Μήνυμα ἐπί τῇ συμπληρώσει 200 ἐτῶν λατρευτικῆς ζωῆς καί ἐνοριακῆς δράσεως τοῦ πανηγυρίζοντος Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Δημητρίου ὝδραςΣεβασμιώτατε ἐν Χριστῷ ἀγαπητέ ἀδελφέ, Μητροπολῖτα Ὕδρας, Σπετσῶν καί Αἰγίνης κ. Ἐφραίμ, Αἰδεσιμολογιώτατε πρόεδρε τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Συμβουλίου, Πρωτοπρεσβύτερε κ. Ἰωαννίκιε, Σεβαστοί πατέρες καί ἀγαπητοί ἀδελφοί, Εὐφρόσυνον ἡμέραν διάγει σήμερον ἡ Ἐκκλησία. Χάριτι καί εὐδοκίᾳ Κυρίου συμπληροῦνται δύο αἰῶνες ἀφ’ ὅτου ἀνηγέρθη ὁ περικαλλής καί ἱστορικός αὐτός ναός, λιμήν, καταφυγή καί δύναμις διά τούς Ὑδραίους, οἶκος κοινός τῶν πιστῶν καί εὐκτήριος χῶρος λατρείας τοῦ κοινοῦ ἡμῶν Πατρός, τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἐν Τριάδι Θεός εὐδόκησε νά εὐλογήσει δαψιλῶς διά τῆς κραταιᾶς Αὐτοῦ χειρός τόν τιμώμενον ἱερό Ναό, τόν ἀφιερωμένο ἐπ’ ὀνόματι, ὁμοίως, τριάδος ἁγίων: τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου, τοῦ ἁγίου Ἀντωνίου τοῦ Μεγάλου καί τοῦ ἁγίου νεομάρτυρος Κωνσταντίνου τοῦ Ὑδραίου. Παραστάτης στό λαμπρό τοῦτο ἔργο ἐστάθη τό εὐσεβές ποίμνιόν σας, τό ὁποῖον διά τοῦ πλούτου τῆς ἀγάπης του συνέδραμε τόν μακαριστόν ἐν ἱερεῦσιν, ἡρωικό καί ἀφοσιωμένο λευίτη π. Δημήτριο Μερκούρη. Οὕτως, πρό διακοσίων ἐτῶν, ὡς ἐξ ἱερατικῆς ρίζης, πηγαίως ὅσον καί ἐμφόρτως, ἀνυψώθη καί ἀνέθαλε, Χάριτι Κυρίου καί πρεσβείαις τῶν τιμωμένων ἁγίων, τό λιτό πλήν περικαλλές οἰκοδόμημα, εἰς εὔκλειαν τῆς Ἐκκλησίας καί δόξαν Θεοῦ, ὡς ἀειθαλής βλαστός τῆς φιλοθεΐας καί εὐλαβείας τῶν Ὑδραίων, ἔμπλεως διηνεκῶν καρπῶν εἰς τούς αἰῶνας. Ἡ ἐπέτειος αὐτή ἀποκτᾶ μείζονα ἀξία στούς σημερινούς καιρούς, κατά τούς ὁποίους ἀναζητοῦμε νησίδες ζωῆς καί εὔδιους λιμένες μέσα στόν κλύδωνα τῆς ἱστορίας. Διότι ὑπό συνθῆκες ὅπου κυριαρχεῖ ἀγωνία γιά τό αὔριο, δημιουργεῖται ἀνάγκη νά στραφοῦμε πρός τά οὐσιώδη, πρός τίς ρίζες. Στρέφουμε τόν νοῦ μας πρός τούς εὐκλεεῖς καί ἁπλούς πιστούς, προπάτορες, πατέρες καί ποιμενάρχες τοῦ παρελθόντος, οἱ ὁποῖοι διήνυσαν ἐδῶ τά ἴδια βήματα καί κατέλιπαν τά ἱερά τους ἴχνη. Ἐνώπιον τούτων, καλούμεθα νά δώσουμε τήν καλήν μαρτυρίαν, ἀγωνιζόμενοι νά ἀκολουθοῦμε ὅσο μποροῦμε τά ἴχνη ἐκείνων τῶν ἱερῶν ἀνδρῶν, τήν ἰσχύ τῆς θυσιαστικῆς τους ἀγάπης καί τή δύναμη τῆς πίστεώς τους, νά θέτουμε ὑπέρ πάντων τήν Ἐκκλησία, διότι πρῶτα τίθεται ἡ Ἐκκλησία ὅλων καί μετά ὁ καθένας ἀπό μᾶς. Πανηγυρίζοντες σήμερον μεθ’ ὑμῶν, αἰσθανόμεθα σφύζουσαν τήν νεότητα τοῦ ἐπιγείου καί εὐκλεοῦς τούτου οἴκου τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἑορτασμός τῶν 200 ἐτῶν ἑνός ἱεροῦ Ναοῦ ἀποτελεῖ τεκμήριο νεότητος τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινότητος ἡ ὁποία συγκροτεῖται περί αὐτόν. Ἡ νεότης αὐτή δέν ἀξιολογεῖται ὡς πρός τήν παλαιότητα, ἀλλ’ ὡς πρός τήν ἀντοχή στή φθορά. Ὁ κόσμος, ἀπομακρυνόμενος τοῦ Θεοῦ, ὁδηγεῖται ψυχικῶς πρός τή φθορά καί τόν θάνατο. Ἀντιθέτως, κάθε κτίσμα τό ὁποῖον πληροῦται, κατά τόν εὐαγγελικό λόγο, ὡς καινός ἀσκός πλήρης οἴνου νέου, ἀνακαινίζεται διαρκῶς ἐν ἀφθαρσίᾳ. Γνωρίζουμε ὅτι ἡ ἀρχιτεκτονική τῶν ναῶν τῆς ἀθηναϊκῆς σχολῆς καί τῶν νήσων τοῦ Ἀργοσαρωνικοῦ, δέν εἶναι ἐπιβλητική καί πομπώδης, ἀλλ’ ἐσωτερικότερη καί πνευματικότερη, καί ὑποβάλλει τό αἴσθημα τοῦ ὑψηλοῦ μέ τή χάρη. Γιά αὐτό ἀκριβῶς τόν λόγο μένει λιτή καί γαλήνια, διατηρώντας τή ζωντάνια της μέ τήν ἐφαρμογή τοῦ μέτρου στόν ὄγκο καί τή δομή. Ἀπόλυτο μέτρο τοῦ ναοῦ εἶναι ἡ ἀνθρώπινη κλίμακα καί ὅλα τά μέλη τοῦ κτίσματος προσαρμόζονται σέ αὐτόν τόν κανόνα. Ἀκριβῶς ὅπως ἡ δόξα τοῦ Κυρίου ἡμῶν ἀνέτειλε ταπεινά καί διακριτικά, καί τό ἱλαρό καί γλυκύ φῶς αὐτῆς ὁδηγεῖ ἀθόρυβα στήν ὁδό τῆς ἀληθείας καί τῆς ζωῆς. Διότι ἡ Ἐκκλησία δέν πορεύεται μετά καυχήσεως καί δυνάμεως, ἀλλ’ ἀκολουθεῖ τήν ἀπ’ αἰώνων ἱεράν πορείαν Της ἁπλά, ἄδολα καί σεμνά, μέ λευκότητα, μέ ἁγνότητα καί ἄνευ πονηρίας. Διά τοῦτο ἡ Ὕδρα καί οἱ ἄλλοι νήσοι τῆς καθ’ ὑμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως εἶναι πλήρεις τοιούτων ἱερῶν μνημείων, παλαιῶν καί νεωτέρων. Ἑορτίως συγχαίρομεν ὅσους συνετέλεσαν στήν εὐλογητή μέριμνά σας νά τιμήσετε τήν συγκεκριμένη ἐπέτειο καί ἅπαντας ὅσοι σήμερον ἀξιοῦνται νά παρευρίσκονται εἰς τήν παροῦσαν ἱεράν τελετήν. Μέ τήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, χάρις στίς προσωπικές θυσίες, τήν ἀγάπη καί τήν εὐσέβεια τῶν Ὑδραίων, ὁ ναός αὐτός γεμίζει μέχρι σήμερα μέ ἔξαρση καί κατάνυξη, ἱκεσίες, προσευχές, μετάνοια καί ἐνατένιση τῶν μυστηρίων τοῦ Θεοῦ «ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς καί ἐξ ὅλης τῆς διανοίας». Ἐκφράζομεν διάπυρον τήν εὐχήν ὁ ἱερός οὗτος οἶκος νά καταστῇ ἀδιαλείπτως κόσμημα, καταφυγή, λιμήν καί θεμέλιον τῆς καθ’ ὑμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, κοσμηθησόμενος διά πλείστων εὐσήμων ἱερουργιῶν, θείων συνάξεων καί ἀξίων ἔργων. Δεόμεθα ἐκ καρδίας ὑπέρ σωτηρίας τοῦ ἀειμνήστου θεμελιωτοῦ, τῶν δωρητῶν, ἀφιερωτῶν, συνδρομητῶν, κληρικῶν, ἐπιτρόπων καί καθ᾿ οἱονδήποτε τρόπον κοπιασάντων καί κοπιώντων ἐν τῇ εὐδοκιμήσει καί καρποφορίᾳ αὐτοῦ. Εἴθε νά ἀποτελῇ πάντοτε κυψέλην πνευματικήν καί κιβωτόν ἐκκλησιαστικοῦ ἔργου, οἱ δραστηριότητες τῆς ὁποίας νά συντελοῦν εἰς πνευματικόν θησαύρισμα. Εὔχομαι, Σεβασμιώτατε καί ἀγαπητοί ἀδελφοί μου, ἐνδυναμούμενοι ἐν Κυρίῳ κατά τό σεπτό πρότυπο τῶν ἱερῶν αὐτῶν ἀνδρῶν, νά συνεχίσετε θεοφιλῶς ἐπί μακρόν νά προσφέρετε πολλά ἀκόμη ἀγαθά καί σωτήρια ἔργα πού κοσμοῦν καί πλουτίζουν τό οἰκοδόμημα τῆς Ἐκκλησίας, καί ὁ ναός αὐτός νά διαφυλαχθεῖ ἀσάλευτος, κραταιός καί ἀκλόνητος πρός σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων, εἰς καύχημα τῶν Ἁγίων καί δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι μόνου ἀληθινοῦ Θεοῦ, τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. |
 |
|