Ομιλία του Αρχιεπισκόπου στην επίσημη Δοξολογία στον Μητροπολιτικό Ναό Προφήτου Ηλιού Χαλεπίου Συρίας

29/11/2003

Δοξολογία και αίνο προς τον Πανάγαθο Θεό προσφέρομε σήμερα, επί τη ενάρξει της επίσκεψης μας εις την πρεσβυτέρα και λίαν εν Χριστώ Ιησού αγαπητή αδελφή Εκκλησία του Πατριαρχείου της Αντιοχείας και πιο συγκεκριμένα εις την ιστορική Μητρόπολη Χαλεπίου. Δεν υπάρχει τίποτε πιο μεγάλο και πιο αληθινό από την αγάπη και εμείς εξ αγάπης προς όλους εσάς βρισκόμαστε σήμερα εδώ. Και δεν είναι Χριστιανός, όποιος δεν τηρεί την για την αγάπη υψίστη εντολή του Κυρίου μας. Ο λόγος είναι σαφής: " Ο έχων τας εντολάς μου και τηρών αυτάς εκείνος εστίν ο αγαπών με" (Ιωαν. ιδ' 21). Και η εντολή της αγάπης με βάση την οποία θα κριθούμε είναι η έμπρακτη εκδήλωση της "προς τους αδελφούς του Κυρίου τους ελαχίστους" (Ματθ. κε' 40).

Ερχόμενοι εις το Χαλέπιο και γενικότερα εις το Πατριαρχείο Αντιοχείας αισθανόμαστε ως να βρισκόμαστε στο σπίτι μας. Ο τίτλος σας Σεβασμιώτατε ποιμενάρχα της λογικής αυτής ποίμνης φέρει και το όνομα της όμορφης και ιστορικής Μακεδονικής πόλεως Βεροίας. Η ελληνική Βέροια είναι μία από της πόλεις της Αποστολικής Εκκλησίας της Ελλάδος που είχε την ευλογία να την επισκεφθεί και να διδάξει εις αυτήν ο Απόστολος των εθνών και ιδρυτής της Εκκλησίας μας Παύλος. Η Βέροια η δική σας, η αρχαία αυτή πόλη της Συρίας είναι ο "Χάλος" των αρχαίων Ελλήνων, όπως αναφέρεται εις την "Κύρου Ανάβαση" του Ξενοφώντος. Ο Σέλευκος Νικάνωρ (301 - 280) μετονόμασε την πόλη σε Βέροια προς ανάμνηση της ομώνυμης πόλης της Μακεδονίας. Κατά τη Χριστιανική εποχή ο Επισκοπικός θρόνος της Βεροίας και μετέπειτα Χαλεπίου ελαμπρύνθη από μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας, και σήμερα συνεχίζει την στην ιστορία πορεία του με την παρουσία σας Σεβασμιώτατε.

Η ένδοξη πόλη του Χαλεπίου είναι κοντά στην Αντιόχεια, μια άλλη ονομαστή πόλη, η οποία συνέδεσε επίσης και μάλιστα άρρηκτα τους Έλληνες με τους Σύρους. Ήταν μία κοσμοπολίτικη πόλη στα πρώτα χριστιανικά χρόνια, στην οποία ομιλούντο η ρωμαϊκή, αλλά κυρίως η αραμαϊκή, η γλώσσα του Κυρίου μας και η ελληνική, η κοινή γλώσσα της τότε Οικουμένης και η γλώσσα στην οποία εγράφη η Καινή Διαθήκη και διατυπώθηκαν τα δόγματα της Εκκλησίας μας. "Συριάδες Αθήναι" λεγόταν η Αντιόχεια, επειδή συναγωνιζόταν σε πρόοδο την κλασσική Αθήνα. Στην πόλη αυτή της Αντιοχείας ονομάσθηκαν το πρώτον οι πιστεύοντες εις Χριστόν Χριστιανοί και σ' αυτήν συναντήθηκαν και συνεργάσθηκαν με αγλαούς πνευματικούς καρπούς οι Απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας, όπως μας περιγράφουν οι Πράξεις των Αποστόλων ( Πραξ. ια' 25-30 και ιγ' 1) κι εκεί σε μια αμαρτωλή θα λέγαμε πόλη αναπτύχθηκε μια από τις πρώτες, χρονικά και από τις πιο σημαντικές σε σπουδαιότητα χριστιανικές κοινότητες. Είναι αυτό το οποίο ο Απόστολος Παύλος έγραψε στους Ρωμαίους, ότι "ού δε επλεόνασεν η αμαρτία υπερεπερίσσευσεν η χάρις" ( Ρωμ. ε' 20).

Με την Αντιόχεια μας συνδέει επίσης ο προστάτης μας Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο οποίος γεννήθηκε κι έζησε στην πόλη αυτή και κατά βιογράφους του σπούδασε και στην Αθήνα, όπως και οι άλλοι δύο υπέρλαμπροι Φωστήρες της "Τρισηλίου Θεότητος", ο Μέγας Βασίλειος και ο Αγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος.

Σεβασμιώτατε ποιμενάρχα της παλαιφάτου ταύτης Μητροπόλεως, οι δεσμοί μεταξύ Ελλήνων και Σύρων ξεκινούν από τον 4ο π.Χ. αιώνα και έκτοτε συνεχίζονται αδιαπτώτως μέχρι και σήμερα και πιστεύομε ότι θα συνεχισθούν μέχρι της συντελείας του αιώνος. Υπηρετούμε πάντοτε την Εκκλησία ως αδελφοί κι αισθανόμαστε πολύ οικεία ο ένας για τον άλλο. Ανήκουμε στο Σώμα της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, του οποίου κεφαλή είναι ο Κύριος και Σωτήρας μας Ιησούς Χριστός. Και όπως τίποτε δεν μπορεί να μας χωρίσει από την αγάπη του Χριστού, έτσι και τίποτε δεν μπορεί να μας χωρίσει από την μεταξύ μας αγάπη. Θυμίζω τι έγραψε προς τους Ρωμαίους ο Απόστολος Παύλος " τις ημάς χωρίσει από της αγάπης του Χριστού; θλίψις ή στενοχωρία, ή διωγμός, ή λιμός, ή γυμνότης, ή κίνδυνος, ή μάχαιρα; καθώς γέγραπται ότι ένεκα σου θανατούμεθα όλην την ημέραν' ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής". ( Ρωμ. η' 35-36).

Οι στενοχώριες και οι κίνδυνοι δεν λείπουν από τις ψυχές μας. Ιδιαίτερα στην περιοχή σας, της Μέσης Ανατολής, δεν έχει επέλθει ακόμη η πολυπόθητη ειρήνη. Όμως εμείς οι Χριστιανοί γνωρίζουμε ότι οι δοκιμασίες μας βοηθούν να προσευχόμαστε περισσότερο, να αφηνόμαστε στο έλεος του Κυρίου μας και να σταθμίζουμε το περαστικό της στον πλανήτη αυτό ζωής μας. Εμείς πιστεύουμε αυτό που μας είπε ο ίδιος ο Κύριος μας, ότι δηλαδή " ο υπομείνας εις τέλος ούτος σωθήσεται" ( Ματθ. κδ' 13). Και μας περιγράφει τα πολλά δεινά που θα περάσουμε: πολέμους, , λιμούς, λοιμούς, φόνους, και αύξηση της κακίας και της ανομίας, που έχει ως αποτέλεσμα να ψυχρανθεί η αγάπη των πολλών και να κοιτάζουν το συμφέρον τους, με αποτέλεσμα να μην κυριαρχεί η δικαιοσύνη που δίδαξε. Αλλά μας υπενθυμίζει στην Επί του Ορους Ομιλία Του ότι "μακάριοι είναι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστίν η βασιλεία των ουρανών". (Ματθ. ε' 10).


Σεβασμιώτατε, ευρισκόμεθα στην ιστορική και όμορφη πόλη του Χαλεπίου πρώτον δια να επαναβεβαιώσουμε τους δεσμούς αυτούς της αγάπης και δεύτερον δια να υλοποιήσουμε την αγάπη αυτή με τη χρηματοδότηση ανεγέρσεως σχολείου, το οποίο θα είναι υπό την εποπτεία της Εκκλησίας. Είναι μεγάλη η χαρά μας για την αναστροφή που θα έχομε με τον Μακαριώτατο Πατριάρχη Αντιοχείας και με την Σεβασμιότητα σας, αλλά και με όλους τους άλλους εκκλησιαστικούς και πολιτικούς ηγέτες της περιοχής. Οφείλω επίσης να σας ευχαριστήσω γιατί στα πλαίσια της σύντομης ενταύθα επισκέψεως μου είχατε την καλωσύνη να προσθέσετε στο πρόγραμμα και επίσκεψη στην ιστορική Ιερά Μονή του αγίου Συμεών του Στυλίτη, όπου και θα έχωμε την ευκαιρία από τον ιερό αυτό χώρο να αναπέμψουμε δέηση υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου και της των πάντων ενώσεως. Η πατρίδα μου, η Ελλάδα την περίοδο αυτή και λόγω της οργανώσεως από αυτήν των προσεχών Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 προωθεί την καλούμένη "Ολυμπιακή Εκεχειρία", που αν πραγματοποιηθεί θα είναι ένα πρώτο θετικό βήμα για να σκεφθούμε τα αγαθά της ειρήνης και την αξία του ανθρώπου ως προσώπου δημιουργημένου κατ' εικόνα και ομοίωση του Θεού. Αν ομοιάζαμε στους Αγίους της Εκκλησίας μας, θα είχαν λυθεί αυτομάτως όλα τα προβλήματα, δεν θα υπήρχε μίσος, αδικία, εκμετάλλευση, αλλά μόνον αγάπη, θαλπωρή, ενδιαφέρον του ενός για τον άλλο, ισότης, ελευθερία, ανεκτικότητα, δικαιοσύνη, θα ζούσαμε δηλαδή τον παράδεισο από αυτήν τη ζωή. Εμείς πάντως, ως Χριστιανοί, προγευόμαστε σε κάθε Θεία Λειτουργία τη Βασιλεία του Θεού και έτσι βιώνουμε τη Χάρη του Θεού. Και προσευχόμαστε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας και αγωνιζόμαστε κατά των παθών μας, ώστε αυτή η σύντομη ζωή μας να είναι χωρίς κακία, αδικία, μίσος και ταραχή στις ψυχές μας.

Σεβασμιώτατε, σας ευχαριστώ για τη θερμή υποδοχή, για τους καλούς σας λόγους, για την αγάπη σας, όπως ευχαριστώ και τον Μακαριώτατο Πατριάρχη για τα προς την μετριότητα μου και προς την Αγιωτάτη Εκκλησία της Ελλάδος συναισθήματα αγάπης Του. Εύχομαι ο Κύριος, δια πρεσβειών του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, του Αγίου Εφραίμ του Σύρου, του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού, του Προφήτου Ηλιού του Θεσβίτου και του Αγίου Συμεών του Στυλίτου να σκέπει το Πατριαρχείο Αντιοχείας και εσάς προσωπικά, να σας προστατεύει από κάθε κακό και κάθε επιβουλή και να σας αγιάζει πάντα. Αμήν.-