---

Πρωτ. 5478
Ἀριθμ.
Διεκπ. 2894


Ἀθήνῃσι 2ᾳ Δεκεμβρίου 2005



Πρός
Τόν Ἐξοχώτατον
κ. Charles Ρ. Ries,
Πρέσβυν τῶν Η.Π.Α. ἐν Ἑλλάδι.
Ἐνταῦθα.


Ἐξοχώτατε κ. Πρέσβυ,
Περιῆλθεν εἰς γνῶσιν ἡμῶν ἡ Ἔκθεσις τῆς Κυβερνήσεως τῶν Η.Π.Α. περί τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας εἰς τήν Ἑλλάδα, τοῦ ἔτους 2005, ἡ ὁποία, ὡς ρητῶς ἡ ἰδία ἀναφέρει, συντάσσεται ὑπό τῆς ὑμετέρας Πρεσβείας καί προέρχεται ἐκ πληροφοριῶν, τάς ὁποίας ἔχετε συλλέξει αὐτός ἤ αἱ ὑπηρεσίαι ὑμῶν ἐρχόμεναι εἰς ἐπαφήν μέ πρόσωπα ἀνήκοντα εἰς διαφόρους θρησκείας, αἱρέσεις, παραθρησκείας, καί λοιπάς ὁμάδας ἀπροσδιορίστου ταυτότητος. Ἐπειδή μέ ἐξουσιοδοτημένον ἐκπρόσωπον τῆς ἡμετέρας Ἐκκλησίας εἰς οὐδεμίαν ἐπαφήν ἤλθετε κατά τό ὡς ἄνω κρίσιμον χρονικόν διάστημα (καί ἄρα δέν εἶναι γνωσταί ἐπισήμως αἱ ἀπόψεις τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν, ἡ ὁποία ἐκπροσωπεῖ τό 97% τοῦ ἑλληνικοῦ πληθυσμοῦ), κρίνομεν σκόπιμον νά παρατηρήσωμεν τά κάτωθι ἐπί τῆς ἐν λόγῳ Ἐκθέσεως.

1. Ὡς ἀναφέρεται εἰς τήν ἐν λόγῳ Ἔκθεσιν, ὅσα ἔχετε περιλάβει εἰς αὐτήν, τά ἀντλήσατε ἀποκλειστικῶς καί μόνον ἐξ ἀπόψεων προσωπικῶν, τάς ὁποίας διετύπωσαν εἰς ὑμᾶς διάφορα πρόσωπα ἀνήκοντα εἰς παντοειδεῖς θρησκείας, παραθρησκείας, αἱρέσεις καί λοιπάς ὁμάδας ἀπροσδιορίστου ταυτότητος. Ἡ Ἔκθεσις ὑμῶν (ὡς ἀφήνεται νά ἐννοηθῇ), τάς ἀπόψεις αὐτάς, τάς υἱοθετεῖ ἄνευ ἐλέγχου, ἐπαληθεύσεως καί διασταυρώσεως καί τάς ἀναπαράγει ὡς ἰδίας ἀπόψεις τῆς Κυβερνήσεως τῶν Η.Π.Α. Οὕτω πως ὅμως συντασσομένη ἡ Ἔκθεσις ὑμῶν καθίσταται ἐλλειπής ἀπό ἀπόψεως ἀξιοπιστίας.

2. Εἰς πλεῖστα ὅσα σημεῖα ἡ Ἔκθεσις ὑμῶν περιλαμβάνει ἀπόψεις ἀνακριβεῖς, ἡ ἀξιοπιστία τῶν ὁποίων εὐκόλως ἐλέγχεται. Ἀναφέρει, ὅτι αἱ διάφοροι θρησκεῖαι, παραθρησκεῖαι καί αἱρέσεις εἰς τήν Ἑλλάδα δέν δύνανται νά ἔχουν ἀκίνητον ἰδιοκτησίαν ἤ νά ἀποκτήσουν περιουσίαν ἐκ κληρονομίας. Καί ὅμως ἐάν μελετήσητε τόν Ἀστικόν Κώδικα τῆς Ἑλλάδος, νόμον ὁ ὁποῖος ρυθμίζει νομικῶς τά θέματα αὐτά, θά διαπιστώσετε, ὅτι ἡ ὡς ἄνω ἄποψις εἶναι ἐντελῶς ἐσφαλμένη. Οὐδείς νόμος καί οὐδεμία διάταξις ἀπαγορεύει εἰς οἱοδήποτε πρόσωπον εἰς τήν Ἑλλάδα, νά ἔχῃ ἀκίνητον ἰδιοκτησίαν ἤ νά ἀποκτήσῃ περιουσίαν ἐκ κληρονομίας. Εἰς ἄλλο σημεῖον ἡ Ἔκθεσις ὑμῶν ἀναφέρει, ὅτι αἱ λοιπαί θρησκεῖαι (πλήν τῆς Ὀρθοδόξου) δέν δύνανται νά παρασταθοῦν καί ἐκπροσωπηθοῦν ἐνώπιον δικαστηρίων. Καί ὅμως τήν ἄποψιν αὐτήν τήν διαψεύδει ἡ ἰδία ἡ Ἔκθεσις ὑμῶν, ἀφοῦ περαιτέρω ἀναφέρει, ὅτι ἐκκρεμοῦν νῦν ἐνώπιον τῶν δικαστηρίων ὑποθέσεις διαφόρων αἱρέσεων καί παραθρησκειῶν, αἱ ὁποῖαι παρέστησαν ἐνώπιον τῶν ἐν λόγῳ δικαστηρίων. Βεβαίως ἐάν ἀνατρέξητε εἰς τόν ἑλληνικόν Κώδικα Πολιτικῆς Δικονομίας (εἶναι ὁ νόμος ὁ ὁποῖος ρυθμίζει μεταξύ ἄλλων καί τήν ἐκπροσώπησιν τῶν πολιτῶν ἐνώπιον τῶν δικαστηρίων), θά διαπιστώσητε, ὅτι οὐδεμία διάταξις ὑπάρχει εἰς αὐτόν, ἡ ὁποία νά ἀποκλείῃ εἰς οἱονδήποτε (καί φυσικά καί εἰς τούς ἐκπροσώπους τῶν παντοίων θρησκευτικῶν ὁμάδων), νά παρασταθοῦν ἐνώπιον τῶν δικαστηρίων.

3. Εἰς ἄλλο σημεῖον ἡ Ἔκθεσις ἀναφέρει, ὅτι τό Ἑλληνικόν Ὑπουργεῖον Ἐθνικῆς Παιδείας καί Θρησκευμάτων δέν ἀνεγνώρισεν ὡς γνωστήν θρησκείαν τούς λεγομένους Σαηεντολόγους. Ὅμως ἡ πληροφορία αὐτή εἶναι ἐλλειπής. Τοῦτο, διότι οἱ Σαηεντολόγοι προσέφυγον ἐνώπιον τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας (Ἀνώτατον Διοικητικόν Δικαστήριον) αἰτούμενοι τήν ἀκύρωσιν τῆς ἐν λόγῳ πράξεως τοῦ Ὑπουργοῦ Ἐθνικῆς Παιδείας καί Θρησκευμάτων, πρίν δέ ἐκδοθῇ ἡ ἀπόφασις αὐτοῦ παρῃτήθησαν τῆς προσφυγῆς των. Τοῦτο σημαίνει, ὅτι ἀναγνωρίζουν ὡς ἔγκυρον τήν ἀπόφασιν τοῦ ἐν λόγῳ Ὑπουργοῦ. Τό σπουδαῖον τοῦτο στοιχεῖον ἡ Ἔκθεσις ὑμῶν τό ἀποσιωπᾶ καί οὕτω δίδει ἐσφαλμένην πληροφόρησιν εἰς τούς πρός οὕς ἀπευθύνεται.

4. Εἰς πολλά σημεῖα ἡ Ἔκθεσις ὑμῶν ἀναφέρει καί ἐπαναλαμβάνει συνεχῶς, ὅτι οἱ εἰς τήν Ἑλλάδα μή Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί πολῖται ἀντιμετωπίζουν δυσχερείας εἰς τάς συναλλαγάς των μέ τάς Δημοσίας Ὑπηρεσίας. Πῶς, ὅμως, τοῦτο θά ἦτο δυνατόν, ἐφόσον αἱ Δημόσιαι Ὑπηρεσίαι εἰς τήν Ἑλλάδα δέν γνωρίζουν εἰς ποίαν θρησκείαν ἀνήκει κάθε πολίτης, ὁ ὁποῖος τάς ἐπισκέπτεται ὥστε νά ἀρνῶνται νά τόν ἐξυπηρετήσουν ἕνεκα τῶν θρησκευτικῶν του πεποιθήσεων; Εἰς τήν Ἑλλάδα ἡ θρησκευτική ἐλευθερία εἶναι σεβαστή καί οὐδείς εἶναι ὑποχρεωμένος εἰς οἱανδήποτε περίπτωσιν νά ἀποκαλύψῃ τάς θρησκευτικάς του πεποιθήσεις.

5. Ἡ Ἔκθεσις ὑμῶν ἀναφέρει, ἐπίσης, ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν εἶναι ἀντίθετος εἰς τήν ἀνέγερσιν ἰσλαμικοῦ τεμένους εἰς Ἀθήνας. Ἡ πληροφορία αὐτή εἶναι ἐντελῶς ἀνακριβής. Καί θά ὀφείλετε νά ἐρωτήσετε ἡμᾶς ἐπί τοῦ προκειμένου, πρίν ἤ ἐκφράσητε τήν ὑμετέραν προσωπικήν ἄποψιν. Ἡ ἄποψις τοῦ Μακαριωτάτου εἶναι νά ἀνεγερθῇ ἰσλαμικόν τέμενος εἰς Ἀθήνας, ὡς χῶρος λατρείας διά τήν ἐξυπηρέτησιν τῶν μουσουλμάνων οἱ ὁποῖοι κατοικοῦν εἰς Ἀθήνας. Συγχρόνως, ἐξέφρασε τάς ἐπιφυλάξεις του ὡς πρός τήν ἀναγκαιότητα ἀνεγέρσεως καί Ἰσλαμικοῦ Πολιτιστικοῦ Κέντρου, πλησίον τοῦ Τεμένους.

6. Ἡ Ἔκθεσις ἀναφέρεται εἰς τόν «νόμον περί προσηλυτισμοῦ». Ἀποκρύπτει ὅμως καί ἀποσιωπᾶ ὅτι εἰς τήν Ἑλλάδα ὁ προσηλυτισμός ἀπαγορεύεται ἀπό τό Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος, καί ὄχι μόνον ἀπό τόν νόμον. Ἐδῶ μάλιστα ἀνακύπτει κάτι τό περίεργον: Ἡ Ἔκθεσις ΚΑΤΗΓΟΡΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΔΙΟΤΙ ΕΧΕΙ ΝΟΜΟΝ ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΗΛΥΤΙΣΜΟΥ, ΕΝΩ ΤΟΙΟΥΤΟΝ ΝΟΜΟΝ ΕΧΕΙ ΚΑΙ Η ΧΩΡΑ ΥΜΩΝ. Μάλιστα τό Ἀνώτατον Δικαστήριον τῶν Η.Π.Α. (Supreme Court) ΚΑΤ' ΕΠΑΝΑΛΗΨΙΝ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕΙ «ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ» ΕΠΙ ΠΡΟΣΗΛΥΤΙΣΜῼ (Supreme Court τῶν Η.Π.Α. ἀπόφασις 310 US 296, ὑπόθεσις Cantwell κατά Connecticut). Ἡ ἐν λόγῳ ἀπόφασις δημοσιεύεται εἰς τόν τόμον "Toward Benevolent Neutrality - Church an State and the Supreme Court", ἐκδοθέντα ὑπό τῶν Miller καί Flowers σελίς 76 ἑπ. ΕΙΣ ΔΕ ΤΗΝ ΣΕΛΙΔΑ 77 ΤΗΣ ΕΝ ΛΟΓῼ ΕΚΔΟΣΕΩΣ ΠΑΡΑΤΙΘΕΤΑΙ ΚΑΤΑ ΛΕΞΙΝ ΑΥΤΟΥΣΙΟΣ Ο ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΤΙΜΩΡΕΙ ΤΟΝ ΠΡΟΣΗΛΥΤΙΣΜΟΝ. Βεβαίως τό Supreme Court τῶν Η.Π.Α. ἔχει ἐκδόσει καί ἄλλας καταδικαστικάς ἀποφάσεις ἐπί προσηλυτισμῷ, κυρίως «μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ» (ἴδετε τά κείμενα τῶν ἀποφάσεων αὐτῶν εἰς τήν ὡς ἄνω ἔκδοσιν). Τέλος, ὑπενθυμίζομεν ὅτι ἡ Encyclopedia of the American Constitution (ἔκδοσις τῶν Levy- Karst Mahoney), εἰς τό λῆμμα «Religious liberty» (σελίς 1538 ἑπ.), ἀναφέρει ὅτι Ο ΠΡΟΣΗΛΥΤΙΣΜΟΣ ΕΙΣ ΤΑΣ Η.Π.Α. ΤΙΜΩΡΕΙΤΑΙ ΥΠΟ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ. Καί εἰς τάς σελίδας 1542, 1543 καί 1544 περιγράφει ἐν πάσῃ λεπτομερείᾳ τάς μεθόδους προσηλυτισμοῦ, τάς ὁποίας χρησιμοποιοῦν ἰδίως οἱ «Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ», τάς χαρακτηρίζει δέ ὡς προσβολάς ἐναντίον τῶν ἄλλων θρησκειῶν καί ὡς ἐπιθετικάς ἐνεργείας κατ' ἄλλων (τάς χαρακτηρίζει ἐπί λέξει «aggressive missionary endeavors and verbal attacks»). Θά ἦτο ἑπομένως ἐντελῶς ἄτοπον, ἄστοχον καί ἄσκοπον, νά κατηγορῆται ἡ Ἑλλάς, διότι ἔχει νόμους ἀκριβῶς ὁμοίους μέ τάς Η.Π.Α. καί τούς ἐφαρμόζει ὅπως ἀκριβῶς τούς ἐφαρμόζει καί τό Supreme Court τῆς Χώρας ὑμῶν!

7. Ἡ Ἔκθεσις ὑμῶν ἀναφέρει ἐπίσης ὅτι «ὁ νόμος» εἰς τήν Ἑλλάδα ἀπαγορεύει τήν ἵδρυσιν ἰδιωτικῶν σχολείων ἐπί κτιρίων τά ὁποῖα ἀνήκουν εἰς μή Ὀρθοδόξους ἰδιοκτήτας. Ἡ Ἔκθεσις ὑμῶν δέν διευκρινίζει ποῖος εἶναι ὁ νόμος αὐτός. Πληροφοροῦμε ὑμᾶς, ὅτι εἰς τήν Ἑλλάδα τοιοῦτος νόμος δέν ὑπάρχει. Τοιαῦται πληροφορίαι ἐλεγχονται ὡς ἀνακριβεῖς.

8. Τέλος πρέπει νά πληροφορήσωμεν τήν ὑμετέραν Ἐξοχότητα, ὅτι εἰς τήν Ἑλλάδα ἡ ἐλευθερία γνώμης καί ἡ ἐλευθερία τοῦ Τύπου εἶναι ἀπαραβίαστοι καί ἑπομένως δέν εἶναι δυνατόν, ἡ Ἔκθεσις ὑμῶν νά κατηγορῇ τόν Τύπον δι' ὅ,τι γράφῃ ἤ νά κατηγορῇ τούς Ἕλληνας πολίτας διά τήν γνώμην, τήν ὁποίαν ἐκφράζουν περί οἱουδήποτε θέματος καί βεβαίως καί περί τῶν ἑτεροθρήσκων. Ὅσον δέ ἀφορᾷ εἰς τήν ἀποστροφήν τῆς Ἐκθέσεως, περί τοῦ ὅτι κάποιοι τοπικοί Μητροπολῖται ἐξέφρασαν τήν γνώμην ὅτι οἱ πιστοί δέν πρέπει νά ἔχουν ἐπαφάς μέ αἱρετικούς, ἀνάγεται καί αὐτό εἰς τήν (συνταγματικῶς προστατευομένην) ἐλευθερίαν τῆς γνώμης, ἡ ὁποία ἀναγνωρίζεται εἰς ὅλους τούς πολίτας καί φυσικά καί εἰς τούς Μητροπολίτας. Ἄλλωστε ἡ γνώμη αὐτή εἶναι ἁπλῶς γνώμη καί δέν εἶναι ὑποχρεωτική διά κανένα. Μήπως ἔπρεπε νά ἐρευνήσητε μήπως λειτουργοί τῶν διαφόρων αἱρέσεων καί παραθρησκειῶν, οἱ ὁποῖοι ἐνδεχομένως καταγγέλλουν τοῦτο, συνιστοῦν καί ἐκεῖνοι εἰς τούς ὁπαδούς τῶν νά μήν ἔχουν ἐπαφάς μέ Ὀρθοδόξους πολίτας;

Ἐξοχώτατε,
Ἐάν ἠθέλομεν προβῇ εἰς λεπτομερῆ ἀνάλυσιν τῶν ὅσων ἀναφέρει ἡ Ἔκθεσις, εἶναι φανερόν, ὅτι θά ἀπεδεικνύετο αὕτη ἐξ ὁλοκλήρου ἀνακριβής, ἀβάσιμος καί παραπλανητική.
Ἐπειδή εἴμεθα βέβαιοι περί τῆς ἀπολύτου Ἐντιμότητος ὑμῶν, πιστεύομεν ὅτι ἡμεῖς προσωπικῶς γνωρίζων τήν ἐν Ἑλλάδι ἐπικρατοῦσαν πραγματικήν κατάστασιν ἀποδοκιμάζετε καί δέν ἀποδέχεσθε τάς ὡς ἄνω βαρείας ἀνακριβείας τῆς Ἐκθέσεως καί ὅτι θά ἐλέγξητε αὐστηρῶς ἐκείνους οἱ ὁποῖοι παρέσυραν ὑμᾶς εἰς διατύπωσιν τοσούτων ἀβασίμων ἀπόψεων καί ὤθησαν ὑμᾶς νά ὑπογράψητε τοιοῦτον κείμενον.

Ἐντολῇ καί Ἐξουσιοδοτήσει τῆς Ἱερᾶς Συνόδου
Ὁ Ἀρχιγραμματεύς


† Ὁ Χριστιανουπόλεως Σεραφείμ


Κοινοποιήσεις:
1. Σεβ. Μητροπολίτας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
2. Ἐξοχώτατον κ. Πέτρον Μολυβιάτην,
Ὑπουργόν Ἐξωτερικῶν.
3. Ἐξοχωτάτην κ. Μαριέτταν Γιαννάκου,
Ὑπουργόν Ἐθνικῆς Παιδείας καί Θρησκευμάτων.
4. Ἐξοχώτατον κ. Ἀναστάσιον Παπαληγούραν,
Ὑπουργόν Δικαιοσύνης.
5. Ἐξοχώτατον κ. Γεώργιον Βουλγαράκην,
Ὑπουργόν Δημοσίας Τάξεως.