|
|
«Άβατον Αγίου Όρους: Μεταξύ σοβαρού και αστείου»
Γιάννης Μαρίνος, ΤΟ ΒΗΜΑ, 19-01-2003
Βρήκαν και πάλι την ευκαιρία κάποιοι και κυρίως κάποιες εν ονόματι της παρεξηγημένης ισότητας των δύο φύλων να θέσουν για μιαν ακόμη φορά θέμα αβάτου του Αγίου Όρους. Την πρωτοβουλία είχε αυτή τη φορά η ολλανδή σοσιαλίστρια ευρωβουλευτής κυρία Σβίμπελ, η οποία παρουσιάζοντας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μια πολυσέλιδη έκθεση σχετική με την κατάσταση των θεμελιωδών δικαιωμάτων στην Ευρωπαϊκή Ένωση ζήτησε «να αρθεί η απαγόρευση της εισόδου των γυναικών στο όρος Άθως (...) η οποία ισχύει μετά από απόφαση που ελήφθη το 1054 (δηλαδή πριν από χίλια χρόνια) από μοναχούς των 20 μοναστηριών της περιοχής», διότι, κατά την εν λόγω ευρωβουλευτή, «παραβιάζει την παγκοσμίως αναγνωριζόμενη αρχή της ισότητας των φύλων, την κοινοτική νομοθεσία για την απαγόρευση των διακρίσεων και για την ισότητα καθώς και τις διατάξεις περί της ελεύθερης κυκλοφορίας των πολιτών».
Αφού εν πρώτοις υπογραμμίσουμε ότι η έκθεση αυτή δεν είναι δεσμευτική και συνεπώς δεν έχει καμία έννομη συνέπεια, θα υπενθυμίσουμε στους παριστάνοντας τους αγνοούντες ότι το ειδικό καθεστώς του Αγίου Όρους έχει κατοχυρωθεί με τη συνθήκη ένταξης της χώρας μας στην ΕΟΚ και διασφαλίζεται και από το Σύνταγμα της Ελλάδος. Δεδομένου λοιπόν ότι για να γίνει νέα αναθεώρηση του Συντάγματος θα πρέπει να περάσουν πέντε χρόνια, ενώ για να αλλάξουν οι Συνθήκες της ΕΕ απαιτείται ομοφωνία, δηλαδή και η έγκριση της ελληνικής κυβερνήσεως, η οποία ούτε σχετική πρόθεση έχει ούτε θα αποτολμούσε να έλθει σε σύγκρουση και με το Οικουμενικό Πατριαρχείο αυτή τη φορά, το καθεστώς του Αβάτου δεν απειλείται.
Αλλά και επί της ουσίας το αίτημα είναι και παράλογο και αντίθετο προς τα θεμελιώδη δικαιώματα, που δήθεν παραβιάζονται κατά την κυρία Σβίμπελ και τους ομοϊδεάτες της. Το Άγιον Όρος είναι η κατοικία κάποιων χιλιάδων μοναχών οι οποίοι επέλεξαν να ζουν εκεί απομονωμένοι και προσευχόμενοι. Η περιοχή είναι ιδιοκτησία τους και όπως κάθε ευρωπαίος πολίτης και οι μοναχοί δικαιούνται να δέχονται στο σπίτι τους, στα κτήματά τους, όποιον επιθυμούν και να αφήνουν έξω από την πόρτα τους όποιους δεν θέλουν να δουν. Γιατί η βασίλισσα της Αγγλίας στα ανάκτορα και στα απέραντα κτήματά της, ή ο κ. Σημίτης στη βίλα του στους Αγίους Θεοδώρους δικαιούνται να δέχονται μόνο όποιους τους γουστάρουν και δεν το δικαιούνται οι καλόγηροι του Αγίου Όρους; Αν οι κυρίες είναι θρησκευόμενες ή έστω απλώς περίεργες, ας επισκεφθούν κάποιο από τα εκατοντάδες άλλα μοναστήρια της Ελλάδος όπου δεν ισχύει το άβατον. Το Άγιον Όρος δεν είναι τουριστική περιοχή αλλά τόπος προσευχής. Ας το καταλάβουν επιτέλους και ας ασχοληθούν με άλλες, πολύ σοβαρότερες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως λ.χ. η εξευτελιστική μεταχείριση των γυναικών από τους μουσουλμάνους, που δυστυχώς παρατηρείται και στη χώρα μας, χωρίς να εξεγείρονται οι επιλεκτικά ευαίσθητες αυτές κυρίες.
Επίσης θα 'πρεπε να μας εξηγήσουν γιατί δεν απαιτούν να σταματήσει και το σε βάρος των ανδρών άβατον σε ορισμένα γυναικεία μοναστήρια ορθοδόξων αλλά και καθολικών ανά τον κόσμο. Ακόμη, αναμένομε να κινητοποιηθούν κατά κάποιων λεσχών όπου όχι μόνο στη Βρετανία αλλά και στην Ελλάδα επιτρέπεται να έχουν μόνο άνδρες μέλη, για να μη θυμίσω και το καφενείο των γυναικών στην Αθήνα όπου απαγορευόταν η είσοδος στους άνδρες.
Νομίζω ότι αυτές οι υπερβολές θα πρέπει να στηλιτευθούν από τους σοβαρούς υπέρμαχους των όντως δικαιολογημένων διαμαρτυριών των γυναικών στις από αιώνων ανδροκρατούμενες κοινωνίες μας, όπου αντιμετωπίζονται ευτυχώς ολοένα και λιγότερο ως δευτέρας κατηγορίας όντα και φέρουν και το βάρος του φύλου τους, που τις ευλογεί μεν με το προνόμιο της μητρότητας αλλά και τις εκθέτει στις συχνές ακόμη και βίαιες επιθέσεις του ισχυρού φύλου. Αν, αντίθετα, συνεχισθούν αυτά τα στερούμενα σοβαρότητας αιτήματα, τότε γιατί να μη διεκδικηθεί η συμμετοχή και γυναικών στις ποδοσφαιρικές ομάδες, να απαγορευθούν τα θεατρικά έργα όπου προβλέπονται ρόλοι μόνο για γυναίκες ή μόνο για άνδρες και κυρίως να γίνει υποχρεωτική η στρατιωτική θητεία και στις γυναίκες.
Ο κ. Γιάννης Μαρίνος είναι ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας.
|
|
