Εγκύκλιοι της Ιεράς Συνόδου
Η Σαηεντολογία δεν είναι θρησκεία(11/12/2002).
Οὔτε κατά τό Ἑλληνικό Σύνταγμα, οὔτε κατά τήν Ἑλληνική Νομοθεσία, οὔτε κατά τήν Εὐρωπαϊκή Σύμβαση Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων, οὔτε κατά τόν Ὑπουργό Ἐθνικῆς Παιδείας καί Θρησκευμάτων, οὔτε κατά τό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας καί βεβαίως οὔτε κατά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι θρησκεία ἡ Σαηεντολογία.
Ὁ Ὑπουργός Ἐθνικῆς Παιδείας καί Θρησκευμάτων μέ τήν Α3-88/17.10.2000 ἀπόφαση εἶχεν ἀπορρίψει τήν αἴτησή τῆς λεγομένης "Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας τῆς Σαηεντολογίας" γιά χορήγηση ἀδείας λειτουργίας εὐκτηρίου οἴκου, μέ τό αἰτιολογικό ὅτι δέν ἀποτελοῦν θρησκεία. Ἡ ἀπόφαση τοῦ κ. Ὑπουργοῦ στηρίχθηκε σέ σωρεία ἀποφάσεων φορέων τοῦ ἐξωτερικοῦ, ἀλλά καί τῶν ἀποφάσεων ὑπ' ἀριθμ. 7380/1996 Πρωτοδικείου Ἀθηνῶν καί 10493/1997 Ἐφετείου Ἀθηνῶν, μέ τίς ὁποῖες διέταξαν τήν διάλυση τοῦ Κ.Ε.Φ.Ε. (παλαιότερος τίτλος τῆς Σαηεντολογίας στήν Ἑλλάδα) λόγῳ σειρᾶς παρανομιῶν του.
Οἱ Σαηεντολόγοι προσέφυγαν στό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας γιά ἀκύρωση τῶν ἀποφάσεων τοῦ κ. Ὑπουργοῦ. Στή δίκη αὐτή παρε-νέβη ἡ ἱερά Ἀρχιεπισκοπή Ἀθηνῶν κατά τῶν Σαηεντολόγων. Καί ἐνῶ ἡ ὑπόθεση θά ἐκδικαζόταν τήν 6ην Δεκεμβρίου ἐ.ἔ. οἱ Σαηεντολόγοι παραιτήθησαν ἀπό τήν αἴτηση αὐτή. Ἔτσι ἡ ἀπόφαση τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας εἶναι πλέον ὁριστική καί ἀμετάκλητος. Πρέπει νά σημειωθῆ ὅτι ἡ εἰσήγηση τοῦ εἰσηγητοῦ τοῦ Σ.τ.Ε. γιά τό αἴτημα τῶν Σαηεντολόγων ἦταν ἀπορριπτική, πρᾶγμα πού σέ συνδυασμό μέ τήν προφανή ἀβασιμότητα καί ἀναλήθεια τῶν ἐπιχειρημάτων τους, ὁδήγησε τούς Σαηεντολόγους στήν ἀπόφασή τους αὐτή.
Μέ τήν εἰσήγησή του ὁ κ. Εἰσηγητής ἀποδεικνύει μέ συγκεκριμένα στοιχεῖα ὅτι οἱ Σαηεντολόγοι δέν ἀποτελοῦν θρησκεία καί ὅτι δέν ἀναγνωρίζονται ὡς θρησκεία σέ πλεῖστες χῶρες, μεταξύ τῶν ὁποίων οἱ ΗΠΑ, Ἀγγλία, Γαλλία, Γερμανία κ.λ.π. Ἐπίσης ὅτι ἐπιδεικνύουν πολλάκις σοβαρότατη παράνομη δραστηριότητα στίς χῶρες πού δραστηριοποιοῦνται καί ἡ ὁποία τούς κατατάσσει στίς ἐπικίνδυνες καί ἀντικοινωνικές ὀργανώσεις.
Ἀποδεικνύεται ἔτσι ὅτι ἡ προσφυγή τῆς Ἐκκλησίας ἐνώπιον τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας ὑπέρ τῆς ἀποφάσεως τοῦ κ. Ὑπουργοῦ ἦταν ἀπολύτως ὠφέλιμη καί χρήσιμη καί συνέβαλε ἀποφασιστικά μέ τά πολύτιμα στοιχεῖα πού προσέφερε πρός τό ἀνώτατο δικαστήριο τῆς Ἑλλάδος, γιά τήν ἱστορική καί σημαντική αὐτή ἀπόφαση.
Ἀπό τό Γραφεῖο Τύπου τῆς Ἱερᾶς Συνόδου
