Προηγούμενη σελίδα


Τό ἐκ τῆς παρεπομένης ἤ καταχρηστικῆς ἀγχιστείας
κώλυμα τοῦ γάμου (γάμος δύο άδελφῶν μέ δύο ἀδελφάς)



ΚΑΝΩΝ ΝΔ΄ ΤΗΣ ΠΕΝΘΕΚΤΗΣ

"Τῆς θείας ἡμᾶς οὕτω σαφῶς ἐκδιδασκούσης Γραφῆς, οὐκ εἰσελεύσῃ πρός πάντα οἰκεῖον σαρκός σου ἀποκαλύψαι ἀσχημοσύνην αὐτοῦ, ὁ Θεοφόρος Βασίλειος τινάς τῶν ἀπηγορευμένων γάμων ἐν τοῖς οἰκεῖοις Κανόσιν ἀπηριθμήσατο, σιωπῇ τά πλεῖστα παραδραμών, καί κατ' ἀμφότερα κατασκευάσας ἡμῖν τό ὠφέλιμον. Τό γάρ τῶν αίσχρῶν ὀνομασιῶν πλῆθος παραιτησάμενος ὡς ἄν μή τόν λόγον καταρρυπαίνοι τοῖς ρήμασι, γενικοῖς ὀνόμασι τάς ἀκαθαρσίας διέλαβε, δι' ὧν περιεκτικῶς ἡμῖν τούς παρανόμους γάμους ὑπέδειξεν. Ἐπειδή δέ τῇ τοιαύτη σιωπῇ καί τῷ ἀδιαγνώστῳ τῆς τῶν ἀθέσμων γάμων ἀπαγορεύσεως ἑαυτήν ἡ φύσις συνέχεεž συνείδομεν γυμνότερον τά περί τούτου ἐκθέσθαι, ὁρίζοντες ἀπό τοῦ νῦν τόν τῇ οἰκείᾳ ἐξαδέλφῃ πρός γάμου κοινωνίαν συναπτόμενον, ἤ πατέρα μητρί, καί θυγατρίž ἤ δύο κόραις ἀδελφαῖς, πατέρα, καί υἱόν, ἤ ἀδελφαῖς δυσί, μητέρα καί θυγατέρα, ἤ ἀδελφούς δύο, δυσίν ἀδελφαῖςž ὑπό τόν τῆς ἑπταετίας πίπτειν Κανόνα, ἀφισταμένων αὐτῶν προδήλως τοῦ παρανόμου συνοικεσίου".

Εἰς τήν λεγομένην παρεπομένην ἤ καταχρηστικήν ἀγχιστείαν, ἤτοι τήν σχέσιν μεταξύ τῶν συγγενῶν τοῦ ἑνός τῶν συζύγων πρός τούς συγγενεῖς τοῦ ἑτέρου κωλύεται ὁ γάμος ἐξ αἵματος μέχρι καί τοῦ δευτέρου βαθμοῦ. Συνεπῶς δέν δύναται νά συναφθῇ γάμος μεταξύ γονέως ἤ πάππου τέκνου ἤ ἐγγονοῦ καί ἀδελφοῦ ἑνός ἑκάστου τῶν συζύγων μετά τῶν αὐτῶν συγγενῶν τοῦ ἑτέρου συζύγου.

Πολλάκις ὑποβάλλεται τό ἐρώτημα: ὑπάρχει δυνατότης ὑπερβάσεως τοῦ κωλύματος "τοῦ λαβεῖν δύο ἀδελφούς δύο ἀδελφάς" διά τῆς ταυτοχρόνου τελέσεως τοῦ μυστηρίου τοῦ γάμου;

Ἡ ἄποψις αὕτη, καθ' ἥν δέν ὑφίσταται ἡ ἰσχύς τοῦ ἐν λόγῳ κωλύματος τῆς καταχρηστικῆς ἀγχιστείας ἐπί ταυτοχρόνως γεννησομένου γάμου δύο ἀδελφῶν πρός δύο ἀδελφάς, καθότι δέν ἔχει κατ' αὐτόν δημιουργηθῆ πρό τῆς τελέσεως τοῦ τοιούτου γάμου ἡ σχέσις της καταχρηστικῆς ἀγχιστείας δέν δύναται νά γίνῃ ἀποδεκτή, καθ' ὅσον ἐπί τοῦ προκειμένου ὑπάρχει σαφής καί κατηγορηματική ἡ ὑπό τοῦ ΝΔ΄ κανόνος τῆς Πενθέκτης ἐν Τρούλλῳ Οἰκουμ. Συνόδου ἀπαγόρευσις. Ὁ Π. Παναγιωτᾶκος ἐξ ἄλλου γράφει τά ἐξῆς περί αὐτοῦ τοῦ ἰσχυρισμοῦ: "Ὁ ἰσχυρισμός αὐτός, λέγει, ἕωλος καί δόλιος συνιστᾷ ἀπειλήν διακωμωδήσεως τῶν ἀπαγορευτικῶν διατάξεων τοῦ νόμου. Καί πρέπει ἀσυζητιτί νά ἀπορρίπτεται. Διότι, ἐφ' ὅσον ἐν γνώσει πάντων ἀπειλεῖται ἡ δημιουργία ἀπηγορευμένης ἐκ τῶν Ἱερῶν Κανόνων συγγενικῆς σχέσεως δέν θά προσφερθῇ ἡ Ἐκκλησία διά τῶν ἐν αὐτῇ ὀργάνων (Ἐπίσκοπος, ἐφημέριος) νά συνεργήσῃ εἰς διάπραξιν ἀντικανονικότητος καί παρανομίας".

Τῆς παρά τάς ὡς ἄνω ἀπαγορευτικάς διατάξεις συνάψεως γάμου δέον νά θεωρῆται βεβαία τοῦτο μέν ἡ ἀκύρωσις αὐτοῦ, τοῦτο δέ ἡ κανονική τιμωρία τοῦ τελέσαντος τό μυστήριον κληρικοῦ, ἐπιβαλλομένης εἰς αὐτόν τῆς ποινῆς τῆς καθαιρέσεως.

Προηγούμενη σελίδα