Επί τῇ μετακομιδῇ τῶν λειψάνων τοῦ ἱεροεθνομάρτυρος Μητροπολίτου Χίου Πλάτωνος Φραγκιάδου (Χίος, 19η Ἰουνίου 2013)Σεβασμιώτατε ἐν Χριστῷ ἀγαπητέ ἀδελφέ, Μητροπολῖτα Χίου, Ψαρῶν καί Οἰνουσσῶν κ. Μᾶρκε, Σεβαστοί πατέρες καί ἀγαπητοί ἀδελφοί μου, Μέ συγκίνηση συμμετέχουμε στή σημαντική αὐτήν ἡμέρα γιά τή μαρτυρική καί ἁγιοτόκο Ἐκκλησία τῆς Χίου, ἡ ὁποία διήνυσε μακρά ἱστορία ἀγώνων καί δοκιμασιῶν. Ἡ χιακή γῆ εὐλογήθηκε πλουσίως ἀπό τόν Θεό. Ἐσπάρη μέ τόν σπόρο τοῦ Εὐαγγελίου, ἁγιάστηκε μέ τό αἷμα τόσων μαρτύρων καί τώρα λαμπρύνεται μέ τή χάρη τῶν ἱερῶν τους λειψάνων, τά ὁποῖα «οὐ κατέκρυψεν, ἀλλ’ οὐρανός ἐπαξίως αὐτά ὑπεδέξατο καί λαμπρῶς ἐδόξασεν». Ἡ σημερινή μετακομιδή τῶν σεπτῶν ὀστέων τοῦ προκατόχου σας κατά τούς χρόνους τῆς μεγάλης σφαγῆς, ἱεροεθνομάρτυρος Μητροπολίτου Χίου Πλάτωνος Φραγκιάδου, μᾶς πληροῖ μέ ἱερές μνῆμες, μᾶς ἑνώνει καί μᾶς εὐλογεῖ, στηρίζει, φωτίζει καί καθοδηγεῖ τά βήματά μας. Ἡ θυσία του ἐντάσσεται στόν μακρύ κατάλογο τῶν κληρικῶν πού συνέβαλαν μαρτυρικῶς στόν ἐθνικό φόρο τοῦ αἵματος. Ἡ Ἐκκλησία ἀνέκαθεν ἐστάθη ὑπέρ τῶν τέκνων Της ὡς ἡ ἐθναρχοῦσα καί ἐσταυρωμένη μητέρα, ἡ ἐπισυνάξασα ὑπό τίς σωστικές Της πτέρυγες τούς κινδυνεύοντες νεοσσούς Της καί, ὅσες φορές κατέστη ἀναγκαῖο, ἔφθασε μέχρι τοῦ σημείου νά θυσιασθεῖ προκειμένου νά ζήσουν τά παιδιά Της. Ἡ Ἐκκλησία μας ἀγωνίστηκε, ἀγωνίζεται καί θά ἀγωνίζεται· στό ὄνομα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καί μέ τόν πιό ἱερό σκοπό: τό ἦθος τοῦ Σταυροῦ, μέ τήν πίστη τῆς Ἀναστάσεως. Τά τελευταῖα χρόνια ἡ χώρα μας κλονίζεται ἀπό εὐρεῖα καί δεινή κρίση. Τί νά ποῦμε ὅμως καί γιά τήν ἐποχή τοῦ Πλάτωνος Φραγκιάδου, ὁ ὁποῖος ἔπρεπε νά ἀκολουθήσει τήν ὁδό τῆς ἱερῆς του ἀποστολῆς σέ συνθῆκες οἰκτρότατες καί ἀσυγκρίτως πιό ἀνηφορικές ἀπό τίς σημερινές. Μέσα στήν ἱστορία ὁ λαός μας ἀγωνίστηκε μέ μεγάλες δυσκολίες, ἐλλείψεις καί κινδύνους· καί ἐπέτυχε. Ἐπέτυχε, ὅπως οἱ τίμιοι μάρτυρες μέ τήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, νά μήν κυριευθοῦν οἱ δυνάμεις τους ἐμπρός στίς δοκιμασίες· νά μείνουν καί «ἐν ἀσθενείαις» ἰσχυροί, χάρις στόν Χριστό πού τούς ἐνδυνάμωνε. Ὀφείλουμε, συνεπῶς, νά προχωροῦμε στήν οὐσία τοῦ μαρτυρίου, γιατί τότε αὐτό δικαιώνει πλήρως τήν σημασία του. Ἕνα γνώρισμα τοῦ μαρτυρίου εἶναι ὅτι ἀνατρέπει τή δεδομένη ἱεράρχηση τῶν ἀξιῶν. Οἱ μάρτυρες δέν ζοῦν γιά τούς ἑαυτούς τους, ἀλλά θυσιάζονται γιά τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία, δηλαδή γιά τούς ἄλλους. Αὐτό εἶναι καί τό μήνυμα πού μπορεῖ νά μᾶς δώσει ἡ ἱερή μνήμη τοῦ Πλάτωνος Φραγκιάδου στήν ἐποχή μας. Αὐτή τήν ἐποχή τῆς συγχύσεως, καλεῖται ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς νά γίνει μάρτυρας τῆς ἀλήθειας στή ζωή του. Σήμερα, δόξα τῷ Θεῷ, δέν ἔχουμε μαρτύριο αἵματος, ἔχουμε ὅμως ἄλλα μαρτύρια, πού μπορεῖ νά μήν εἶναι τόσο ἐπώδυνα ἀλλά ἀποτελούν ἐξ ἴσου ἄθλους τῆς ψυχῆς, τό νά εἶναι δηλαδή κανείς μάρτυρας μέ τίς ἔννοιες πού εἴπαμε πρωτύτερα. Πρέπει νά ὁπλιστεῖ μέ ἐγκαρτέρηση, νά εἶναι ὅσο γίνεται ἀληθινός, νά ἔχει ρίζες γερές μέσα του καί ἰσχύ ἐσωτερική, γιά νά μπορέσει νά ἀνταποκριθεῖ στίς προκλήσεις τῆς ζωῆς. Τοῦτο εἶναι τό δίδαγμα τῆς ἱστορικῆς εὐθύνης πού μᾶς δίδεται σήμερα, καί ἀπευθύνεται πρῶτα ἀπ’ ὅλα σ’ ἐμᾶς τούς ἐπισκόπους καί πρός τίς πολιτικές ἀρχές, κι ἔπειτα στόν δοκιμαζόμενο κλῆρο καί λαό μας. Γιά παράδειγμα, μεγάλο μέρος ἀνθρώπων καί ἱερέων καί σήμερα θυσιάζεται, προσπαθεῖ καί ἀγωνίζεται, μέ ἀποτέλεσμα νά γίνονται θαυμαστά ἔργα. Ὑπάρχουν ὅμως καί ἄλλοι πού κουράστηκαν, ἀπογοητεύθηκαν, ἀπομονώθηκαν ἤ ξέχασαν τήν ἀποστολή τους. Τό πιό βασικό στήν διακονία τοῦ θείου λόγου εἶναι ἡ διακονία στόν συνάνθρωπό μας, καί ἄν αὐτό δέν γίνει ἐφικτό, τότε δέν ἐπιτελέσαμε κανένα ἔργο. Τό τάλαντο πού μᾶς ἔδωσε ὁ Θεός πρέπει νά τό ἀξιοποιήσουμε καί νά τό ἀποθέσουμε στό κοινό ἱερό θυσιαστήριο, γιά νά ἐκκλησιοποιηθεῖ καί νά ὑπηρετήσει τό κοινό καλό. Τοῦτο εἶναι, φρονῶ, καί τό νόημα καί ἡ ἀξία τῶν προκειμένων τιμίων λειψάνων καί τῆς μετακομιδῆς τους. Παραλαμβάνουμε ὅ,τι μᾶς ἄφησαν οἱ πατέρες μας καί προσθέτουμε τά καινούργια, ζωντανά στοιχεῖα πού βγαίνουν μέσα ἀπό τή ζωή τῶν ἀνθρώπων, καί προχωροῦμε, ὅλοι μαζί, ἀπό κοινοῦ, ἑνωμένοι στήν εὐθύνη, στό κοινό μας χρέος πρός τήν ἱστορία. Καί αὐτή ἡ ἱερή διαδικασία τῆς παραδόσεως προσκομίζει τήν ἀλήθεια πού σώζει. Ἀδελφοί μου, Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἀγάπη, καί ἀγάπη σημαίνει ὑπέρβαση τοῦ ἐγώ. Ὅποιος θέλει νά ὑπηρετήσει τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, πρέπει νά γίνει ἔσχατος, νά γίνει δοῦλος, νά ταπεινωθεῖ, γιά νά ὑπηρετήσει τούς ἀνθρώπους. Ἡ οὐσία τῆς διακονίας μας δέν εἶναι ἡ δύναμη, οὔτε ἡ δόξα, γιατί αὐτά, ὅπως καί ὅλα, ἀνήκουν στόν Θεό. Οἱ ἄνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας δέν ἔχουν τήν δύναμη, ἀλλά τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ. Ὅση ἀξία ὑπάρχει σέ αὐτό, ἔγκειται στήν σταυρική ζωή καί στήν ἀξία τοῦ μαρτυρίου καί τῆς μαρτυρίας τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτό πρέπει νά εἶναι τό μέτρο τῆς πορείας τοῦ καθενός μας. Εὔχομαι ἡ παρουσία τῶν προκειμένων σεπτῶν λειψάνων τοῦ ἐνδόξου καί μαρτυρικοῦ προκατόχου σας νά παραμείνει φωτοφόρος καί νά διαλάμψει καί μέσα ἀπό τόν οἰκεῖο σας ἱστορικό Μητροπολιτικό Ναό ὡς ἀνεξάλειπτο θησαύρισμα εὐλογίας καί ἁγιάσματος, ὥστε νά συμπληρώνεται μέ πολλά, ἀγαθά καί σωτήρια ἔργα ἡ διακονία σας «πάσας τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς» σας, μέ τήν εὐλογία τοῦ Κυρίου στήν εὐόδωση καί τήν καρποφορία της. Ὁ μαρτυρικός Μητροπολίτης Χίου Πλάτων Φραγκιάδης ἄς εἶναι ὁδηγός στή ζωή σας καί στή ζωή ὅλων μας. Μετά θερμῶν εὐχῶν † Ὁ Ἀθηνῶν Ι Ε Ρ Ω Ν Υ Μ Ο Σ |
 |
|