Προηγούμενη σελίδα



Συνέδριο προς τιμήν των μαρτύρων στη Σικελία
(30/01/2012)

Αναφορά των πεπραγμένων
του Διορθοδόξου Μοναστικού Συνεδρίου
στη Γιαμπλέντσα της Πολωνίας


Μακαριώτατε Δέσποτα,

Σεβασμιώτατοι Άγιοι Αρχιερείς,


Διά του παρόντος, ευσεβάστως και καθηκόντως, επιθυμώ να εκθέσω προς Υμάς τα πεπραγμένα του Διορθοδόξου Μοναστικού Συνεδρίου, το οποίον διωργανώθη υπό της Αυτοκεφάλου Ορθοδόξου Εκκλησίας της Πολωνίας και εις το οποίον τιμητικώς μας ανετέθη η εκπροσώπησις της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος.

Το Συνέδριον έλαβε χώραν εις την Ιεράν και Σταυροπηγιακήν Μονήν του Αγίου Ονουφρίου (15ου αιώνος) εις την Γιαμπλέντσα. Συμμετείχον τεσαράκοντα περίπου μοναχοί και μοναχαί εκ των Ιερών Μονών της Πολωνίας, ενώ εκπροσώπους απέστειλον, εκτός της Εκκλησίας της Ελλάδος, και αι Ορθόδοξοι Εκκλησίαι: α. της Ρωσσίας (ιερομόναχοι Πέτρος Ερισάλωφ και Ιάκωβος Τουπίκωφ, εκ της Ιεράς Μονής Νοβοσπάσκυ, Μόσχας) και β. της Ρουμανίας (ιερομόναχοι Μακάριος Ντραγκόι και Πολύκαρπος Χουτουλέσκου, εκ της Ιεράς Μονής Ράντου – Βόντα, Βουκουρεστίου). Παρέστη επίσης και ο μοναχός Σέργιος εκ της ρωσικής Ιεράς Μονής Αγίου Τύχωνος των Η.Π.Α. ο μικρός αριθμός των συνέδρων έδωσε την δυνατότητα ανταλλαγής απόψεων και διεξαγωγης γονίμου διαλόγου εντός ανέτου και αδελφικής ατμοσφαίρας.

Ο Μακαριώτατος Μητροπολίτης Βαρσοβίας και πάσης Πολωνίας, κ.κ. Σάββας, ηυλόγησε δια της σεπτής του παρουσίας το Συνέδριον και παρηκολούθησεν ανελλιπώς όλας τας συνεδρίας αυτού. Εις την προσφώνησί του, αφού ηυχαρίστησε τους εκπροσώπους των Ορθοδόξων Εκκλησιών, τόνισε, μεταξύ των άλλων, και τα εξής : «… Εμείς, σήμερα, συνεχίζουμε το έργο της αναπτύξεως του μοναχισμού στην Εκκλησία μας, γνωρίζοντας ότι χωρίς τα μοναστήρια δεν είναι δυνατόν να διασφαλισθή η πληρότητα της εκκλησιαστικής ζωής. Σήμερα στην Πολωνική Εκκλησία λειτουργούν επτά μοναστήρια, ανδρικά και γυναικεία. Και κάθε χρόνο διοργανώνεται σύναξη των μοναζόντων, στην οποία συζητούνται, στην οποία συζητούνται καυτά προβλήματα της μοναχικής ζωής…».

Το αναλυτικόν πρόγραμμα του Συνεδρίου (συνεδρίαι-λατρευτικαί συνάξεις- ξεναγήσεις) επισυνάπτεται εις το τέλος του παρόντος.

Σχετικώς με τα συμπεράσματα του Συνεδρίου σημειώνομε τα εξής τρία σημεία:

Α. Ένα πρόβλημα, το οποίον αντιμετωπίζουν όλαι αι Ορθόδοξοι Εκκλησίαι, είναι η εκκοσμίκευσις και η υποτονική πνευματικότης των υποψηφίων μοναχών, καθ’ όσον ούτοι επηρρεάζονται εκ του γενικού πνεύματος της συγχρόνου κοινωνίας και το οποίον διαμορφώνεται και επιβάλλεται, κατ’ εξοχήν, εκ των μέσων μαζικής ενημερώσεως. Έτσι οι σημερινοί δόκιμοι προσέρχονται εις τας Ιεράς Μονάς, φέροντες μεθ’ εαυτών τα στίγματα της εποχής μας (φιλαυτία, ευδαιμονισμός, φυγοπονία, ορθολογισμός, ισχυρογνωμοσύνη, κριτική διάθεση κ.α) και ως εκ τούτου, δυσκολεύονται να εγκολπωθούν το γνήσιον μοναχικόν και ασκητικόν φρόνημα, το οποίον μας παρέδωσαν οι άγιοι Πατέρες.

Ανέφερε χαρακτηριστικώς η Γερόντισσα Ερμιόνη, Καθηγουμένη της Ιεράς Μονής Γκραμπάρκα: «Σήμερα, ξεχνούν οι μοναχές ‘το ενός έστι χρεία’ και ασχολούνται ‘περί πολλών’ επικρατεί το ίδιον θέλημα με το πρόσχημα διαφόρων απαραιτήτων εργασιών. Υπάρχουν παραδείγματα αδελφών, που θέλουν να ταξιδέψουν στο εξωτερικό, προκειμένου να μάθουν ξένες γλώσσες ή να μελετήσουν αρχαίες εκκλησιαστικές παραδόσεις. Άλλες επιθυμούν να έχουν προσωπικό κινητό τηλέφωνο, για να επικοινωνούν εύκολα με την οικογενειά τους. Και κάποιες άλλες επιδιώκουν την οικονομική τους αυτάρκεια, ώστε να κινούνται ελεύθερα. Τέλος, υπάρχουν και μοναχές ανυποψίαστες για τις αρετές της υπακοής και της υπομονής, οι οποίες αλλάζουν συνεχώς μοναστήρια (περπατάρισσες)».

Β. Αι Ιεραί Μοναί εις τας πρώην κουμουνιστικάς χώρας αντιμετωπίζουν οξύ οικονομικό πρόβλημα. Καθώς τα αθεϊστικά καθεστώτα τας είχον καταστρέψει ή μετατρέψει εις εργοτάξια και αποθήκας, απαιτούνται τώρα κολοσσιαία ποσά, προκειμένου να επανέλθουν εις την προηγούμενήν τους μορφήν. Πηγή βοηθείας είναι και οι προσκυνηταί, προς τους οποίους, όμως, σημειώνονται πολλαί παραχωρήσεις, εις βάρος της μοναχικής ζωής, ως και εις ημάς πολλάκις.

Ανέφερε πάλι, η Γερόντισσα Ερμιόνη:« Μία από τις ευαίσθητες πλευρές των μοναστηριών μας είναι και το οικονομικό, αφού όλα σχεδόν χρειάζονται επισκευές και οικοδομές. Τα περισσότερα λύνουν το πρόβλήμα αυτό, καταφεύγοντας σε χορηγούς- δωρητές. Έτσι, όμως, υποχρεώνονται τα μοναστήρια να δέχονται τις συχνές επισκέψεις των ευεργετών τους, με τη συνεπαγόμενη φιλοξενία (τραπεζώματα κ.α.), που φέρνει τις μοναχές σε επαφή με τον κόσμο και προκαλεί περισπασμούς, ερωτήματα και προβληματισμούς».

Γ. Το διοικητικόν σύστημα των Ιερών Μονών εις τας σλαβικάς χώρας χωλαίνει. Όπως είναι γνωστόν, ο ηγούμενος, ως επί το πλείστον, δεν εκλέγεται υπό της μοναστικής αδελφότητος, αλλά διορίζεται από τον αντίστοιχον Μητροπολίτην ή Επίσκοπον. Το αυτό ισχύει και δια τον πνευματικόν πατέρα εκάστης Μονής. Τοιουτοτρόπος, όμως, η πνευματική σχέσις και ο ψυχικώς σύνδεσμος μεταξύ υποτακτικού και Γέροντος καταργούνται. Ο Γέροντας (ηγούμενος) είναι απλώς διοικητικόν πρόσωπον, το οποίον ανα πάσαν στιγμήν μετατίθεται και παύεται. Κάθε μοναχός δύναται να επιλέγει οιονδήποτε πνευματικόν επιθυμεί, άνευ της ουσιαστικής μοναχικής αναφοράς και υπακοής, καλλιεργώντας έτσι το ίδιον θέλημα με όλας τας επιζημίους συνεπείας του.

Εν κατακλείδι, θα ήθελα να αναφέρω, πως καθ’ όλην την διάρκειαν του Συνεδρίου, αλλά και εκτός αυτού, με τας παρεμβάσεις μας και την εισήγησί μας, προσπαθήσαμε να παρουσιάσωμεν τον γνήσιον παραδοσιακόν μοναχισμόν, ο οποίος επικρατεί στην Ελλάδα και διεσώθη χάρις εις το Άγιον Όρος, το οποίο επί χίλια και πλέον έτη διαφυλάσσει ανόθευτον την μοναχικήν τάξι και ζωήν. Τούτο προεκάλεσε το έντονον ενδιαφέρον των αδελφών συνέδρων, ιδίως των μοναζουσών, το οποίο εξεδηλώθη με βροχήν ερωτήσεων και περαιτέρω συζητήσεις, εις ιδιαιτέρας εκτός προγράμματος συνάξεις.

Τέλος αξίζει να σημειωθη ότι ο Μοναχισμός εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν της Πολωνίας αποτελείται εκ νέων εις ηλικίαν ανθρώπων, μηδαμώς εξαιρουμένων και των Καθηγουμένων, οι οποίοι στερούνται μοναχικής πείρας. Ωστόσο η καλή προαίρεσις των νέων μοναχών κι η χάρις του Παρακλήτου,«η πάντοτε τα ασθενή θεραπεύουσα και τα ελλείποντα αναπληρούσα» θα αποδώσει καρπούς, προς όφελος της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.


Μετά σεβασμού βαθυτάτου,
Ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Παρακλήτου
Αρχιμ. Τιμόθεος



Προηγούμενη σελίδα