Μήνυμα προς την «Λ΄ Πανορθόδοξον συνδιάσκεψιν εντεταλμένων Ορθοδόξων Εκκλησιών και Ιερών Μητροπόλεων δια θέματα Αιρέσεων και παραθρησκείας»Ἀγαπητοί μου, Μέ ἰδιαιτέραν χαράν ἀπευθύνομαι καί ἐφέτος πρός ἅπαντας τούς προσφιλεῖς ἐκπροσώπους τῶν κατά τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί τούς Ἐντεταλμένους τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, οἱ ὁποῖοι, μέ τήν πρόφρονα φροντίδα τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κίτρους, Κατερίνης καί Πλαταμῶνος κ. Γεωργίου, συνελθόντες καί πάλιν ἐν Λεπτοκαρυᾷ Κατερίνης, συμμετέχουν εἰς τάς ἐργασίας τῆς «Λ΄ Πανορθοδόξου Συνδιασκέψεως διά θέματα Αἱρέσεων καί Παραθρησκείας», μέ θέμα: «Αἱρετικές θεωρήσεις περί τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων». Ἰδιαιτέραν σημασίαν κέκτηται τό γεγονός, ὅτι συμπληρώ-νονται ἐφέτος τριάκοντα ἔτη ἀπό τῆς συγκλήσεως τῆς πρώτης Συνδιασκέψεως, γεγονός τό ὁποῖον προσδίδει ἐπετειακόν χαρα-κτῆρα εἰς τήν παροῦσαν Συνδιάσκεψιν. Αἱ Συνδιασκέψεις αὐταί, αἱ ὁποῖαι ἐνεκαινιάσθησαν πρό τριακονταετίας μέ Ἀπόφασιν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὑπό τοῦ ρηξικε-λεύθου καί ἐμβριθοῦς μελετητοῦ τοῦ φαινομένου τῶν νεοφανῶν αἱρέσεων, μακαριστοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Ἀντωνίου Ἀλεβιζο-πούλου, καθιερώθησαν πλέον ὡς θεσμός πολύτιμος εἰς τό ποιμαντικόν ἔργον ὁλοκλήρου τῆς Ὀρθοδοξίας, διά τήν ἀντιμετώπισιν τῆς συγχρόνου πλάνης. Εἴμεθα ἰδιαιτέρως εὐτυχεῖς διότι ἡ πρωτοβουλία αὐτή τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος συμβάλλει σημαντικῶς εἰς τήν ἐνημέρωσιν ὄχι μόνον τοῦ Πληρώματος τῆς ἐν Ἑλλάδι Ἐκκλησίας, ἀλλά καί τῶν λοιπῶν ἀδελφῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν. Ἡ ἀπουσία τοῦ μυστηρίου τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τόν χῶρον τῶν αἱρέσεων ἔχει ὡς ἄμεσον ἐπακόλουθον ὄχι μόνον τήν στρεβλήν θεώρησιν τῶν ἱερῶν μυστηρίων, ἀλλά καί αὐτήν τήν ὑποβάθμισίν των εἰς ἁπλᾶ σύμβολα ἤ τύπους, δηλοῦντα μίαν ἐξωτερικήν πράξιν ἐντάξεως τοῦ προσηλύτου εἰς τήν ἑκάστοτε αἱρετικήν κίνησιν. Ἡ ἄκρως προβληματική θεώρησις ἤ καί ἡ ἀνυπαρξία μυστηρίων μέ τήν κυριολεκτικήν σημασίαν τῆς λέξεως εἰς πολλάς αἱρετικάς καί παραχριστιανικάς κινήσεις ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα αἱ κατ’ αὐτάς χαρακτηριζόμεναι τελεταί νά μήν ἀποτελοῦν εἴσοδον εἰς τήν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ σωτηρίαν καί βεβαίωσιν τῆς Χάριτος ἐντός τοῦ μυστηρίου τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ στιγμιαία σωτηρία καί ἡ ἐξ αὐτῆς προκύπτουσα αἴσθη-σις μηχανικῆς διατηρήσεώς της ἐντός τῆς αἱρετικῆς κινήσεως ἤ ἡ περί ἀοράτου Ἐκκλησίας θεωρία εἰς πολλάς προτεσταντικάς κοινότητας δέν ἐπιτρέπουν τήν θεώρησιν τῶν ἱερῶν μυστηρίων, οὔτε ὡς ἀγωγῶν τῆς θείας Χάριτος οὔτε ὡς χαρισματικῶν λειτουργιῶν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος, μέσῳ τῶν ὁποίων ἀποκαλύπτεται ἡ συγκρότησις τῆς Ἐκκλησίας ὡς ἱστορικοῦ καί ὑπερχρονικοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ. Ἐνῷ διά τόν Ὀρθόδοξον πιστόν τά ἱερά μυστήρια φανερώ-νουν τό μυστήριον τῆς Ἐκκλησίας συμφώνως πρός τήν ἐξαιρετι-κῆς σπουδαιότητος ἐπισήμανσιν τοῦ ἁγίου Νικολάου τοῦ Καβάσιλα ὅτι «σημαίνεται δέ ἡ Ἐκκλησία ἐν τοῖς μυστηρίοις», διά τά μέλη τῶν διαφόρων αἱρέσεων αἱ κατ’ αὐτούς ἄνευ χάριτος τελεταί ἀποβαίνουν τυπικαί πράξεις, αἱ ὁποῖαι οὐδόλως σχετίζονται πρός τήν οἰκείωσιν τοῦ σωτηριώδους ἔργου τοῦ Χριστοῦ. Συναισθηματικαί ἐξάρσεις ἤ ἰδεαλιστικαί θεωρήσεις καί προσεγγίσεις πού καταγράφονται εἰς τά ἔντυπα τῶν ποικίλων αἱρετικῶν κινήσεων καί αὐτοπροβάλλονται ὡς μαρτυρίαι σωτηρίας, ἐπιβεβαιώνουν τήν αἴσθησιν ἀπουσίας τῶν ἱερῶν μυστηρίων ὡς χαρισματικῶν γεγονότων, τά ὁποῖα προσφέρουν, διατηροῦν καί ζωοποιοῦν τόν κατά Χριστόν καί ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ἐξαγιασμόν τῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως. Μέ τάς σκέψεις αὐτάς χαιρετίζομεν ἐγκαρδίως τήν παρου-σίαν καί συμμετοχήν καί εἰς τήν Συνδιάσκεψιν αὐτήν Ἐντεταλ-μένων τῶν ἀδελφῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, βέβαιοι ὅτι ἡ μελέτη τοῦ θέματος τῆς Συνδιασκέψεως καί ἡ ἐνημέρωσις ἐπ’ αὐτοῦ θά συμβάλουν ἀποτελεσματικῶς εἰς τήν χάραξιν τῆς ὀρθῆς ποιμαντικῆς ἀντιμετωπίσεως τοῦ φαινομένου τῶν συγχρόνων αἱρέσεων καί τῆς παραθρησκείας. Εὐχαριστοῦμεν θερμῶς τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Κίτρους κ. Γεώργιον, ὁ ὁποῖος προθύμως καί προφρόνως ἀπεδέχθη τήν Ἀπόφασιν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου νά φιλοξενήσῃ τήν παροῦσαν Συνδιάσκεψιν. Ἀναμένοντες μετά πολλοῦ ἐνδιαφέροντος τά Πορίσματα καί τῆς παρούσης Συνδιασκέψεως, ἐπευλογοῦμεν πατρικῶς τάς ἐργασίας αὐτῆς καί ἐπικαλούμεθα ἐπί πάντας ὑμᾶς τήν Χάριν καί τόν Φωτισμόν τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ |
 |
|