"ΜΝΗΜΗ και ΛΗΘΗ" ΣΥΝΥΦΑΙΝΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑΝ

Προσφώνησις του Μητροπολίτου Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ.κ. Αμβροσίου

προς τον Εξοχώτατον Κύριον Johannes Rau,

Πρόεδρον της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας

Κατά την επίσκεψίν του εις την ιστορικήν ιεράν μονήν της Αγίας Λαύρας.

Εξοχώτατε Κύριε Πρόεδρε της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας,

Εξοχώτατε Κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας,

Με αισθήματα αγάπης και τιμής σας υποδεχόμεθα σήμερον εις την ιστορικήν Ιεράν Μονήν της Αγ. Λαύρας και εις την μαρτυρικήν γην των Καλαβρύτων. Γην ποτισμένην με το αίμα μαρτύρων και ηρώων τόσον κατά τους παλαιοτέρους, όσον και κατά τους νεωτέρους χρόνους της ιστορίας μας.

Η ιστορία βαδίζει προς τα εμπρός και εξελίσσεται. Βεβαίως δεν ημπορεί και δεν πρέπει να αλλοιώνεται. Εν τούτοις όμως η ιστορία διορθώνεται. Εάν διωρθώσωμεν τον άνθρωπον, βελτιώνομεν την συμπεριφοράν του και επομένως διορθώνομεν τα λάθη του παρελθόντος με την καλήν διαγωγήν μας σήμερον! Υπό την έννοιαν ταύτην διορθώνεται και η ιστορία των ατόμων και των λαών.

Εκεί, λοπόν, όπου εκυριάρχησε το μίσος, πρέπει να ανθήση η αγάπη! Όπου ο πόνος επλεόνασε, πρέπει να επικρατήση η λήθη! Όπου το αίμα έρευσε, πρέπει το πνεύμα να κυβερνήση! Όπου η βία εσκόρπισε τον όλεθρον, εκεί η αγάπη του Χριστού οφείλει να θεραπεύση τα πάθη!

Ώστε Μνήμη και Λήθη συνυφαίνουν την ιστορίαν. Δεν λησμονούμεν, αλλά και δεν μνησικακούμεν! Ως άνθρωποι ενθυμούμεθα τα παθήματά μας, ως χριστιανοί συγχωρούμεν! Διά της αγάπης υπερβαίνομεν τα μίση και τα πάθη!

Πιστοί εις την διδασκαλίαν των Πατέρων της Εκκλησίας μας, διά στόματος αγίου Κοσμά του Αιτωλού διακηρύττομεν και διαλαλούμεν " Ένα χελιδόνι, για να πετάξη, χρειάζεται δύο πτερύγες. .... Αγάπην εις τον Θεόν και αγάπην εις τους αδελφούς μας. Η αγάπη στο διπλανό έχει δύο ιδιώματα, δύο χαρίσματα: το ένα, δυναμώνει τον άνθρωπο στο καλό και το άλλο, τον αδυνατίζει στο κακό"!

Πιστοί εις την διδαχήν της αγάπης, της Καινής και καινοτόμου ταύτης Διδασκαλίας του Χριστού μας, ημείς, ως πνευματικός πατήρ του μαρτυρικού τούτου τόπου, από των πρώτων χρόνων της αναλήψεως της ποιμαντικής μας διακονίας (Νοέμβριος 1978) ως Επίσκοπος και Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας, προσεπαθήσαμεν να εμφυσήσωμεν το πνεύμα της εν Χριστώ μνήμης και λήθης και, ήδη από της 28ης Ιουνίου 1979, να διανοίξωμεν διαύλους επικοινωνίας μεταξύ των Καλαβρύτων και της μεγάλης Χώρας της Γερμανίας. Μερικοί μας εχαρακτήρισαν ως Πρόδρομον της Επικοινωνίας και της Συμφιλιώσεως.

Το Καλλιμανοπούλειον Εκκλησιαστικόν Διακονικόν Κέντρον πιστοποιεί πλέον το αποτέλεσμα. Εκεί, αντίκρυς εις την Ράχην του Καπή, χριστιανοί από την Γερμανίαν και από την Ελλάδα, με κορυφαίον Δωρητήν τον εντιμότατον κύριον Γρηγόριον Καλλιμανόπουλον, τον μεγάλο ευεργέτην των Καλαβρύτων, ήνωσαν τας χείρας των και έστησαν ένα τρόπαιον αγάπης, ανθρωπιάς και ανθρωπισμού, δηλ. το Καλλιμανοπούλειον Γηροκομείον μας ως προοίμιον της συμφιλιώσεως και ως δείγμα καταλλαγής.

Πρωτοπόρος και πρωτεργάτης εις την προσπάθειαν ταύτην υπήρξεν εκατέρωθεν η Εκκλησία! Παράγοντες της Γερμανικής Ευαγγελικής Εκκλησίας και συγκεκριμένως του Οργανισμού Diakonisches Werk εις την Στουτγκάρδην, μας εδέχθησαν με αγάπην και εμόχθησαν μαζί μας. Διά λόγους ιστορικούς και μόνον οφείλομεν να μνημονεύσωμεν μερικά ονόματα εκ των πρωτεργατών της πορείας προς την Συμφιλίωσιν: Είναι ο Bischof Vassilios von Aristi, Επίσκοπος της Ελληνικής Ορθοδόξου Εκκλησίας εν Στουτγκάρδη, ο Professor Dr. Theodor Schober, Πρόεδρος του Οργανισμού Diakonisches Werk εις το τότε Ανατολικόν Βερολίνον, ο Dr. Horst Brie, Πρέσβυς της Ανατολικής Γερμανίας εν Αθήναις κατά την περίοδον εκείνην, η Frau Barbara Lambrecht, Γερμανικής καταγωγής μεγάλη δωρήτρια του Γηροκομείου μας, ο Pastor Paul Netz, ελληνολάτρης από την Ελβετίαν, η Frau Anita Hausermann, του τμήματος "Kirchen Helfen Kirchen", ο Dr. Karl-Heinz Neukamm  και ο Dr. Hans-Otto Hahn από την Στουτγκάρδην, ο Pfarrer Karl Leipziger, από την Νυρεμβέργην, άπαντες Στελέχη του Οργανισμού Diakonisches Werk της Δυτικής Γερμανίας, ο Pfarrer Dr. Gunther Otto, διευθυντής της υπηρεσίας "Bread for the World" από την Δρέσδην, ο Herr Karl-Ernst Petri, ο Herr Gert Grosspietsch από την Ανατολικήν Γερμανίαν κ.ά.

Εις την σειράν των σκαπανέων τούτων της αγάπης και της ειρήνης θα έδει να αναφέρωμεν και τα ονόματα των εν Αθήναις εξοχωτάτων Πρέσβεων της χώρας σας κ.κ. Dr. Helmut Sigrist κατά την δεκαετίαν 1980 και Dr. Karl Heinz Kuhna  σήμερον. Ο Dr. Helmut Sigrist υπήρξεν ο πρώτος Πρέσβυς της Γερμανίας, ο οποίος έτυχεν εγκαρδίου και αβραμιαίας φιλοξενίας εις την οικίαν του τότε Δημάρχου κ. Πάνου Πόλκα. Εις την τράπεζαν της Ειρήνης και της Συμφιλιώσεως παρεκάθησαν τότε τρία πρόσωπα: ο Πρέσβυς κ. Sigrist, ο Δήμαρχος κ. Πόλκας και ο ομιλών. Ο δε σημερινός Πρέσβυς Dr. Karl Heinz Kuhna μετά της Εριτίμου κ.Kuhna υπήρξαν οι εκ Γερμανίας διακεκριμένοι επισκέπται του Καλλιμανοπουλείου Διακονικού Κέντρου κατά το πρόσφατον παρελθόν ήτοι την 13ην Δεκεμβρίου 1999. Ο κ. Πρέσβυς απολαύει ήδη της μεγάλης τιμής να σας συνοδεύει σήμερον εις τα Καλάβρυτα κατά την παρούσαν πολυσήμαντον επίσκεψίν σας εις τον μαρτυρικόν τόπον μας.

Εξοχώτατε,

Όταν ημείς επραγματοποιούμεν την πρώτην επίσκεψίν μας εις τας υπηρεσίας του Diakonisches Werk της Στουτγκάρδης κάποιοι εις την πόλιν αυτήν εκινήθησαν εναντίον ημών και εδημοσίευσαν επικριτικά δημοσιεύματα. Οτι τάχα ημείς "επωλήσαμεν εις τους Γερμανούς το αίμα των Καλαβρυτινών αντί πινακίου φακής" ή ότι "Ο Δεσπότης θα φέρει τους Γερμανούς 'Ευεργέτες' στα Καλάβρυτα"! Ήμασταν μόνος ή σχεδόν μόνος, εις την προσπάθειαν προσεγγίσεως. Μοναδική ίσως εξαίρεσις εις την όλην πορείαν της Συμφιλιώσεως εκ του Ελλαδικού Χώρου ήτο και παραμένει ο αξιότιμος κ. Γεώργιος Αμπατζής, πρόξενος της Γερμανίας εν Πάτραις. Ήμασταν μόνος! Εν τούτοις εις την μαρτυρικήν πορείαν μας πολλάκις τα χείλη μας εψέλλισαν τα λόγια του ποιητού μας Ελύτη: "ένα το χελιδόνι κι η ανοιξ' ακριβή, για να γυρί' ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή"! Να όμως, ότι ο ήλιος εγύρισε! Το θαύμα συνετελέσθη! Ο Πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας είναι ήδη εν μέσω ημών εδώ εις τα Καλάβρυτα.

Αυτή και μόνη η επίσκεψις Υμών, Εξοχώτατε, επιστέφει με επιτυχίαν όλην αυτήν την μακράν  και περιπετειώδη εικοσαετή πορείαν μας, καταξιώνει δε τους κόπους μας και τα δάκρυά μας διά μίαν αγαθήν και αγαστήν συμπόρευσιν των λαών μας από τούδε και εις το εξής, μάλιστα δε εντός των κόλπων της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Είμεθα βέβαιοι, ότι η παρουσία σας  σήμερον εις τα Καλάβρυτα διανοίγει νέους ορίζοντας και αναπτερώνει ελπίδας διά μίαν περίοδον επικοινωνίας, ειρηνικής συμβιώσεως, αποκαταστάσεως των ζημιών, αμοιβαίας δε στηρίξεως και αγάπης αλλήλων επ' αγαθώ τόσον του Γερμανικού όσον και του Ελληνικού Λαού.

Εξοχώτατε,

Σήμερα σας δίδομε το χέρι μας· δώστε κι εσείς την καρδιά σας. Ως ευ παρέστητε, λοιπόν, εις την πόλιν μας και εις την Μονήν μας.

+Ο Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος

04.04. 2000 Εν τη Ιερά Μονή της Αγίας Λαύρας