ECCLESIA
ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
|
ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ |
Μαντινείας και Κυνουρίας
Σεπτέμβριος 2009 ΤΗΣ Α. Θ. ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ κ. κ. Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Υ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΑΥΤΟΥ ΔΕΞΙΩΣΙΝ ΤΟΥ ΕΝΤΙΜ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ, ΝΟΜΑΡΧΟΥ ΑΡΚΑΔΙΑΣ (21 Σεπτεμβρίου 2009) Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Μαντινείας καί Κυνουρίας κύριε Ἀλέξανδρε καί λοιποί Ἱερώτατοι ἀδελφοί, Ἐντιμότατε κύριε Νομάρχα, Ἐκλεκτοί συνδαιτυμόνες, Ἡ ἀρχαία Ἀρκαδία ἔκειτο κατά τόν Στράβωνα «ἐν μέσῳ τῆς Πελοποννήσου, πλείστην δέ χώραν ὀρεινήν ἀποτέμνεται» (8, 1, 1, 3), καί εἶχεν ὡς χαρακτηριστικόν γνώρισμα τόν ἀποκλεισμόν ἀπό τῆς θαλάσσης. Ὡς λέγει ὁ περιηγητής Παυσανίας: «Ἀρκάδες τό ἐντός οἰκοῦσιν ἀποκλειόμενοι ἀπό θαλάσσης πανταχόθεν». Ἐπεξετείνετο ὅμως ἄχρις Ὀλυμπίας καί Ἡλείας, εἰς ὅλην τήν ἐπαρχίαν Καλαβρύτων καί εἰς τάς ἐπαρχίας Κορινθίας καί Ἄργους. Τοῦ χρόνου προϊόντος οἱ Ἀρκάδες περιωρίσθησαν σχεδόν εἰς τά σημερινά ὄρια τοῦ νομοῦ, εὗρον ὅμως διέξοδον πρός θάλασσαν διά τῆς προσαρτήσεως τῆς Κυνουρίας. Γῆ ἄγονος ἐν πολλοῖς, πετρώδης καί ὀρεινή, εἶχεν ἀπό ἀρχαιοτάτων χρόνων τό δεινόν τῆς μεταναστεύσεως. Ὅ, τι καί σήμερον παρατηρεῖται, συνέβαινε καί πρό τοῦ λυκαυγοῦς τῆς ἱστορίας. Ὅμως ἡ ἀγάπη τῶν Ἀρκάδων πρός τήν πατρῴαν γῆν εἶναι ἐξάκουστος. Ὅπου καί ἄν εὑρίσκωνται, ὅσον ὀλίγον καί ἄν εὐποροῦσιν, ἀποτίθενται μέρος τῆς οὐσίας αὐτῶν διά τήν πατρίδα, διά τό χωρίον των. Καί οὕτω πως βλέπει κανείς περιερχόμενος τά ἀρκαδικά χωρία ὀλίγους κατοίκους ἀλλά μεγαλοπρεπῆ κτίρια. Οἰκίας πολυορόφους, ναούς ὑπερμεγέθεις, κρήνας λιθοκτίστους, ἱδρύματα εὐαγῆ καί ἀπορεῖ τις. Πῶς τόσον ὀλίγοι ᾠκοδόμησαν τόσον πολλά; Ἐάν ὅμως ἀναγνώσῃ τάς ἀφιερωματικάς ἐπιγραφάς διαπιστώνει ὅτι ὀφείλονται εἰς δωρεάς, τῶν ὁποίων ἡ κατοίκησις ἐν τῇ ἀλλοδαπῇ, ὁ δέ καρδίᾳ ἐν τῷ χωρίῳ. Ἐντύπωσιν δέ προκαλεῖ τό ὅτι οὗτοι οἱ ὀρεσίβιοι μόνιμοι κάτοικοι διατηροῦν χριστιανικάς παραδόσεις αἰώνων, εὐλαβοῦνται τόν Κύριον, τιμοῦν τήν Παναγίαν καί τούς Ἁγίους, ἐπιτελοῦν συνάξεις καί πανηγύρεις, ᾄδουν ᾄσματα παλαιά ὑπενθυμίζοντα ἀρχαῖα κλέη καί ἀγῶνας διά τήν ἐλευθερίαν, διηγοῦνται συμβάντα ἀφορῶντα εἰς τά πρόσωπα, γίγαντας δι᾿ αὐτούς, ὡς νά ἐτελέσθησαν ἐχθές, ὄντες γνήσιοι ἀπόγονοι ἡρωϊκῶν προγόνων. Καί ναί μέν ὁ σύγχρονος πολιτισμός δέν ἀφῆκεν αὐτούς ἀνεπηρεάστους ἀλλ᾿ ἀμύνονται ἐρρωμενέστατα, ἐπιλέγοντες ἐξ αὐτοῦ τά χρήσιμα καί τήν ζωήν αὐτῶν εὐκολύνοντα. Συλλέγουν ρόδα, τῆς ροδωνιᾶς τάς ἀκάνθας ἐκκλίνοντες, ἵνα ἐνθυμηθῶμεν Βασίλειον τόν Μέγαν. Αὐτόν τόν εὐλογημένον λαόν διοικεῖτε ὡς πρῶτος τῆς αὐτοδιοικήσεως ἄρχων, Ἐντιμότατε κύριε Νομάρχα. Γνωρίζομεν ὅτι τά ἐπιπροσθοῦντα ἐμπόδια εἶναι πολλά καί δυσεπίλυτα. Πυρκαϊαί καί ἐκ τούτων ἀποψιλώσεις δασῶν μεθ᾿ ὅλων τῶν δεινῶν ἐπακολούθων, ἐλλείψεις ἐπαρκῶν πιστώσεων, τόπος κατωφερής μετά πολλῶν κατολισθήσεων, ἐγκατάλειψις τῆς γεωργίας, συρρίκνωσις τῆς κτηνοτροφίας, συγκέντρωσις τῶν πολλῶν εἰς μίαν πόλιν, διαρκῶς ἐπιδιορθούμενον ὁδικόν δίκτυον καί ἕτερα πλεῖστα καθιστοῦν τό ἔργον σας ἀγχῶδες καί ψυχοφθόρον. Πρόσθες δέ καί τάς παραλόγους ἀπαιτήσεις, ὀλίγων εὐτυχῶς, ἀρασσόντων τάς θύρας τῆς Νομαρχίας καί ἐπιμενόντων νά ἐπιτύχουν τοῦ ποθουμένου, παρακάμπτοντες πᾶν κεφάλαιον καί ἄρθρον τῶν νόμων. Καί ὅμως, παρ᾿ ὅλας τάς πολλαπλᾶς ἐνασχολήσεις εὕρατε καιρόν ἵνα δεξιωθῆτε τόν ἀπό τῆς Βασιλευούσης ἀφιχθέντα Οἰκουμενικόν Πατριάρχην. Θερμῶς εὐχαριστοῦμεν διά τήν τιμήν. Ἐπευλογοῦμεν Πατριαρχικῶς ὑμᾶς, Ἐντιμότατε κύριε Νομάρχα, τήν οἰκογένειάν σας, τούς ὀτρηρούς συνεργάτας ἐν τῇ Νομαρχίᾳ, ὡς καί πάντας τούς μοχθοῦντας θεοφιλῶς καί ποικιλοτρόπως διά τήν εὐτυχίαν καί τήν πρόοδον τοῦ εὐλογημένου λαοῦ τῆς Ἀρκαδίας. |
