Προηγούμενη σελίδα

Θά μέ ἐκπροσωπήσει ὅμως ὁ Εἰδικός Ἐπιστημονικός Σύμβουλος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος κ. Ἀναστάσιος Ν. Μαρῖνος, Δρ. Νομικῆς καί Θεολογίας καί Ἐπίτιμος Ἀντιπρόεδρος τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας.
Δέν θά ἤθελα ὅμως ἡ ἀπουσία μου αὐτή ἀπό τήν ἐκδήλωσή σας νά εἶναι καί σιωπή καί γι' αὐτό ἐπιτρέψατέ μου νά διατυπώσω λίγες σύντομες σκέψεις ἐπί τοῦ τόσον ἐνδιαφέροντος θέματος : "Θρησκεῖες καί Δημόσιο Δίκαιο ", τό ὁποῖον ἀποτελεῖ τό ἀντικείμενο τῆς ἐκδηλώσεώς σας.

1. Εἶναι γεγονός ἀναμφισβήτητο ὅτι ἡ θρησκεία εἶναι παράγων ἀποφασιστικοῦ ἐπηρεασμοῦ τῆς κοινωνικῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου καί ὡς τοιοῦτος δέν ἐπιτρέπεται νά ἀφήνει ἀδιάφορη τήν Πολιτείαν, ἡ ὁποία ὀφείλει νά λαμβάνει τά ἀναγκαῖα μέτρα ὄχι μόνον διά τήν ἐλευθέραν ἄσκησιν τῆς λατρείας καί τῶν ἐν γένει θρησκευτικῶν καθηκόντων ἑκάστου ἀτόμου σύμφωνα μέ τίς ἀρχές τῆς θρησκείας του, ἀλλά καί νά ἐξασφαλίζει τό ἀδιατάρακτον τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεώς του ὄχι μόνον ἔναντι κρατικῶν ἐπεμβάσεων, ἀλλά καί ἔναντι βλαπτικῶν ἐνεργειῶν προερχομένων ἐξ ὀπαδῶν ἄλλων θρησκειῶν. Χρέος τῆς συγχρόνου δημοκρατικῆς Πολιτείας εἶναι νά ἐξασφαλίζει εἰς τόν χῶρον ἐξουσίας της θρησκευτικήν εἰρήνην δι' ὅλα τά ἄτομα ἀνεξαρτήτως θρησκείας ἀπαγορεύουσα καί τίς λεγόμενες "καταστρεπτικές λατρεῖες", ὅπως ἔχει γίνει στήν Γαλλία, οἱ ὁποῖες παραβιάζουν εὐθέως τά ἀνθρώπινα δικαιώματα.

2. Ὁ σκοπός αὐτός ἱκανοποιεῖται μέ τήν συνταγματικήν κατοχύρωσιν τοῦ δικαιώματος τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας εἰς τό γενικώτερον πλαίσιον τοῦ συστήματος σχέσεων Ἐκκλησίας καί Πολιτείας, ἡ μορφή τοῦ ὁποίου δέον νά ἐξαρτᾶται καί ἐκ τῶν ἱστορικῶν, κοινωνικῶν καί ἄλλων εἰδικῶν συνθηκῶν ἑκάστου κοινωνικοῦ συνόλου. Οἱ τοπικές συνθῆκες πού ἐπικρατοῦν ἐντός συγκεκριμένων Πολιτειῶν καί εἶναι ἀπόρροια καί ἀπαύγασμα τῶν ἱστορικῶν καί παραδοσιακῶν δεδομένων ἑνός λαοῦ καί τῆς σχέσεώς του μέ συγκεκριμένην θρησκείαν, εἶναι ἐκεῖνες πού ὑπαγορεύουν ἑκάστοτε τό σχῆμα καί τήν ἔκτασιν τῆς ἐπιρροῆς τοῦ Δημοσίου Δικαίου ἐπί τῆς συγκεκριμένης θρησκείας, ἔστω κι ἄν ὑποστηρίζεται θεωρητικά ἡ ἄποψη ὅτι ἡ θρησκεία ἐν γένει δέν ἐντάσσεται στά πλαίσια τοῦ Δημοσίου Δικαίου. Τοῦτο μπορεῖ νά εἶναι ἀληθές ὡς πρός τίς θρησκευτικές πεποιθήσεις τῶν πολιτῶν ὡς ἀτόμων δέν ὁδηγεῖ ὅμως ἀναπόφευκτα στήν ἀγνόηση τοῦ θρησκευτικοῦ φαινομένου ἀπό τό Δημόσιο Δίκαιο, ἀρκεῖ οἱ ρυθμίσεις του νά μή φαλκιδεύουν τό δικαίωμα τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας τῶν πιστῶν κάθε ἄλλης γνωστῆς θρησκείας, πέραν τῆς ὡς ἐπικρατούσης χαρακτηριζομένης.
Ἐφ' ὅλων αὐτῶν τῶν ζητημάτων τό Δημόσιον Δίκαιον εἶναι πρόδηλον ὅτι διαδραματίζει ἀποφασιστικόν ρόλον ὅπως θά ἔχετε τήν εὐκαιρίαν νά διαπιστώσετε κατά τήν διάρκειαν τῶν ἐργασιῶν τοῦ Συνεδρίου σας τάς ὁποίας καί πάλιν δηλώνω ὅτι εἰλικρινῶς λυποῦμαι διότι δέν ἔχω τήν δυνατότητα νά παρακολουθήσω. Ἐλπίζοντας ὅτι δέν θά παραλείψετε νά μοῦ ἀποστείλετε τά πορίσματα τῶν ἐργασιῶν σας, στέλνω διά τοῦ ἐκπροσώπου μου τούς θερμούς χαιρετισμούς μου πρός τούς ἐπιφανεῖς συνέδρους καί εἰσηγητάς καί εὔχομαι ἐπιτυχίαν τοῦ Συνεδρίου σας.

Προηγούμενη σελίδα