Εγκύκλιοι της Ιεράς Συνόδου
Θρονική εορτή της Εκκλησίας της Ελλάδος και εορτασμός μνήμης του Αποστόλου Παύλου(29/6/2007).
Με μεγαλοπρέπεια και κατάνυξη εορτάσθηκε και εφέτος η ιερά μνήμη του Πρωτοκορυφαίου Αποστόλου Παύλου, κατά την οποία η Αγιωτάτη Εκκλησία της Ελλάδος εορτάζει την Θρονική Εορτή της.
Την Πέμπτη, 28 Ιουνίου 2007, τελέσθηκε στον πανηγυρίζοντα Καθεδρικό Ιερό Ναό Αποστόλου Παύλου Κορίνθου Συνοδικός Εσπερινός. Τον Θείο Λόγο κήρυξε ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης κ. Σεραφείμ Καλογερό-πουλος, Γραμματεύς της Συνοδικής Επιτροπής Θείας Λατρείας και Ποιμαντικού Έργου. Στην ομιλία του, μεταξύ άλλων, ο ομιλητής αναφέρθηκε στο διαχρονικό μήνυμα της διδασκαλίας του Αποστόλου Παύλου: "Από τις θεόπνευστες επιστολές του, που απηύθυνε προς την Εκκλησία της Κορίνθου, σταχυολογώντας κάποιες βασικές θέσεις του ευαγγελικού διαχρονικού μηνύματός του μπορούμε να εντοπίσουμε την Παύλειο διδαχή στα πιο κάτω αναφερόμενα σημεία: 1. την θέση και τον ρόλο των πιστών μελών της Εκκλησίας, ως μελών του μυστικού σώματος του Χριστού, 2. την αξία του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, 3. την ανάδειξη και εμπέδωση της κοινωνίας των αγίων μέσα σε ένα κοινωνικό γίγνεσθαι απάνθρωπα ατομικιστικό και ειδωλολατρικό, 4. την αποστολή του ίδιου του Παύλου μέσα στην εκκλησία του Χριστού, 5. την μέριμνά του για τους πιστούς και 6. την φροντίδα του για την εν ελευθερία βίωση της αληθινής σώζουσας πίστης, ως αντίβαρο στην καταπίεση των κάθε είδους ιδεολογημάτων και στην κάθε μορφή θρησκευτικής η παραθρησκευτικής αυθεντίας." Και κατέληξε λέγοντας ότι: "Ας κρατήσουμε όλοι μας αυτό που έγραφε προς τους Χριστιανούς της εποχής εκείνης : «Τεκνία, ους πάλιν οδύνω, άχρις ου μορφωθή Χριστός εν υμίν» (Γαλ. 4,19).
Σήμερα, Παρασκευή 29 Ιουνίου, ημέρα της εορτής, τελέσθηκε στον Ιερό Καθεδρικό Ναό των Αθηνών Συνοδική Θεία Λειτουργία, κατά την οποία τον Θείο Λόγο κήρυξε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως κ. Βαρνάβας, μέλος της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου. Στον εμπνευσμένο λόγο του ο Ιεράρχης, αναφέρθηκε με διεισδυτικό τρόπο στην θέση του συγχρόνου ανθρώπου απέναντι στην πίστη: " Η μεγάλη απειλή της Εκκλησίας είναι η νέκρωση της συνειδήσεως ότι είναι σώμα Χριστού. Η Εκκλησία χάνει την αποστολή της όταν καταφεύγει στην ασφάλεια και την στατικότητα και συμπορεύεται με τις δυνάμεις του κόσμου τούτου χωρίς να είναι σε θέση να μεταφέρει το μήνυμα της βασιλείας του Θεού. Όταν αρνείται να ανέβει στο υπερώο της Πεντηκοστής και να κηρύξει προς πάντα τα έθνη. Η Εκκλησία έχει ανέκαθεν παγκόσμιο ορίζοντα και αυτό καλούμεθα ιδιαίτερα, τόσο οι ποιμένες όσο και οι θεολόγοι, να το ενισχύσουμε στη συνείδηση κάθε πιστού και κάθε λαού. Ό,τι συμβάλλει στην ουσιαστική ενότητα των ανθρώπων πρέπει να ενισχυθεί. Την οδό που πρέπει να ακολουθήσουμε μας την δείχνει ο Παύλος: «και έτι καθ’ υπερβολήν οδόν υμίν δείκνυμι». Είναι η οδός της αγάπης. Ο Ιησούς αποκάλυψε την κένωση και την διακονία ως τρόπο υπάρξεως του Θεού. Η αγάπη μάλιστα προβάλλει ως εσχατολογική πραγματικότητα, ως η αρετή του μέλλοντος αιώνος, η μόνη αρετή που θα παραμείνει και στον μέλλοντα αιώνα, στα έσχατα, όπως μας βεβαιώνει ο απόστολος Παύλος: «Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει» (Α Κορ. 13, 8). Η Αθήνα του αποστόλου Παύλου εξακολουθεί και σήμερα να είναι η αντιπροσωπευτική εικόνα του πνευματικού γεγονότος της σύγχρονης ανθρωπότητος. Δυστυχώς, υπάρχει ακόμη, προς όνειδος ημών των χριστιανών, των φόβων μας, του εγωιστικού εγκλεισμού μας, και της αυταρέσκειάς μας, εν μέσω του σύγχρονου κόσμου, βωμός «τω Αγνώστω Θεώ». Οι καιροί μας καλούν να βαδίσουμε στα ίχνη του αποστόλου Παύλου και να κηρύξουμε Χριστό «εσταυρωμένο και αναστάντα». Να κηρύξουμε όχι τον Θεό των εξωτερικών τύπων, αλλά τον Θεό της αλήθειας. Όχι απλά τον Χριστό της απρόσωπης ιστορίας, αλλά τον Χριστό της υπάρξεώς μας. Όχι απλά την πίστη στον Χριστό, που μπορεί να μείνει σε θεωρητικό επίπεδο, αλλά την υπαρξιακή σχέση μαζί του η «το ζην εν Χριστώ», και κατέληξε : "Αδελφοί μου, το ουσιαστικό καθήκον της Εκκλησίας μας, το οποίο σχετίζεται με το πρόσωπο και το έργο του αποστόλου Παύλου είναι «το φυλάττειν την καλήν ομολογίαν Του μέχρι τελευταίας αναπνοής» και το «οικοδομείσθαι την λαμπρότητα των ευσεβών αρετών της τω θεμελίω Του». Ο Παύλος είναι όντως το γερό θεμέλιο, αλλά και ο χειραγωγός της Εκκλησίας του Χριστού."
Το απόγευμα, στον Ιερό Βράχο του Αρείου Πάγου, τελέσθηκε Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός. Τον πανηγυρικό εξεφώνησε ο Αρχιμανδρίτης κ. Ιερώνυμος Νικολόπουλος, Γραμματεύς της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, ο οποίος μεταξύ άλλων είπε: " Επειδή ο Εκκλησιαστικός Λόγος αρύεται την ύπαρξή του και έχει την αναφορά του στο θεανδρικό πρόσωπο του Χριστού, προς το οποίο και κατευθύνει, έχει για την Εκκλησία απόλυτη προτεραιότητα. Πρέπει να καταστεί σαφές ότι η Εκκλησία υφίσταται για να τελεί τα σωτηριώδη Μυστήρια και να κηρύττει το Λόγο του Θεού. Εκκλησία χωρίς λόγο, χωρίς ιεραποστολική διάσταση, χωρίς κήρυγμα, δεν είναι Εκκλησία. Μεταπίπτει στην κατηγορία της ομάδας, του σωματείου, του ομίλου, της λέσχης, της ένωσης προσώπων, πάντως Εκκλησία δεν είναι. Ούτε καν αυτή η άσκηση της φιλανθρωπίας από την Εκκλησία, όπως ιδίως σήμερα αναπτύσσεται στην πατρίδα μας, μπορεί να αποκτήσει προτεραιότητα έναντι του Εκκλησιαστικού Λόγου. Η σύσταση και λειτουργία Ιδρυμάτων, η διανομή συσσιτίου, η περίθαλψη ασθενών, η υποβοήθηση οικονομικώς δυσπραγούντων, έρχεται σε υποδεέστερη μοίρα έναντι της ευθύνης της Εκκλησίας να κηρύττει", στη συνέχεια τόνισε: " Ακριβώς όμως, επειδή η προσφορά του Εκκλησιαστικού Λόγου στον άνθρωπο είναι ό,τι πιο αγαπητικό έχει να του καταθέσει η Εκκλησία, γι’ αυτό και ο Εκκλησιαστικός Λόγος δεν επιτρέπεται να περισταλεί η να αλλοιωθεί. Είναι η ύψιστη ευθύνη της Εκκλησίας να διαφυλάξει την αλήθεια Της ακαινοτόμητη. Γι’ αυτό και καταβάλλει τη μεγαλύτερη δυνατή προσοχή στο να διατηρήσει τον Εκκλησιαστικό Λόγο όπως τον παρέλαβε, αποκεκαλυμένο από τον Κύριο Ιησού. Συνάμα δε αντιστέκεται στην προσπάθεια του κοσμικού πνεύματος να περιορίσει την εκφορά του Εκκλησιαστικού Λόγου."
Εκ του Γραφείου Τύπου της Ιεράς Συνόδου
