|
|
«Σεβαστείτε την αγιοσύνη»
Ελένη Κυπραίου, Αδέσμευτος Τύπος, 17/01/2003
Επειδή ζούμε στην εποχή της γενικευμένης αλητείας ανά τον πλανήτη, λέμε πως λίγος σεβασμός προς την παράδοση δεν θα έβλαπτε. Πέραν του σεβασμού, είναι και θέμα στοιχειώδους γνώσης των λόγων που στοιχειοθετούν αυτή ή εκείνη την παράδοση, των οργανικών και ουσιαστικών λόγων για τους οποίους άρχισε να ισχύει και στη συνέχεια, να διαιωνισθεί, σφυρηλατούμενη με εντρύφηση, εμπειρία και πολύτιμη διαφύλαξη. Ας μείνει και κάτι όρθιο, που να αποπνέει υπερβατική ευοσμία μέσα στον κουρνιαχτό της ισοπέδωσης. Ας μην περάσει από όλους τους λόγγους και τα βουνά ο οδοστρωτήρας του εκσυγχρονισμού, που μεταφράζεται σε φαιό και παράλυτο οπλισμένο σκυρόδερμα, ή και σε ασφαλτόστρωση.
Λαοί πολιτισμένοι, όπως οι Ελβετοί, διατηρούν τα χωμάτινα μονοπάτια στα δάση τους, για παράδειγμα, ως κόρην οφθαλμού. Άλλο να πατάς το χώμα κι άλλο το τσιμέντο ή την πίσσα, που διώχνουν μακριά την πανίδα, εξαφανίζουν τη χλωρίδα και εξορίζουν τα ωδικά πτηνά.
Έφτιαξε ο σύγχρονος πολιτισμός μια στοιβαγμένη ανθρωπότητα μέσα σε τερατουπόλεις. Τι ιδέα κι αυτή, αποστερητική της βασικής ελευθερίας του ανθρώπου να έρχεται σε επαφή με τη φύση και αντ’ αυτού να τον εγκλωβίζει σε τεχνητό περιβάλλον, με δραματικές επιπτώσεις στην υγεία του, προπαντός τη διανοητική και την ψυχική. Ανελεύθερους ανθρώπους κατασκευάζουμε έτσι, και κατ’ επέκταση, ανελεύθερες κοινωνίες και ανελεύθερους λαούς. Λέγεται πως οι τερατουπόλεις είναι εκείνες που υποβοήθησαν την παράταση του μέσου όρου βιωσιμότητας στις ανεπτυγμένες χώρες.
Πολύ νωρίς δεν είναι για να το κρίνουμε; Αλλά και αν ακόμη το δεχθούμε ως δεδομένο, εξίσου βεβαιωμένο είναι πως δρούν αρνητικά στις προσλαμβάνουσες αντιλήψεις και, προπαντός, στην ευαισθησία. Επειδή και λίγο περισσότερο κρύο χρειάζεται και λίγο περισσότερη ζέστη. Και η γεύση της παγωνιάς. Ο μεταφυσικός φόβος στην ερημιά της νύχτας. Το στραμμένο βλέμμα στον έναστρο ουρανό. Οι μυρωδιές της μέντας και των ακρίδων (των αγριόχορτων δηλαδή). Η δροσιά της βροχής ή το γδάρσιμο της καταιγίδας. Ένας ορίζοντας ανοιχτός στην απεραντοσύνη που προσδίδει άλλο σθένος και οραματισμούς. Και, επιτέλους, η θρησκευτικότητα. Η επίκληση του Θεού, που έχουμε απωθήσει στους ουράνιους τόπους Του.
Για άλλο σκοπό κτίσθηκαν οι εκκλησιές και τα μοναστήρια μας και άλλους στόχους εξυπηρετούν τώρα. Ήταν αρχικά η σύναξη των πιστών υπό την ίδια σκέπη οι εκκλησιές μας, για να γίνονται όλοι μαζί, εν κοινωνική αρμονία, κοινωνοί του Θείου Λόγου. Στα μοναστήρια οι ρασοφόροι και οι ρασοφόρες ανυψώνονταν πνευματικά, ασκητεύοντας σωματικά. Ο γαστριμαργικός κορεσμός αδρανοποιεί τον εγκέφαλο και παραπέμπει στον ύπνο του μηρυκαστικού. Καί η εγκράτεια από τις υλιστικές ηδονές, είναι χρήσιμη. Η ζωή πρέπει να είναι μία εναλλαγή εφησυχασμού και ανησυχίας. Μέτρον πάντων η παραμονή σε ανθρώπινη υπόσταση, απαλλαγμένη από ψιμύθια. Την αφορμή παίρνουμε από τη βλακεία που εκστομίσθηκε και υπερψηφίσθηκε από την πλειονότητα των ευρωβουλευτών περί κατάργησης του Αβάτου του Αγίου Όρους. Και τα ακόμη βλακωδέστερα επιχειρήματα που δικαιολόγησαν την άποψη αυτή.
Δεν έχουμε την οπτική εικόνα της Ολλανδής ευρωβουλευτού Τζοκ Σβίμπελ, που είχε τη σχετική πρωτοβουλία. Έχουμε όμως τη βεβαιότητα ότι πρόκειται περί αστοιχείωτης και κομπλεξικής. Ουδέν το περίεργο για τη συγκεκριμένη κυρία. Το περίεργο είναι για κάποιους άλλους που υιοθέτησαν απερίσκεπτα δικά της επιχειρήματα.
Όφειλαν απαξάπαντες οι Έλληνες και οι Ελληνίδες να γνωρίζουν και την άλλη ονομασία της Αθωνικής Πολιτείας, που είναι το Περιβόλι της Παναγίας. Να μην εξηγούμε τώρα τί σημαίνει Περιβόλι ή ποιά είναι η Παναγία. Εντάξει; Το Άγιον Όρος είναι αφιερωμένο στην Παναγία, την αειπάρθενο Μητέρα του Χριστού, την Υπέρτατη Γυναίκα. Και όντως κάνει διακρίσεις, αλλά υπέρ του γυναικείου προτύπου. Γι’ αυτό και δεν δέχεται καμία άλλη θνητή γυναίκα, κατώτερη της Παναγίας. Γι’ αυτό και τηρείται το λεγόμενο Άβατον. Είναι Ιερός Τόπος εφησυχασμού, ασκητισμού, προσευχής, επικοινωνίας με το Θείον, υπέρβασης από τα τετριμμένα και, συχνά, ευτελή, ανθρώπινα. Και έτσι θα έπρεπε να παραμείνει στον αιώνα τον άπαντα, διαχρονικά, υπερχρονικά. Δηλαδή σε μια διαρκή ροή του χρόνου που δεν κατατέμνεται ούτε σε χιλιετίες, ούτε σε εποχές, ούτε σε δυτικοευρωπαϊκούς Μεσαίωνες ή βυζαντινές ακμάζουσες αυτοκρατορίες. Το ελληνικό Σύνταγμα σεβάστηκε την ιδιότητά του αυτή.
Η εκκοσμίκευσή του θα ήταν καταστροφική. Ήδη διαφαίνεται αυτή η τάση με τις πολλές συχνές επισκέψεις κοσμικών, άλλων κινούμενων από περιέργεια και άλλων από επιθυμία μέθεξης. Ανήκει το Περιβόλι της Παναγίας σε άλλη τάξη πραγμάτων, που, μόνον επιπόλαιοι, επιδερμικοί και ανόητοι δεν έχουν την ικανότητα να συλλάβουν. Αφού τη στερούνται ας αρκεσθούν τουλάχιστον στο σεβασμό. Μην δότε τ’ άγια τοις κυσίν.
Σεβασθείτε την αγιοσύνη, την προσπάθεια για απόκτησή της. Μην μπαίνετε ως ταύροι σε υαλοπωλεία ισοπεδώνοντάς τα όλα. Δικαίωμα αναφαίρετο των αναχωρητών είναι η διασφάλιση της ησυχίας τους.
Τι δουλειά έχει η ισότητα των δύο φύλων και τα υπόλοιπα επιχειρήματα που επικαλούνται οι κοσμικοί για το μοναδικό κλειδοκράτορα της Ορθοδοξίας μας; Αχ, βρε κακόμοιροι, αποστερημένοι από ένθεν πνοή, που, πτωχοί όντες, αδυνατείτε να συλλάβετε τη μαγεία, να συγκλονισθείτε από δέος, εγκλωβισμένοι στην ψυχική και διανοητική σας ένδεια. Ο καθείς εφ’ ω ετάχθη. Ασχοληθείτε, προσπαθήστε να θεραπεύσετε τα γήινα. Αφήστε τα ουράνια, που δεν είναι αρμοδιότητά σας και που δεν καταμετρώνται ούτε με το υποδεκάμετρο ούτε με τα λεπτά του ΕΥΡΩ!
|
|
