Πληροφοριακό δελτίο. Κυκλοφορεί δωρεάν. Έκδοση της Επικοινωνιακής και Μορφωτικής Υπηρεσίας της Εκκλησίας της Ελλάδος      Συντάκτης: Κλάδος Ηλεκτρονικής Τεχνολογίας(Διαδικτύου)




Τεύχος 487, 18 Ιουλίου 2011            Επικοινωνήστε μαζί μας            Γραφτείτε συνδρομητές δωρεάν

 



Αυτό το ενημερωτικό newsletter, αποστέλλεται ΔΩΡΕΑΝ σε επιλεγμένους αποδέκτες.
Αν θέλετε να σταματήσει η αποστολή του σε σας, κάντε κλικ εδώ.
Αν λαμβάνετε περισσότερες από μια φορές το ίδιο τεύχος ΠΡΟΝΑΟ, κάντε κλικ εδώ.
ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Εκοιμήθη ο Μητροπολίτης Χίου, Ψαρών και Οινουσσών Διονύσιος

Τιμητική διάκριση στον Αλβανίας Αναστάσιο

«Παραμύθι με όνομα»





Ίδρυμα Τηνιακού Πολιτισμού


Μάθετε για το πλούσιο πρόγραμμα
στον www.artopos.gr




ΕΙΔΗΣΕΙΣ


Εκοιμήθη ο Μητροπολίτης Χίου, Ψαρών και Οινουσσών Διονύσιος

Η Εκκλησία της Ελλάδος με βαθειά συγκίνηση αναγγέλλει την προς Κύριον εκδημία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Χίου, Ψαρών και Οινουσσών, κυρού Διονυσίου. Ο εκλιπών Ιεράρχης εξεδήμησε προς Κύριον, σε ηλικία 84 ετών.

Ο Μακαριστός Μητροπολίτης Χίου, Ψαρών και Οινουσσών γεννήθηκε στους Καλημεριάνους Ευβοίας το 1927. Απεφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή το 1956, και στη συνέχεια παρακολούθησε Νομικά. Χειροτονήθηκε Διάκονος το 1952 και Πρεσβύτερος το 1960. Υπηρέτησε στις τάξεις του Πολεμικού Ναυτικού, όπου και δίδαξε στις Παραγωγικές Σχολές αυτού. Στη συνέχεια κατέλαβε τη θέση του Γενικού Διευθυντού Θρησκευτικού Ενόπλων Δυνάμεων. Μητροπολίτης Χίου εξελέγη το 1979. Διετέλεσε Τοποτηρητής των Ιερών Μητροπόλεων Μυτιλήνης Ερεσσού και Πλωμαρίου, και Σάμου και Ικαρίας.

Η εξόδιος Ακολουθία του μακαριστού Μητροπολίτου Χίου, Ψαρών και Οινουσσών θα ψαλεί στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Χίου αύριο Τρίτη 19 Ιουλίου και ώρα 12.00 προεξάρχοντος του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου.

Κορυφή σελίδας


Τιμητική διάκριση στον Αλβανίας Αναστάσιο

Ο "Σταυρός του Lambeth", μία εξαιρετική διάκριση προς ξένους εκκλησιαστικούς ηγέτες, απενεμήθη στον Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας κ. Αναστάσιο από τον Dr Rowan Williams, Αρχιεπίσκοπο του Canterbury και μέλος του House of Lords.

Στις 7 Ιουλίου 2011 στη διάρκεια επισήμου δείπνου στο Αρχιεπισκοπικό Μέγαρο της πόλεως York της Αγγλίας, ο Αρχιεπίσκοπος του Canterbury Dr Wiliams, αναφερόμενος με ιδιαίτερα επαινετικό τρόπο, του απένειμε την τιμητική διάκριση, ενώ ο τιμώμενος στην ευχαριστήρια αντιφώνησή του τόνισε τα εξής:

«Καθώς ατενίζω τον Σταυρό του Lambeth αναλογίζομαι τους στίχους του νομπελίστα ποιητή T. S. Elliot: «Πού είσαι σοφία, που σε χάσαμε στη γνώση; Και πού είσαι γνώση, που σε χάσαμε στην πληροφόρηση;»

Υπάρχει πάρα πολλή πληροφόρηση σχετικά με τον Σταυρό. Ακόμη περισσότερο, θεολογική γνώση. Αλλ᾽ εκείνο το οποίο ζητείται από τον καθένα μας είναι να προσεγγίσουμε και να οικειοποιηθούμε τη «σοφία του Σταυρού», τη σοφία που αναφέρεται στη λύτρωση του ανθρωπίνου γένους και στηρίζεται στην ευγνωμοσύνη για το άπειρο έλεος του Θεού, στην αγάπη, την αυτοθυσία και στην αδιάκοπη προσφορά».

Εξάλλου, την επόμενη ημέρα, κατά την έναρξη της Γενικής Συνόδου της Αγγλικανικής Εκκλησίας, ο Αρχιεπίσκοπος του Canterbury καλώντας τον κ. Αναστάσιο στο βήμα ως κεντρικό ομιλητή, κατέληξε την προσλαλιά του ως εξής:

«Η αναβίωση της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Αλβανία οφείλεται τα μέγιστα σ’ έναν ηγέτη του οποίου οι πνευματικές και διανοητικές ικανότητες, η δύναμη της προσωπικότητάς του, η ταπεινότητα και η αγιότητά του, υπήρξαν για πολλούς φάρος στην Ευρώπη της εποχής μας.

Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος άρχισε τη σταδιοδρομία στην Αφρική• είναι Έλληνας την καταγωγή, θεολόγος διαπρέψας στην Ιεραποστολική.

Έχει διδάξει σε ποικίλα ακαδημαϊκά ιδρύματα, ενώ κατόρθωσε να αξιοποιήσει αυτή τη θεολογική δεξιότητα στο μέγιστο βαθμό, με στόχο την αναγέννηση της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας».

Στη συνέχεια ο τιμώμενος βασικός ομιλητής ενώπιον των πεντακοσίων μελών της Γενικής Συνόδου, κληρικών όλων των βαθμίδων και διακεκριμένων μελών της Αγγλικής κοινωνίας, με άξονα την εμπειρία του από την ανασυγκρότηση της Εκκλησίας στην Αλβανία ανέπτυξε το θέμα:

«Η μετάδοση του Ευαγγελίου στον σύγχρονο κόσμο - Η συγκρότηση μιας τοπικής Εκκλησίας».

Η ομιλία του έκλεισε με τις ακόλουθες σκέψεις:

«Όταν αναφερόμαστε στη μετάδοση του Ευαγγελίου, η σκέψη μου πηγαίνει στις δύο λίμνες της Παλαιστίνης: τη Θάλασσα της Γαλιλαίας και τη Νεκρά Θάλασσα. Αυτές οι δύο λίμνες έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό και μία βασική διαφορά. Και οι δύο δέχονται ύδατα από τον ποταμό Ιορδάνη.

Η πρώτη, η Θάλασσα της Γαλιλαίας δέχεται το νερό και το προσφέρει για να αρδεύονται οι νότιες περιοχές. Η δεύτερη, η Νεκρά Θάλασσα, δέχεται το νερό, αλλά το κρατά για τον εαυτό της. Στην πρώτη η ζωή σφύζει μέσα στο νερό και στις όχθες της. Στη δεύτερη δεν υπάρχει ίχνος ζωής.

Και γνωρίζουμε ότι ο Κύριός μας δεν είχε καμία σχέση με τη Νεκρά Θάλασσα. Άρχισε τη δημόσια αποστολή του και επιτέλεσε πολλά από τα θαύματά του στη Θάλασσα της Γαλιλαίας.

Εμείς οι Χριστιανοί έχουμε το προνόμιο να προσλαμβάνουμε διαρκώς το ζων ύδωρ του πνευματικού Ιορδάνη. Δεχόμαστε αφειδώς άφθονα πνευματικά και υλικά αγαθά. Εάν τα κρατήσουμε μόνον για τον εαυτό μας, θα τα χάσουμε.

Η Νεκρά Θάλασσα παραμένει το σύμβολο του να δέχεται κανείς δωρεές και να τις κρατά για τον εαυτό του.

Εάν μοιραζόμαστε θα ομοιάζουμε με τη σφύζουσα από ζωή Θάλασσα της Γαλιλαίας. Το να προσλαμβάνει κανείς και να μοιράζεται είναι το μυστικό για να έχει ζωή. Την Ζωή!"

Κορυφή σελίδας


«Παραμύθι με όνομα»

του Μητροπολίτη Σύρου Δωρόθεου

Μια φορά και ένα καιρό ήταν μια πλούσια «νύφη», που είχε αφιερώσει τη ζωή και την περιουσία της στις αγαθοεργίες.

Από την κληρονομιά της έδινε συνέχεια…. Τάιζε πεινασμένους, πότιζε διψασμένους, έντυνε γυμνούς, περιέθαλπε αρρώστους, φρόντιζε φτωχούς, προστάτευε ορφανούς, μόρφωνε απόρους, γλίτωνε από την φυλακή και την κατάσχεση αδυνάμους, ελευθέρωνε αιχμαλώτους…

Και όλα αυτά σε εποχές δύσκολες, ακόμα και όταν-ή μάλλον κυρίως όταν- η πατρίδα της αντιμετώπιζε δυσκολίες και το Γένος της ήταν υπόδουλο..

Αυτή, συνέχιζε το έργο της… Και το περίεργο ήταν ότι ποτέ η περιουσία της δεν στέρευε, αφού οι γνωστοί και οι φίλοι της, βλέποντας τον αγώνα και την αγωνία της, πάντα συνέτρεχαν και τη βοηθούσαν και την ενίσχυαν, άλλος από το περίσσευμα, άλλος από το υστέρημά του.

Το έργο της είχε επεκταθεί παντού… Παντού υπήρχαν ιδρύματα στο όνομά της, στα οποία αφοσιωμένοι στο έργο της διάκονοι, άντρες και γυναίκες, εργάζονταν, προσεύχονταν και υπηρετούσαν το συνάνθρωπό τους.

Κι’ όταν χρειάστηκε να συντρέξει το Γένος της στην προσπάθειά του ν’ αποτινάξει τα δεσμά της σκλαβιάς, μπήκε στην πρωτοπορία του αγώνα για εθνική ανεξαρτησία….

Αλλά όταν, ύστερα από αγώνες και θυσίες, κατακτήθηκε η ελευθερία, τότε οι Κυβερνήτες της ελεύθερης πια Πατρίδας αντί να της ζητήσουν συνεργασία για να αντιμετωπίσουν μαζί τις δυσκολίες ανασυγκρότησης του νέου Κράτους, απαίτησαν να πάρουν στα χέρια τους την περιουσία της, γιατί, λέει, αυτοί ήταν πλέον οι αρμόδιοι….

Ο πρώτος, που ήταν ξένος και ετερόδοξος, της είπε ότι πρέπει να ιδρύσει ειδικό Ταμείο, ώστε να υπάρχει πρόνοια για τους συνεργάτες της.

Και χωρίς να τη ρωτήσει διάλυσε 416 καθιδρύματά της, πήρε την ακίνητη περιουσία τους και πούλησε τα κειμήλιά τους στα παζάρια των χωριών και των πόλεων.. Αλλά Ταμείο δεν συστάθηκε… Και η νύφη εσιώπησε…

Λίγο αργότερα, ο ίδιος απαλλοτρίωσε αναγκαστικά μεγάλη περιουσία των ιδρυμάτων, που της απέμειναν "χάριν, λέει, θεάρεστων έργων και προς οικοδομήν ιερών και αγαθοεργών καταστημάτων", που ουδέποτε έγιναν…. Και η νύφη υποχώρησε

Εβδομήντα χρόνια αργότερα, ένας άλλος απαλλοτρίωσε αναγκαστικά για την αποκατάσταση προσφύγων και ακτημόνων και για λόγους "προφανούς ανάγκης και δημόσιας ασφαλείας" εκτάσεις αξίας άνω του ενός δισεκατομμυρίου προπολεμικών δραχμών και σαν αντάλλαγμα της κατέβαλε μόνο το 4% (40 εκατομμύρια δραχμές).

Τα υπόλοιπα 960 εκατομμύρια της τα οφείλει ακόμα! Πριν 60 χρόνια, άλλος πάλι, «προς αποκατάστασιν ακτημόνων γεωργικών κτηνοτρόφων" αυτή τη φορά, την ανάγκασε να του παραχωρήσει το 80% της καλλιεργούμενης ή καλλιεργήσιμης αγροτικής περιουσίας της με αντάλλαγμα να λάβει κάποια αστικά ακίνητα και 45.000.000 δραχμές νέας (τότε) εκδόσεως.

Μάλιστα, υπέγραψε τότε και Σύμβαση, στην οποία περιέχονταν η διακήρυξη ότι η απαλλοτρίωση αυτή είναι η τελευταία και δεν πρόκειται να υπάρξει νεότερη στο μέλλον, ενώ υπήρχε και η δέσμευση ότι θα της παρέχει κάθε αναγκαία υποστήριξη (υλική και τεχνική), ώστε να μπορέσει να αξιοποιήσει την εναπομείνασα περιουσία της, για να συνεχίσει το φιλανθρωπικό και κοινωνικό της έργο.

Στην ίδια σύμβαση καθιερώθηκε και η "μισθοδοσία" των συνεργατών της, αφού δεν μπορούσε ή δεν ήθελε να της πληρώσει το αντίτιμο, που είχε συμφωνηθεί και που είχε διογκωθεί πολλαπλάσια και είχε ήδη καταστεί δυσβάσταχτο χρέος.

Η «νύφη», όμως, παρ’ όλ’ αυτά, παρά τη στέρηση της περιουσίας της, παρά τις συνεχείς φορολογίες, που της έβαζαν με την πρώτη ευκαιρία, παρά τις συκοφαντίες και τα υπονοούμενα, που δεχόταν, συνέχιζε το έργο της, χωρίς μνησικακία, αλλά με ανοχή και αγάπη και ενδιαφέρον για τις ανάγκες του τόπου.

Έτσι, χωρίς να της ζητηθεί ένα καθίδρυμά της στην Αθήνα, που κατείχε σημαντική περιουσία που την απέκτησε κατά τον 17ο και 18ο αιώνα με αγορές των ηγουμένων της (σώζονται στο αρχείο του τα σχετικά έγγραφα), αναδείχθηκε ο μεγαλύτερος κοινωνικός ευεργέτης των Αθηνών.

Σε δωρηθέντα ακίνητά της έχουν ανεγερθεί:η Ριζάρειος Σχολή, η Ακαδημία Αθηνών, το Αιγινήτειο Νοσοκομείο, το Μετσόβειο Πολυτεχνείο, το Σκοπευτήριο, το Πτωχοκομείο, η Μαράσλειος Ακαδημία, το Θεραπευτήριο "Ευαγγελισμός", το Αρεταίειο νοσοκομείο, η Αγγλική Αρχαιολογική Σχολή, οι Αστυνομικές Σχολές στην οδό Μεσογείων, το Νοσοκομείο Παίδων, το Νοσοκομείο Συγγρού, το Λαϊκό Νοσοκομείο "Σωτηρία", το Ασκληπείο Βούλας, η Γεννάδειος Βιβλιοθήκη, το Ορφανοτροφείο Βουλιαγμένης, το ΠΙΠΚΑ Βούλας, το Ιπποκράτειο Νοσοκομείο, το Γηροκομείο, η Εθνική Βιβλιοθήκη, το Πανεπιστήμιο Αθηνών, 142 Δημοτικά, Γυμνάσια και Λύκεια της Αττικής, ενώ και σε άλλα μέρη του τόπου παραχώρησε εκτάσεις μεγάλης αξίας, προκειμένου να λειτουργήσουν κατασκηνώσεις, να ανεγερθούν σχολεία, ιδρύματα, γυμναστήρια, στρατόπεδα ή να δημιουργηθούν κοινόχρηστοι χώροι για την αναψυχή του λαού…

Ύστερ’ απ’ όλ’ αυτά, λίγα της έχουν απομείνει…. Και παρ’ όλ’ αυτά συνεχίζει το έργο της, με υπομονή και σιωπή, ακόμα και όταν διαπιστώνει ότι αυτοί, που της πήραν την περιουσία και την δαπάνησαν δεν τόλμησαν ποτέ να κάνουν απολογισμό πόσα πήραν και τι τα έκαναν …

Έτσι, το παραμύθι αυτό, μέχρι τώρα τουλάχιστον, δεν είχε το γνωστό επιμύθιο «ζήσαν αυτοί καλά κι’ εμείς καλύτερα, αλλά το «ζήσαν αυτοί καλά κι’ εμείς ;….»

Μέχρι τώρα, γιατί κατά πώς φαίνεται, και υπό συνθήκες έστω πρωτόγνωρης οικονομικής κρίσης και δυσπραγίας, υπάρχουν πολιτικοί άνδρες, που, χωρίς ιδεοληψίες και ιδεολογικές αγκυλώσεις τολμούν να ομολογήσουν την αλήθεια, να αναγνωρίσουν την προσφορά της και εμφανίζονται πρόθυμοι να τη βοηθήσουν να αξιοποιήσει, προς όφελος πάντα του πενομένου λαού, το εναπομείναν 4 % της περιουσίας της, γεγονός που μας κάνει να αισιοδοξούμε ότι θα ζήσουμε όλοι καλύτερα!

Υ.Γ. Για όσους δεν κατάλαβαν, το όνομα της νύφης είναι Εκκλησία!

Περιοδικό "Πολιτικά Θέματα"

Κορυφή σελίδας


ΧΟΡΗΓΟΙ ΛΟΓΙΣΜΙΚΟΥ