Προηγούμενη σελίδα



Εἰσήγησις: Ἀρχιμ. Τιμοθέου Ἄνθη Γραμματέως Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Κοινωνικῆς Προνοίας καί Εὐποιΐας.

Ἡ Ἑλλαδική Ἐκκλησία ὡς φορέας σχεδιασμοῦ καί ὑλοποίησις προγραμμάτων Κοινωνικῆς Φροντίδας. Ἀνάγκες - Προοπτικές μετά τό 2000.

Ἐπιθυμῶ ἐκ μέσης καρδίας νά εὐχαριστήσω τόν Ἐπίκουρο Καθηγητή κ. Φώτιο Δρούμπαλη, Προϊστάμενο τοῦ τμήματος Διοίκησις Μονάδων Ὑγείας - Πρόνοιας τοῦ Τεχνολογικοῦ Ἐκπαιδευτικοῦ Ἱδρύματος ( Τ.Ε.Ι. ) Καλαμάτας, ὁ ὁποῖος θεώρησε ἰδιαίτερα σημαντικό τό ρόλο τῆς Ἐκκλησίας στόν τομέα παροχῆς ὑπηρεσιῶν Κοινωνικῆς Φροντίδας καί δι' ἐπιστολῆς του προσεκάλεσε τόν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Χριστόδουλον διά τήν συμμετοχή καί ὁρισμό ἐκπροσώπου τῆς Ἐκκλησίας εἰς τήν σημερινή ἡμερίδα.

Επιπλέον εὐχαριστῶ τόν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο καί τήν περί Αὐτόν Ἱεράν Σύνοδον, διά τήν ἀνάθεσιν εἰς ἐμέ τοῦ βαρέως ἔργου, τῆς ἐκπροσωπήσεως τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας εἰς τήν ἡμερίδα διά τῆς κατωτέρω εἰσηγήσεως. Εὐχαριστῶ προσωπικῶς τόν κ. Φώτιο Δρούμπαλη διά τήν βοήθειά του εἰς ἐμέ, διά τήν ἐπεξήγηση τοῦ ζητουμένου ὑπό άνάπτυξιν θέματος καί ἐν γένει δι'ὅλας τάς διευκολύνσεις του.

Ἡ χαρά διά τήν σύνταξη αὐτῆς τῆς εἰσηγήσεως ὑπῆρξε ἀπό τήν ἀρχή τόσο μεγάλη, ὧστε δέν μποροῦσα νά ἀρνηθῶ παρά τοῦ ὅτι χρείασθηκε νά ἐκπληρωθεῖ κάτω ἀπό δυό σοβαρές δυσκολίες: ἡ πρώτη ἦταν ὅτι ὁ χρόνος πού εἶχα στήν διάθεσή μου ἦταν ἐλάχιστος, δέν πρόλαβα λοιπόν νά ἀπαλλάξω τό κείμενο ἀπό τά περιττά καί ἀδιάφορα στοιχεῖα. Ἡ δεύτερη δυσκολία ἦταν ὅτι βρέθηκα στήν ἀνάγκη νά διαπιστώσω πόσο ἀγεώργητο παραμένει ἀκόμη τό ἔδαφος, στό ὁποῖο καλεῖται νά ἐργασθεῖ αὐτή ἡ διάσκεψις. Ὄχι βέβαια ἐπειδή λείπουν οἱ ἐμπειρίες καί οἱ προϋποθέσεις γιά τήν προσέγγιση τῶν συγχρόνων κοινωνικῶν φαινομένων, ἀλλά ἐπειδή ὁ εἰδικός προβληματισμός, ὅπως ἔχει διαμορφωθεῖ στίς ἀνάγκες καί τήν πνευματική ἔνδοια τῶν ἀνθρώπων, δέν ἔχει ἐπισύρει ἀκόμη, στό βαθμό πού ἔπρεπε, τήν προσοχή μας. Ἐπιτρέψτε, ὡστόσο, νά ἐλπίζω, πως ἀπό τήν πολύχρωμη δέσμη τῶν σκέψεων πού ἀκολουθοῦν θά μπορούσαμε νά κρατήσουμε κάτι χρήσιμο γιά τίς συζητήσεις πού θά γίνουν στή συνέχεια καί βέβαια θά ἀποβοῦν ὠφέλιμες ὥστε νά δημιουργηθεῖ ἕνα κατάλληλα ἀναμορφωμένο πρόγραμμα σπουδῶν τοῦ τμήματός σας γιά νά « παράγει » πτυχιούχους μέ γνώσεις ὁλοκληρωμένες, πού θά ἰκανοποιοῦν τίς ἀπαιτήσεις γιά τήν σωστή στελέχωση τῶν μονάδων κοινωνικῆς φροντίδας ( κλειστοῦ καί ἀνοικτοῦ τύπου ).

Ἀπό τήν ἡμερίδα αὐτή ἀναμένεται:

Οἱ εἰσηγητές πού συμμετέχουν σέ αὐτή, καθώς καί ἀπό τίς συζητήσεις καί τούς προβληματισμούς πού θά ἀκολουθήσουν, νά ἐξαχθοῦν συγκεκριμένα συμπεράσματα γιά τήν ὁλοκλήρωση τοῦ κύκλου μαθήσεως στελεχῶν γιά τήν ἐπάνδρωση τῶν Ἱδρυμάτων τῆς Χῶρας καί βέβαια τήν πρός τά βελτίῳ λειτουργία τους καί ὁπωσδήποτε τήν ἀνακούφιση τῶν ἀναξιοπαθοῦντων ἀδελφῶν μας πού ζοῦν σέ αὐτά.

Εἰδικότερα ἀπό τήν συμμετοχή τῆς Ἐκκλησίας ζητήθηκαν νά ἀναδειχθοῦν τά κάτωθι:

Α. Πῶς ἀντιλαμβάνεται ἡ ἴδια ἡ Ἐκκλησία, τόσο ὡς φορέας πολιτικῶν κοινωνικῆς φροντίδας, ὅσο καί ὡς φορέας διαχείρισης ἀντιστοίχων μονάδων, τό ρόλο τῶν μονάδων κοινωνικῆς πρόνοιας ( ἀνοικτοῦ καί κλειστοῦ τύπου ) μέσα στόν κοινωνικό χῶρο, ἀπό ἄποψη χρηματοδότησις καί διαχείρησις.

Ὁ Χριστός δίδασκε τούς μαθητές του νά ἀγαποῦν ὁ ἕνας τόν ἄλλον καθώς Ἐκεῖνος τούς ἀγάπησε ( Ἰωάν. 15,12 ). Ὁ Θεός εἶναι τό πρότυπο καί τό δημιούργημα πρέπει νά μιμῆται τόν Δημιουργό του. Σύμφωνα μέ τούς λόγους τοῦ Ἰησοῦ: " Ἐντολήν καινήν δίδωμι ὑμῖν ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους, καθώς ἠγάπησα ὑμᾶς ἵνα καί ὑμεῖς ἀγαπᾶτε ἀλλήλους. Ἐν τούτῳ γνώσονται πάντες ὅτι ἐμοί μαθηταί ἐστέ, ἐάν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις " ( Ἰωαν. 13, 34-35 ).

Ἡ ἀποστολική Ἐκκλησία ὠργάνωσε φιλανθρωπίες καί φρόντιζε τούς πτωχούς, τίς χῆρες καί τά ὀρφανά. Ὠργάνωσε κοινά δεῖπνα καί οἱ χριστιανοί προωθοῦσαν τή βοήθειά τους στήν τοπική Ἐκκλησία καθώς καί σέ ἄλλους φιλανθρωπικούς φορεῖς. Πίστευαν ὅτι ἦταν ζωντανά μέλη τοῦ αὐτοῦ σώματος. Ἔτσι ἄν κανείς ἦταν ἄρρωστος, ὅλοι μοιραζόνταν τήν δοκιμασία του, δίδοντας χέρι βοηθείας. Ἡ φιλανθρωπία εἶχε γίνει ὁ συνεκτικός κρίκος τῶν χριστιανῶν μεταξύ των καί τό διακριτικό γνώρισμα ἀνάμεσα στούς χριστιανούς καί τούς εἰδωλολάτρες.

Ἡ Ἐκκλησία λοιπόν ἵδρυσε μίαν ἰσχυρή παράδοση φιλανθρωπικῶν ἔργων, καθώς μαρτυροῦν ἀρκετοί κανόνες. Ὁ 59ος Ἀποστολικός Κανόνας ἀναφέρει ὅτι καί οἱ Ἐπίσκοποι καί οἱ Πρεσβύτεροι ἔπρεπε ὑποχρεωτικῶς νά ἀσκοῦν τήν φιλανθρωπία. Ἡ βασική καινοτομία γιά τήν συστηματική ὀργάνωση φιλανθρωπικῶν ἱδρυμάτων εἰσήχθη ἀπό τόν Μέγα Βασίλειο, δηλαδή ἡ δημιουργία νοσοκομεῖων, ὀρφανοτροφεῖων, γηροκομεῖων, ξενώνων γιά τούς πτωχούς ταξιδιώτες καί ἐπισκέπτες, νοσοκομεῖων γιά ἀσθενεῖς μέ μεταδοτικές ἀσθένειες καί ἄλλα παρεμφερή ἱδρύματα κοινωνικῆς φροντίδας. Ὑπάρχουν λοιπόν πολλές προσωπικές ἀρετές καί κοινωνικά κίνητρα πού μποροῦν νά βελτιώσουν τήν κοινωνία. Ἡ πίστη, ἡ δικαιοσύνη, ἡ φιλοξενία, ἡ πραότητα, ὅλες εἶναι ἀπαραίτητες, ἀλλά ἡ ἀγάπη εἶναι ἡ ὕψιστη ἀρετή καί ἡ καλύτερη ἐκδήλωση ἀγάπης, εἶναι ἡ κοινωνική φροντίδα. Ἡ Ἐκκλησία ἔτσι ἀντιλαμβάνεται τήν κοινωνική φροντίδα ἀποβλέποντας κάθε ἐνέργειά της νά ἔχει ὁδηγό τό λόγιο τοῦ φιλανθρώπου Σωτήρος Χριστοῦ " ἐφ' ὅσον ἐποιήσατε ἑνί τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, Ἐμοί ἐποιήσατε " ( Ματθ. 25,40 ). Ἀνευρίσκει μέσω τῆς ποιμαντικῆς της συνεχῶς τρόπους διεξαγωγῆς διά τήν πραγματοποίηση τῆς κοινωνικῆς φροντίδας, διαχειριζομένη τίς μονάδες αὐτές μέ πολύ προσοχή, φόβο Θεοῦ καί ἀγάπη διά τόν πάσχοντα συνάνθρωπο.

Τό κοινωνικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας, δέν εἶναι θέμα ψυχροῦ νομικισμοῦ, πού στή θεωρία μπορεῖ νά λέγη πολλά, ἀλλά στήν πράξη νά γίνονται πολύ λίγα. Οἱ ἄνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας δέν χρειάζονται νόμους νά τούς πιέζουν γιά νά ἐκφράσουν τήν ἀγάπη πρός τόν ἀδελφό τους. Ἀπό τόν Ἐπίσκοπο μέχρι τόν πιό ἁπλό πιστό, ἡ ἄσκηση τῆς κοινωνικῆς φροντίδας ἀποτελεῖ τήν καθημερινή τους μέριμνα. Σέ πολλές περιπτώσεις ὁ Ἐπίσκοπος πρωτοστατεῖ στό ποίμνιο του ἐκφράζοντας τήν φροντίδα ὁλόκληρης τῆς Ἐκκλησίας. Παράλληλα μέσα στά πλαίσια τοῦ ποιμαντικοῦ της σχεδιασμοῦ ἡ Ἐκκλησία, ἀποδέχεται πλήρως καί ἀκολουθεῖ τίς διάφορες μελέτες καί τά συμπεράσματα τῆς κοινωνικῆς ἐπιστήμης, γιά τήν λειτουργία τῶν Ἱδρυμάτων τῆς Κοινωνικῆς Φροντίδας καί ἀσκεῖται πλήρως ὁ οἰκονομικός ἔλεγχος ὑπό τοῦ Κράτους σέ αὐτά. Ἔχει ἀγκαλιάσει πλήρως τόν θεσμό τῶν μονάδων κοινωνικῆς προνοίας, ἀνοικτοῦ καί κλειστοῦ τύπου καί μέσα στόν κοινωνικό χῶρο προσφέρει τό εἶναι τῶν πιστῶν της σέ αὐτά. Ἐκτός ἀπό τά ἀναρίθμητα ἱδρύματα κλειστοῦ τύπου πού λειτουργοῦν στίς κατά τόπους Ἱερές Μητροπόλεις, πλήρως λειτουργοῦν καί τά ἱδρύματα νέου ἀνοικτοῦ τύπου, εἴτε ἀποκαλοῦνται Σπίτια Γαλήνης, εἴτε Οἰκοτροφεῖα, εἴτε Γηροκομεῖα καί ἄλλα διάφορα ἱδρύματα κοινωνικῆς πρόνοιας, δίδοντας ἔτσι τήν δυνατότητα στούς ἀνθρώπους, ἀνεξαρτήτου φύλλου καί ἡλικίας νά ἀπολαμβάνουν τήν στοργή τῆς Ἐκκλησίας καί νά ἀνακουφίζονται στήν ὁποιαδήποτε ἀνάγκη τους, σύμφωνα μέ τό δικό τους πρόγραμμα. Ἡ χρηματοδότηση γιά τήν λειτουργία ὅλων αὐτῶν τῶν ἱδρυμάτων στηρίζεται στήν ἐθελοντική προσφορά καί εἰς τήν σχετικῶς ἐλάχιστη χρηματοδότηση τοῦ κράτους ἤ τῆς τοπικῆς αὐτοδιοικήσεως 1ου καί 2ου βαθμοῦ. Ἡ λειτουργία των σέ προσωπικό στελεχώνεται ἀπό τούς ἐθελοντές ἄνδρες καί γυναῖκες οἱ ὁποῖοι πιστεύουν στό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας καί συμπαρίστανται ὑλικῶς καί ἠθικῶς, διότι μέσα στήν καρδιά τους, ἡ ὁποῖα πάλλεται ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, δονεῖται ἡ θέσις τοῦ Ἀποστόλου Παύλου στήν πρός Ρωμαίους Ἐπιστολή του ( ΙΕϘ ,7 ) " Διό προσλαμβάνεσθε ἀλλήλους, καθώς καί ὁ Χριστός προσελάβετο ὑμᾶς εἰς δόξαν Θεοῦ ".

Ἡ διαχείρηση αὐτῶν γίνεται σύμφωνα μέ τά ἰσχύοντα εἰς τό δημόσιο λογιστικό καί γνωστοποιεῖται μέ τήν δημοσίευση τοῦ Ἀπολογισμοῦ καί Ἰσολογισμοῦ ἑκάστου ἔτους.

Β. Ποιό ρόλο θά ἐπιχειρήσει νά διαδραματίσει ἡ Ἐκκλησία στόν τομέα σχεδιασμοῦ, ὀργάνωσις καί διαχείρισις τέτοιων μονάδων.

Ὅλα τά μέτρα πού παίρνονται σέ ὁρισμένο τόπο καί χρόνο, μέ σκοπό τήν κοινωνική φροντίδα ἐπί μέρους ἀτόμων ἤ ὁμάδων σέ συγκεκριμμένη κατάσταση ἀνάγκης καί μέ συγκεκριμμένα μέσα συνιστοῦν τήν μικροδιάστατη διακονία τῆς Ἐκκλησίας. Σέ αὐτήν ἀνήκουν κυρίως τά φιλανθρωπικά ἱδρύματα καί « καταστήματα », πού ἄρχισε νά συγκροτεῖ ἀπό νωρίς, μέ σκοπό νά ἀντιμετωπίσει ἀποτελεσματικά διάφορες μορφές ἀνθρώπινης δυστυχίας. Σέ αὐτήν τήν πολύ γνωστή σέ ὅλους φιλανθρωπική δραστηριότητα δέν εἶναι ἀνάγκη νά ἀναφερθοῦμε, τρία δεδομένα θά ἔπρεπε, ὡστόσο νά κρατήσουμε γιά τήν συζήτησή μας:

Πρῶτον: τά ἱδρύματα κοινωνικῆς φροντίδας, ὑπῆρχε συνήθεια νά ἀνεγείρονται στόν περίγυρο τῶν Ναῶν, ὡς ἐπέκταση τῆς Ἁγίας Τράπεζας, τῆς εὐχαριστιακῆς κοινωνίας πάνω στήν ἀνθρώπινη ἀνάγκη καί στό κέντρο βέβαια τῆς Ἐνορίας, ἀφοῦ δικό της ἔργο ἦταν ἡ φιλανθρωπία.

Δεύτερον: ἡ Ἐκκλησία ἔδειξε πάντοτε μίαν ἀξιοθαύμαστη εὐελιξία, μιά μεγάλη ἐλευθερία, προθυμία καί ἐφευρετικότητα ὅσον ἀφορᾶ τήν ἐγκατάλειψη παλαιῶν καί τήν ἐφαρμογή νέων μεθόδων καί δομῶν διακονικῆς δραστηριότητας, σύμφωνα μέ τίς ἀνάγκες καί τίς συνθῆκες καιρῶν καί τόπων καί

Τρίτον: ἡ Ἐκκλησία δέν ἐθεώρησε τήν φιλανθρωπία ὡς ἀποκλειστικό της προνόμιο καί ὡς χῶρο ἀνταγωνισμοῦ μέ τό Κράτος καί τήν κοινωνία, ἀλλά ἀντίθετα προσπάθησε νά παρακινήσει καί τήν κοινωνία καί τό Κράτος νά ἀναλάβουν τίς εὐθύνες τους γιά τούς πάσχοντες. Τό ἐνδιαφέρον τῆς Ἐκκλησίας ἔχει στραφεῖ μάλιστα στήν προσπάθεια νά ἐπηρεασθεῖ θετικά ἀπό τό πνεῦμα τοῦ ἐλέους καί τῆς φιλανθρωπίας ὁλόκληρο τό σῶμα τῆς κοινωνίας καί τῆς Πολιτείας ( διοίκηση, δίκαιο, δικαστήρια, ἀστυνομία, φυλακές καί κρατητήρια, κοινωνικές ὀργανώσεις ).

Αὐτή ἀκριβῶς ἡ τελευταία προσπάθεια τῆς Ἐκκλησίας ἀποτελεῖ μέρος τῆς δραστηριότητας ἐκείνης πού ἀποκαλοῦμε μακροδιάστατη διακονία.

Ἡ Ἐκκλησία μπόρεσε νά διαπιστώσει ἀπό νωρίς, πώς ἡ μικροδιάστατη διακονία, ὅσο ἀπαραίτητη καί ἐντυπωσιακή καί ἄν εἶναι, οὔτε ὡς ἀσφαλές τεκμήριο γιά τήν ζωτικότητα τῆς Ἐνορίας τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας θά μποροῦσε νά θεωρηθεῖ, οὔτε καί θά ἦταν ποτέ σέ θέση νά ἀνταποκριθεῖ, ἔστω καί κατά προσέγγιση, στό μέγεθος τῆς κοινωνικῆς ἀθλιότητας πού πρέπει νά ἀντιμετωπισθεῖ κάθε φορά. Ἀνεξάρτητα ὅμως ἀπό αὐτό ἡ Ἐκκλησία εἶδε ἀπό τήν ἀρχή κιόλας τή διακονική ἀποστολή της σέ πολύ εὐρύτερα πλαίσια, δηλαδή ὡς μακροδιάστατη διακονία πρός τρεῖς κατευθύνσεις:

α) ὡς οἰκοδόμηση μιᾶς κοινότητας ἀλληλεγγύης,

β) ὡς διακονική Ἱεραποστολή καί

γ) ὡς στράτευση γιά κοινωνική δικαιοσύνη, προσφορά καί ἀπελευθέρωση.

Ὅσον ἀφορά γιά τόν καθ' αὐτό σχεδιασμό ὀργάνωσης καί διαχείρισης μονάδων κοινωνικῆς φροντίδας, ὑπάρχουν πολλές γνώσεις καί ἐμπειρίες λειτουργίας τέτοιων ἱδρυμάτων τοῦ Ἐξωτερικοῦ ἀλλά καί τῆς πατρίδος μας.

Δ. Τά ἰδιαίτερα ποιοτικά χαρακτηριστικά πού θά πρέπει νά κατέχουν τά διοικητικά στελέχη τῶν μονάδων αὐτῶν.

Θά πρέπει νά συμμετέχουμε στή ζωή τῶν ἄλλων. Χρειάζονται βέβαια πολλά ἀποθέματα ἀγάπης μέσα μας γιά νά ἀνησυχοῦμε καί νά θλιβώμαστε μέ τίς ἀνησυχίες καί τίς θλίψεις τῶν ἄλλων. Ἄν δέν μάθουμε νά χαίρουμε μέ τούς χαίροντες καί νά κλαίουμε μέ τούς κλαίοντες, ὅπως ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τόσο χαρακτηριστικά διδάσκει, δέν μποροῦμε νά λέγουμε ὅτι εἴμαστε ὅπως μᾶς θέλει ὁ Θεός. Τό νόημα αὐτῶν τῶν λόγων εἶναι ὅτι μᾶς χρειάζεται μιά μέθεξις, μιά βαθειά συμμετοχή στά προβλήματα τῶν ἄλλων, ἐκδίωξη τῆς ἀδιαφορίας γι' αὐτά, πνεῦμα θυσίας γιά τήν ἐπίλυση τους, προσφορά τῶν ἀπαραιτήτων δυνάμεων γιά τήν ἀντιμετώπισή τους. Ὅταν μένουμε εὐχαριστημένοι καί ἰκανοποιημένοι γιά τήν δική μας χαρά, γιά τήν δική μας ὑγεία,γιά τίς δικές μας ἐπιτυχίες καί ἀδιαφοροῦμε γιά τίς θλίψεις τῶν ἄλλων, ἀρνιοῦμαστε τήν ὕπαρξή μας καί δέν εἴμαστε ἄξιοι νά ὀνομαζόμαστε ἄνθρωποι, πολύ περισσότερο χριστιανοί. " Καί κάτι πού δέν τρέφει ὅλους, κάτι πού δέν εἶναι χαρά ὅλων, δέν εἶναι οὔτε δική σου. Μιά δική σου χαρά - καί ἡ πιό μεγάλη - ὅταν δέν εἶναι χαρά καί ἀνακούφισι γιά ὅλους, δέν εἶναι καί γιά σένα παρά ἄρνησι καί ὀδύνη. Ἄφησέ την καί γύρεψε κάτι ἄλλο. Γιατί, ἀντί νά θρέψη τόν μέσα καί ἀληθινό σου ἄνθρωπο θά σέ δαπανήση μάταια καί ἀναπόφευκτα. Ὅποιος δέν ἀγαπᾶ, ἀρνεῖται τή φύση του " ( Ἀρχιμ. Βασιλείου, Εἰσοδικόν σ. 115 ).

Συνεπῶς χρειάζεται πίστη στό Θεό καί πραγματική καί ὑπερβολική ἀγάπη πρός τόν συνάνθρωπο. Νά ἀναλαμβάνουμε τίς ἀνάγκες τῶν ἄλλων καί νά θυσιαζόμαστε γι'αὐτόν, χωρίς νά προβάλουμε τό τέλος τοῦ ὡραρίου τῆς ἐργασίας μας, τόν κόπο μας, τήν ἔλλειψη κατανοήσεως ἀπό τούς ἀνθρώπους πού περιθάλπτουμε, ἤ τήν μή συνετή συνεργασία μας μέ τούς συνεργάτες στό σπουδαῖο αὐτό ἔργο. Νά μήν εἴμεθα ὀργίλοι ἀλλά προσηνεῖς καί ὑπομονετικοί. Θά πρέπει νά ἀναπτύξουμετίς δημόσιες καί διαπροσωπικές σχέσεις μας γιά τήν ἐξεύρεση οἰκονομικῶν πόρων καί νά διαχειριζώμεθα αὐτά σάν πιστοί οἰκονόμοι, καλοί διαχειριστές τόσο στά οἰκονομικά καί ὑλικά, ὅσο καί στά πνευματικά.

Δ. Τίς πιθανές εἰδικότητες πού κατά τήν ἄποψή σας θά ζητοῦνται γιά τήν διαχείριση τῶν μονάδων αὐτῶν.

Μελετῶντας τό πρόγραμμα τῶν μαθημάτων τῆς Σχολῆς σας, παρ' ὅτι δέν μπορῶ νά χαρακτηρίσω τό ἑαυτό μου σάν τεχνοκράτη καί γνώστη περί τά θέματα αὐτά, διεπίστωσα ὅτι ὑπάρχει μία πληρότης μαθημάτων γύρω ἀπό τίς ἐπιστῆμες καί τά θέματα πού ἀσχολοῦνται μέ τήν δημιουργία στελεχῶν, γιά τήν ἐπάνδρωση τῶν ἱδρυμάτων κοινωνικῆς φροντίδας. Καλό θά ἦταν νά προσετίθετο, ἐκτός ἀπό τήν Γενική Κοινωνιολογία πού ἤδη διδάσκεται καί ἡ εἰδική Κοινωνιολογία τῶν ἀτόμων αὐτῶν ἀλλά καί Ψυχολογία, γιά νά γνωρίζουν ὅσο γίνεται πληρέστερα οἱ κοινωνικοί ἐργάτες τήν ψυχολογία τῶν ἀτόμων αὐτῶν καί νά μποροῦν νά εἶναι περισσότερο κοντά τους.

Ἐπίσης ἐπισταμένως θά πρέπει νά μελετηθεῖ ἀπό τούς ἁρμοδίους ἡ εἰσαγωγή εἰς τό Ὡρολόγιο Πρόγραμμα Θεολογικοῦ μαθήματος. Ἡ χριστιανική μας πίστη διά τῆς ὀρθοδόξου θεολογίας εἶναι κυρίως ἐπιστήμη πού θεραπεύει, δηλαδή εἶναι μιά ψυχοθεραπευτική μέθοδος καί ἀγωγή. Τά στελέχη τῶν Ἱδρυμάτων θά πρέπεινά διδάσκονται ὀρθόδοξη ἀνθρωπολογία, πῶς λειτουργεῖ ἡ ἀνθρώπινη ψυχή, τήν θεολογία τοῦ πόνου καί ὁπωσδήποτε τίς δυνατότητες καί τούς τρόπους θεραπείας τῆς ἀρρωστημένης ψυχῆς. Εἶναι γενικῶς γνωστό καί ἀποδεκτό, ὅτι ὅταν ἀσθενεῖ τό σῶμα μας ἀσθενεῖ καί ἡ ψυχή μας. Οἱ δυνάμεις κοπάζουν καί ἐκτός τῆς σωματικῆς ἀδυναμίας μας ἐπέρχεται καί ἡ ψυχική. Ἐκεῖ ἀκριβῶς συνίσται τό μεγαλεῖο τῶν ἀνθρώπων πού θά ἐργάζονται καί θά προσφέρουν στά Ἱδρύματα κοινωνικῆς φροντίδας, νά μπορέσουν ὄχι μόνον νά ἐξυπηρετοῦν τούς πάσχοντας σωματικῶς ἀλλά νά τούς στηρίζουν καί πνευματικῶς, δίδοντας τους τήν δυνατότητα νά κατανοήσουν ὀρθῶς τό τί εἶναι ὁ ἄνθρωπος, τήν ἀξία καί τήν σημασία του.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  1. Πρεσβυτέρου Δημητρίου Ι. Κωνσταντέλου « ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΟΝΟΙΑ », Ἐκδόσεις ΦΩΣ, ΑΘΗΝΑΙ.
  2. Πρακτικά Διορθοδόξου Διασκέψεως, « ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ », Ἐκδόσεις ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΚΡΗΤΗΣ, ΧΑΝΙΑ 1981.
  3. Ἀρχιμ. Βασιλείου, ΕΙΣΟΔΙΚΟΝ.
Προηγούμενη σελίδα