|
επί της Κοινωνικής Προνοίας και Ευποιίας 2011 - 2015 εἰς τήν ἐκδήλωση τῆς παρουσιάσεως τοῦ Τόμου "Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ, Τό φιλανθρωπικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος". Ὑπό τοῦ Γραμματέως τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Κοινωνικῆς Προνοίας καί Εὐποιΐας, Ἀρχιμ. Τιμοθέου Ἄνθη. Ὁ Χριστιανισμός δέν ἀπευθύνεται μόνο στό νοῦ τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά σέ ὁλόκληρη τήν ὑπαρξή του. Γι' αὐτό καί ἡ χριστιανική πίστη δέν περιορίζεται στήν ἀποδοχή τῶν ἀληθειῶν τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἀλλά συμπεριλαμβάνει καί τή μετουσίωση τους σέ πράξη καί ζωή. Ἡ ἀληθινή χριστιανική πίστη ἐκδηλώνεται μέ ἔργα ἀγάπης. Καί ἡ ἄσκηση τῆς ἀγάπης, ὡς ἐφαρμογή τοῦ περιεχομένου τῆς πίστεως, ἀποτελεῖ οὐσιῶδες γνώρισμα τῆς χριστιανικῆς ζωῆς. Ἡ χριστιανική ζωή, ὡς ζωή πίστεως καί ἀγάπης πρός τόν Θεό, συνδέεται καί μέ τήν ἀγάπη πρός τόν πλησίον. Χωρίς τήν ἀγάπη αὐτή ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό θεωρεῖται ἀνύπαρκτη· «ὁ ἀγαπῶν τόν Θεόν ἀγαπᾷ καί τόν ἀδελφόν αὐτοῦ», καί «ἐάν τις εἴπῃ ὅτι ἀγαπῶ τόν Θεόν καί τόν ἀδελφόν αὐτοῦ μισῇ, ψεύστης ἐστί»(ΑϘἸω.4,21-&20). Σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία τοῦ Χριστιανισμοῦ, μόνο μέ τήν ἄσκηση τῆς ἀγάπης πρός τόν συνάνθρωπο παραμένει ὁ ἄνθρωπος στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί ζεῖ τή νίκη ἐναντίον τοῦ θανάτου( ΑϘ Ἰω. 3,14). Γι' αὐτό καί ὁ Χριστός ὡς χαρακτηριστικό γνώρισμα καί εἰδοποιό διαφορά τῆς κοινωνικῆς ζωῆς τῶν δικῶν Του ἀνθρώπων παρουσίασε τήν ἀγάπη· «ἐν τοῦτῳ γνώσονται πάντες ὅτι ἐμοί μαθηταί ἐστέ, ἐάν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις»(Ἰω.13,35). Ἔτσι γίνεται προφανής ὁ λόγος, γιά τόν ὁποῖο οἱ Χριστιανοί θεώρησαν ἀπό τήν ἀρχή ὡς ἀπαραίτητη τήν ἐπίδοσή τους σέ ἔργα ἀγάπης ἤ φιλανθρωπίας. Ἡ χριστιανική φιλανθρωπία, ὡς ἐφαρμογή τῆς χριστιανικῆς ἀγάπης, ἔχει προσωπικό ἤ συλλογικό χαρακτήρα καί ἐκδηλώνεται βασικά σέ ἐπίπεδο διαπροσωπικῶν σχέσεων. Ἡ κοινωνική πρόνοια, ὡς θεσμοποιημένη μέριμνα τοῦ κράτους ἤ τῆς κοινωνίας, ἔχει συχνά συλλογικό χαρακτήρα καί ἐκδηλώνεται σέ ἐπίπεδο ἀπρόσωπων σχέσεων. Ὁ Χριστιανισμός, τουλάχιστον κατά τούς πρώτους αἰῶνες τῆς ἱστορίας του, ἔριξε ὅλο τό βάρος στήν καλλιέργεια τῆς ἀγάπης σέ ἐπίπεδο προσωπικῶν σχέσεων. Ἡ σταθερή ὅμως καλλιέργεια τῆς ἀγάπης στό ἐπίπεδο αὐτό ὁδηγεῖ συχνά στή διαμόρφωση φιλανθρωπικῶν ἤ καί εὐρυτέρων κοινωνικῶν θεσμῶν. Μέ τή διαμόρφωση τῶν θεσμῶν αὐτῶν ἡ ἀλληλεγγύη καί ἡ ἐπικουρία δέν ἀφήνονται μόνο στήν καλή διάθεση καί τή φροντίδα ὁρισμένων προσώπων, ἀλλ' ἀναλαμβάνονται καί ὡς ἰδιαίτεροι σκοποί συλλογικῶν ὀργάνων ἤ καί ὡς θεσμικές ὑποχρεώσεις τοῦ κράτους. Ἔτσι ὁ Χριστιανισμός συνέβαλε ἀποφαστικά στή διαμόρφωση ὄχι μόνο τῶν φιλανθρωπικῶν θεσμῶν, ἀλλά καί τῆς κρατικῆς ἤ κοινωνικῆς πρόνοιας, πού ἀσκεῖται καί στήν ἐποχή μας. Αὐτό γίνεται περισσότερο ἀντιληπτό, ὅταν σημειωθεῖ ὅτι κατά τήν ἐποχή τῆς ἐμφανίσεως τοῦ Χριστιανισμοῦ τό κράτος δέν ἀσκοῦσε καμιά ἰδιαίτερη κοινωνική λειτουργία. Σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει ἀναπτύξει τόν τομέα τῆς Φιλανθρωπίας μέσα στήν κοινωνία λειτουργῶντας ἐν σχέσει μέ τό κράτος ἐπικουρικά καί ὄχι ἀνταγωνιστικά. Ἡ ἀγάπη στό Χριστιανισμό δέ νοεῖται ὡς ἁπλή συναισθηματική ἐκδήλωση, ἀλλά ὡς ἀνταπόκριση στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, πού ἔγινε ἄνθρωπος καί ὡς ὀφειλή πρός τόν συνάνθρωπο, πού εἰκονίζει τό Θεό. Ἡ ἀγάπη αὐτή ἀναφέρεται σέ ὁλόκληρο τόν ἄνθρωπο. Γι' αὐτό καί ἡ συμπαράσταση στίς ὑλικές ἀνάγκες τοῦ συνανθρώπου ἀποτελεῖ αὐτονόητη ἐκδήλωση τῆς χριστιανικῆς ἀγάπης. Οἱ Χριστιανοί, ἔχοντας κοινωνία στά πνευματικά ἀγαθά, εἶναι ἑπόμενο νά κοινωνοῦν καί στά ὑλικά ἀγαθά πού εἶναι ἄλλωστε καί ὑποδεέστερα ἀπό τά προηγούμενα, ὅπως διακηρύσει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν πρός Ρωμαίους ἐπιστολή του. Ἡ ἄρνηση κοινωνίας στά ὑλικά ἀγαθά ὄχι μόνο δημιουργεῖ ἀδικαιολόγητη ἠθική ἀσυνέπεια, ἀλλά καί διασπᾶ τήν πληρότητα τῆς κοινωνίας τῶν πιστῶν. Αὐτά λαβοῦσα ὑπ'ὄψιν ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀπεφάσισε τήν ἔκδοση σχετικοῦ Τόμου καί κυκλοφόρησε τήν ὑπ' ἀριθμόν 2663/4.11.1998 Ἐγκυκλίου Αὐτῆς, στήν ὁποία μεταξύ ἄλλων ἀναφέρεται, ὅτι στόν Τόμον τοῦτον« θά καταγράφωνται ἅπαντα τά ἔργα φιλανθρωπίας καί ἀγάπης τῆς Μητρός Ἐκκλησίας ἐπιτελούμενα ὑπό τῶν Ἑαυτῆς τέκνων πρός δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ἡμῶν καί οὐχί πρός ἐγκωμιασμόν καί διαφήμισιν. Οὕτως θά δειχθῇ ἅπαξ ἔτι, ὅτι ἡ Μήτηρ ἡμῶν Ἐκκλησία, οὖσα κοινωνία πίστεως καί ἀγάπης, κατά τό παράδειγμα τῆς θυσίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος, κατά τό θέλημα τοῦ Πατρός, "οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλά διακονῆσαι καί δοῦναι τήν ψυχήν Αὐτοῦ λύτρον ἀντί πολλῶν"(Ματθ.20,28), ἀείποτε διακονεῖ τόν ἄνθρωπον διδάσκουσα, ὅτι ἡ χριστιανική ἀγάπη "οὐ ζητεῖ τά ἑαυτῆς" καί "οὐδέποτε ἐκπίπτει" (ΑϘ Κορ.13,5. 13,8) καί προσλαμβάνει ἅπαντας τούς ἐν πάσῃ περιστάσει καί ἀνάγκῃ εὑρισκομένους ἀδελφούς πρός ἀνακούφισιν, θεραπείαν, ἀνάψυξιν, στήριξιν, παρηγορίαν καί καταλλαγήν. Ἡ δέ χριστιανική ἀγάπη ἐκδηλοῦται εἰς τήν αὐτοθυσίαν καί εἰς τήν διακονίαν τοῦ πλησίον. Αὐτή φωτίζει τόν προορισμόν τοῦ κόσμου καί ἀνακεφαλαιώνει τό μυστήριον τῆς πίστεως καί τῆς σωτηρίας». Αὐτό τό ἔργο ἀναδεικνύεται μέσα ἀπό τίς 396 σελίδες τοῦ Τόμου πού παρουσιάζεται καί στόν ὁποῖο στήν συνέχεια θά ἀναφερθεῖ τόσον ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος μας λεπτομερῶς , ὅσον ὁ Ἐξοχώτατος Ὑπουργός Ὑγείας-Πρόνοιας κ. Ἀλέξανδρος Παπαδόπουλος καί ὁ κ. Νικόλαος Μανασσῆς, Διοικητής τοῦ ΟΤΕ οἱ ὁποῖοι εὐγενῶς προσεφέρθησαν. Ἐπιτρέψατέ μου, Μακαριώτατε παρακαλῶ, νά εὐχαριστήσω Ἒσᾶς καί τήν Ἱεράν Σύνοδον γιά τήν ἀγάπη καί ἐμπιστοσύνην γιά τήν ἀνάθεση τῆς ἐκδόσεως αὐτῆς, τόν Σεβασμιώτατον Πρόεδρον καί τά μέλη τῆς Σ.Ε. γιά τήν τοποθέτησιν τῶν θεμελίων πρός πραγματοποίησιν τοῦ ἐγχειρήματος, τούς σεβαστούς πατέρας καί ἀδελφούς, οἱ ὁποῖοι ἔγραψαν τά κείμενα τοῦ Τόμου, τόν Ἐξοχώτατον Ὑπουργόν Ὑγείας-Πρόνοιας γιά τήν παρουσία του καί τήν συμβολή του, τόν κ. Νικόλαο Μανασσῆ, Διοικητή τοῦ ΟΤΕ ὁποῖος εὐγενῶς ἐπιχορήγησε τήν ἔκδοση τοῦ Τόμου, τόν Θεοφιλέστατον Ἐπίσκοπον Σαλώνων κ. Θεολόγον, Ἀρχιγραμματέα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου γιά τήν ἀμέριστη συμπαράσταση του εἰς τήν ἔκδοση τοῦ Τόμου καί τήν ἀποψινή παρουσιασή του, τόν Πανοσιολογιώτατο Ἀρχιμανδρίτη κ. Ἀγαθάγγελο Χαραμαντίδη, Γενικό Διευθυντή τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας γιά τήν συνεργασία καί τήν ἐπιμέλεια τῆς ἐκδόσεως τοῦ Τόμου Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ, τόν Αἰδεσιμολογιώτατο Πρωτοπρεσβύτερο κ. Λάμπρο Ἀνδρεάκη καί τήν Χορωδία τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου Πολυδρόσου, γιά τήν καλλιτεχνική πλαισίωση τῆς ἐκδηλώσεως αὐτῆς καί τέλος τόν κ. Χρῆστο Καραγιάννη ὁ ὁποῖος μόχθησε γιά τήν πραγματοποίηση τῆς ἐκδηλώσεως αὐτῆς.
|
 |
|