Δελτία Τύπου της Ιεράς Συνόδου

Προηγούμενη σελίδα | Εκτύπωση

Περί του λειψάνου τοῦ Ἱερομονάχου π. Βησσαρίωνος και άλλων υποθέσεων
(4/4/2006).

Συνῆλθε σήμερα Τρίτη 4.4.2006, στήν δεύτερη Συνεδρία Της γιά τό μῆνα Ἀπρίλιο ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τῆς 149ης Συνοδικῆς Περιόδου, ὑπό τήν Προεδρία τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος κ. Χριστοδούλου.

Κατά τήν σημερινή Συνεδρία:
Α. Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὁμοφώνως ἀνακοινώνει ὑπευθύνως πρός τόν θρησκευόμενο Ἑλληνικό Λαό τά ἑξῆς περί τοῦ φαινομένου τοῦ μετά ἀπό 15 χρόνια ἀδιαφθόρου εὑρεθέντος λειψάνου τοῦ Ἱερομονάχου π. Βησσαρίωνος.
1. Ὁ τρόπος τῆς Ἀναγνωρίσεως κάποιου ὡς Ἁγίου στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἀνάγκη νά ἀποτελεῖ πάντοτε ἀδιάκοπη καί ἀδιάσπαστη συνέχεια τῆς Παραδόσεως τῆς Ἀποστολικῆς μας Ἐκκλησίας.
2. Ἡ Ἀναγνώριση τῶν Ἁγίων στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὀφείλει ὡς ἐκ τούτου νά γίνεται ἀπαράλλακτα, ὅπως καί στήν ἀρχαία Ἐκκλησία, δηλαδή χωρίς ἐκ τῶν προτέρων πρωτοβουλία καί ἐπίσημη ἐπέμβαση τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἀρχῆς, ἀλλ’ ἁπλῶς διά τῆς βοῆς καί τῆς συνειδήσεως τοῦ Πληρώματος ὁλόκληρης τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδή τῶν Κληρικῶν, τῶν Μοναχῶν καί τῶν Λαϊκῶν.
3. Ὁ Κλῆρος, προΐστατο ἀνέκαθεν ἱερατικῶς τῶν Ἑορταστικῶν Ἐκδηλώσεων γιά τή Μνήμη τῶν Ἀναγνωριζομένων Ἁγίων καί μετά καθόριζε τίς λεπτομέρειες ἐπί τοῦ Ἑορτολογίου. Κατέκρινε καί ἐπισήμως μέ Κανονικές Διατάξεις ὅσους δέν συμμετεῖχαν στίς πανδήμως ἀποδιδόμενες τιμές πρός τούς Μάρτυρες, γι’ αὐτό καί ὁ Κ΄ Κανών τῆς ἐν Γάγγρᾳ Συνόδου ρητῶς ἀναφέρει: «Εἴ τις αἰτιῶτο ὑπερηφάνῳ διαθέσει κεχρημμένος καί βδελυσσόμενος τάς Συνάξεις τῶν Μαρτύρων ἤ τάς ἐν αὐταῖς γενομένας Λειτουργίας καί τάς Μνήμας αὐτῶν ἀνάθεμα ἔστω». Δηλαδή ἄν κάποιος συμπεριφερόταν μέ ὑπερηφάνεια καί κατηγοροῦσε τίς συνάξεις τῶν Μαρτύρων ἤ τίς Λειτουργίες καί τά Μνημόσυνα πού γίνονταν γι’ αὐτούς, ἀναθεματιζόταν.
4. Ἡ τυχόν κατ’ ἀρχήν καί ἀπό ἀποκλειστική πρωτοβουλία τῆς Διοικούσης Ἐκκλησιαστικῆς Ἀρχῆς ἀνακήρυξη κάποιου προσώπου ὡς Ἁγίου, καί ἡ ἀπό Αὐτήν προερχόμενη Ἐντολή γιά ἀπονομή σέ αὐτό τιμῆς καί δόξας Μάρτυρος ἤ Ἁγίου ἤ Ὁσίου χωρίς τή σύμπραξη τῆς συνειδήσεως τοῦ Πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας, δέν γινόταν ἀποδεκτή ἀπό αὐτό καί ἡ Ἐκκλησιαστική Ἀρχή, ἔστω καί ἄν αὐτή ἀντιπροσωπευόταν ὑπό ἰσχυρή Προσωπικότητα, ὑποχρεωνόταν νά ὑποταχθεῖ στήν ἀρνητική Ἀπόφαση ὁλοκλήρου τῆς Ἐκκλησίας. Ἔτσι συνέβη, σύμφωνα μέ τήν μαρτυρία τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Ἱστορικοῦ Σωκράτη, ὅταν ὁ Ἅγιος Κύριλλος ὁ Ἀλεξανδρείας, ἀποκάλεσε Μάρτυρα τόν Ἀμμώνιο, ὁ ὁποῖος σέ μιά συμπλοκή λιθοβόλησε τόν Ἔπαρχο τῆς Ἀλεξάνδρειας Ὀρέστη, καί γι’ αὐτό πέθανε μέ βασανιστήρια, «θαυμάσιον ἀπεκάλεσε καί Μάρτυρα χρηματίζειν ἐκέλευσεν, ἐγκωμιάζων αὐτοῦ ἐπ’ Ἐκκλησίαις τό φρόνημα, ὡς ἀγῶνα ὑπέρ τῆς εὐσεβείας ἀνερχομένου, ἀλλ’ οἱ σωφρονοῦντες, καίπερ χριστιανοί ὄντες, οὐκ ἀπεδέχοντο τήν περί τούτου Κυρίλλου σπουδήν. Ἠπίσταντο γάρ προπετείας δίκην δεδωκέναι τόν Ἀμμώνιον οὐ μήν ἀνάγκη ἀρνήσεως Χριστοῦ ἐναποθανεῖν τοῖς βασάνοις. Διό καί Κύριλλος κατά βραχύ τό ἡσυχάζειν λήθην τοῦ γινομένου εἰργάσατο» (Σωκρ. Ἐκκλ. Ἱστορία ζ΄, ιδ΄, PG 67,765,768). Δηλαδή ὁ Ἅγιος Κύριλλος χαρακτήρισε τόν Ἀμμώνιο ἐκλεκτό Μάρτυρα καί ἐγκωμίασε τό φρόνημά του πρός τήν Ἐκκλησία ὡς ἀγῶνα ὑπέρ τῆς εὐσεβείας ἀλλά οἱ σωφρονοῦντες, ἄν καί ἦσαν χριστιανοί, δέν δέχτηκαν τήν βιασύνη αὐτή τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου. Γιατί πίστευαν ὅτι μέ βιασύνη τίμησε τόν Ἀμμώνιο πού πέθανε μέ βασανιστήρια χωρίς ὅμως νά ὑπάρξει ἀνάγκη νά ἀρνηθεῖ τό Χριστό. Γι’ αὐτό καί ὁ Ἅγιος Κύριλλος φρόντισε νά ξεχαστεῖ βαθμιαῖα τό γεγονός.
5. Πρέπει νά σημειωθεῖ ὅτι οἱ Χριστιανοί, σύμφωνα πρός τίς πολλές ἱστορικές μαρτυρίες τίς ὁποῖες ἔχουμε, συγκεντρώνονταν ὁμαδικά στούς τάφους τῶν Μαρτύρων καί τά Μαυσωλεῖα πού κατασκευάζονταν πάνω σέ αὐτούς. Πάνω στούς τάφους τῶν Μαρτύρων καί Ἁγίων ὄχι μόνο τελοῦσαν τήν ἀναίμακτη Λατρεία, ὄχι μόνο διάβαζαν τούς Βίους καί τά τυχόν Θαύματα αὐτῶν, ἀλλά καί προέβαιναν σέ διάφορες ἐκδηλώσεις εὐλαβείας πρός τά Ἱερά Λείψανα αὐτῶν, εἴτε σέ ὅσα βρίσκονταν μέσα στούς Τάφους, εἴτε σέ ὅσα μέ περισσότερη λαμπρότητα ἦσαν τοποθετημένα σέ πολυτελεῖς καί βαρύτιμες μάλιστα λάρνακες.
6. Βεβαίως σέ ὁρισμένους ἁπλοϊκώτερους ἐπικράτησε, καί ἐπικρατεῖ ὥς σήμερα, στήν πράξη κατάχρηση καί ὑποκατάσταση τῶν ἀληθινῶν θρησκευτικῶν στοιχείων, μέ τά ὁποῖα νοθεύεται καί αὐτός ὁ μονοθεϊστικός ἀκόμη χαρακτήρας τοῦ Χριστιανισμοῦ. Οἱ καταχρήσεις αὐτές μάλιστα συνοδεύονταν συχνά, καί ὥς σήμερα δυστυχῶς καί ἀπό ὀχλαγωγικές ἐκδηλώσεις καί ἐμπορικές συναλλαγές καί ἄλλες συμφεροντολογικές καταχρήσεις. Ἀλλά ὅλα αὐτά δέν δικαιολογοῦν τήν παράλειψη τῆς ὀφειλόμενης τιμῆς πρός τούς Ἥρωες τῆς Πίστεως, πού παρέχουν μάλιστα σπουδαία εὐκαιρία γιά παράλληλη Κατήχηση τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ, πού μερικές φορές δέν εἶναι ἐνήμερος, καί παράλληλα ἀποτελεῖ ἐπισήμανση τῆς Ἐκκλησίας ὅτι δέν ἀνέχεται τέτοιες καταχρήσεις, δεδομένου ὅτι κάθε ἄλλη πράξη ἀναφορικά μέ Ἀναγνώριση τῶν Ἁγίων θά ἦταν ἄσχετη καί ξένη πρός τήν ἀδιάσπαστη Παράδοση τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας.
7. Ἀπό ὅλα τά ἀνωτέρω σαφῶς φαίνεται ὅτι ἡ Ἀναγνώριση τῶν Ἁγίων γινόταν ἀνέκαθεν, ἀπό τούς ἀρχαίους χρόνους, μέ πάνδημες καί αὐθόρμητες ἐκδηλώσεις τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ, δηλαδή μέ ἐκτίμηση τοῦ Μαρτυρίου, τῆς Ἁγιότητας ἤ τῆς Ὁσιότητάς τους, χωρίς ἡ ἀναγνώριση αὐτή νά ἐξαρτᾶται ἀπό τήν ἐκ τῶν προτέρων πρωτοβουλία τῆς Διοικούσης Ἐκκλησιαστικῆς Ἀρχῆς, καί χωρίς νά ἀναμένεται ἐπίσημη ἐπικύρωσή της. Σύσσωμος ἡ Ἐκκλησία, δηλαδή Κληρικοί, Μοναχοί καί Λαϊκοί, χωρίς εἰδικό Τελετουργικό, τό ὁποῖο ἄλλωστε δέν ὑφίσταται καί στά Λειτουργικά βιβλία, ἀναγνώριζαν τήν Ἁγιότητα τῶν τιμωμένων καί ἡ πάνδημη αὐτή ἀναγνώριση ἀποτελοῦσε ὥς ἕνα σημεῖο τήν ἐπικύρωση καί τήν καθιερωτική Πράξη τῆς Ἀνακηρύξεως τῶν Μαρτύρων ἤ Ἁγίων ἤ Ὁσίων στήν Ἐκκλησία.
8. Κατά ταῦτα ἡ ἀναγνώριση τῶν Ἁγίων γινόταν, γίνεται καί ὀφείλει νά γίνεται, συμφώνως πρός τήν ἀδιάκοπη παράδοση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὑπό τῆς συνειδήσεως τοῦ Πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ Ἐκκλησιαστική Ἀρχή δύναται, καί πρέπον εἶναι, μέ εἰδική Πράξη της νά καθορίζει κάποιες λεπτομέρειες πού συνεπακολουθοῦν τῆς Ἀναγνωρίσεως τοῦ Ἁγίου, ἰδίως λειτουργικῆς φύσεως, ὅπως ὁ καθορισμός τῆς ἡμέρας τῆς Μνήμης αὐτοῦ κ.λπ. Ὅμως πρέπει νά γίνει πλήρως κατανοητό ὅτι ἡ Διοικοῦσα, ἡ Ποιμαίνουσα Ἐκκλησία, δέν κάνει οὔτε κατασκευάζει Ἁγίους, ἀλλ’ ἁπλῶς ἀναγνωρίζει τήν ὑπάρχουσα καί ἀφ’ ἑαυτῆς ὑφισταμένη κατάσταση τῆς Ἁγιότητος σέ ὁρισμένα Πρόσωπα. Κάθε ἀπόπειρα τῆς Διοικούσης ἤ Ποιμαινούσης Ἐκκλησίας νά ἀνακηρύξει Ἁγίους ἔχει ἐπηρεαστεῖ ἀπό τήν Ρωμαιοκαθολική Ἐκκλησία, ἡ ὁποία ἁγιοποιεῖ καί δέν ἀναγνωρίζει τήν ὑφισταμένη ἁγιότητα ὁρισμένων Προσώπων. Οἱ Ἀκολουθίες τῶν Ἁγίων οὐδέποτε κρίνονταν ἀπό τή Διοικοῦσα Ἐκκλησία, γι’ αὐτό ὥς σήμερα τό μόνο γιά τό ὁποῖο ἀποφαίνεται κάθε φορά εἶναι ὅτι ἡ Ἀκολουθία δέν περιέχει δογματικές πλάνες καί τίποτα περισσότερο.
9. Τέλος, πρέπει νά ἐπισημανθεῖ, ὅτι ἐάν ἐπρόκειτο νά ἐκτεθοῦν συστηματικά ὄχι οἱ ὅροι ἤ οἱ προϋποθέσεις, ἀλλά οἱ λόγοι γιά τούς ὁποίους ἀναγνωρίζεται κάποιος ὡς Ἅγιος, θά ἀναφέραμε τούς ἑξῆς:
α) Τό Βάπτισμα.
β) Τό Μαρτύριο ὑπέρ τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Πίστεως (τό Βάπτισμα τοῦ Αἵματος).
γ) Ἡ Ἁγιότητα τοῦ Βίου.
δ) Οἱ ἐξέχουσες ὑπηρεσίες πρός τήν Χριστιανική Ἐκκλησία.
ε) Ἡ διά τῶν Ἁγίων ἐπιτέλεση Θαυμάτων ἀπό τό Θεό, ἄν καί πολλοί Ἅγιοι δέν ἔχουν νά παρουσιάσουν Θαύματα. Ἄλλωστε πρός ὅσους ὑποστηρίζουν ὅτι μέτρο τῆς Ἁγιότητος εἶναι τά θαύματα, δύναται κάλλιστα νά προβληθεῖ τό Γραφικόν λόγιον, «Ἰωάννης μέν σημεῖον ἐποίησεν οὐδέν» (Ἰωάν. 10, 41).
στ) Ἡ διατήρηση μερικές φορές ἀδιαφθόρου τοῦ σώματος τῶν Ἁγίων. Ἀλλά καί αὐτό δέν εἶναι πάντοτε δεῖγμα Ἁγιότητος. Γι’ αὐτό καί πάρα πολλῶν Ἁγίων δέν ὑφίστανται τά Τίμια Λείψανα, χωρίς αὐτό νά ἐμποδίζει τήν Ἀναγνώρισή τους. Ἄλλων Ἁγίων ὑπάρχουν μόνο τμήματα τῶν Λειψάνων τους, καί ἄλλων δέν ὑφίστανται κἄν οὔτε τμήματα τῶν Λειψάνων τους. Αὐτό δέν ἐμποδίζει καί πάλι τήν Ἀναγνώρισή τους.
ζ) Ὁ χρόνος ὁ ὁποῖος ἀπαιτεῖται γιά τήν Ἀναγνώριση κάποιου ὡς Ἁγίου εἶναι συγκεκριμένος, ἐφ’ ὅσον οἱ Μάρτυρες τῆς Πρωτοχριστιανικῆς Ἐκκλησίας ἀναγνωρίζονταν συνήθως ἀμέσως μετά τόν θάνατό τους. Καί αὐτό δέ συνέβαινε μόνο κατά τήν Πρωτοχριστιανική ἐποχή, ἀλλά καί ἀργότερα κατά τόν ἴδιο τρόπο ἀναγνωρίζονταν. Ἔτσι ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Καλυβίτης (450-457) τιμήθηκε ἀμέσως μετά τό θάνατό του. Ἡ Ὁσία Εἰρήνη ἡ Χρυσοβαλάντου ἄρχισε νά τιμᾶται ἀμέσως μετά τόν θάνατό της, πού συνέβη κατά τό 10ο αἰῶνα. Ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος ὁ Κερκύρας κατά τόν 10ο αἰῶνα ἀναγνωρίσθηκε ἀμέσως μετά τό θάνατό του. Ὁ Ἅγιος Φώτιος ὀκτώ ἡμέρες μετά τόν θάνατό του. Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ἀμέσως μετά τόν θάνατό του. Ἡ Νεομάρτυς Ἀργυρῆ (1721) ἀμέσως μετά τόν θάνατό της.
10. Ἀπό ὅλα τά ἀνωτέρω ἀποδεικνύεται ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἔχει τά δικά της κριτήρια πρός ἀναγνώριση τῆς ἁγιότητος ἑνός χριστιανοῦ ἀνθρώπου καί δέν ἐπηρεάζεται ἀπό κοσμικά ἤ ἀντιχριστιανικά κριτήρια ἀπιστίας ἤ ἀθεΐας. Αὐτοί πού χρησιμοποιοῦν τά κοσμικά κριτήρια αὔριο θά μιλοῦν καί θά ἐπιζητοῦν τήν χημική ἀνάλυση τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Κυρίου! Σέ θέματα πίστεως τά πνευματικά καί ἐκκλησιαστικά κριτήρια πρέπει νά ἔχουν ἀποκλειστικότητα.
11. Ἡ Ἱερά Σύνοδος μέ βάση τά ἀνωτέρω ἐξέτασε καί τό θέμα, τό ὁποῖο, χωρίς ἐκκλησιαστική πρωτοβουλία καί εὐθύνη, ἀπασχολεῖ τήν κοινή γνώμη σ’ ὁλόκληρη τήν Ἑλληνική Ἐπικράτεια: τήν ἀνακομιδή τοῦ λειψάνου τοῦ μακαριστοῦ Ἱερομονάχου Βησσαρίωνος, τῆς ἱστορικῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀγάθωνος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Φθιώτιδος.
Ἡ Ἐκκλησία ἀπ’ ἀρχῆς ἀντιμετώπισε τό ζήτημα μετά τῆς ἐπιβαλλομένης σοβαρότητος, ὑπευθυνότητος καί συνεπείας, ὥστε ὁρισμένα ἀρνητικά σχόλια εἰς βάρος Της νά εἶναι ὄχι μόνο ἄδικα ἀλλά καί συκοφαντικά.
Παρά ταῦτα καί γιά τήν ἀποσόβηση περαιτέρω βεβηλώσεως τῆς μνήμης τοῦ ἀειμνήστου ἱερομονάχου ἀπό ἀνεύθυνους σχολιασμούς καί ὁρατές ἀσχημίες, ἀλλά καί γιά ὑπεύθυνη ἐνημέρωση τῶν πιστῶν, οἱ ὁποῖοι ἀθρόως συρρέουν γιά τήν προσκύνηση τῆς σοροῦ τοῦ Ἱερομονάχου Βησσαρίωνος, ἡ Ἱερά Σύνοδος, ἀφοῦ συνεζήτησε σήμερα διεξοδικά τό ζήτημα αὐτό καί ἄκουσε καί τήν σχετική μέ αὐτό τοποθέτηση τοῦ οἰκείου Ποιμενάρχου, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Νικολάου, ἐπιθυμεῖ νά ἐνημερώσει τόν πιστό λαό ὑπεύθυνα ὅτι :
α΄ Ἀποδίδει τόν προσήκοντα σεβασμό στήν μνήμη καί τό λείψανο τοῦ Ἱερομονάχου Βησσαρίωνος, ὅπως ἄλλωστε πράττει καί στήν περίπτωση κάθε ἀδελφοῦ μας πού ἔχει κοιμηθεῖ.
β΄ Γίνεται δέκτης σωρείας ὑπευθύνων, ἐξ ὅλων τῶν πλευρῶν, μαρτυριῶν ἀπό ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι τόν ἐγνώρισαν γιά τήν ταπεινή, ἠθική, σεμνή καί φιλάνθρωπη προσωπικότητά του.
γ΄ Μετά διακρίσεως πολλῆς παρατηρεῖ τό φαινόμενο καί ἀποφεύγει νά προβεῖ στήν ἐξαγωγή ἐσπευσμένων συμπερασμάτων ἤ νά ἀποδεχθεῖ ὑπερβολικές, ἀπό κάθε πλευρά, ἐκδηλώσεις, θεωρεῖ, ὅμως, ὅτι τό φαινόμενο αὐτό συνιστᾶ «σημεῖον» τοῦ οὐρανοῦ, δηλαδή μήνυμα πρός τόν λαό μας καί τήν ἐποχή μας.
δ. Θά προσεύχεται καί θά ἀναμένει τήν ὁμολογία καί ἀποδοχή, ἐνδεχομένως, τῆς ἁγιότητος τοῦ Γέροντα, ἀπό ὅλο τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, μετά τήν παρέλευση ἱκανοῦ χρονικοῦ διαστήματος, ὅπως Ἐκείνη κατά τήν ἱερή παράδοσή Της διαχρονικά τηρεῖ.
ε. Ἐκτιμᾶ ὡς σοβαρή καί νηφάλια τήν ἀντιμετώπιση τοῦ ὅλου θέματος ἀπό τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Φθιώτιδος κ. Νικόλαο, τοῦ ὁποίου ἡ ποιμαντική στάση δέν ἔδωσε ἀφορμή γιά ἀρνητικά σχόλια.
στ. Συγχαίρει τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Φθιώτιδος κ. Νικόλαο γιά τήν δήλωσή του ἐνώπιόν της ὅτι τά χρήματα, πού συγκεντρώνονται ἀπό ἑκούσιες προσφορές πιστῶν, θά διατεθοῦν γιά τήν σύσταση κοινωφελοῦς ἱδρύματος ἐπ’ ὀνόματι «Γέροντος Βησσαρίωνος» μέ σκοπό τήν βοήθεια ἀπόρων οἰκογενειῶν, χορήγηση ὑποτροφιῶν καί βοήθεια πρός ἄτομα μέ εἰδικές ἀνάγκες, πρός ἀΐδιον μνήμη τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος, πασίγνωστου γιά τήν φιλανθρωπική του δραστηριότητα καί
ζ. Ἀποφασίζει, προκειμένου νά προασπίσει τό ἄσπιλο κύρος τῆς Ἐκκλησίας καί τήν μνήμη τοῦ σεβαστοῦ Γέροντα, νά ζητήσει ἀπό τόν οἰκεῖο Ἱεράρχη νά ἐποπτεύσει ὥστε τό ἀδιάφθορο σκήνωμα τοῦ π. Βησσαρίωνος νά μή τύχει τῆς οἱασδήποτε ἀσεβοῦς ἐκμεταλλεύσεως ἀπό στοιχεῖα ξένα πρός τήν ἱερότητα τοῦ φαινομένου καί μέ πίστη καί προσευχή νά ἀναμένει τήν φανέρωση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ, ὅποτε καί ἄν Ἐκεῖνος τό ἐπιτρέψει καί μέ τούς τρόπους πού Ἐκεῖνος κρίνει.

Β. Ἔδωσε σήμερα τήν Διαβεβαίωσή του ἐνώπιον τοῦ Μακαριωτάτου καί τῶν Σεβασμιωτάτων Μελῶν τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου ὁ νέος Ἀρχιγραμματεύς Αὐτῆς, Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης κ. Διονύσιος Μάνταλος.

Γ. Ὁρίσθηκε Διευθυντής Ὑπηρεσιῶν τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης κ. Ἀλέξιος Ψωίνος, Πρωτοσύγκελλος μέχρι τώρα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γλυφάδας καί Διευθυντής τοῦ Οἰκοτροφείου τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας.

Δ. Ἡ Δ.Ι.Σ. ἀπεφάσισε:
- Νά πραγματοποιηθεῖ τιμητική Ἐκδήλωση μέ τήν εὐκαιρία τῆς συμπληρώσεως 10 ἐτῶν ἀπό τῆς πρός Κύριον Ἐκδημίας τοῦ μακαριστοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Ἀντωνίου Ἀλεβιζόπουλου.
- Νά πραγματοποιηθεῖ ἡ ΙΗ΄ συνδιάσκεψη Ἐντεταλμένων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί Ἱερῶν Μητροπόλεων γιά θέματα Αἱρέσεων καί Παραθρησκείας στό Ἱερό Προσκύνημα τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Ρώσου στό Προκόπιο Εὐβοίας, ἀπό 16 ἕως 19 Ὀκτωβρίου 2006 μέ θέμα: «Οἱ ἐμπειρίες στίς αἱρέσεις καί στήν παραθρησκεία».
-
Ε. Τέλος ἡ Δ.Ι.Σ. συζήτησε καί ἔλαβε ἀποφάσεις σχετικά μέ τρέχοντα ὑπηρεσιακά ζητήματα.


Ἐκ τοῦ Γραφείου Τύπου τῆς Ἱερᾶς Συνόδου