Προηγούμενη σελίδα

- Οσιωτάτη Καθηγουμένη της Ιεράς Μονής ταύτης,
- Αγαπητοί Πατέρες και Αδελφοί,
- Λαέ του Κυρίου ευλογημένε,

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !

Δέος και συγκίνησις βαθυτάτη με διακατέχει, αγαπητές εν Χριστώ Αδελφές, διότι ευρίσκομαι εις χώρον αγιασμένο από μία μεγάλη μορφή της Ορθοδοξίας εις την Κύπρο, εις την Ιερά Μονή η οποία οικοδομήθηκε πλησίον του σπηλαίου όπου έζησε, εδίδαξε και ετάφη μετά το φρικτό του μαρτύριο ο Άγιος Ηρακλείδιος, ο πρώτος επίσκοπος Ταμασσού. Η εποχή κατά την οποία έζησε και έδρασε ο Άγιος καθώς και η συνάφειά του μετά των Αποστόλων Βαρνάβα και Μάρκου καθιστά την ιστορική σημασία του ιερού τούτου χώρου έτι σπουδαιοτέραν.
Χαίρω βαθύτατα, επίσης, διότι ευρίσκομαι εν μέσω ημών, της μεγαλυτέρας γυναικείας Αδελφότητος της Εκκλησίας της Κύπρου, η Μονή της οποίας έχει τύχει της ιδιαιτέρας τιμής, πέραν του ότι συνδέεται μετά του Αγίου Ηρακλειδίου, να έχει εγκαινιασθεί ως γυναικεία κατά τους νεωτέρους χρόνους, από τον αοίδιμο Αρχιεπίσκοπο και Εθνάρχη Μακάριο τον Γ .
Γνωρίζετε πολύ καλά, αγαπηταί εν Χριστώ Αδελφαί, ότι εις τον αγώνα δια την τελείωση το φύλο των ανθρώπων ουδένα παίζει ρόλο και είναι πολύ παραστατικό και χαρακτηριστικό εκείνο το οποίο μεταξύ άλλων είχε παρατηρήσει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος εις τον επιτάφιο λόγο αυτού προς την αδελφή του Γοργονία λέγων : «Ω γυναικεία φύσις, την ανδρείαν νικήσασα δια τον κοινόν αγώνα της σωτηρίας, και σώματος διαφοράν, ου ψυχής, το θήλυ και το άρρεν ελέγξασα» .
Αυτό σημαίνει ότι εις την Ορθοδοξία δεν υπήρξε ούτε και υπάρχει ανταγωνισμός μεταξύ των δύο φύλων αλλά ισοτιμία, δηλαδή αλληλοσεβασμός απέναντι εις τας διαφοράς και ταυτοχρόνως αναγνώριση των χαρισμάτων εκάστου.
Άλλωστε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός δεν έκανε λόγο, δεν καθώρισε ειδικά ιδανικά δια τον άνδρα, διάφορα εκείνων των γυναικών, είναι δε γνωστόν εκ της ορθοδόξου ημών παραδόσεως ότι δια του προσώπου της Παναγίας Μητέρας Του είναι βιωματικά μεθεκτή η εν Χριστώ σωτηρία.
Εις επίρρωση τούτου ας αναφερθή εις το σημείο αυτό το ακόλουθο απόσπασμα εκ της «Διηγήσεως» του βίου της Αγίας Δομνίνης, όπου αναγράφεται ότι : «Εξ ου γαρ ο δεσπότης Χριστός την παρθενίαν ετίμησεν υπό παρθένου τεχθείς, τους της παρθενίας λειμώνας η φύσις εβλάστησε και τα ευώδη ταύτα και αμάραντα άνθη προσφέρει τω ποιητή, ουκ εις άρρεν και θήλυ την αρετήν διακρίνουσα, ουδέ εις δύο διαφοράς την φιλοσοφίαν μερίζουσα• σωμάτων γαρ, αλλ’ ου ψυχών το διάφορον» .
Όσον αφορά ιδιαιτέρως εις τας ασκητρίας προσφέρεται η δυνατότης να διαθέτουν τας ιδίας προς τους ασκητάς ευκαιρίας δια πνευματική καλλιέργεια και ζήλο ασκητικό, εφ’ όσον είναι απαλλαγμέναι των καθ’ ημέραν μεριμνών του οικογενειακού βίου.Τούτο, ασφαλώς, προϋποθέτει σκληρούς αγώνας, διότι η βασιλεία των ουρανών δεν κληρονομείται εάν ο άνθρωπος δεν διέλθη δια μέσου θλίψεων, πειρασμών, κινδύνων, εάν δεν έχει βαθεία πίστη, υπομονή και επιμονή εις τον αγώνα δια να κρατηθή στερρώς επί της κλίμακος της αγούσης εις τον ουρανό και δια να μη κλονισθή εκ των πειρασμών.
Εκείνο όμως, το οποίο, αγαπηταί εν Κυρίω αδελφαί, αποτελεί την κλείδα του παραδείσου είναι, ως γνωρίζετε καλώς η ακλόνητος πίστις! Δεν λησμονείτε τι είπε ο Κύριος προς την Χαναναία : «Η πίστις σου σέσωκέ σε». Τούτο αποδεικνύεται και από μίαν ιστορία σχετιζομένη προς την μακαρία και μαρτυρική Νήσο σας, την οποία θα επεθύμουν να υπενθυμίσω δι’ ολίγων εις την αγάπην σας.
Είναι πασίγνωστος δια την αρετή και την φιλανθρωπία του ο πατριάρχης Αλεξανδρείας Άγιος Ιωάννης, ο επωνομασθείς δια τούτο «Ελεήμων», ο οποίος καταγόταν από την Αμαθούντα. Κάποτε τον επεσκέφθη γυνή που και αυτή καταγόταν από την ιδία προς εκείνον πατρίδα και ήθελε να εξομολογηθή μία πολύ βαρεία αμαρτία της, εφοβείτο, όμως, ότι εκείνος δεν θα ηδύνατο να ανθέξη εις το άκουσμα αυτό.
Ο πατριάρχης την συνεβούλευσε τελικώς να του γράψη το αμάρτημά της. Εκείνη έκανε όπως της υπέδειξε ο Άγιος, ο οποίος μετ’ ολίγον μετέστη εις τα επουράνια. Η Αναστασία, όπως ελέγετο η γυνή, θεώρησε ότι η επιστολή εις την οποίαν είχε γράψει το αμάρτημά της θα ήτο δυνατόν να περιπέση εις τρίτους με αποτέλεσμα να γίνη γνωστό και εις κατάστασιν αλλοφροσύνης εκάθητο επί τρεις ημέρας και νύκτας επί του τάφου του ολοφυρομένη και ικετεύουσα τον Άγιο, τον οποίο εθεώρει κοιμώμενο εντός του μνήματος κατά το «Δίκαιοι εις τον αιώνα ζώσιν», να εγερθή και να της επιστρέψη την επιστολήν η να της είπη που ευρίσκετο. Αυτό το επαναλάμβανε συνεχώς και ακλονήτως πιστεύουσα περί του αποτελέσματος των παρακλήσεών της.
Και αίφνης ο Άγιος ηγέρθη εκ του τάφου και της έδωσε την επιστολή της άθικτη. Όταν την ήνοιξε κατάπληκτη είδε ότι τα ιδικά της γράμματα είχαν σβεσθή και εις την θέση των υπήρχε το εξής : «Δια Ιωάννην τον δούλόν μου εξήλειπτέ σου η αμαρτία»…
Ευχαριστών υμάς δια την υποδοχήν, εύχομαι ολοκαρδίως ο Κύριος να σας ενισχύη εις τους πνευματικούς σας αγώνες και όλοι να αξιωθούμε του θείου στεφάνου του δι’ ημάς σταυρωθέντως και αναστάντος Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Προηγούμενη σελίδα