Προηγούμενη σελίδα

- Πανιερώτατε Μητροπολίτα Κιτίου και εν Χριστώ αδελφέ κ. Χρυσόστομε,
- Άγιοι Αρχιερείς,
- Εξοχώτατοι κύριοι εκπρόσωποι της πολιτειακής και πολιτικής ηγεσίας,
- Εντιμότατοι κύριοι αντιπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοικήσεως,
- Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Η ιστορία του ανθρωπίνου πνεύματος χαρακτηρίζεται υπό της συνεχούς πνευματικής πάλης η οποία μαρτυρεί την αέναον αγωνίαν του ανθρώπου να εύρη απαντήσεις εις τα υπαρξιακά και οντολογικά ερωτήματα περί του σκοπού της ανθρωπίνης υπάρξεως. Αυτό όπως αποδεικνύουν τα πνευματικά ρεύματα στην ιστορία της ανθρωπότητας από των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων έως τους εκπροσώπους φιλοσοφικών ρευμάτων, ως ο Σχολαστικισμός, ο Ουμανισμός, ο Διαφωτισμός, ο Υπαρξισμός κ.λπ. Παραθεωρήθηκε όμως σε πολλές περιπτώσεις το σωτηριώδες μήνυμα του χριστιανισμού, όπως το απεκάλυψε εις τον κόσμον ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός (Ματθ. κβ , 21), και το απετύπωσε στην Προς Ρωμαίους Επιστολήν ο Απόστολος των Εθνών Παύλος. Εις το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, το τρίπτυχο Θεός – κόσμος - άνθρωπος αποσυνδέθηκε από την έγκριτη πατερική παράδοση, το περιεχόμενο των λέξεων διαστρεβλώθηκε, ο άνθρωπος θέλησε δια των ιδικών του δυνάμεων να επιτύχη ο,τι ο Θεός ευαγγελίσθηκε κατά χάριν δια τον άνθρωπον, δια του μυστηρίου της εν Χριστώ θείας οικονομίας. Η Εκκλησία θεωρεί την ιστορίαν ως ευθείαν γραμμήν, αρχήν έχουσα την δημιουργίαν του κόσμου και τέλος την ανακεφαλαίωσιν των πάντων εν Χριστώ Ιησού κατά την εν δόξη Δευτέραν Αυτού Παρουσίαν. Κατά την εξέλιξιν των εγκοσμίων γεγονότων, ο Θεός προνοεί και προγινώσκει, τη ενεργεία του αγίου Πνεύματος, δεν αναιρεί όμως το αυτεξούσιον του ανθρώπου. Η αμαυρωθείσα εικόνα του ανθρώπου, τελούσα εν συγχύσει, αλαζονικώς ηθέλησε να ερμηνεύση την παρουσίαν της εις τον κόσμο, κινουμένη έξωθεν των πλαισίων του Ευαγγελίου. Όθεν, ο άνθρωπος παρεξέκλινε του σκοπού της εγκοσμίου υπάρξεώς του, υιοθετών την αυθάδη βίαν την πηγάζουσαν εξ υπερβολικής συναισθήσεως δυνάμεως, την αλαζονείαν δηλονότι, ήτις αποτελεί πηγήν και αιτίαν παντός κακού.
Η πραγματιστική αντίληψη του Μακιαβέλι, το σχίσμα του Λουθήρου, ο ορθολογισμός του Καρτεσίου και των Εγκυκλοπαιδιστών, ο χριστιανικός νατουραλισμός του Ρουσώ, ο πανθεϊσμός του Σπινόζα, η αχαλίνωτος αποικιοκρατία, ο μετασχηματισμός της φιλοσοφίας εις ιδεολογίαν κατά τον ιθ αἰ., απεσκόπουν συλλήβδην εις την αυτονόμησιν του ορθού λόγου έναντι της χριστιανικής ταυτότητος της γηραιάς ηπείρου. Κατέληξαν όμως εις μίαν ριζικήν αμφισβήτησιν αυτών τούτων των δομών του ευρωπαϊκού πολιτισμού, ήτοι του ελληνικού πνεύματος, της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, του Ρωμαϊκού Δικαίου και της Χριστιανικής Πίστεως. Αυτό σημαίνει την δομικήν και θεσμικήν κρίσιν της συνεχείας του ευρωπαϊκού πολιτισμού και την αμφισβήτησιν της πνευματικής ταυτότητος της Ευρώπης.
Η προαιωνίως και αιδίως υπάρχουσα εν τη βουλή του Θεού και εν χρόνω ίδρυσις της Εκκλησίας εν τω θεανδρικώ προσώπω του Ιησού Χριστού, αποτελεί την μοναδικήν ελπίδα σωτηρίας του εν παλινωδία και πλήρει συγχύσει ευρισκομένου συγχρόνου ανθρώπου. Η Εκκλησία καταφάσκει τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας, ιεραρχεί όμως τας ανάγκας του ανθρώπου, προσλαμβάνει εκλεκτικά παν ο,τι υπάρχει αναφέρουσα αυτό εις τον σταυρωθέντα και αναστηθέντα Ιησούν Χριστόν, επιτυγχάνουσα τοιουτοτρόπως την σωτηρίαν και την εις το αρχαίον κάλλος αποκατάστασιν του ανθρωπίνου γένους και συμπάσης της κτίσεως.
Η Εκκλησία της Κύπρου, ομού και εν αγαστή συνεργασία μετά πασών των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών, υπό τον συντονισμόν του Οικουμενικού Πατριαρχείου, συμμετέχει ενεργά και καταλυτικά εις τα διεθνή Εκκλησιαστικά Συμβούλια και Οργανισμούς, δίδουσα λόγον παντί τω αιτούντι, εκπληρούσα την οφειλετικήν μέριμνα την οποία εκ φύσεως έχει να διαλέγηται, βιώνουσα το μυστήριον της εν Χριστώ θείας οικονομίας. Η Εκκλησία ως μυστικό σώμα Χριστού, η Αγία Τράπεζα προεκτεινομένη εις τους αιώνας, υπό την καθοδήγησιν και τον αγιασμόν του αγίου Πνεύματος, μέσα εις το σύγχρονον πολυπολιτισμικόν και εν πολλοίς χαοτικόν περιβάλλον, εγγυάται την σωτηρίαν του ανθρωπίνου γένους, την κατά χάριν θέωσιν του ανθρώπου.
Πανιερώτατε Μητροπολίτα Κιτίου κ. Χρυσόστομε,
Ευχόμεθα δαψιλή τον φωτισμόν του αγίου Πνεύματος και την ευλογίαν του δομήτορος της Εκκλησίας Ιησού Χριστού δι ὑγείαν και μακροημέρευσιν της υμετέρας Πανιερότητος προς αγιασμόν και σωτηρίαν του χριστεπωνύμου πληρώματος της θεοσώστου υμίν παροικίας, και προς δόξαν του αγίου ονόματος του εν Τριάδι αποκαλυφθέντος Θεού.

Προηγούμενη σελίδα