!DOCTYPE HTML PUBLIC "-//W3C//DTD HTML 4.0 Transitional//EN"> Ecclesia Report  




Πληροφοριακό δελτίο. Κυκλοφορεί δωρεάν. Έκδοση της Επικοινωνιακής και Μορφωτικής Υπηρεσίας της Εκκλησίας της Ελλάδος      Συντάκτης: Κλάδος Ηλεκτρονικής Τεχνολογίας(Διαδικτύου)






Τεύχος 676, 06 Φεβρουαρίου 2014            Επικοινωνήστε μαζί μας            Γραφτείτε συνδρομητές δωρεάν

 



Αυτό το ενημερωτικό newsletter, αποστέλλεται ΔΩΡΕΑΝ σε επιλεγμένους αποδέκτες.
Αν θέλετε να σταματήσει η αποστολή του σε σας, κάντε κλικ εδώ.
Αν λαμβάνετε περισσότερες από μια φορές το ίδιο τεύχος ΠΡΟΝΑΟ, κάντε κλικ εδώ.
ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Ο Αρχιεπίσκοπος για τον ιερό Φώτιο

Η κοινωνική ευθύνη της Εκκλησίας κατά τον ιερό Φώτιο
του Καθ. Απόστολου Νικολαΐδη








Άγιος Φώτιος ο Μέγας
Δείτε το αφιέρωμα της Μυριοβίβλου



ΕΙΔΗΣΕΙΣ


Ο Αρχιεπίσκοπος για τον ιερό Φώτιο

Ἰδιαίτερη ἀξία ἔχουν συναντήσεις ὅπως ἡ σημερινή, μέ τήν ὁποία τιμοῦμε ἀπό κοινοῦ τή σεπτή μνήμη τοῦ μεγάλου καί ἱεροῦ Φωτίου, προστάτου τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου. Εἶναι πολύ σημαντικό ἕνας τέτοιος ἱερός στόχος νά πλησιάζει τούς ἀνθρώπους, νά τούς ἑνώνει καί νά τούς ἀλληλοστηρίζει μέ λόγους οὐσίας καί ζωῆς, καί μέ αὐτόν τόν τρόπο νά συμπληρώνει ὁ ἕνας τόν ἄλλον. Δυστυχῶς, συμβαίνει νά ζοῦμε σέ κόσμο χωρίς ἐπικοινωνία, μέ ἀποτέλεσμα συχνά νά διατυπώνονται λόγοι στό κενό καί τά προβλήματα νά μήν ἐπιλύονται.

Ὁ ἱερός Φώτιος ὑπῆρξε, κατά τή διατύπωση ἑνός ἐπιφανοῦς βυζαντινολόγου, «μιά προσωπικότητα πού ξεπερνᾶ τό κοινό μέτρο καί ταυτόχρονα ἕνας ἀντιπροσωπευτικός ἄνθρωπος τῆς ἐποχῆς του».

Πανθομολογουμένη τυγχάνει ἡ σοφία τοῦ ἱεροῦ ἀνδρός, ἡ χαρισματικότητα καί ὁ ἔνθερμος ζῆλος του γιά τήν στερέωση τῆς πίστεως, τή διάδοση τοῦ εὐαγγελικοῦ λόγου, τήν καλλιέργεια τῶν γραμμάτων, τήν πνευματική ἄνθηση. Χειρίστηκε φλέγοντα ζητήματα μέ σοφή οἰκονομία καί ἀποτελεσματικότητα σέ συνθῆκες πού ἄλλαζαν.

Ἀπό ὅλα αὐτά τά χαρίσματα δέν θά μποροῦσε νά λείπει ἡ ἀντίληψη τῆς εὐθύνης καί ἡ πρόνοια γιά τόν ἄνθρωπο. Ὁπωσδήποτε, ἀκόμη κι ἄν διαθέτουμε ὅλα τά χαρίσματα τοῦ Θεοῦ, ἀλλά στερούμαστε τῆς ἀγάπης, δέν εἴμαστε τίποτα. Ἡ ἀγάπη εἶναι πού δίνει νόημα καί ἀξία καί στά ἄλλα χαρίσματα. Οἱ ἀρετές καί τά πνευματικά ἀγαθά ἀπό μόνα τους εἶναι λειψά, ἄν δέν καλλιεργηθοῦν ὀρθά καί μέ τήν προοπτική νά κοινωνηθοῦν. Ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι ποτέ δυνατόν νά ἐφησυχάζει, νά ἀδιαφορεῖ καί νά ἀποστασιοποιεῖται ἀπό τήν κοινωνία. Δέν νοεῖται Ἐκκλησία χωρίς κοινωνική διάσταση, χωρίς ὑπέρβαση τῆς ἀτομικότητας.

Κοινό γνώρισμα τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας ὑπῆρξε ἡ βαθιά συναίσθηση τῶν πνευματικῶν τους εὐθυνῶν, ὁ πόνος καί ὁ παλμός τους γιά τήν κοινή ὠφέλεια τῶν πιστῶν, ἡ ἀγάπη ἀκόμη καί πρός ὅσους βρίσκονταν μακριά ἀπό τήν Ἐκκλησία. Ὅποιος κινεῖται τόσο κοντά στόν Χριστό, ἀντιλαμβάνεται τή ζωή του ὡς θυσία καί διακονία. Ἡ ζωή του συνιστᾶ ταυτοχρόνως καί ἔκφραση τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας – ἔκφραση τῶν πόθων, τῶν ἀγωνιῶν καί τῶν ἐλπίδων τῶν ἀνθρώπων τῆς ἐποχῆς του. Γι’ αὐτό καί ἅγιοι Πατέρες ὅπως ὁ μέγας Φώτιος ἐξακολουθοῦν νά εἶναι ἡ συνείδηση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος στήν ὁλότητά του.

Ὀφείλουμε, μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, νά διασώζουμε αὐτή τήν πολύτιμη ζύμη πού δημιουργήθηκε ἀπό τέτοιες φωτισμένες μορφές καί νά τήν ἀξιοποιοῦμε μέ ἀγάπη.

Κορυφή σελίδας


Η κοινωνική ευθύνη της Εκκλησίας κατά τον ιερό Φώτιο
του Καθ. Απόστολου Νικολαΐδη


Η ευθύνη χαρακτηρίζεται κοινωνική για δύο βασικούς λόγους. Αναφέρεται αφενός στην κοινωνία με την έννοια των διαπροσωπικών σχέσεων που οφείλονται στην ενεργοποίηση της έμφυτης κοινωνικότητας των προσώπων και χαρακτηρίζονται από την κοινωνία πίστης και αγάπης. Άριστη κοινωνία η κοινωνία πίστης και αληθινής αγάπης, γράφει ο Φώτιος. Αφετέρου αναφέρεται σ’ αυτό που και τότε σπάνια, ιδιαίτερα όμως σήμερα χαρακτηρίζουμε, κοινωνία , και εννοούμε ένα οργανωμένο σύνολο ατόμων με θεσμοποιημένους τρόπους δράσης και συμπεριφοράς. Παράλληλα προς τον όρο κοινωνία χρησιμοποιείται και ο όρος «πολιτεία», που φαίνεται, αν λάβουμε υπόψη τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, να είναι ευρύτερος της κοινωνίας, μάλιστα δε να την εμπεριέχει.

Ο όρος «κοινωνική ευθύνη» είναι σύγχρονος και επομένως είναι μάταιο να τον αναζητήσει κάποιος είτε στην εκκλησιαστική Γραμματεία, επομένως και στον ιερό Φώτιο, είτε στην θύραθεν. Ωστόσο, ό,τι υπονοείται πίσω από αυτή τη φράση αποτελεί πάγια πρακτική της Εκκλησίας, η οποία από τότε που έλαβε σάρκα και οστά κατά την ημέρα της Πεντηκοστής, όταν δηλαδή θεσμοποιήθηκε η εμπειρία των αυτοπτών και αυτήκοων μαρτύρων των λόγων και των έργων του Θεανθρώπου Χριστού, αισθάνθηκε υποχρεωμένη να είναι ανοικτή στην κοινωνική πραγματικότητα διδάσκοντας, θεραπεύοντας και αναγεννώντας.

Με το άνοιγμά της στην κοσμική πραγματικότητα η Εκκλησία επιδιώκει να ενσωματώσει όλους όσους αποδέχονται την πρόσκλησή της για τη μετοχή στην εν Χριστώ σωτηρία που δεν εννοείται γενικά αφηρημένα και απρόσωπα, αλλά πολύ συγκεκριμένα. Πρόκειται για την αποδέσμευση των ανθρώπων από τα συγκεκριμένα πάθη που τους αποξενώνουν από το συνάνθρωπο και τους αλλοτριώνουν από το δημιουργό και σωτήρα τους Θεάνθρωπο Χριστό. Πάθη που δεν έχουν μόνο εσωτερικά αλλά και εξωτερικά χαρακτηριστικά. Αφορούν δηλαδή στις διαπροσωπικές σχέσεις και ταυτόχρονα στη διαχρονικά προβληματική θεσμική έκφραση της κοινωνικής πραγματικότητας.

Αυτή την πραγματικότητα ο Φώτιος γνωρίζει ως ποιμένας πολύ καλά. Χαρακτηρίζεται για την κατακράτηση πλούτου, την έλλειψη συμπάθειας, το εξουσιαστικό ύφος, την περιφρόνηση των πεινασμένων, την απόρριψη των φτωχών, την υπεροπτική στάση έναντι των πλησίον, την αλαζονική συμπεριφορά, την ακαμψία προς τους πεινασμένους. Επειδή η δικαιοσύνη κοιμάται, γράφει ο Φώτιος, σήκωσε κεφάλι η παρανομία και δεν υπάρχει κανείς σεβασμός ούτε στους θείους ούτε και στους ανθρώπινους θεσμούς. Η αρετή θεωρείται ως το πιο αδύνατο και επικίνδυνο πράγμα. Η Εκκλησία καλείται να διδάσκει σε μια κοινωνία όπου, όπως και παλαιότερα, πρώτη προτεραιότητα δίνεται στον πλούτο, την κτηματική περιουσία, την τρυφή και τη λαμπρότητα της κοσμικής δόξας. Η κατάσταση είναι μάλιστα τόσο τραγική ώστε οι πιστοί να είναι πιο άθλιοι από τους άπιστους.

Διαβάστε τη συνέχεια στο ecclesia.gr

Κορυφή σελίδας


ΧΟΡΗΓΟΙ ΛΟΓΙΣΜΙΚΟΥ