ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΚΕΙΜΕΝΑ



����������������

Προηγούμενη σελίδα


Ομιλία Μακαριωτάτου εις την υποδοχήν και δοξολογίαν εν τη Ι. Μ. Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Νέου Βαλάμου Φινλανδίας

5/8/2006

Σεβασμιώτατε Αρχιεπίσκοπε Καρελίας και Πάσης Φιλλανδίας κ. Λέον.

Πανοσιολογιώτατε Καθηγούμενε της Ιεράς ταύτης Μονής κ. Σέργιε,
Οσιώτατοι Πατέρες και αδελφοί.

Εν συγκινήσει βαθεία επισκεπτόμεθα σήμερον την Ιεράν Μονήν του Νέου Βαλάμου και προσκυνούμεν την Θαυματουργόν Εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου της Κονεβίτσης, ήτις ευρίσκεται τεθυσαυρισμένη ενταύθα μετά των πολλών άλλων ιερών Εικονισμάτων και κειμηλίων, άτινα μετεφέρθησαν ενθάδε υπό των μακαρίων πατέρων του Παλαιού Βαλάμου εν καιροίς δυσχειμέροις μετά κόπου και μόχθου πολλού, διασωθέντων τοιουτοτρόπως, χάριτι Θεού, εκ της αθέου καταστροφικής μανίας και επιδρομής.
Ὄρος αγιώνυμον και η Ιερά αύτη Μονή, ήτις τυγχάνει σέμνωμα της Υμετέρας εν Φιλλανδία Εκκλησίας, και προπύργιον πνευματικών αγώνων και παλαισμάτων των επί σειράν πολλών ετών ασκηθέντων εν αυτή, Οσίων Πατέρων και αδελφών.
Η ιστορία του Μοναχισμού εν τη Εκκλησία είναι ιστορία δόξης, Θεολογίας αλλά και καμάτων, και ιδρώτων και μετανοίας.
Εις τας Ιεράς Μονάς δοξάζεται ο Θεός, εξουθενούται ο διάβολος, καλλιεργείται η ακρίβεια του Ευαγγελικού Νομου, η διδασκαλία των Πατέρων και εν γένει οι μοναχοί καθίστανται φως πάσι τοις κοσμικοίς, φως Χριστού, όπερ φαίνει πάσι.
Τα Μοναστήρια είναι τα νεύρα της Ορθοδοξίας. Άνευ των Μοναστηρίων δεν νοείται ζώσα ποιμαίνουσα Εκκλησία, καθ'όσον οι μοναχοί, ανά τούς αιώνας, αποτελούσι δια της ισαγγέλου αυτών πολιτείας, της απεριέργου υπακοής και πολλής προθυμίας αυτών, του αγγελικού σχήματος και της ροής των δακρύων, έμψυχα θυσιαστήρια, λογικής λατρείας και ευαρέστου προσφοράς και θυσίας τω Αγίω Θεώ.
Δια τον μοναχόν δεν υπάρχει αναζήτησις της Βασιλείας του Θεού. Υπάρχει μόνον βίωσις και εμπειρία αυτής της Βασιλείας. Δεν υπάρχει ο φόβος του θανάτου, αλλά η επιθυμία• "του αναλύσαι και συν Χριστώ είναι" (Απ. Παύλος).
Ο μοναχός, όπως κάλλιον παντός άλλου γνωρίζετε, δεν ζη δια τον εαυτόν του, δεν εργάζεται, ούτε ακόμη προσεύχεται δια τον εαυτόν του, αλλά δια την Εκκλησίαν, την επικράτησιν της Βασιλείας του Θεού και του Παναγίου Θελήματος Αυτού εις τον κόσμον και θεωρεί, ουχί εις υποκριτικά κίβδηλα σχήματα ταπεινοσχημίας, αλλά εν τω φωτί της αληθούς και υψοποιού ταπεινοφροσύνης έσχατον πάντων τον εαυτόν του και δύναται ομού μετά του Ουρανοβάμονος Αποστόλου Παύλου να ομολογή• "ουκέτι εγώ ζω, ζη δε εν εμοί Χριστός" (Απ. Παύλος).
Υπό το πρίσμα των, ως άνω, λεχθέντων αντιλαμβάνεσθε την χαράν και την ικανοποίησιν ημών προσωπικώς και των περί ημάς Αγίων αδελφών και λοιπών μελών της Τιμίας Συνοδείας ημών δια το γεγονός της ενταύθα επισκέψεως ημών των Ελλήνων υμετέρων αδελφών εν μέσω υμών.
Αναμιμνησκόμεθα ευγνωμόνως του ιστορικού γεγονότος ότι Έλληνες μοναχοί υπήρξαν οι ιδρυταί των περίφημων Ι.Μονών σας, του Παλαιού Βάλαμο οι Σέργιος και Γερμανός, και της Ι.Μονής Κονεβίτσας ο Αρσένιος, καθώς και του γεγονότος ότι το Ιεραποστολικόν έργον των μοναστηρίων σας συνέβαλε σημαντικώς εις την εξάπλωσιν της Ορθοδοξίας εις τας ανατολικάς περιοχάς της χώρας μας.
Ομολογούμεν τον θαυμασμόν πάντων ημών δια την λαμπράν πνευματικήν διακονίαν, ην επιτελεί η υμετέρα αδελφότης υπό την παπνυμένην ηγεσίαν του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου υμών κ. Λέοντος και του Πανοσιολογιωτάτου Καθηγουμένου αυτής κ. Σεργίου.
Γνωρίζομεν το σπουδαιότατον πνευματικόν και κοινωνικόν έργον, όπερ επιτελεί η ενταύθα ολιγάριθμος αδελφότης εις μίαν Χώραν ένθα κυριαρχεί ο Λουθηρανισμός και σήμερον δίδεται ημίν η ευκαιρία ίνα ομολογήσωμεν, πόσα διδάσκει τούς επισκεπτομένους τον ιερόν τούτον τόπον τι επιτελεί η πίστις, οι οσιακοί αγώνες, η άσκησις της προσευχής, η παρρησία του λόγου, η αγάπη προς τον συνάνθρωπον και η ακάματος εργασία.

Σεβασμιώτατε Αρχιεπίσκοπε κ. Λέον.

Ευχηθήτε τα μηνύματα αυτά, ίνα εισέλθωσιν εις το βάθος της καρδίας και του νοός απάντων ημών, ίνα εξέλθωμεν εκ της αναγεννητικής κολυμβήθρας του ημετέρου Προσκυνήματος εις την αγίαν ταύτην γην και δη και εις την Ιεράν ταύτην Μονήν της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού πεφωτισμένοι, ηγιασμένοι, πεπαρρησιασμένοι, και νικηφόροι εις τον στίβον της πίστεως.
Ευχαριστούντες εκ βάθους καρδίας δια την θερμήν υποδοχήν ευχόμεθα η χάρις και η δύναμις του ακτίστου φωτός της Θείας Μεταμορφώσεως του Κυρίου δια πρεσβειών της Υπεραγίας Μητρός Αυτού και Θεοτόκου Μαρίας ίνα φωτίζη και αγιάζη τας καρδίας υμών. Αμήν.




Προηγούμενη σελίδα