ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ Α.Θ. ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΣΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ

Η ΜΟΝΗ ΔΑΦΝΙΟΥ ΑΝΟΙΓΕΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΙΣ ΠΥΛΕΣ ΤΗΣ

ΘΡΑΥΣΜΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΑΠΟ ΤΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟ

ILISSIA – ΦΥΛΛΟΜΕΤΡΩΝΤΑΣ ΕΝΑ ΜΟΥΣΕΙΟ!

Ο Κλάδος Πολιτιστικών Προγραμμάτων και Διαδικτύου σας ενημερώνει Olivier Clement Η Θεολογία της Εικόνας Leonid Ouspensky Η εικόνα στο φως της ορθόδοξης ερμηνείας

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ Α.Θ. ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΣΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ

Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Αθηνών και πάσης Ελλάδος και λίαν αγαπητέ Αδελφέ και Συλλειτουργέ κύριε Ιερώνυμε,

Ιερώτατε Ποιμενάρχα της Εκκλησίας των Πατρών κύριε Χρυσόστομε,

Ιερώτατοι Αδελφοί,

Εξοχώτατοι και Εντιμότατοι Άρχοντες και εκπρόσωποι των Αρχών,

Ευλογημένα και επιπόθητα λοιπά τέκνα της Εκκλησίας,

«Σάλπιγξ ημάς ιερατική προς πανήγυριν ήθροισεν,
Ανδρέας ο του χορού των Αποστόλων πρωτότοκος,
ο πρωτοπαγής της Εκκλησίας στύλος, ο προ Πέτρου Πέτρος,
ο του θεμελίου θεμέλιος, η της αρχής αρχή,
ο πριν κληθήναι καλών, ο πριν προσαχθήναι προσάγων»(1)

Με κατάνυξιν πολλήν και συγκίνησιν βαθυτάτην ετελέσαμε την Θείαν Ευχαριστίαν επί τη ενάρξει των «Πρωτοκλητείων», εις τιμήν και μνήμην του πανσεβάστου Αγίου Αποστόλου Ανδρέου και εις πανηγυρικήν σημείωσιν της συμπληρώσεως ενός ολοκλήρου αιώνος από της θεμελιώσεως του σεβασμίου τούτου και καλλίστου την ειδήν Καθεδρικού Ναού, ο οποίος στεγάζει την τιμίαν του Αποστόλου κάραν και τμήμα του μαρτυρικού αυτού σταυρού.

Τόσον η Επτάλοφος Βασιλεύουσα, όσον και η κλεινή Αχαϊκή πρωτεύουσα, σεμνύνονται δια τους χριστιανικούς θεμελίους των, οι οποίοι κατετέθησαν υπό ενός και του αυτού προσώπου, του Πρωτοκλήτου και «πρωτοτόκου του χορού των Αποστόλων» του Χριστού. Υπ’ εκείνου, ο οποίος ηξιώθη, μονοήμερος μόλις Μαθητής υπάρχων, να γίνη «Απόστολος εις τους Αποστόλους, κήρυξ εις τους κήρυκας, νυμφοστόλος και νυμφαγωγός των πρώτων ψυχών, τας οποίας ενυμφεύθη ο Νυμφίος της χάριτος, μεσίτης και προσαγωγεύς των εγκρίτων και λογάδων φίλων του Βασιλέως της Δόξης»(2).

Ερχόμενοι, λοιπόν, εκ της Βυζαντίδος, και τελούντες σήμερον την πρώτην εις την ιστορίαν Θείαν Λειτουργίαν Οικουμενικού Πατριάρχου εις τας Πάτρας και εις τον σεβάσμιον τούτον Οίκον του «πρωτοπαγούς της Εκκλησίας στύλου» και κοινού ημών προστάτου και Πατρός, χρεωστικώς δαψιλεύομεν εις τε τον Ιερώτατον Ποιμενάρχην και εις το αξιονόμαστον ποίμνιον αυτού, κλήρον και λαόν, και εις την αποστολαιματοπότιστον και αγιοτόκον Αχαϊκήν γην, θερμήν την αγάπην, πλουσίαν την στοργήν, ολόθυμον την ευλογίαν, εγκάρδιον τον ασπασμόν και ολόψυχον την ευχήν της ποτνίας Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, της πάντοτε εν σταυρώ και δοκιμασία πορευομένης, αλλά και την έλπίδα της Αναστάσεως ηχηρώς καταγγελλούσης, κοινής πάντων ημών Μητρός και Τιθηνού.

Παρά τον από του 1850 και εντεύθεν διοικητικόν χωρισμόν δια της κανονικής ανακηρύξεως του Αυτοκεφάλου της Εκκλησίας της Ελλάδος, το όμαιμον, όχι μόνον το εν Χριστώ αλλά και το του Γένους, και το ομόγλωσσον, και τα κοινά των Πατέρων ήθη, η κοινή Πίστις και πνευματικότης και λειτουργική πράξις, το ομόψυχον και ομοκάρδιον και ομόφωνον της γνώμης και του φρονήματος, και ο αρχαίος αδελφικός σύνδεσμος της ειρήνης και της αγάπης, ουδέποτε επέτρεψαν να μακρυνθή το παράπαν η καρδία της Μητρός Εκκλησίας αφ’ υμών, αλλ’ ευρίσκεσθε πάντοτε κυριολεκτικώς εις το κέντρον της, όπως ευρίσκεσθε και εις το κέντρον των προσευχών μας. Η δόξα σας είναι δόξα μας• η χαρά σας είναι χαρά μας• η πρόοδός σας είναι και ιδική μας, όπως, εξ αντιθέτου και ο πόνος σας είναι πόνος μας και τα προβλήματά σας είναι προβλήματά μας. Ούτω και ο σεισμός που σας έπληξεν, εδόνησε και ημών τας καρδίας, και αι πυρκαϊαί, αι οποίαι έκαυσαν ενωρίτερον τας περιουσίας σας, ενεπύρισαν και ημών την ψυχήν, και είμεθα συμπάσχοντες, συνοδυνώμενοι, αλλά και συμπροσευχόμενοι προς τον Θεόν του ελέους και Πατέρα πάσης παρακλήσεως. Είμεθα απολύτως βέβαιοι ότι τα αυτά ακριβώς ισχύουν αντιστοίχως και ενταύθα δι’ ημάς και δια την όλην εν τω κόσμω σταυροαναστάσιμον πορείαν και παρουσίαν της Μητρός Εκκλησίας. Αναμφιβόλως, σπουδαίος θερμαστής των αμοιβαίων αγαθών αισθημάτων τυγχάνει ο κοινός ημών προστάτης Ανδρέας, «ο σεβασμιώτατος Απόστολος, το αξιόθεον πράγμα, το της αληθινής ανδρείας, ο της καρτερίας αδάμας, ο της υπομονής ανδριάς, η μετά την Πέτραν πέτρα, η μετά τον Χριστόν ευθύς αρραγής της Εκκλησίας κρηπίς»(3), - δια να είπωμεν κατά Νικήταν τον Παφλαγόνα.

Εν μια καρδία, λοιπόν, προσευχηθέντες σήμερον, και εν αγάπη και ομονοία ομολογήσαντες «Πατέρα, Υιόν και Άγιον Πνεύμα, Τριάδα ομοούσιον και αχώριστον», εκοινωνήσαμεν του Λόγου του Θεού, τόσον δια του ευαγγελικού αναγνώσματος, όσον και, κυρίως, δια της μετοχής εις το Ποτήριον της Ζωής και της μεταλήψεως του Αχράντου Σώματος και του τιμίου Του Αίματος. Δυνάμεθα ήδη να λέγωμεν και ημείς γεγονυΐα τη φωνή τον λόγον του Ανδρέου: «Ευρήκαμεν τον Μεσσίαν!», και να προσκαλούμεν τους ακόμη αμυήτους να δοκιμάσουν: «Γεύσασθε και ίδετε ότι χρηστός ο Κύριος»! «Έρχου και ίδε»!

Ο κόσμος, αγαπητοί, ευρίσκεται κατ’ αυτάς εν θορύβω και ταραχή και αγωνία πολλή, εξ αιτίας της εκσπασάσης απεριγράπτου οικονομικής κρίσεως. Εφυγαδεύθη η ειρήνη από τας καρδίας. Πολλούς η απογοήτευσις ωδήγησεν εις αψυχολογήτους και βεβιασμένας ενεργείας, μερικούς δε και εις απονενοημένα ακόμη διαβήματα. Και ταύτα πάντα διότι εις την θέσιν του Θεού οι περισσότεροι συνάνθρωποί μας έχουν τοποθετήσει το είδωλον της οικονομίας, του οποίου καταρρεύσαντος, απηλπίσθησαν και έχουν την αίσθησιν ότι το παν απώλετο! Οι πιστοί, χωρίς να παραγνωρίζωμεν τας πολλάς δυσκολίας και τας καταστάσεις ανάγκης αι οποίαι ενέσκηψαν, και χωρίς το παράπαν να αδιαφορούμεν δια την στοιχειώδη εξασφάλισιν του προνομίου της εργασίας και της καλύψεως των καθημερινών αναγκών παντός ανθρώπου, ουδόλως απωλέσαμεν την ελπίδα, διότι «ευρήκαμεν τον Μεσσίαν», ο Οποίος μας εδίδαξε: «Ζητείτε πρώτον την Βασιλείαν του Θεού και την Δικαιοσύνην Αυτού, και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν» (Ματ. 6: 33). «Ευρήκαμεν τον Μεσσίαν», ο Οποίος μας είπεν: «Εμβλέψατε εις τα πετεινά του ουρανού, ότι ου σπείρουσιν ουδέ θερίζουσιν ουδέ συνάγουσιν εις αποθήκας, και ο Πατήρ υμών ο Ουράνιος τρέφει αυτά• ουχ υμείς μάλλον διαφέρετε αυτών;» (Ματ. 6: 26). Ευρήκαμεν τον Μεσσίαν», ο Οποίος εκ πέντε άρτων και δύο ιχθύων εχόρτασε πεντακισχιλίους άνδρας -εκτός των γυναικών και των παιδίων- όταν ο Ανδρέας Του υπέδειξεν ότι υπήρχον μόνον αυτοί οι πέντε άρτοι και οι δύο ιχθείς δια τόσον μεγάλο πλήθος. Και μάλιστα, δια να φανή ο πλούτος και η περίσσεια της αγαθοδωρίας Του, αφού όλοι έφαγον και εχόρτασαν, δώδεκα κόφινοι επληρώθησαν από τα περισσεύματα των κλασμάτων! «Ευρήκαμεν τον Μεσσίαν», ο Οποίος τους «δια πυρός και ύδατος» διερχομένους, εν τέλει εξάγει εις αναψυχήν, και ανοίγει τας χείρας Του και πληροί τα σύμπαντα ευδοκίας• όχι μόνον επιγείων, αλλά και ουρανίων αγαθών.

Αυτόν τον ένα και μοναδικόν Μεσσίαν, τον Ιησούν Χριστόν τον Ναζωραίον, του οποίου έχομεν γνώσιν και πείραν, διότι εγεύθημεν υπερπερισσώς του πλούτου της χρηστότητός Του, ευαγγελιζόμεθα μετά του Ανδρέου και των λοιπών αγίων Αποστόλων και πάντων των Αγίων της Εκκλησίας, εις τον εν ταραχή και αγωνία ευρισκόμενον κόσμον. Καθ’ όσον γνωρίζομεν και πιστεύομεν ότι «ουκ έστιν εν άλλω ουδενί η σωτηρία• ουδέ γαρ όνομά εστιν έτερον υπό τον ουρανόν το δεδομένον εν ανθρώποις εν ω δει σωθήναι ημάς» (Πραξ. 4: 12).

Ευχαριστούμεν θερμότατα δια τας προς την Μετριότητα ημών και τον άγιον Αποστολικόν και Οικουμενικόν Θρόνον ευλαβείς εκδηλώσεις αγάπης και σεβασμού Κλήρου και λαού των Πατρών, όλως ιδιαιτέρως δε υμών, Ιερώτατε Μητροπολίτα κύριε Χρυσόστομε. Ευχόμεθα εις πολλά έτη να συνέρχεσθε αξίως και εν ειρήνη πολλή εις τον περίπυστον τούτον Ναόν και να κοινωνήτε του πλούτου της χρηστότητος του Κυρίου. Να αξιωθήτε να εορτάσητε πολλάς ακόμη ευχαρίστους επετείους ως η σημερινή. Πλείστα ευχαριστούμεν τον Μακαριώτατον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών και πάσης Ελλάδος κύριον Ιερώνυμον δια την πάντοτε επιδεικνυομένην εις ημάς φιλάδελφον γνώμην του και την ολόψυχον εν εκτενεί και ανυποκρίτω αγάπη συμπαράστασίν του εις την Εκκλησίαν της Κωνσταντινου-πόλεως και ημάς. Είθε ο Κύριος να αποδίδη αυτώ και τη αγιωτάτη Εκκλησία της Ελλάδος πλουσιωτέραν την Χάριν.

Έρρωσθε, Αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω αγαπητά, και κραταιούσθε υγιαίνοντες αμφιλαφώς, δια των ευχών του φωτιστού ημών μεγάλου και θεσπεσίου Αποστόλου Ανδρέου, «ο δε Θεός της ελπίδος πληρώσαι υμάς πάσης χαράς και ειρήνης εν τω πιστεύειν, εις το περισσεύειν υμάς εν τη ελπίδι εν δυνάμει Πνεύματος Αγίου» (Ρωμ. 15: 13). Αμήν.

-----------------------
1.Ησυχίου Πρεσβυτέρου Ιεροσολύμων: Εγκώμιον εις τον Άγιον Ανδρέαν, P.G. 104, 197.
2.Ευγένιος Βούλγαρης: Λόγος εκφωνηθείς εν τω πανσέπτώ Πατριαρχικώ Ναώ επί τη επανακαθιερώσει του επισήμου εορτασμού του Αποστόλου Ανδρέου, επί Πατριάρχου Σεραφείμ Β , την 30ην Νοεμβρίου 1759.
3.Νικήτα του Παφλαγόνος: Των πάνυ Αποστόλων εγκωμιαστικοί λόγοι... P.G. 105, 64-65.

Κορυφή σελίδας

Η ΜΟΝΗ ΔΑΦΝΙΟΥ ΑΝΟΙΓΕΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΙΣ ΠΥΛΕΣ ΤΗΣ

Έπειτα από εννέα χρόνια η Μονή Δαφνίου άνοιξε τελικά για το κοινό υποδεχόμενη για αρχή, και μάλλον δικαιωματικά, τα μέλη του τοπικού συλλόγου «Οικόπολις» που εδώ και καιρό πήραν την υπόθεση πάνω τους ζητώντας την άμεση ολοκλήρωση των εργασιών. Την ξενάγηση έκανε η γραμματέας του συλλόγου κ. Ασημίνα Ζαμπούνη, φιλόλογος, ενώ ο ηθοποιός Λεωνίδας Χρυσομάλλης διάβασε απόσπασμα από την περιγραφή του μεγάλου Δανού παραμυθά Χανς Κρίστιαν Αντερσεν, ο οποίος έφθασε εκεί το 1841 καταγράφοντας τις εντυπώσεις του. Η μονή, που ιδρύθηκε τον 6ο αιώνα πάνω στα ερείπια του ναού του Δαφναίου Απόλλωνα -το Καθολικό χρονολογείται από τον 11ο αιώνα- είναι το σημαντικότερο βυζαντινό μνημείο της Αττικής χαρακτηρισμένο από την UNESCO Παγκόσμιο Μνημείο Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Οι σεισμοί του 1981 και κατόπιν του 1999 προκάλεσαν σημαντικές ζημιές και οι εργασίες συντήρησης και ανακατασκευής την κράτησαν επί μακρόν κλειστή.

Έκτοτε, λίγο το μεγάλο μέγεθος των ζημιών, κυρίως όμως οι γραφειοκρατικού τύπου καθυστερήσεις που σχεδόν πάντα συνοδεύουν την επέμβαση των αρμοδίων φορέων παρέτειναν την «απομόνωση» του μνημείου. Είναι ενδεικτικό ότι οι μελέτες αποκατάστασης και συντήρησης παρουσιάστηκαν με καθυστέρηση τεσσάρων χρόνων, ενώ η πρώτη επίσημη αναφορά για το χρόνο αποπεράτωσης των εργασιών έγινε το 2004 με τη διαβεβαίωση ότι γίνονται προσπάθειες να είναι επισκέψιμος ο προαύλιος χώρος στους επισκέπτες των Ολυμπιακών Αγώνων, στόχος που τελικά δεν επιτεύχθηκε. Τον Ιανουάριο του 2007 εξαγγέλλεται ότι ο χώρος θα είναι επισκέψιμος τον Ιούλιο του 2007, αλλά και αυτή τη φορά δεν τηρήθηκαν τα χρονοδιαγράμματα. «Για ολόκληρη την Αττική, ειδικότερα όμως για τη Δυτική Αθήνα με τα γνωστά και ογκώδη προβλήματα υποβάθμισης που αντιμετωπίζει, η Μονή Δαφνίου είναι σημείο αναφοράς», σημειώνει ο πρόεδρος της κίνησης πολιτών Χαϊδαρίου «Οικόπολις», κ. Κώστας Φωτεινάκης και συνεχίζει: «Το γεγονός ότι επί εννέα χρόνια παρέμενε κλειστή και ότι σημειώνονταν σημαντικές καθυστερήσεις στα χρονοδιαγράμματα, ήταν για όλους εμάς που κατοικούμε στην περιοχή κάτι σαν μια ανοιχτή πληγή, μια υπόθεση που έπρεπε να κλείσει το συντομότερο». Στο Καθολικό οι εργασίες συντήρησης συνεχίζονται, ωστόσο η 1η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων διαβεβαιώνει πως σύντομα θα επιτραπούν οι επισκέψεις σε συνθήκες εργοταξίου.

Πηγή: Καθημερινή

Κορυφή σελίδας

ΘΡΑΥΣΜΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΑΠΟ ΤΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟ

Θραύσμα από τον ανάγλυφο διάκοσμο του Παρθενώνα, που επιστράφηκε από το Μουσείο του Βατικανού, παρουσίασε την Τετάρτη στο νέο Μουσείο της Ακρόπολης ο υπουργός Πολιτισμού, Μιχάλης Λιάπης.

«Πρόκειται για μια χειρονομία ενός από τα σημαντικότερα μουσεία της Ευρώπης, που δίνει παράδειγμα προς μίμηση και για άλλους, προκειμένου να αποκατασταθεί τελικά και οριστικά η ενότητα των γλυπτών του Παρθενώνα» τόνισε.

Το θραύσμα από τον ανάγλυφο διάκοσμο του Παρθενώνα εικονίζει τμήμα του κεφαλιού σκαφηφόρου άνδρα και μέρος της σκάφης που κρατά στον ώμο του.

Ανήκει στο λίθο V της βόρειας ζωφόρου και φυλασσόταν στο Μουσείο Ετρούσκο της πόλης του Βατικανού, το οποίο είχε ιδρύσει ο Πάπας Γρηγόριος.

Στις αρχές του 19ου αιώνα το θραύσμα ήρθε στην κατοχή του τότε πρόξενου της Αγγλίας στη Σικελία και τα Ιόνια Νησιά. Μαζί του απέκτησε και τμήμα γενειοφόρου κεφαλής ανδρικής μορφής, η οποία ανήκει στη δεξιά μορφή της νότιας μετόπης 16.

Οι προσπάθειες για τον επαναπατρισμό του θραύσματος και την επανένωση του με τη μορφή στην οποία ανήκει, ξεκίνησαν από τις αρχές της δεκαετίας του 90 και εντάθηκαν από το 1997 με την κινητοποίηση της ιταλικής επιτροπής για την επιστροφή των Γλυπτών σε συνεργασία με το Τμήμα Ξένων Σχολών της διεύθυνσης προϊστορικών και κλασσικών αρχαιοτήτων.

Το 2006, κατά την επίσκεψή του στο Βατικανό, ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος συζήτησε με τον Πάπα Βενέδικτο ΙΣΤ' για την επιστροφή του θραύσματος.

Στο Βατικανό φιλοξενούνται δυο ακόμα θραύσματα από την ίδια ζωφόρο, εκ των οποίων το ένα αναμένεται να επιστραφεί στην Αθήνα στο επόμενο χρονικό διάστημα.

Κορυφή σελίδας

ILISSIA – ΦΥΛΛΟΜΕΤΡΩΝΤΑΣ ΕΝΑ ΜΟΥΣΕΙΟ!

Ένα καινούριο έντυπο, το οποίο φιλοδοξεί να συμβάλει στον προβληματισμό που αναπτύσσεται τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς γύρω από μουσειακά ζητήματα, ξεκίνησε τη διαδρομή του το φθινόπωρο του 2007. Πρόκειται για μια εκδοτική προσπάθεια ενός δημόσιου μουσείου, του Βυζαντινού και Χριστιανικού, με την ονομασία ILISSIA, δανεισμένη από το όνομα του κτιριακού συγκροτήματος που έχτισε ο Σταμάτης Κλεάνθης το 1848 στις όχθες του ποταμού Ιλισσού ως χειμερινή κατοικία της Sophie de Marbois, Δούκισσας της Πλακεντίας, και το οποίο στεγάζει από το 1930 το Βυζαντινό Μουσείο.

Στα δύο τεύχη που έχουν μέχρι σήμερα κυκλοφορήσει (φθινόπωρο 2007, άνοιξη 2008) γίνεται φανερό πως πρόκειται για μια περιοδική έκδοση υψηλού κύρους, αισθητικής και προδιαγραφών που επιδιώκει να ενημερώνει, να προβληματίζει και να συμμετέχει σε έναν διάλογο που εμπλέκει σταδιακά ολοένα και περισσότερους και στη χώρα μας. Η ύλη του περιοδικού δεν περιορίζεται, όπως ίσως θα περίμενε κανείς, στην προβολή των –πλούσιων και πολύπλευρων, έτσι κι αλλιώς- δράσεων του Βυζαντινού Μουσείου• επεκτείνεται σε ευρύτερα πεδία και θέματα που απασχολούν τη μουσειακή κοινότητα, τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς (συγκρότηση και διαχείριση συλλογών, τεκμηρίωση, ιστορία, ερμηνεία, μουσειογραφία, επικοινωνία με πολλαπλές κατηγορίες επισκεπτών, εκπαίδευση, τεχνολογία, αρχιτεκτονική μουσείων, τεχνικές προδιαγραφές αποθήκευσης, έκθεσης κλπ. μουσειακών αντικειμένων κοκ.).

Μέσα από σελίδες που καταπιάνονται με διαφορετικές πλευρές της μουσειακής δράσης, μέσα από ειδικά αφιερώματα και παρουσιάσεις μουσείων, βιβλίων, συνεδρίων, η περιοδική έκδοση ILISSIA επιχειρεί να αποτελέσει ένα βήμα ανταλλαγής απόψεων και ιδεών, έναν χώρο διαλόγου του επιστημονικού δυναμικού των μουσείων, έναν τόπο συνάντησης των θεωρητικών αναζητήσεων με τη μουσειακή πράξη. Στα δύο τεύχη που κυκλοφορούν, τα κείμενα υπογράφουν στελέχη του Βυζαντινού Μουσείου, αλλά και άνθρωποι της ελληνικής και διεθνούς μουσειακής κοινότητας, επικυρώνοντας την εμβέλεια του εντύπου, που εκδίδεται τόσο στην ελληνική όσο και στην αγγλική γλώσσα.

Αναμένεται η κυκλοφορία του 3ου τεύχους (φθινόπωρο 2008), με αφιέρωμα στις Μουσειακές Σπουδές στην Ελλάδα, κείμενα -μεταξύ άλλων- γύρω από το θέμα «Μουσείο και ταυτότητα», παρουσιάσεις μουσειακών δράσεων και εκδόσεων και, ασφαλώς, τα νέα από τις δραστηριότητες του Βυζαντινού Μουσείου.

Κορυφή σελίδας