ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΣΤΗ ΣΥΝΑΞΗ ΤΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ

ΤΟ ΝΕΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ

ΠΑΖΑΡΙ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΜΟΥΣΕΙΟ

«ΕΦΥΓΕ» Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΓΙΩΡΓΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ

Ο Κλάδος Πολιτιστικών Προγραμμάτων και Διαδικτύου σας ενημερώνει Άγιος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος Απόστολος Διαβάστε σχετικά κείμενα στη Μυριόβιβλο Δείτε εικόνες του στο eikastikon

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΣΤΗ ΣΥΝΑΞΗ ΤΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ

Η σημερινή μας Σύναξη έχει ένα ιδιαίτερο χαρακτήρα, όχι μόνο λόγω του χώρου που μας φιλοξενεί, αλλά και διότι επιθυμώ να αποτελέσει ουσιαστικά μία μεγάλη ομάδα εργασίας, ώστε να συζητήσουμε τους στόχους, τις προσδοκίες, τις ανάγκες, τις υποχρεώσεις, αλλά και τις δυσκολίες και τα προβλήματα που βρίσκονται ενώπιόν μας, καθώς ήδη το νέο Εκκλησιαστικό έτος έχει ξεκινήσει και στεκόμαστε όλοι εμπρός στις απαιτήσεις της διακονίας μας, στην προσμονή του λαού μας για την ποιμαντική μας παρουσία στη ζωή του και στις πνευματικές και πρακτικές ανάγκες που γεννά η σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα.

Οι σκέψεις που επιθυμώ να μοιρασθώ μαζί σας θα μπορούσαν να ταξινομηθούν σε τέσσερες ενότητες:

α. Εν πρώτοις θέλω να επιμείνω στη βεβαιότητα ότι η Ενορία είναι το κέντρο της Εκκλησιαστικής μας ζωής και το χάρισμα της ιερωσύνης είναι η κινητήρια δύναμη, δια της οποίας, μέσω της λατρείας και της πνευματικής ζωής, ο άνθρωπος βρίσκει νόημα ζωής, στηρίζεται στις δυσκολίες και τις ανάγκες του και μαθαίνει τον τρόπο με τον οποίο γίνεται κοινωνός του γεγονότος της Αναστάσεως, ώστε να νικάται συνεχώς ο έσχατος εχθρός, ο θάνατος.

β. Κατά δεύτερον, όσο και αν μερικά είναι γνωστά, θεωρώ καθήκον να σας ενημερώσω για τη διοικητική διάρθρωση της Ιεράς Αρχιεπισκοπής, τόσο για λόγους διαφάνειας και αποφυγής παρερμηνειών σχετικά με το νόημα μερικών διαφοροποιήσεων από ο,τι ίσχυε μέχρι σήμερα, όσο και διότι η γνώση της δομής των υπηρεσιών μας κατά τομείς διοικητικής και πνευματικής ευθύνης είναι αναγκαία και διευκολύνει τη συνεργασία μας.

γ. Κυρίως όμως η προσοχή μας επιθυμώ να επικεντρωθεί στην ενημέρωσή σας και στην πρόσκληση να στηρίξετε τις προσπάθειες και να βοηθήσετε να αποκτήσουν σάρκα και οστά οι οραματισμοί που αναφέρονται στον τομέα της ποιμαντικής Διακονίας εντός των ορίων της Ιεράς Αρχιεπισκοπής.

δ. Τέλος θα ήθελα να σας καταστήσω κοινωνούς των προβληματισμών μου και των ανησυχιών μου σχετικά με την ανάγκη περαιτέρω αναπτύξεως της μορφής ποιμαντικής διακονίας, που θα μπορού-σαμε να ονομάσουμε κοινωνικο-προνοιακή προσφορά της Εκκλησίας, καθώς οι καιροί είναι δύσκολοι και δεν έχουμε δικαίωμα να αδιαφορήσουμε για τα προβλήματα των αδελφών μας.

Θα ήθελα λοιπόν να διευκρινήσω εκ προοιμίου ότι η σημερινή σύναξις των ιερέων της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών δεν έχει τον χαρακτήρα μιας εκ των πολλών ιερατικών συνάξεων, όπου καλούμαστε να συζητήσουμε κάποια επιμέρους πρακτικά θέματα που μας απασχολούν όλους και τα οποία είναι ασφαλώς σκόπιμο να μελετούμε κάθε φορά διεξοδικά, να αναζητούμε λύσεις, να διορθώνουμε λάθη και να ενισχύουμε την κοινή μας πεποίθηση για τα δέοντα και τα ουσιώδη της υψηλής διακονίας που μας εμπιστεύθηκε ο Κύριός μας.

Η πρόθεσή μου, όσον αφορά τη σημερινή Σύναξη, δεν είναι η διατύπωση παραινέσεων και οδηγιών για πρακτικά ζητήματα της καθημερινής μας διακονίας, καίτοι και ως προς αυτό το σημείο χρειάζεται να πούμε πολλά και να διαλεχθούμε εις βάθος, με ειλικρίνεια, σοβαρότητα, ταπεινοφροσύνη και υπευθυνότητα.

Σήμερα επιθυμώ περισσότερο να σας καταστήσω κοινωνούς των ανησυχιών μου, των προσδοκιών μου, των ελπίδων μου, ακόμη και των οραματισμών μου, θα τολμούσα να πω, ως Ποιμενάρχου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών.

Στο χρονικό διάστημα που κύλισε από της ενθρονίσεώς μου στην Αρχιεπισκοπική Καθέδρα των Αθηνών μέχρι τώρα, μου δόθηκε η δυνατότητα να προσεγγίσω και να ενημερωθώ εις βάθος για τις αγαθές προσπάθειες πολλών εξ ημών, για τους διάφορους τομείς δραστηριοτήτων γενικότερα και να αποτυπώσω καταστάσεις ώστε να μπορώ να τοποθετηθώ μετά λόγου γνώσεως.

Σε όλο αυτό το διάστημα η φαινομενική μου σιωπή κάλυπτε βαθείς και ανήσυχους προβληματισμούς, οι οποίοι τροφοδοτούσαν την προσπάθεια να σχεδιάσουμε προοπτικές, ώστε όταν ωριμάσουν κάπως τα πράγματα, κατακαθίσουν τα ιζήματα και διαυγάσει ο ορίζοντας των οραματισμών, να είμαι σε θέση να σας καλέσω, επί τη βάσει συγκεκριμένων προτάσεων, να ενώσουμε τους αγώνες και τις αγωνίες μας στην αναζωπύρωση της ιερατικής φλόγας και της διακονίας του λαού μας.

Να σας καλέσω να ανταποκριθούμε στη διακονία που μας εμπιστεύθηκε ο Μέγας Αρχιερεύς, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Αυτός που «ποιεί τους αγγέλους αυτού πνεύματα και τους λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα».

Θέλω σήμερα, πριν συζητήσουμε ο,τιδήποτε άλλο, να σας προσκαλέσω στον κοινό μας πνευματικό αγώνα για να ζήσουμε ουσιαστικά το γεγονός της Εκκλησίας και να δούμε πως αυτό θα το κάνουμε τρόπο ζωής του λαού που ο Κύριος μας εμπιστεύθηκε να ποιμάνουμε. Και βέβαια, πρέπει να είναι - και είμαι σίγουρος πως είναι - σαφές ότι δεν μπορεί να υπάρξει αναζωογόνηση της εκκλησιαστικής ζωής και της ουσιαστικής συμμετοχής του λαού μας στη ζωή της Εκκλησίας και στην κοινή μας πίστη, αν δεν βρούμε τρόπους να αναζωογονήσουμε τις ενορίες μας. Να καταστήσουμε προφανές και αδιαμφισβήτητο ότι οι ενορίες δεν είναι υποκαταστήματα παροχής θρησκευτικών υπηρεσιών, αλλά το κέντρο της ζωής μας. Το κέντρο της ευχαριστιακής μας υπάρξεως. Εκεί που αρχίζει η ζωή, που νοηματοδοτείται, που αγιάζεται, που λαμπρύνεται και βρίσκει τον δρόμο της προς την αιωνιότητα.

Η ενορία είναι πρώτιστα ο τόπος και η ενοριακή ζωή ο τρόπος που, μέσω της Θείας Λειτουργίας, της λατρείας και της μετοχής στο Μυστικό Σώμα του Κυρίου, η επιβίωση μετασχηματίζεται σε ζωή και νικιέται ο θάνατος. Όμως δεν μπορεί να αναζωπυρωθεί η ενορία αν δεν αναζωπυρωθεί και δεν αναζωπυρούται συνεχώς το χάρισμα της Ιερωσύνης.

Η ενορία οφείλει να είναι η μεγάλη μας οικογένεια και ο ιερέας ο πατέρας της. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι υπάρχουν μέλη της που αγωνίζονται καθημερινά να επιβιώσουν στη σύγχρονη καθημερινότητα. Που τους πνίγουν τα βάσανα, τους εξουθενώνει η κοινωνικο-οικονομική πραγματικότητα και τους απομυζά η βιοπάλη. Προς αυτούς πρέπει να σκύψουμε το κεφάλι και να αφουγκραστούμε τους πόνους και τις αγωνίες τους.

Ασφαλώς η Εκκλησία δεν είναι ένας θρησκευτικός οργανισμός κοινωνικής πρόνοιας, και πρώτιστο έργο μας είναι ο αγιασμός και η σωτηρία του ανθρώπου, η προσφορά της δυνατότητας να νικηθεί ο θάνατος. Όμως, ποιός γονιός επειδή ενδιαφέρεται πρώτιστα να είναι το παιδί του άγιο, καλό, τίμιο, ενάρετο, μορφωμένο, επιτυχημένο στη ζωή και στην κοινωνία μπορεί να αδιαφορήσει όταν το βλέπει να είναι άρρωστο, ξυπόλυτο, να κρυώνει η να έχει πάρει τον κακό δρόμο;

Εν ολίγοις χρειάζεται να μην χάνουμε ποτέ την ισορροπία μεταξύ του αγιαστικού μας έργου και της φιλανθρωπίας. Μπορείτε να μου υποδείξετε έναν άγιο της Εκκλησίας που δεν ήταν φιλάνθρωπος και αδιαφορούσε για τον πόνο των ανθρώπων;

Είναι λοιπόν καίριο ζήτημα να έχουμε επίγνωση της ταυτότητάς μας.

Το κέντρο της ζωής μας είναι ο Ναός και οι Ιερές Ακολουθίες. Κατ’ αρχήν είμαστε Λειτουργοί του Θυσιαστηρίου. Η λατρεία του Θεού, η Θεία Λειτουργία, είναι αυτό που μας μεταποιεί, που μας βγάζει προς τον αδελφό, που μας κάνει καλούς Σαμαρείτες. Η λατρεία είναι η κινητήρια δύναμη που θρέφει την αγάπη και μας στρέφει προς τον συνάνθρωπό μας.

Καταλαβαίνετε λοιπόν πόσο ζωτικής σημασίας είναι για τη ζωή της Εκκλησίας η μήτρα της ύπαρξής μας, η λατρευτική ζωή, να αποπνέει εκκλησιαστικό ήθος και ορθόδοξη πνευματικότητα. Ως προς τούτο επιτρέψτε μου να σας υπενθυμίσω ότι δεν μας αρμόζουν η επίδειξη και ο εντυπωσιασμός, αλλά η λιτότητα και η ευπρέπεια.

Ο ναός και η λατρεία χρειάζεται να είναι σεμνά και να βοηθούν τον άνθρωπο να γαληνεύσει, να κατανυχθεί, να απομακρυνθεί από τη βοή του κόσμου και να διαισθανθεί την αγάπη και την παρουσία του Θεού στη ζωή του. Επομένως η σωστή και μετρημένη χρήση των μικροφώνων και των φωτιστικών, η αποφυγή των διακοσμητικών υπερβολών και της επιδείξεως χλιδής και πλούτου, των φωνητικών εντάσεων, του στόμφου στις ευχές και το κήρυγμα και η έλλειψη συνεργασίας με τους ιεροψάλτες ώστε να επικρατεί ήρεμο και αρμονικό λειτουργικό άκουσμα γίνονται συχνά αιτία απομακρύνσεως του λαού από το Ναό του Θεού. Σε αυτές τις περιπτώσεις οφείλουμε να αναλογισθούμε τις ευθύνες μας και να τροποποιήσουμε τη στάση μας.

Κορυφή σελίδας

ΤΟ ΝΕΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ

Λαμπρή παρουσίαση του Νέου Μουσείου στο Ηνωμένο Βασίλειο στις 2 και 3 Δεκεμβρίου, από το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού σε συνεργασία με το Royal Institute of British Architects.

Το διήμερο τελεί υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού της Ελλάδας και γίνεται με τη συμβολή του Οργανισμού Ανέγερσης του Νέου Μουσείου Ακροπόλης.

Στις 2 Δεκεμβρίου θα μιλήσουν ο Δημήτρης Παντερμαλής, Προέδρος του Οργανισμού Ανέγερσης Νέου Μουσείου Ακρόπολης και ο Bernard Tschumi, Αρχιτέκτονας του Νέου Μουσείου Ακρόπολης. Τους ομιλητές θα παρουσιάσει το μέλος του RIBA, Stephen Phillips, ενώ χαιρετισμό θα απευθύνει ο Πρόεδρος του Ινστιτούτου κ. Sunand Prasad. Ακολουθεί συζήτηση με τη συμμετοχή των κ.κ. Παντερμαλή, Tschumi και Prasad με συντονιστή τον Stephen Phillips.

Στις 3 Δεκεμβρίου διοργανώνεται ημερίδα για φοιτητές αρχιτεκτονικής από όλες τις σχολές αρχιτεκτονικής στο Ηνωμένο Βασίλειο με ομιλητές τους Δημήτρη Παντερμαλή και Bernard Tschumi και θέμα την "αρχιτεκτονική πρόκληση" που αποτέλεσε το έργο της κατασκευής του Νέου Μουσείου.

Κορυφή σελίδας

ΠΑΖΑΡΙ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΜΟΥΣΕΙΟ

Βιβλία και αντίγραφα θα πουληθούν κατά το τριήμερο 28, 29 και 30 Νοεμβρίου σε παζάρι που θα γίνει στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο. Το παζάρι γίνεται για τέταρτη χρονιά και διοργανώνεται από το Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων, το Διεθνές Συμβούλιο Μουσείων- Ελληνικό Τμήμα, το Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης, το Μουσείο Μπενάκη, το Ίδρυμα Οικ. Γ. Ψαροπούλου - Κέντρο Μελέτης Νεότερης Κεραμικής, τη Χριστιανική Αρχαιολογική Εταιρεία και το Βυζαντινό Μουσείο.

Σημαντικό είναι ότι τα βιβλία θα προσφερθούν με έκπτωση 50% και τα αντίγραφα 40%.
Παρασκευή 28.11.2008 (ώρες λειτουργίας: 09:00 - 20:00)
Σάββατο 29.11.2008 (ώρες λειτουργίας: 09:00 - 20:00)
Κυριακή 30.11.2008 (ώρες λειτουργίας: 10:00 - 17:00)

Κορυφή σελίδας

«ΕΦΥΓΕ» Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΓΙΩΡΓΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ

Την τελευταία του πνοή άφησε χθες ο Γιώργης Παυλόπουλος, «ένας από τους σημαντικότερους ποιητές της μεταπολεμικής γενιάς», όπως αναφέρει σε συλλυπητήρια δήλωσή του ο υπουργός Πολιτισμού κ. Μιχ.Λιάπης. Ο Παυλόπουλος γεννήθηκε στον Πύργο της Ηλείας το 1924 και ποιήματά του πρωτοδημοσιεύθηκαν στο περιοδικό «Οδυσσέας» του Πύργου το 1943. Επιλεκτική εργογραφία: «Από μια πρώτη συγκίνηση», «Το κατώγι», «Το σακί», «Τα αντικλείδια», «Τριαντατρία χαϊκού», «Της γύφτισσας». Η κηδεία του γίνεται σήμερα στις 15.00 στη Μητρόπολη του Πύργου Ηλείας δημοσία δαπάνη με έξοδα του ΥΠΠΟ, ενώ την ερχόμενη Δευτέρα θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Κέδρος η τελευταία ποιητική συλλογή του με τίτλο «Να μη τον ξεχάσω».

Διαβάστε στη Μυριόβιβλο τη Στάχτη

Κορυφή σελίδας