηνῶν χριστιανῶν, ἡ δέ ἵδρυσίς της κατέστη ἐπιβεβλημένη διά σοβαρούς ποιμαντικούς λόγους.

Κατά τήν δημιουργίαν της ἡ Ἱερά Μητρόπολις Νέας Σμύρνης περιελάμβανε τάς Ἐνορίας τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς, τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς καί τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων.

Εἰς τό σχετικόν Φ.Ε.Κ. ἱδρύσεως (Φ.Ε.Κ. 134/16-5-1974, τ. Α´, ἄρθρ. 1ο) ὁρίζεται, ὅτι ἡ ἱδρυόμενη Ἱερά Μητρόπολις Νέας Σμύρνης θά περιλαμβάνη τόν Δῆμον τῆς Νέας Σμύρνης τοῦ Νομοῦ Ἀττικῆς.

Εἰς τό ΦΕΚ 328/9-11-1974, τ. Α´, εἰς τό ἄρθρον 1 σχετικῶς μέ τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Νέας Σμύρνης ἀναφέρεται ὅτι ἡ Ἱ. Μητρόπολις ἔχει ἕδραν τήν Νέαν Σμύρνην καί περιλαμβάνει τούς Δήμους Νέας Σμύρνης, Ἀλίμου, Γλυφάδας καί Παλαιοῦ Φαλήρου καί τάς Κοινότητας Ἀργυρουπόλεως, Βούλας, Βάρης καί Βουλιαγμένης τοῦ νομοῦ Ἀττικῆς, ὡς καί τήν Ἐνορίαν Ἁγίου Σώζοντος τῆς Λεωφόρου Συγγροῦ.

Ὡς ἅπαντες γνωρίζομεν καλῶς, ὁ ἀριθμός τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεως τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὁρίζεται διά νόμου ὑπό τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (Νόμος 590/1977). Συνεπῶς πᾶσα μεταβολή τοῦ ἀριθμοῦ τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων, εἴτε αὐξήσεως, εἴτε μειώσεως αὐτῶν ἐπιτρέπεται καί ἐπικυροῦται μόνον διά νόμου.

Διά δέ τήν δημιουργίαν νέας Ἱερᾶς Μητροπόλεως, ὡς γνωστόν, ἀπαιτεῖται σχετική νομοθετική ρύθμισις.

Πρό τῆς μεταβολῆς ταύτης τοῦ σχετικοῦ νόμου, θά πρέπει νά προηγηθῆ Ἀπόφασις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας, ἡ ὁποία θά ὁρίζη τήν ἐδαφικήν περιφέρειαν τῆς νέας Ἱερᾶς Μητροπόλεως, τήν ὀνομασίαν καί τήν ἕδραν αὐτῆς, ὡς τοῦτο προβλέπεται καί ὑπό τοῦ ἄρθρου 11, παρ. 2 τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου.

Καθιστῶ πρόδηλον εἰς πάντας, ὅτι σεβόμεθα πλήρως τήν θεμελιώδην ἀρχήν, συμφώνως τῇ ὁποίᾳ ὁ Ἐπίσκοπος τυγχάνει ὁ προεστώς τῆς εὐχαριστηριακῆς συνάξεως καί εἶναι ἡ ζῶσα εἰκών τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐν τῇ τοπικῇ Ἐκκλησίᾳ, ἀσκεῖ δέ τάς ἐκ τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί τάς παραδόσεις ἐξουσίας του ἐπί τοῦ ποιμνίου του, ἀπαγορευομένης οἱασδήποτε ἐπεμβάσεως εἰς τά ὅρια τῆς ἐπαρχίας αὐτοῦ, ἄνευ τῆς ἀδείας καί τῆς συγκαταθέσεώς του. Ὅθεν πᾶσα ἐπέμβασις εἰς τά ὅρια τῆς ἐπισκοπῆς του συνεπαγομένη μείωσιν τῶν ἐξουσιῶν του εἶναι ἀνεπίτρεπτος καί ἀντικανονική.

Ἐπέμβασις νοεῖται, σύν τοῖς ἄλλοις, καί ἡ ἀφαίρεσις τμήματος τῆς ἐπαρχίας αὐτοῦ πρός δημιουργίαν ἑτέρας ἐπισκοπῆς, εἴτε μονίμου, εἴτε κατ' οἰκονομίαν προσωρινῆς.

Ὁ ξε´ κανόνας τῆς ἐν Καρθαγένη Συνόδου ἀναφέρει, νά μή χωρίζεται καμμία μικρά παροικία ἀπό τήν ὅλην ἐπαρχίαν, διά νά γίνει νέα Ἐπισκοπή χωρίς τήν ἄδειαν τοῦ τῆς ἐπαρχίας Μητροπολίτου. Ἀλλά ὁ ρθ´ κανών τῆς αὐτῆς Συνόδου ὁρίζει, ὅτι οἱ μή ἔχοντες χωριστόν Ἐπίσκοπον τόποι, νά μή λαμβάνουν αὐτόν, χωρίς τήν ψῆφον τοῦ Μητροπολίτου καί τοῦ Πατριάρχου καί ὅλης τῆς Συνόδου καί τήν γνώμην τοῦ ἄνωθεν ἐξ' ἀρχῆς διοικοῦντος αὐτούς Ἐπισκόπου (Πηδάλιον, ἐκδ. Ρηγοπούλου, σ. 451,495,516).

Ἐκ τῶν ἀνωτέρω καθίσταται σαφές, ὅτι ἔχομεν πλήρην συνείδησιν, ὅτι ὁ καθορισμός τῶν ὁρίων τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν ἅπτεται καί σχετίζεται μέ τό θεμελιῶδες θέμα τῆς ἐδαφικῆς περιφερείας, ἐν ἧ καί ὑφίσταται ἡ ἀπόλυτος καί ἀναντίλεκτος δικαιοδοσία τοῦ ἐπιχωρίου Ἐπισκόπου. Οὕτω διασφαλίζεται καί ἡ γαλήνη καί ἡ ἑνότης τῆς διοικήσεως ἑκάστης Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

Μέ τήν πρόνοιαν ὅμως, ἡ ὁποία σαφῶς διακρίνει τήν Ἐκκλησία μας καί προκειμένου νά μή θιγῆ εἰς τό ἐλάχιστον ἡ ἀνωτέρω θεμελιώδης θεολογική καί κανονική ἀρχή, διευθετεῖ τό ἐν λόγω ζήτημα εὑρισκομένης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως ἐν χηρεία, ὁπότε καί ἡ σχετική διαδικασία καθίσταται πλέον ἐλευθέρα, μή κωλυομένη οὔτε καί ὑπό τοῦ Τοποτηρητοῦ, ὁ ὁποῖος συμφώνως τῷ ἄρθρῳ 23, παράγρ. 2 τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου διεξάγει μόνον "τρέχουσαν ὑπηρεσίαν", χωρίς νά ἀπαιτεῖται ἡ συγκατάθεσις αὐτοῦ διά τήν λῆψιν σχετικῆς ἐπί τοῦ θέματος ἀποφάσεως.

Εἰς τήν περίπτωσιν αὐτήν ἀπαιτεῖται ἀπόφασις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία ἐκφράζει τήν ἀνωτάτην Ἐκκλησιαστικήν Ἀρχήν τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Εἰςτόν κανόνα νστ´/ξε´ Καρθαγένης ἀναγράφεται: "Ἑκάστω ἐπισκόπῳ τό πρέπον ἐφυλάχθη, ἵνα ἐκ τῆς συγκτησίας τῶν παροικιῶν μηδέν ἀποδρεφθείη πρός τό ἴδιον κτήσασθαι ἐπίσκοπον, εἰ μή κατά συναίνεσιν τοῦ τήν ἐξουσίαν ἔχοντος, ἐάν δέ αὐτός παραχωρήση, ὥστε τήν αὐτήν διοίκησιν ἐπιτραπεῖσαν ἴδιον κτήσασθαι ἐπίσκοπον, εἰς τάς λοιπάς τόν προχειρισθέντα μή ἐπιβάλεσθαι διοικήσεις, διότι μία ἐκ τοῦ σώματος τῶν πολλῶν ἀφαιρεθεῖσα, αὐτή καί μόνη ἠξιώθη τιμήν ἰδίας ἐπισκοπῆς ἀναδέξασθαι".

Ἐπί πλέον ὁ ςη´/ρθ´ κανών τῆς Καρθαγένης ὁρίζει: "Ἤρεσε κακεῖνο, ἵνα οἱ ὄχλοι, οἱ μηδέποτε ἰδίους ἐσχηκότες ἐπισκόπους, εἰ μή ἐκ πάσης τῆς συνόδου ἑκάστης ἐπαρχίας καί τοῦ πρωτεύοντος ψήφισμα γένηται, καί κατά συναίνεσιν ἐκείνου, οὗ τινος ὑπό τήν διοίκησιν καθίστατο ἡ αὐτή ἐκκλησία, μηδαμῶς δέξωνται".

Ἡ διευθέτησις τοῦ ὅλου θέματος εὑρισκομένης τῆς ἐν λόγω Ἱερᾶς Μητροπόλεως ἐν χηρεία, δύναται νά χαρακτηρισθῆ ὡς ἡ ἰδανικωτέρα καί κανονικωτέρα ἐκκλησιολογικῶς περίπτωσις.

Εἰς τήν περίπτωσιν αὐτήν τήν ἀπουσίαν τοῦ οἰκείου Ἱεράρχου καί τήν ἔλλειψιν τῆς συναινέσεώς του τήν ἀναπληροῖ ἡ ἔγκρισις τῆς Ἱεραρχίας. Ἡ συναίνεσις αὕτη τῆς Ἱεραρχίας συμφώνως καί μέ τούς ἀνωτέρω ἐκτεθέντας κανόνας ςη´ καί ρθ´ ἐκφράζεται μέ ἀπόφασιν "ψήφισμα" ὡς ἀναφέρεται χαρακτηριστικῶς, "ἐκ πάσης τῆς συνόδου". Ἡ ἔκφρασις αὐτή τοῦ κανόνος, "ἐκ πάσης τῆς συνόδου" ἀποτελεῖ ἀναμφιβόλως παράγοντα, ὁ ὁποῖος ἐνισχύει τήν ἀπόφασιν τῆς Συνόδου κατά τήν περίπτωσιν εἰς τήν ὁποίαν δέν ὑπάρχει ἐπίσκοπος εἰς τήν ὑπό διχοτόμησιν Ἱ. Μητρόπολιν.

Ὁ Βαλσαμών εἰς τήν ἑρμηνείαν τῶν νστ´ καί ξε´ κανόνων τῆς Καρθαγένης ἀναφέρει: "Σύ δέ γίγνωσκε, ὅτι τό μέν φυλάττεσθαι τάς ἐνορίας τῶν ἐπισκόπων ἀπαρασαλεύτως, ὡς κανονικόν συντηρεῖται, τό δέ γίγνεσθαι ἐκ νέου ἐπισκοπάς εἰς παροικίας ὑποκείμενας ἑτέροις ἐπισκόποις, χωρίς βασιλικῆς προστάξεως οὐ παραχωρεῖται, κἄν μυριάκις συναινέσει ὁ ἔχων ταύτην ἐπίσκοπος. Διεγνώσθη γάρ συνοδικῶς μηδέ αὐτήν τήν μεγάλην σύνοδον χωρίς προστάξεως βασιλικῆς δύναται καινίζειν ἐπισκοπήν καί προεγράφη τά περί τούτου εἰς ἑτέρους κανόνας".

Συνεπεία τούτου, ἐκτός τῆς Σεπτῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος πρέπει, ὅπως κατέστη πλέον σαφές, νά ἐγκρίνη καί ἡ Κυβέρνησις διά Προεδρικοῦ Διατάγματος, ὅπως ἄλλωστε καί ὑπό τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος προβλέπεται (Ν. 590/1977, ἄρθρ. 71, παρ. 1).

Εἶτα δέ ἐκκλησιολογικῶς, θεολογικῶς καί νομοκανονικῶς γνωρίζωμεν καί ἀποτελεῖ μακροχρόνιαν πρᾶξιν ἐκφράζουσα τό ἦθος καί τό ἔθος τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας, ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος μέ τήν ἐπαξίαν ἐκλογήν καί τήν χειροτονία ἤ διά τῆς καταστάσεως αὐτοῦ εἰς συγκεκριμένην ἐπισκοπήν συνδέεται οὐσιαστικῶς, θεολογικῶς καί κανονικῶς μέ τήν ἐπισκοπήν, τήν ὁποίαν ἡ Σεπτή Σύνοδος τῶν Ἐπισκόπων τοῦ ἐμπιστεύεται.

Θά πρέπη δέ νά ἀναφερθῆ, ὅτι ἡ ἐνέργεια τῆς διχοτομήσεως καί ἅπασα ἡ σχετική διαδικασία, διά νά ἔχη τήν ἐκκλησιαστικήν καί θεολογικήν ἐγκυρότητα, ὀφείλει συμφώνως τῷ λδ´ ἀποστολικῷ κανόνι, νά πραγματοποιηθῆ ὑπό τῶν ἐπισκόπων "τοῦ ἔθνους" ἐν "ὁμονοίᾳ", ὥστε "νά δοξασθῆ ὁ Θεός, διά Κυρίου, ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, ὁ Πατήρ, καί ὁ Υἱός καί τό Ἅγιον Πνεῦμα".


Γ) ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΕΠΙ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ

Ἡ ἀναγκαιότης τῆς συστάσεως νέας Ἱερᾶς Μητροπόλεως δι' ἀποσπάσεως τμήματος ἐκ τῆς χηρευούσης Ἱερᾶς Μητροπόλεως Νέας Σμύρνης, κρίνεται σκόπιμος καί ἀπολύτως ἀναγκαία διά τό συμφέρον τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν καί τοῦτο δι' ἀντικειμενικῶν δεδομένων καθαρῶς ἐκκλησιολογικῶν, ποιμαντικῶν, θεολογικῶν καί κανονικῶν κριτηρίων ἐξεταζόμενον.

Βεβαίως ἔχομεν τήν σύνεσιν καί ἀντιλαμβανόμεθα, ὅτι τό θέμα τοῦτο εἶναι ἐκ τῶν δυσχερεστέρων, πλήν ὅμως καί καιριωτέρων ποιμαντικῶν προβλημάτων, τά ὁποῖα καλεῖται ἡ Ἐκκλησία ἡμῶν ἀμέσως νά ἀντιμετωπίση. Ἡ διευθέτησίς του ὅμως ἀποβλέπει εἰς τήν ἐκκλησιαστικήν εὐταξίαν καί τήν λυσιτελήν ποιμαντικήν διακονίαν μέ ἀπώτερον στόχον τήν καλλιτέραν διαποίμανσιν τοῦ λαοῦ, γεγονός τό ὁποῖον ἐνέχει μεγίστην σημασίαν.

Εἰς τό σημεῖον τοῦτο ὀφείλομεν νά κάμνωμεν μνείαν εἰς τό ὑπ'ἀριθ. πρωτ. Γ 61/9-3-1999 ἔγγραφον τοῦ ἀειμνήστου Ἀδελφοῦ Ἡμῶν Μητροπολίτου Νέας Σμύρνης Ἀγαθαγγέλου πρός τήν Ἱεράν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, εἰς τό ὁποῖον καί ἀναφέρει: "...εἰς περίπτωσιν δέ χηρείας τῆς Μητροπόλεως ἀπαιτεῖται ἀπόφασις καί μόνον τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας". Τήν σημασίαν τῆς ἀναφορᾶς ταύτης τοῦ ἀειμνήστου Ἀδελφοῦ ἡμῶν διά τήν κανονικότητα, τήν ἀναγκαιότητα καί τήν οὐσιαστικήν ἀντιμετώπισν τοῦ θέματος εὐλόγως καί ἄνευ περιττῶν σχολίων δύναται ὁ καθείς νά ἀντιληφθῆ, καθ' ὅσον ὁ ἀοίδιμος οἰκεῖος τότε Ἱεράρχης ἐγνώριζε ὑπέρ πάντα ἄλλον τάς ποιμαντικάς ἀνάγκας τῆς Ἐπαρχίας του, τῆς Ἱερᾶς δηλαδή Μητροπόλεως Νέας Σμύρνης.

Ἐπιλαμβανόμενοι τοῦ θέματος αὐτοῦ ἐμνήσθημεν πρωτίστως τήν διοικητικήν καί γεωγραφικήν σύνθεσιν καί ἑνότητα τοῦ χώρου, καθώς καί ἕνα ἐπί πλέον παράγοντα, τήν ἐπικοινωνιακήν εὐχέριαν τῶν κατοίκων - πιστῶν.

Ἐξετάζοντες τάς παραμέτρους αὐτάς διεπιστώσαμεν καί πρακτικῶς τήν ἀναγκαιότητα ὑπάρξεως ἀναλογίας καί ἰσορροπίας εἰς τά ὅρια τῶν ἐδαφῶν τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων εἰς ἄμεσον καί στενήν σχέσιν μέ τόν πληθυσμόν αὐτῶν.

Ἕν ἔτι σημαντικόν στοιχεῖον ὑπῆρξεν καί ἡ ἀξιολόγησις τῆς πληθυσμιακῆς συνθέσεως τῆς ἐν λόγω περιοχῆς, δεδομένου ὅτι ἡ συγκεκριμένη γεωγραφική καί χωροταξική ἑνότης περιλαμβάνει πιστούς, οἱ ὁποῖοι ἐκ τῶν στατιστικῶν στοιχείων καί δεδομένων κατατάσσονται εἰς τό ἀνώτερον καί ἀνώτατον πνευματικόν καί οἰκονομικόν ἐπίπεδον τῆς κοινωνίας μας.

Τό γεγονός τοῦτον ἀναμφιβόλως ἀπαιτεῖ καί ἐκ τοῦ ἐπιχωρίου Ἐπισκόπου - Μητροπολίτου τήν εὐχέρειαν, νά καλύπτη δεόντως πολλαπλάς καί πολυσυνθέτους πνευματικάς, λειτουργικάς καί ποιμαντικάς ἀπαιτήσεις καί ἀνάγκας τῶν πιστῶν τῆς Ἐπαρχίας του.

Ὡς ἐκ τούτου, καλόν θά ἦτο, νά συνεκτιμηθῆ οὐσιαστικῶς πλέον καί ὁ ρόλος τῶν Βοηθῶν καί τῶν Τιτουλαρίων Ἐπισκόπων, οἱ ὁποῖοι διά τήν σύγχρονον ποιμαντικήν καί λατρευτικήν διακονίαν τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων καθίστανται ἀπολύτως ἀναγκαῖοι.

Ἄλλωστε πλεῖσται ἐκ τῶν Ἱερῶν ἡμῶν Μητροπόλεων, τόσον διά τήν ἔκτασιν, ὅσον καί διά τήν πληθυσμιακήν κατανομήν, ἔχουσιν ἀνάγκην τῆς προσφορᾶς ὑπηρεσίας βοηθοῦ Ἐπισκόπου (ἡλικιωμένοι, ἀνήμποροι Ἱεράρχες ἤ προβληματικές περιοχές), ἐνῶ παραλλήλως δύνανται εὐκόλως καί ἀνέτως νά καλυφθοῦν, χωρίς καμμίαν οἰκονομικήν ἐπιβάρυνσιν αἱ θέσεις Βοηθῶν Ἐπισκόπων εἰς τάς Ἱεράς Μητροπόλεις, μισθοδοτούμενοι οἱ ὑποψήφιοι ἀπό τάς θέσεις τάς ὁποίας ἤδη κατέχουν, τό δέ θέμα δέν εἶναι οἰκονομικῆς, ἀλλά κυρίως ἠθικῆς καί ἐκκλησιαστικῆς - ποιμαντικῆς φύσεως.

Ὀφείλομεν δέ, νά ἀναγνωρίζωμεν τήν προσφοράν εὐσεβῶν, ἀφοσιωμένων καί διακεκριμένων Κληρικῶν, οἱ ὁποῖοι μέ συνέπεια καί ἦθος διακονοῦν τήν Μητέρα Ἐκκλησία, πιστοί εἰς τήν ἀποστολήν των.

Οἱ Κληρικοί οὗτοι, οἱ ὁποῖοι ὑπάρχουσιν εἰς ὅλας τάς Ἱεράς Μητροπόλεις ὀρθόν θά ἦτο νά ἀξιοποιηθοῦν μέ τήν δημιουργίαν ἀναλόγων θέσεων βοηθῶν Ἐπισκόπων εἰς ὅλας τάς Ἱεράς Μητροπόλεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Διά τοῦ τρόπου αὐτοῦ θά συνέβαλλον οὐσιαστικῶς εἰς τό πολυσήμαντον καί πολλαπλόν ἔργον τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων, γενόμενοι ἀρωγοί καί συνεργάται τῶν Μητροπολιτῶν, εἰσπράττοντες διά τοῦ τρόπου αὐτοῦ τήν ἔκφρασιν τῆς εὐχαριστίας καί τῆς εὐαρεσκείας τῆς Ἐκκλησίας μας διά τάς ὑπηρεσίας καί τό ἔργον τους.

Ἐκτός βεβαίως τῶν πρακτικῶν λόγων, ἡ γενικευμένη ἐφαρμογή τοῦ ἐν λόγω θεσμοῦ τῶν βοηθῶν Ἐπισκόπων θά ἐπροστάτευε οὐσιαστικῶς τήν Ἐκκλησίαν μας ἐκ πολλῶν δεινῶν καί παρασκηνιακῶν γεγονότων, τά ὁποῖα διά διαφόρους καί κυρίως ἰδιοτελεῖς καί προσωπικούς λόγους ἐνίοτε διαδραματίζονται πρός ἀνάδειξιν συγκεκριμένων προσώπων "διαφόρων ρευμάτων" κατά τάς ἐκλογάς Μητροπολιτῶν.

Πάντως καλόν θά ἦτο νά μή λησμονῶμεν καί Ἡμεῖς τόν πόθον τῆς προσφορᾶς μας πρός τήν Μητέρα Ἐκκλησία πρό τῆς ἡμετέρας ἐκλογῆς καί ἀναδείξεως μέ τήν Χάρην τοῦ Παναγίου Πνεύματος εἰς τό Ἐπισκοπικόν ἀξίωμα, διά τοῦτο καί ἀξίζει τῷ ὄντι, νά παρέχωμεν εὐκαιρίας εἰς πρόσωπα ἀφιερωμένα καί δυνάμενα νά προσφέρουν σοβαράν, θετικήν καί οὐσιαστικήν διακονίαν εἰς τήν Ἐκκλησίαν ἡμῶν, ἀλλά καί εἰς Ἡμᾶς κατά τήν ἐνάσκησιν τῆς διακονίας ἡμῶν.

Ἀφ' ἑτέρου δέ, τό οὐσιῶδες καί λίαν θετικόν στοιχεῖον, τό ὁποῖον διαπνέει πᾶσαν τήν ἐκτεθεῖσα εἰς Ὑμᾶς ἐπιχειρηματολογίαν ἐπί τοῦ θέματος, εἶναι ἡ ἀμέριστος ἀγάπη καί ἡ πλήρης ἀφοσίωσις πρός τήν Μητέρα Ἐκκλησία, τήν ὁποία μετά πιστότητος καί ἀφοσιώσεως προσπαθοῦμε συνεχῶς νά διακονοῦμε, καθώς καί ἡ προάσπισις διά κάθε ἐφικτοῦ τρόπου τοῦ συμφέροντος Αὐτῆς καί τοῦ Χριστεπωνύμου Πληρώματός της.


Δ) ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Ἐπί τῇ βάσει τῶν ἀναλυτικῶς προεκτεθέντων καί μάλιστα τῶν κανονικῶν θεωρήσεων, τῶν σκέψεων, τῶν ἐκτιμήσεων καί τῶν στοιχείων, τό σύνολον τῶν ὁποίων προκύπτει ἐκ τοῦ ἱστορικοῦ καί νομοκανονικοῦ μέρους τῆς εἰσηγήσεως ταύτης, ἀλλά καί ἐκ τῆς προαναφερθείσης ἐπιχειρηματολογίας, δυνάμεθα νά συνάξωμεν ὡρισμένα συμπεράσματα, τά ὁποῖα ἀφοροῦν εἰς μίαν οὐσιαστικήν προσπάθειαν θετικῆς διευθετήσεως τοῦ ὅλου θέματος.

Συνελόντι εἰπεῖν, προτείνεται εἰς τήν Σεπτήν Ἱεραρχίαν, ἡ ὁποία θά ἔχει τόν ἀποφασιστικόν καί τελικόν λόγον διά τό συγκεκριμένον ζήτημα:

Ἡ διχοτόμησις τῆς ὑφισταμένης Ἱερᾶς Μητροπόλεως Νέας Σμύρνης. Ἐκ τῆς διχοτομήσεως ταύτης θά προκύψη τό κάτωθι σχῆμα, τό ὁποῖον θά περιλαμβάνη δύο Ἱεράς Μητροπόλεις.

Ἡ πρώτη ἐξ αὐτῶν, ἡ ὁποία καί θά συνεχίση νά ὀνομάζεται Ἱερά Μητρόπολις Νέας Σμύρνης καί θά περιλαμβάνη τούς Δήμους: Νέας Σμύρνης, Παλαιοῦ Φαλήρου, Ἀλίμου καί Ἀργυρουπόλεως, της ενορίας του Αγίου Σώστη (Λ. Συγγρού) επανυπαγομένης εις την Ιερά Αρχιεπισκοπήν Αθηνών

Διά τήν δευτέραν Ἱεράν Μητρόπολιν, ἡ ὁποία θά προκύψη, προτείνεται, λαμβάνοντες ὑπ' ὄψιν καί τάς σχετικάς νομοκανονικάς διατάξεις περί τῶν ὀνομάτων τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων, καθώς καί τάς παραδόσεις καί τό ἦθος τῆς Ἐκκλησίας μας ἐν γένει, τό ὄνομα: Ἱερά Μητρόπολις Γλυφάδας καί Βάρης, ἔχουσα ὡς ἕδραν τήν Γλυφάδα.

Ἡ δημιουργηθησομένη αὕτη δι' ἀποσπάσεως νέα Ἱερά Μητρόπολις θά περιλαμβάνη τούς Δήμους: Γλυφάδας, Ἑλληνικοῦ, Βούλας, Βουλιαγμένης καί Βάρης.

Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Ἀδελφοί,

Εἴθε ἡ παροῦσα Ἱερά Σύνοδος τῶν Σεβασμιωτάτων Ἱεραρχῶν διά τοῦ φωτισμοῦ καί τῆς Χάριτος τοῦ Παναγίου καί Τελεταρχικοῦ Πνεύματος, ἐν ὁμονοίᾳ καί ἀγάπῃ ἐν Κυρίῳ, νά εὕρη τήν πλέον λυσιτελεστέραν, ἐνδεδειγμένην, κανονικήν καί νόμιμον λύσιν εἰς τό ζήτημα τῆς συστάσεως τῆς νέας Ἱερᾶς Μητροπόλεως δι' ἀποσπάσεως τμήματος ἐκ τῆς χηρευούσης Ἱερᾶς Μητροπόλεως Νέας Σμύρνης, κατά τά ἀνωτέρω ἐκτεθέντα.

Μετά βαθυτάτου Σεβασμοῦ

Ἐλάχιστος ἐν Κυρίῳ Ἀδελφός

† Ὁ Κερκύρας, Παξῶν καί Διαποντίων Νήσων

ΤΙΜΟΘΕΟ