|
Γάμου, Οικογενείας, Προστασίας Παιδιού και Δημογραφικού Προβλήματος (Κανονισμός 135/1999)
ΑΠΟ ΤΗΝ Β’ ΔΙΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ (5 - 6 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2004, Διορθόδοξον Κέντρον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος παρά τῇ Ἱερᾷ Μονῇ Πεντέλης) μέ θέμα: «ΓΑΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ: ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ» ὑποβληθέντα πρός τόν Πρόεδρον τῆς Ἐπιτροπῆς Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Φθιώτιδος κ.κ. Νικόλαον ἀπό μεταπτυχιακούς φοιτητές τοῦ Μ.Π.Σ. «Ποιμαντική Θεολογία καί Ἀγωγή» τοῦ Τμήματος Κοινωνικῆς Θεολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, πού ἔλαβαν μέρος σ’αὐτή. • Θεωρεῖται σημαντικὴ ἡ συμβολὴ τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν μὲ τὰ πορίσματα τῶν ἐρευνῶν πού μᾶς παρέχουν. Εἶναι ἀναγκαῖο νὰ ληφθοῦν ὑπόψη τὰ στοιχεῖα ἐκεῖνα ποὺ ἀφοροῦν στὰ θέματα τοῦ ἔγγαμου καὶ οἰκογενειακοῦ βίου, καθὼς ἐπίσης καὶ οἱ νέες ἐξελίξεις, χωρὶς ὅμως νὰ ἐλλοχεύει ὁ κίνδυνος τῆς ἐκκοσμίκευσης. • Ἡ Ἐκκλησία ἀπ’ τὴ μεριὰ της ὀφείλει νὰ ἔχει γνώση τῶν νέων ἐξελίξεων ποὺ συντελοῦνται στὴ σύγχρονη ἑλληνικὴ κοινωνία (αὔξηση διαζυγίων - ἄγαμη μητρότητα – χηρεία - αὔξηση ἐκτρώσεων - αὔξηση τοῦ μέσου ὁρίου ἡλικίας γάμου καὶ τῆς γέννησης τοῦ πρώτου παιδιοῦ - μείωση γεννήσεων - ἀτεκνία – στειρότητα - ὁμοφυλοφυλία - ἀπαιδευσία - ἄγνοια τῶν μαθητῶν στὰ θέματα τῆς σεξουαλικῆς διαπαιδαγώγησης καὶ τῆς σχέσης τῶν δυὸ φύλων - μείωση ποσοστοῦ γαμηλιότητας – βία –ναρκωτικά - ἀλκοολισμός - προβολὴ οἰκογενειακῶν προτύπων ἀπὸ τὰ Μ.Μ.Ε. - πολιτικὸς γάμος - προγαμιαῖες σχέσεις - μικτοὶ γάμοι -οἰκονομικὰ προβλήματα - ἀνεργία - ἡ εἴσοδος τῆς γυναίκας στὴν ἀγορὰ ἐργασίας - συρρίκνωση τῆς οἰκογενειακῆς ὁμάδας - μεταβολὲς τῆς δομῆς τῆς συζυγικῆς οἰκογένειας κ.ἄ.). • Τὰ παραπάνω δεδομένα δικαιολογοῦν τὸν ἀγώνα τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὴ διατήρηση τῆς οἰκογενειακῆς παράδοσης, τὴ σταθερή της προσήλωση στὴ μονογαμία, τὴν ἐμμονή της στὴ θρησκευτικὴ ὁμοιογένεια τῶν συζύγων, τὴν ἀπόρριψη νεοφανῶν μορφῶν οἰκογένειας. • Δείχνουν πὼς ἡ Ἐκκλησία βρίσκεται ἀντιμέτωπη μὲ νέα φαινόμενα ποὺ δὲν εἶχε συναντήσει στὸ παρελθὸν καὶ γιὰ τὰ ὁποῖα καλὸ θὰ ἦταν νὰ λάβει μέτρα σὲ θεωρητικὸ καὶ πρακτικὸ ἐπίπεδο. • Ἀπ’ τὴν ἄλλη, ὅμως, οἱ πρόσφατες κοινωνικὲς ἔρευνες δείχνουν ὅτι: ὁ θεσμὸς τῆς οἰκογένειας φαίνεται νὰ εἶναι ἀπὸ τοὺς πιὸ ἀνθεκτικοὺς (θεσμούς) - οἱ νέοι ἄνθρωποι σέβονται τὴν οἰκογένεια - οἱ δεσμοὶ μεταξὺ τῶν μελῶν τῆς σύγχρονης οἰκογένειας παραμένουν ἰσχυροὶ – ἡ θρησκεία διαδραματίζει οὐσιαστικὸ ρόλο στὴ διαμόρφωση τῶν οἰκογενειακῶν σχέσεων. Ἀναμφίβολα ὅλα αὐτὰ τὰ δεδομένα διαγράφουν εὐοίωνες προοπτικὲς γιὰ τὸ μέλλον τῆς ἑλληνικῆς οἰκογένειας. Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ εἶναι ἀναγκαῖο νὰ ἀξιοποιηθοῦν καὶ νὰ ἐνισχυθοῦν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. • Ἡ Ποιμαντικὴ μπορεῖ νὰ σχεδιάσει μία οἰκογενειακὴ χάρτα δεικνύοντας τὶς ἀνάγκες τῆς οἰκογένειας στὴν κοινωνία. Τονίζεται ἡ ἀνάγκη ἄμεσης χάραξης ποιμαντικῆς πολιτικῆς ποὺ θὰ ἐνισχύσει τὸ γάμο καὶ τὴν οἰκογένεια. Τὰ δεδομένα ἀπαιτοῦν τὴ διακριτικὴ παρουσία τῆς Ἐκκλησίας. Ἀπαιτεῖται συστηματικὴ ποιμαντικὴ δράση. • Οἱ ἀρχὲς τοῦ ποιμαντικοῦ ἔργου (πρόσληψη-ἐμπειρία-συνέργεια ἢ συνεργία-φιλοκαλία) μποροῦν νὰ ὑπηρετήσουν τὴν οἰκογένεια. Οἱ λειτουργίες τοῦ ποιμαντικοῦ ἔργου (μαρτυρία-λατρεία-κοινωνία-διακονία) μποροῦν νὰ ἐπαναοριοθετηθοῦν μὲ βάση τὰ νέα δεδομένα γύρω ἀπὸ τὸ γάμο καὶ τὴν οἰκογένεια. • Ἡ Ἐκκλησία μὲ τὴ διδασκαλία της ἰσχυροποίησε τὸ γάμο καὶ τὸν ἔθεσε σὲ ὑψηλὸ ἐπίπεδο. Τόνισε τὸ ἀδιάλυτο τοῦ γάμου, τὴν ἀμοιβαία ἀγάπη καὶ ἀλληλοβοήθεια, τὴν ὁμοτιμία τῶν συζύγων. Ἔδωσε στὸ γάμο πνευματικὴ καὶ ἐσχατολογικὴ διάσταση τονίζοντας τὴν πορεία τελείωσης καὶ ἁγιασμοῦ τοῦ ζευγαριοῦ καὶ τῶν παιδιῶν. Τὰ μηνύματα αὐτὰ εἶναι χρήσιμο νὰ καταστοῦν γνωστὰ στοὺς νέους ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι τὶς περισσότερες φορὲς τὰ ἀγνοοῦν. • Δημιουργεῖ ἔντονο προβληματισμὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἀρκετὲς φορὲς ἀπὸ μέρους τῶν πνευματικῶν ὑπάρχει ἰδιότυπος ὑποκειμενισμός, ὁ ὁποῖος εἶναι ἐπικίνδυνος καὶ ζημιώνει τὴν Ἐκκλησία. • Ἡ Ἐκκλησία ὀφείλει νὰ δράσει μέσα ἀπὸ τὴ Συνοδικὴ Ἐπιτροπὴ Γάμου, Οἰκογενείας, Προστασίας τοῦ Παιδιοῦ καὶ Δημογραφικοῦ Προβλήματος. • Εἶναι ἐπιτακτικὴ ἡ ἀνάγκη σύστασης ἑνὸς Ἰνστιτούτου Γάμου καὶ Οἰκογενείας. • Θὰ μποροῦσαν νὰ θεσπισθοῦν στὶς Μητροπόλεις «σεμινάρια μελλονύμφων» μικρῆς διάρκειας, ἡ παρακολούθηση τῶν ὁποίων θὰ εἶναι ὑποχρεωτικὴ προκειμένου νὰ ἐκδοθεῖ ἡ ἄδεια γάμου. Αὐτὰ τὰ σεμινάρια θὰ πρέπει νὰ καλύπτουν τρεῖς ἄξονες: α) θεολογία τοῦ γάμου, β) τελετουργικὴ καὶ συμβολικὴ γλώσσα τῆς ἀκολουθίας τοῦ μυστηρίου τοῦ γάμου καὶ γ) πνευματικὲς κατευθύνσεις καὶ ἀσκητικὴ τῶν συζύγων μέσα στὸ γάμο. • Ὁ ρόλος τῆς Ἐνορίας καὶ τῆς κάθε Μητροπόλεως ὅσον ἀφορᾶ στὴν καλλιέργεια τῆς ἐκκλησιαστικῆς συνείδησης τῶν νέων ποὺ πρόκειται νὰ ὁδηγηθοῦν στὸ μυστήριο τοῦ γάμου, ὀφείλει νὰ γίνει μὲ πιὸ προσιτὸ καὶ σύγχρονο τρόπο, χρησιμοποιώντας τὴ σύγχρονη τεχνολογία, τὴν πληροφορία μέσω τῶν ἰστοσελίδων τῶν Μητροπόλεων καὶ τῶν Ἐνοριῶν. • Θεωρεῖται χρήσιμο νὰ ὑπάρχουν στὶς ἐνορίες προγράμματα γιὰ ὅλη τὴν οἰκογένεια, ὥστε νὰ ἐνημερώνονται τὰ μέλη της γιὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ζωὴ καὶ τὴν ἀντιμετώπιση διαφόρων προβλημάτων στὴν καθημερινὴ ζωή. • Συνεργασία τῶν ποιμένων καὶ τῶν γονέων μὲ εἰδικοὺς ἐπιστήμονες, θεολόγους καὶ μή, ἔτσι ὥστε νὰ δημιουργηθοῦν κέντρα ἐνημέρωσης τῶν νέων γιὰ θέματα τοῦ γάμου καὶ τῆς σεξουαλικῆς ἀγωγῆς τῶν παιδιῶν. • Κρίνεται ἀναγκαῖος ὁ συντονισμὸς μεταξὺ τῶν Κοινωνικῶν Ὀργανώσεων καὶ τῶν Ἐνοριῶν στὸ ἀντικείμενο τῆς προσφερόμενης βοήθειας. • Οἱ πνευματικοὶ πατέρες πρέπει νὰ καλλιεργήσουν μία προσωπικὴ σχέση μὲ τὰ ζευγάρια ποὺ πρόκειται νὰ παντρευτοῦν καὶ νὰ τοὺς ἐξηγήσουν τὸ νόημα τοῦ μυστηρίου, ἀλλὰ καὶ τὰ δεδομένα τῆς συζυγικῆς ζωῆς. Ἡ διαδικασία συμπληρώσεως τῶν ἐντύπων καὶ τῶν ἄλλων δηλώσεων γιὰ τὴν ἔκδοση τῆς ἀδείας γάμου εἶναι μία καλή εὐκαιρία γιὰ τέτοιου εἴδους ποιμαντικὲς συζητήσεις. • Εἶναι ἀναγκαῖο, ἐπίσης νὰ ἀπενοχοποιηθοῦν ἀπὸ μέρους τῶν Πνευματικῶν πτυχὲς τῆς συζυγικῆς ζωῆς, ποὺ ἀφοροῦν στὶς πολὺ προσωπικὲς σχέσεις τοῦ ζεύγους. Συνιστᾶται ὁ χειρισμὸς τέτοιων θεμάτων νὰ γίνεται μὲ πολλὴ ἀγάπη καὶ διάκριση. • Σήμερα, ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῶν κοινωνικῶν ἐπιστημῶν καὶ τῶν ἐπιστημῶν τῆς ἀγωγῆς, ὑποστηρίζεται πὼς εἶναι καλὸ νὰ ἐργάζεται ἡ μητέρα μὲ τὸ ἐπιχείρημα ὅτι εἶναι σημαντικὸ νὰ μπορεῖ νὰ κοινωνικοποιήσει τὰ παιδιά της σὲ ἕνα κόσμο ποὺ συμμετέχει καὶ ἡ ἴδια ἄμεσα καὶ ὄχι ἔμμεσα. Ἡ ὑλοποίηση αὐτῆς τῆς πρότασης προϋποθέτει τὴ δημιουργία ἀνάλογων ὑποδομῶν, ὥστε νὰ μὴν ὑπάρχουν ἐλλείψεις στὴν ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν. • Ἵδρυση Κέντρων γάμου καὶ οἰκογένειας ὄχι μόνο γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῶν προβλημάτων, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν πρόληψή τους. Ἵδρυση Γραφείων ποὺ θὰ ἀσχολοῦνται μὲ τὴν κατάρτιση εἰδικῶν στελεχῶν στὰ θέματα τοῦ γάμου καὶ τῆς οἰκογένειας - Σχολὲς Γονέων - Κέντρα μέριμνας καὶ προστασίας ἄγαμης μητέρας - Βρεφονηπιακοὶ σταθμοί -Κέντρα ἐπαγγελματικοῦ προσανατολισμοῦ καὶ ἀποκατάστασης. • Εἶναι ἀνάγκη νὰ διαμορφωθεῖ ἕνα δυναμικὸ μοντέλο ὀρθόδοξης οἰκογένειας μέσα ἀπὸ τὶς ἐκφράσεις τῆς παραδοσιακῆς οἰκογενειακῆς ζωῆς. • Ἡ ἑλληνικὴ οἰκογένεια πρέπει νὰ εἶναι εὐέλικτη καὶ προσαρμόσιμη σὲ ἕνα κόσμο ποὺ ἀλλάζει. Γιὰ νὰ ἐπιζήσει, ὅμως, πρέπει νὰ προσαρμόζεται στὶς νέες καταστάσεις, χωρὶς νὰ ἀλλοιώνει τὶς ἀξίες της. • Εἶναι ἀναγκαῖο νὰ ὑπάρξει ἑτοιμότητα διαχείρισης τῶν μεταβολῶν ποὺ ὁδηγοῦν στὸ γάμο, στὸν ἀτομικὸ καὶ κοινωνικὸ βίο καὶ ἑτοιμότητα διαχείρισης τῶν θεσμικῶν καὶ τῶν προσωπικῶν προβλημάτων ποὺ δημιουργεῖ τὸ διαζύγιο. • Ἡ εἰκόνα τῶν Ἑλλήνων καλλιτεχνῶν ἀναφορικὰ μὲ τὴν οἰκογένειά μᾶς δίνει μία αἰσιόδοξη προοπτική. Μὲ τὴ βοήθεια τῆς Ἐκκλησίας, τῆς συμβουλευτικῆς, ἡ οἰκογένεια μπορεῖ νὰ ἀποκτήσει τὴν αἰώνια ἀξία της, ἡ ὁποία φαίνεται στὰ ἔργα τῶν καλλιτεχνῶν. • Τὰ οἰκογενειακὰ πρότυπα ποὺ προβάλλονται μέσα ἀπὸ τὴν εἰκαστικὴ ἀποτύπωση στὴν τέχνη καὶ ποὺ προβάλλουν ἕνα ὑγιὲς μοντέλο οἰκογενειακῆς ζωῆς, σύμφωνα μὲ τὰ χριστὰ ἤθη, θὰ πρέπει νὰ ἀξιοποιηθοῦν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία ὡς παράδειγμα γιὰ ὅλους μας. Θὰ μποροῦσαν νὰ ἀποτελέσουν μία πολὺ καλὴ ἀπάντηση σὲ ὅλα αὐτὰ τὰ ἀντιπρότυπα ποὺ καθημερινά μᾶς βομβαρδίζουν ἀπὸ τὰ Μ.Μ.Ε. Ἡ Ἐκκλησία θὰ πρέπει νὰ ἀντιπροτείνει καὶ αὐτὴ ἀπὸ τὴ μεριὰ τῆς τὰ δικά της πρότυπα γιὰ τὸ γάμο καὶ τὴν οἰκογένεια, καὶ γιατί ὄχι μέσα ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν τηλεόραση. • Ἡ ὀρθόδοξη παιδεία μπορεῖ νὰ θωρακίσει τὸ ἄτομο, ὥστε νὰ ἀποκτήσει ἀντιστάσεις σὲ ὅλα τὰ ἐπιβαλλόμενα πρότυπα καὶ μοντέλα ζωῆς. Ἡ λύση δὲν εἶναι νὰ μὴν βλέπουμε τηλεόραση ἢ νὰ μὴν πηγαίνουμε κινηματογράφο, ἀλλὰ νὰ ξέρουμε νὰ κρίνουμε τί πρέπει καὶ τί εἶναι ὠφέλιμο νὰ δοῦμε γιά μᾶς καὶ τὴν οἰκογένειά μας.
|
 |
|