Metropolis of Lefkas and Ithaki

Κεντρική σελίδα Μητροπόλεως

Κεντρική σελίδα Αφιερώματος

Λευκάδος και Ιθάκης

Ενθρόνιση του Σεβ. Μητροπολίτου Λευκάδος και Ιθάκης κ.κ. Θεοφίλου

Ε Ν Θ Ρ Ο Ν Ι Σ Τ Η Ρ Ι Ο Σ Λ Ο Γ Ο Σ
ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ
ΛΕΥΚΑΔΟΣ ΚΑΙ ΙΘΑΚΗΣ
κ.κ. Θ Ε Ο Φ Ι Λ Ο Υ
ΕΙΣ ΝΗΣΟΝ ΛΕΥΚΑΔΑ

(Σάββατον 2 Αὐγούστου 2008)

Μακαριώτατε, Πάτερ καί Δέσποτα,
Σεπτέ Προκαθήμενε τῆς καθ’ Ἑλλάδα Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, Κύριε ἡμῶν κύριε Ἱερώνυμε,

Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Κεφαλληνίας κ.κ. Σπυρίδων, περίσεμνε Τοποτηρητά ἄχρι τοῦ νῦν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λευκάδος καί Ἰθάκης,

Σεβασμιώτατοι καί Θεοφιλέστατοι Ἀρχιερεῖς,

Πανοσιολογιώτατε ἅγιε Ἀρχιγραμματεῦ τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος,

Πανοσιολογιώτατοι Ἅγιοι Καθηγούμενοι,

Τίμιον Πρεσβυτέριον καί ἐν Χριστῷ Διάκονοι,

Φιλόθεον καί ἰσάγγελον σύστημα τῶν Μοναχῶν,

Περισπούδαστοι Κύριοι Καθηγηταί,

Ἐντιμότατοι Ἄρχοντες, Ὑπουργοί, Βουλευτές, Νομάρχες, Δήμαρχοι καί Δημοτικοί Σύμβουλοι, Πρόεδροι καί Κοινοτικοί Σύμβουλοι, Ἐκπρόσωποι τῶν Πολιτικῶν, Στρατιωτικῶν, Δικαστικῶν, Ἀστυνομικῶν, Λιμενικῶν καί λοιπῶν Ἀρχῶν,

Ἀξιότιμοι Πρόεδροι Συλλόγων καί Τοπικῶν Ὀργανώσεων,

Ἁπαξάπαντες ἐκλεκτοί Προσκεκλημένοι,

Λαέ τοῦ Θεοῦ περιούσιε καί εὐλογημένε.

«Ἀγαλλιάσεται ἡ καρδία μου ἐπί τῷ σωτηρίῳ σου · ἄσω τῷ Κυρίῳ τῷ εὐεργετήσαντί με, καί ψαλῶ τῷ ὀνόματι Κυρίου τοῦ Ὑψίστου» (Ψαλμ. ΙΒ΄ (12)).

Μετά τήν Ἐκλογή μου σέ Μητροπολίτη τῆς Ἱερᾶς καί Θεοσώστου Μητροπόλεως Λευκάδος καί Ἰθάκης ὑπό τῆς Σεπτῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί τήν Χειροτονία μου στόν Καθεδρικό Ναό τῶν Ἀθηνῶν, ἀνέρχομαι σήμερα στόν περίπυστο αὐτό Θρόνο, τῆς Ἱερᾶς ταύτης Μητροπόλεως, κανονικῶς Μητροπολίτης αὐτῆς, μέ σκοπό νά ἀναλάβω τή διακονία τῆς διαποιμάνσεως ἐκλεκτοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Στό ὡραῖο καί φιλόξενο νησί μας, τό νησί τῶν μεγάλων ποιητῶν, μέ τόν καλλιτεχνικό του πλοῦτο καί τόν ἄφθαστο ἑπτανησιακό πολιτισμό, μέ τήν πηγαία καί ἄδολη θρησκευτικότητα.

Δεόμενος τοῦ Δομήτορος παντός ἀγαθοῦ, ἀναλαμβάνω αὐτήν τήν ἐπισκοπικήν διακονία «μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως καί ἀγάπης», ἐνῶ τήν «πᾶσαν ἐλπίδα μου ἀνατίθημι» στόν Κύριον τῶν Δυνάμεων.

Μέ ἠρώτησαν πολλοί : Ἔχεις ποτέ ἐπισκεφθῇ τήν Λευκάδα ; Ἀπήντησα ναί ! Ἄρα πηγαίνεις σέ γνωστό τόπο ! Ἀπήντησα καί πάλιν : Ναί ! Καί τοῦτο διότι καί ἐγώ, ἐδῶ γεννήθηκα, ἐδῶ μεγάλωσα, ὄχι στό κέντρο τῆς πόλεως ταύτης, ἀλλά στό μικρό χωρίον Κάλαμος, προερχόμενος ἀπό πολύτεκνη οἰκογένεια.

Ὁ λόγος τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου εἶναι ἐπίκαιρος καί ἐκφραστικός : «Μικροί μέν ἡμεῖς καί ἐλάχιστοι ἐν υἱοῖς Ἰσραήλ · εὐχαριστεῖν δέ πλουσίως οὐδέν κωλύει καί τούς μικρούς» (Γρηγ. Θεολόγου, Ἔργα, Ε.Π.Ε. 1, 320).

Ἐλάχιστος εἶμαι μεταξύ τόσων τέκνων ἐκλεκτῶν, τέκνων τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Παρά τήν μικρότητά μου ὅμως τίποτε δέν μπορεῖ νά μέ ἐμποδίσῃ στό νά δοξάσω καί ἀνυμνήσω πλουσίως τό ὑπερύμνητο καί ὑπερδεδοξασμένο Ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος γιά τήν μεγάλη δωρεά, νά μέ ἀναδείξῃ Ποιμένα ψυχῶν μέσα στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, διάδοχο τῶν μεγάλων καί Ἁγίων Ἀποστόλων καί Πατέρων, οἱ ὁποῖοι ἐδόξασαν τό ὄνομά Του καί ἐτίμησαν τήν ἀτίμητη μητέρα μας, τήν Ἐκκλησία. Ὅπως, ἐπίσης, κανείς δέν μπορεῖ νά μέ ἐμποδίσῃ νά ἀπευθύνω πολλές καί θερμές εὐχαριστίες πρός τήν Σεπτή Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί ἰδιαιτέρως πρός τόν Σεπτό Προκαθήμενο Αὐτῆς, Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος Κύριο Ἱερώνυμο γιά τήν μεγάλη τιμή τῆς Ἀρχιερατικῆς Χάριτος, τήν ὁποία διά τοῦ Παναγίου καί τελεταρχικοῦ Πνεύματος δέχθηκα.

Ἔχω βαθυτάτη συναίσθηση τῆς ἀποστολῆς τοῦ Ἀρχιερέως, ὁ ὁποῖος δέν εἶναι κοσμικός ἄρχοντας πού διοικεῖ τό λαό τοῦ Θεοῦ μέ ἀνθρωποκεντρικές μεθόδους. Τό ἦθος τοῦ πνευματικοῦ ἄρχοντος διαφέρει ἀπό τό ἦθος τοῦ κοσμικοῦ ἄρχοντος, γιατί ἐδῶ πρόκειται γιά θυσία καί προσφορά, κατά τό πρότυπο τοῦ μεγάλου Ἀρχιερέως Χριστοῦ. Ἀκριβῶς δέ αὐτή ἡ διαφορά δέν μοῦ ἐπιτρέπει νά προβῶ αὐτή τήν στιγμή σέ προγραμματικές δηλώσεις. Ἄλλωστε ἡ Ἐνθρόνιση τοῦ Ἀρχιερέως δέν ἔχει σχέση μέ ἔκθεση προγραμμάτων καί μεθόδων δράσεως, ἀλλά μέ τήν ἀνάληψη τῶν μεγάλων εὐθυνῶν, πού ἀπορρέουν ἀπό τήν Ἱερωσύνη πού τοῦ προσφέρει ἡ Ἐκκλησία. Ἐκεῖνο πού μπορῶ νά σᾶς πῶ αὐτή τήν ἱερή ὥρα εἶναι, ὅτι ἔρχομαι κοντά σας, ἐπέστρεψα μόνιμα πλέον στό σπίτι μου, εἶμαι καί ἐγώ συμπατριώτης σας «οὐ καθ’ ὑπερβολήν λόγου ἤ σοφίας», ἀλλά μέ μοναδικό ἐφόδιο τήν ἐλπίδα στόν Θεό καί τήν ἀγάπη στόν ἄνθρωπο. Σέ μία μόνο λέξη θά μποροῦσαν νά συνοψισθοῦν τά προγράμματα καί οἱ ὁραματισμοί μου γιά σᾶς. Καί αὐτή ἡ λέξις εἶναι ἀγάπη. Μέ τήν ἀγάπη ἔρχομαι νά ἐνθρονισθῶ ὄχι μόνο στόν θρόνο τῆς Μητροπόλεως, ἀλλά καί στῆς καρδιᾶς σας τόν θρόνο. Ἔρχομαι νά τεθῶ στήν ὑπηρεσία ὅλων σας καί νά γίνω δέκτης τῆς χαρᾶς καί τοῦ πόνου σας, πομπός τῆς ἀγάπης καί τῆς ἐλπίδος τοῦ Χριστοῦ σέ σᾶς. Ἔρχομαι νά συντονίσω τούς παλμούς τῆς καρδιᾶς μου, στῆς δικῆς σας καρδιᾶς τούς χτύπους καί νά γίνω «ὡς εἷς ἐξ ὑμῶν». Ἀπό σήμερα εἶμαι ὁ Πατέρας σας καί εἶστε τά παιδιά μου καί τά ἀδέλφια μου. Ἀπό σήμερα μοιράζομαι τή ζωή σας. Οἱ χαρές σας εἶναι καί χαρές μου. Οἱ πόνοι σας καί πόνοι μου. Τά προβλήματά σας καί δικά μου προβλήματα. Ἔμβλημά μου θά εἶναι ὁ λόγος τοῦ Ἀποστόλου : «Ἀργυρίου ἤ χρυσίου οὐδενός ἐπεθύμησα». Καί τοῦ Κυρίου ἡ διαβεβαίωση : «Μακάριόν ἐστιν μᾶλλον διδόναι ἤ λαμβάνειν». Εἶμαι ἀποφασισμένος νά ὑποβληθῶ σέ κόπους καί νά ὑποστῶ θυσίες καί στερήσεις γιά τήν πνευματική σας πρόοδο, ἀντιγράφοντας τό παράδειγμα Ἐκείνου, ὁ Ὁποῖος στή γῆ «οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλά διακονῆσαι καί δοῦναι τήν ψυχήν Αὐτοῦ λύτρον ἀντί πολλῶν». Ἡ πόρτα τῆς καρδιᾶς μου καί τῆς Μητροπόλεώς μας θά εἶναι πάντα ἀνοικτή γιά ὅλους. Μέ τήν ἀγάπη, λοιπόν, ὁδηγό καί συνισταμένη τῶν σκέψεων, τῶν ἀποφάσεων καί τῶν προσπαθειῶν μου, θά σκύψω μέ στοργή πρῶτα - πρῶτα πάνω ἀπό τά προβλήματα καί τίς ἀνάγκες τῆς ψυχῆς Σας καί θά φροντίσω ὥστε νά καλλιεργηθῇ ὁ «ἔσω ἄνθρωπος». Τοῦτο, ἡ προτεραιότητα, δηλαδή, στίς ἀνάγκες τῆς ψυχῆς, δέν εἶναι μόνο χριστιανική ἐπιταγή, ἀλλά καί αἴτημα τῶν καιρῶν. Ὁ Ἐπίσκοπος ὀφείλει, πρίν ἀπό κάθε ἄλλο, νά προσφέρῃ στούς ἀνθρώπους πού τοῦ ἐμπιστεύθηκε ὁ Θεός τήν «ἀγαθήν μερίδα», τήν Ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ. Ὀφείλει νά τονώσῃ τήν ψυχήν τους, νά ἱκανοποιήσῃ τίς μεταφυσικές ἀγωνίες καί ἀναζητήσεις τους, νά προσφέρει τήν αὔρα τοῦ οὐρανοῦ στούς ἀγωνιστές πού κινδυνεύουν ἀπό τίς ἀναθυμιάσεις τῆς ὕλης. Πρῶτο καί βασικό μέλημα ἑνός ἐκκλησιαστικοῦ ἡγέτη εἶναι «πτερῶσαι ψυχήν, ἁρπᾶσαι κόσμου καί δοῦναι Θεῷ», κατά τόν Ἅγιο Γρηγόριο τόν Ναζιανζηνό. Γι’ αὐτό καί ἐγώ «οὐ δώσω ὕπνον τοῖς ὀφθαλμοῖς μου καί τοῖς βλεφάροις μου νυσταγμόν καί ἀνάπαυσιν τοῖς κροτάφοις μου», «ἄχρις οὗ μορφωθῇ Χριστός ἐν ὑμῖν» καί γίνῃ πραγματικότητα μέσα μας «ὁ καινός ἄνθρωπος ὁ κατά Θεόν κτισθείς».

Γιά νά ἐπιτευχθῇ αὐτό τό τόσο μεγάλο καί ζωτικῆς σημασίας ἔργο, θά ἀγωνισθῶ μέ ὅλες μου τίς δυνάμεις γιά τήν καλλιέργεια, τήν βελτίωση καί τήν ἀνύψωση τοῦ κηρύγματος, τῆς κατηχήσεως, τῆς φιλανθρωπίας, τῆς Θείας Λατρείας, μέ τά ὁποῖα οἰκοδομεῖται καί ἁγιάζεται ὁ λαός τοῦ Θεοῦ.

Μέ ἰδιαίτερη στοργή θά σκύψω ἐπάνω ἀπό τά προβλήματα καί τίς ἀνησυχίες τῆς νέας γενιᾶς. Τά νιάτα, κατά τόν μεγάλο παιδαγωγό Πεσταλότσι, «εἶναι ἡ ἐλπίδα τοῦ Θεοῦ», ἑπομένως καί τοῦ ἀνθρώπου. Σ’ αὐτά ἀνήκει τό μέλλον. Καί ἔχομε χρέος νά τά βοηθήσουμε νά φτάσουν ἐκεῖ πού ἐμεῖς δέν μπορέσαμε νά φθάσουμε. Στό κτίσιμο ἑνός ὄμορφου κόσμου, ἐλεύθερου καί εἰρηνικοῦ. Ὀφείλουμε νά προσφέρουμε ἰδανικά στά παιδιά μας καί προπάντων ὑποδείγματα ζωῆς, πέρα ἀπό τίς ἐπιστημονικές γνώσεις καί τίς συμβουλές μας. Καί ἀκόμα νά τά στηρίξουμε στόν δύσκολο δρόμο γιά τήν κοινωνική καί τήν ἐπαγγελματική τους ἀποκατάσταση, ὥστε νά τά προστατεύσουμε ἀπό τήν ἀπογοήτευση, τήν ἀποχαύνωση, τήν ἐσωτερική κενότητα, πού τά ὁδηγοῦν σέ ἀντικοινωνικές ἐνέργειες καί στήν κόλαση τῶν ναρκωτικῶν καί νά τούς δώσουμε τήν δυνατότητα νά οἰκοδομήσουν ἕνα καλύτερο ἀπό τόν δικό μας κόσμο. «Ὤ νέοι ... νά τῆς τρανῆς χαρᾶς τό πλήρωμα καί τό λευτέρωμα τοῦ νοῦ. Διάπλατ’ ἀνοῖχτε τίς φτεροῦγες σας πρός τά γαλάζια τ’ οὐρανοῦ» (Γ. Βερίτης). Μέριμνά μας θά εἶναι καί ἡ περαιτέρω στήριξη τῆς οἰκογενείας, τοῦ κυττάρου αὐτοῦ τῆς ζωῆς καί τοῦ τόπου. Γνωρίζουμε ὅτι σήμερα συναντᾶ πολλές δυσκολίες. Θά ἐπιθυμούσαμε νά εἴμαστε σέ θέση νά τίς συνδράμουμε στίς ποικιλόμορφες ἀνάγκες της, νά τή δοῦμε νά ὀρθοφρονῇ καί νά ἀκμάζῃ. Πρωταρχικῆς σημασίας θεωροῦμε τή συνεργασία μας μέ τήν ἐκπαιδευτική κοινότητα. Σχολεῖο καί Ἐκκλησία εἶναι οἱ σύγχρονοι φορεῖς ἀνθρωπιᾶς καί ἀντίστασης στή λογική, πού θέλει τόν ἄνθρωπο νά ζῇ μόνο «ἐπ’ ἄρτῳ». Γι’ αὐτό δέν μποροῦμε νά μήν ἔχουμε ἐπικοινωνία. Ἡ Λευκάδα μας ἔχει ἱστορία, εἶναι μιά ἐξέχουσα πόλη, μιά πόλη τοῦ πνεύματος. Χαιρετίζω ξεχωριστά τόν πνευματικό κόσμο τῆς Λευκάδος, τούς Ἐλλογιμωτάτους Καθηγητάς καί τούς διδασκάλους καί καθηγητάς τῶν λοιπῶν βαθμίδων τῆς Ἐκπαιδεύσεως. Ἀγαπητοί μου, ἔχετε στά χέρια σας τά νιάτα μας, τά παιδιά μας, τήν ἐλπίδα τοῦ τόπου μας, τῆς Πατρίδος μας. Σφραγίζετε μέ τήν δική σας προσωπικότητα τίς ψυχές τῶν νέων ἀνθρώπων. Εἶμαι πεπεισμένος ὅτι δίδετε τόν καλύτερο ἑαυτό σας. Πιστεύω ἀκράδαντα στήν δύναμη τοῦ Θεοῦ. Ὑψώνω ἱκετευτικά τά χέρια μου καί τήν καρδιά μου σέ Ἐκεῖνον καί ζητῶ «πάλιν καί πολλάκις» τό ἔλεος καί τήν βοήθειάν Του. Μετά τόν Θεόν ἁπλώνω τά χέρια μου σέ σᾶς. Ζητῶ τήν προσευχή σας, τήν βοήθειά σας καί τήν συνεργασία σας, γιά τήν ἐπιτυχία τοῦ ἔργου μας. Ἡ ἐπιτυχία μου θά εἶναι καί δική σας ἐπιτυχία. Ζητῶ τήν βοήθεια τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ, τῶν Ἀρχόντων, τῶν Ἐπιστημονικῶν, Ἐπαγγελματικῶν, Ἐκπολιτιστικῶν καί Φιλανθρωπικῶν Ὀργανώσεων, τῶν ἀγαπητῶν μου Ἐκπαιδευτικῶν, προπάντων δέ τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου. Ἐσεῖς οἱ Κληρικοί, σεβαστοί μου Πατέρες καί ἀδελφοί, εἶστε οἱ ἄμεσοι συνεργάτες μου. Εἶστε τά χέρια, τά μάτια, τό στόμα τοῦ Ἐπισκόπου σας.

Νά εἶστε βέβαιοι ὅτι θά ἔχετε ἀπέραντη τή στοργή, τήν ἀγάπη καί τήν συμπαράστασή μου στό δύσκολο ἔργο σας. Ἕνα μόνο ζητῶ ἀπό σᾶς. Τό κύριο ἔργο μου καί ἔργο σας νά εἶναι ἡ κατά Χριστόν σωτηρία τῶν ποιμαινομένων. Μέ τήν σωστή καί συνειδητή λατρεία. Μέ τά ἱερά Μυστήρια, μέ τήν κατήχησι, μέ τό κήρυγμα, μέ τήν ἀγάπη, μέ τήν προσευχή, μέ τήν ἀγρυπνία, μέ τό προσωπικό μας ἐνδιαφέρον, μέ τήν θυσία, μέ τήν ἀνιδιοτέλεια ὅλων · ἡ διακονία μας εἶναι αὐτονόητα ἀναμενόμενη. Συνεπῶς ὅλων ἡ ἐργασία εἶναι ἀναγκαία. Κανείς μας νά μήν εἶναι πνευματικῶς ἄνεργος. Ἐνορία χωρίς ἔργο εἶναι Ἐνορία νεκρή.

Μήν ξεχνᾶτε ὅτι ὁ σύγχρονος κόσμος περιμένει πολλά ἀπό ἐμᾶς, τούς διαδόχους τῶν Ἀποστόλων καί συνεχιστές τοῦ ἔργου Μαρτύρων καί Ὁμολογητῶν τῆς πίστεως. Ὁ λαός τοῦ Θεοῦ ἀναζητᾶ στούς Κληρικούς ὑποδείγματα ζωῆς. Ὁ καθένας ἀπό μᾶς ὀφείλει νά ζῇ γιά τόν Χριστό καί ὄχι ἀπό τόν Χριστό καί νά εἶναι γιά τούς ἀνθρώπους «ζῶσα καί σιωπῶσα παραίνεσις». Ἡ ζωή μας μέσα στήν κοινωνία εἶναι προέκταση τῆς λατρείας πού προσφέρουμε στό ἱερό θυσιαστήριο. Εἶναι ἱερουργία. Ὅμως γιά νά ὁδηγήσουμε τούς ἄλλους στήν λύτρωση πρέπει πρῶτα ἐμεῖς νά εἴμαστε λυτρωμένοι · «Σοφισθῆναι καί οὕτω σοφίσαι · γενέσθαι φῶς καί φωτίσαι · Ἐγγίσαι Θεόν καί προσαγαγεῖν ἄλλους · ... καθαρθῆναι δεῖ πρῶτον καί εἶτα καθαῖραι», μᾶς παραγγέλει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Ναζιανζηνός. Ἄς ἀφοσιωθοῦμε, λοιπόν, μέ αὐταπάρνηση στό ἔργο μας καί ὁ Θεός θά εἶναι κοντά μας.

Ἰδιαίτερη βαρύτητα καί εὐαισθησία ὀφείλουμε νά δείξουμε στόν τομέα τῆς φιλανθρωπίας. Ὅλοι μας, Κληρικοί καί λαϊκοί, ὅλος ὁ λαός τοῦ Θεοῦ, ὅλο τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ νά στρατευθοῦμε στό ἔργο τῆς φιλανθρωπίας.

Ἀναφερόμενος στόν ἱερό Κλῆρο, ἄς μοῦ ἐπιτραπῇ νά μνημονεύσω εὐλαβικά τῶν ἀοιδίμων Προκατόχων μου Σεπτῶν Ἱεραρχῶν.

Δωρόθεον Παλλαδινόν καί Νικηφόρον Δεδούσην, τῶν ὁποίων τό ἀνάστημα καλύπτει χρυσές σελίδες τῆς τοπικῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας τῆς Θεοσώστου ταύτης Ἐπαρχίας. Μετά σεβασμοῦ μνημονεύω τοῦ ἀοιδίμου Προκατόχου μου κυροῦ Δωροθέου, Ἱεράρχου θερμουργοῦ πίστεως, ἐμπράκτου ἀγάπης καί παροιμιώδους φιλανθρωπίας, τῆς ὁποίας ἐσαεί μάρτυς ἔσται τό ὑπ’ αὐτοῦ ἱδρυθέν Γηροκομεῖον τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας · Ποιμένος διδακτικοῦ, στοργικοῦ, ἁπλοῦ, κοινωνικοῦ, φιλοξένου καί διακατεχομένου ἐξ ἀπεράντου ἀγάπης, τόσον πρός τό πρόσωπον τοῦ Κυρίου, ὅσον καί πρός τήν ἔνδοξον Ἑλληνικήν Πατρίδα.

Ἐν εὐλαβείᾳ ὅμως καί εὐγνωμοσύνη πολλῇ τήν ἱεράν αὐτήν ὥραν στρέφω ἐπίσης τόν νοῦν καί τήν καρδίαν καί πρός τόν ἀμέσως Προκάτοχόν μου ἀείμνηστον Ἱεράρχην Νικηφόρον «ἄνδρα ἐπιθυμιῶν τῶν τοῦ πνεύματος», κλεΐσαντα τόν Μητροπολιτικόν τοῦτον θρόνον ἐπί τεσσαράκοντα (40) ἔτη.

Ὁ ἀείμνηστος Ἱεράρχης, τόν ὁποῖον, εὐδοκίᾳ Κυρίου, ἐγνώριζον καλῶς καί ὁ ὁποῖος ἔτρεφεν ὄντως ἄδολον καί πατρικήν ἀγάπην πρός τήν ἐλαχιστότητά μου, ἠνάλωσεν τόν ἑαυτόν του διά τήν δόξαν τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἁγίας Του Ἐκκλησίας, γιά τόν ἐπανευαγγελι-σμό τοῦ ποιμνίου του καί τόν ἐπιστηριγμόν αὐτοῦ στήν ἐν Χριστῷ ζωή. Ἱεράρχης ζώσης πίστεως πρός τόν Κύριον, φλογερῶς καί πηγαίας ἀγάπης πρός τόν εὐσεβῆ λαόν «πολυμερῶς καί πολυτρόπως», ἀείποτε ἐκδηλουμένης · Ἦτο ἀνήρ ἀσκήσεως, προσευχῆς καί περισυλλογῆς, παροιμιώδους φιλοπτωχείας καί λιτότητος, λογιζόμενος τήν εὐτέλειαν ὡς δόξαν, ὡς πλοῦτον τήν πτωχεία καί ὡς μεγαλεῖον τήν ἁπλότητα καί τόν σεμνόν βίον.

Τό φωτεινό παράδειγμα ἀμφοτέρων τῶν ἀοιδίμων Προκατόχων μου, θά ἐμπνέῃ πάντοτε τήν ταπεινότητά μου στή νέα μου διακονία, κατά τήν ἄσκησιν τῆς ὁποίας εἴθε νά μέ συνοδεύουν αἱ πατρικαί αὐτῶν εὐχαί καί εὔχομαι «ἐκ βαθέων» νά ἀναπαύῃ αὐτούς ὁ Κύριος «ἐν Χώρᾳ ζώντων καί ἐν σκηναῖς δικαίων».

Ἀδελφοί μου, νοιώθω τήν ἀνάγκη, προτοῦ τελειώσω, νά ἐκφράσω, πέρα ἀπό τήν εὐγνωμοσύνη μου πρός τόν Δωρεοδότη Θεό, τίς ὁλόθερμες εὐχαριστίες καί τήν βαθειά εὐγνωμοσύνη μου πρός ὅλους ἐκείνους πού συνεργάσθηκαν μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ καί ὡδήγησαν τά βήματά μου κοντά σας, καθώς καί πρός ἐκείνους οἱ ὁποῖοι βιώνουν μαζί μου τήν συγκίνηση αὐτῆς τῆς ἱερῆς στιγμῆς.

Εὐχαριστῶ ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μου τήν Σεπτή Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, πού μέ τήν ἀγάπην των ἀνέβασε τήν ἐλαχιστότητά μου στόν ὑψηλό καί περίλαμπρο τοῦτο θρόνο. Δικαίως καί ὀφειλετικῶς τώρα σέ τούτη τήν ὥρα τῆς χαρᾶς τῆς Μητροπόλεως Λευκάδος καί Ἰθάκης καί ἐμοῦ, ἀπευθύνομαι πρός Σᾶς προσωπικῶς Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Ἱερώνυμε καί Πρόεδρε τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, γιά νά ἐκφράσω τά πλημμυρίζοντα τήν ψυχήν μου συναισθήματα ἰδιαιτέρας τιμῆς, υἱικῆς, ἐν Χριστῷ, ἀγάπης, ἀλλά καί ἀπείρου εὐγνωμοσύνης γιά τήν πρός τό πρόσωπόν μου ἐπιδειχθεῖσα ἀγάπη καί ἐμπιστοσύνη Σας. Εὔχομαι καί προσεύχομαι ὁ Ἅγιος Θεός νά Σᾶς κρατᾶ ὑγιαίνοντα καί μακροημερεύοντα στόν ἱστορικό ἀρχιεπισκοπικό Θρόνο τῶν Ἀθηνῶν, γιά νά μεριμνᾶτε γιά τά ὅσια τοῦ εὐσεβοῦς πληρώματος τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας καί γιά τό καλό τῆς Πατρίδος μας.

Εὐχαριστῶ τούς Σεβασμιωτάτους καί Θεοφιλεστάτους Ἱεράρχες, ἀγαπητούς δέ καί ἐπιποθήτους ἀδελφούς μου στήν Ἀρχιερωσύνη, πού ἀπό κοντά καί ἀπό μακρυά ἔσπευσαν νά μέ πλαισιώσουν καί νά μοιρασθοῦν μαζί μου τήν χαρά καί τήν συγκίνηση αὐτοῦ τοῦ μεγάλου σταθμοῦ τῆς ζωῆς μου.

Ἐπίσης θά εἶμαι εὐγνώμων στό Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Γρεβενῶν Κύριο Σέργιο καί πολυσέβαστό μοι Γέροντα, διότι, τῇ ἀδείᾳ καί εὐλογίᾳ τοῦ ἀειμνήστου Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος κυροῦ Σεραφείμ, μοῦ μετέδωσε τό Χάρισμα τῆς Ἱερωσύνης καί μοῦ ἐνέπνευσε ὀρθόδοξο ἐκκλησιαστικό φρόνημα. Στό πρόσωπό του συνάντησα καί συναντῶ Ἀρχιερέα μέ μεγάλη πεῖρα, μέ ἀξιοθαύμαστη σύνεση καί πρό παντός μέ φιλανθρωπία καί ἀγάπη.

Εὐχαριστῶ τούς Ἐντιμοτάτους Ἀρχηγούς τῶν Πολιτικῶν Κομμάτων, τούς Ἐντιμοτάτους κυρίους Ὑπουργούς καί Βουλευτές, τούς ἀξιοτίμους Ἡγέτες καί Ἐκπροσώπους τῶν Πολιτικῶν, Στρατιωτικῶν, Δικαστικῶν καί Ἀστυνομικῶν Ἀρχῶν, καθώς καί τούς τοπικούς Ἄρχοντες καί μάλιστα τόν Κύριο Νομάρχη καί τούς Κυρίους Δημάρχους καί Προέδρους τῶν Κοινοτήτων τῆς Μητροπολιτικῆς μου Περιφερείας, γιά τήν τιμητική παρουσία τους κοντά μας, ἀποδεικτική τοῦ σεβασμοῦ καί τῆς ἀγάπης τους πρός τήν Ἐκκλησία. Ὅλως ἰδιαιτέρως εὐχαριστῶ τόν ἀγαπητό μου Κύριο Δήμαρχο Λευκάδος κ. Βασίλειο Φέτση, γιά τήν θερμή καί ἐγκάρδια ὑποδοχή πού ὠργάνωσε γιά μένα καί γιά τά καλά λόγια του, γιά τήν ταπεινότητά μου.

Γιά τήν συμμετοχή του στήν ἀποψινή τελετή καθώς καί γιά τούς συγκινητικούς λόγους εὐχαριστῶ ἀπό καρδίας ὅλους τούς προλαλήσαντας, ὡς ἐπίσης καί ὅλους τούς προσφιλεῖς μου, ἐν Χριστῷ, ἀδελφούς μου, Κληρικούς καί Λαϊκούς, πού πρόθυμα ὑποβληθήκατε στόν κόπο νά ἔλθετε ἀπό τήν Ἱερά Σύνοδο γιά νά ἐκφράσουν σέ μένα γιά μιά ἀκόμα φορά τήν ἀγάπη καί τόν σεβασμό τους.

Διαβεβαιώνω, ὅτι ποτέ δέν θά ξεχάσω τήν ἀρίστη συνεργασία μας πού εἴχαμε ἐπί πολλά ἔτη, τά ὡραιότερα χρόνια τῆς ζωῆς μου καί τῆς διακονίας μου. Ἐγκάρδιες εὐχαριστίες πρός τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κεφαλληνίας κ. Σπυρίδωνα, ὁ ὁποῖος ὡς Τοποτηρητής τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λευκάδος καί Ἰθάκης ἐκράτησε τό βάρος τῶν διοικητικῶν καί ποιμαντικῶν εὐθυνῶν τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας μας. Ὀφείλω εὐχαριστίας καί στόν Γενικό Ἀρχιερατικό Ἐπίτροπο τῆς Ἱερᾶς ταύτης Μητροπόλεως Αἰδεσιμολογιώτατο Πρωτοπρεσβύτερο π. Ἠλία Μάλφα, διότι μαζί μέ τούς λοιπούς Κληρικούς καί λαϊκούς τῶν Γραφείων καί τῶν λοιπῶν Ὑπηρεσιῶν τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας μας διεκπεραίωσαν μέ προθυμία ὅλα τά τρέχοντα ὑπηρεσιακά, διοικητικά καί πνευματικά προβλήματα τῆς Ἐκκλησίας μας.

Εὐχαριστῶ τήν φιλαρμονική, τό ἄγημα τοῦ Στρατοῦ καί ἰδιαιτέρως τά Ἀστυνομικά Ὄργανα γιά τόν κόπο καί τήν φροντίδα τους πρός τήρηση τῆς τάξεως.

Εὐχαριστῶ τούς ἐκλεκτούς φίλους, Κληρικούς καί λαϊκούς, ὅλων τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων, ἐπωνύμους καί ἀνωνύμους, τούς συγχωριανούς μου ἀπό τό μικρό χωριό μας τόν Κάλαμο, μαζί μέ τόν Ἐντιμότατο Πρόεδρο καί τά Μέλη τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου, τόν ἀγαπητόν Ἐφημέριο καί τούς εὐλογημένους Χριστιανούς ἀπ’ ὅλα τά νησάκια καί χωρία μας, τά ἀνήκοντα ἐκκλησιαστικῶς στήν Ἱερή Μητρόπολη μας.

Δέν λησμονῶ ὅτι καί ἄλλα πρόβατα ἔχω. Τό προσφιλές καί περιπόθητον πλήρωμα τῆς Ἐνορίας τοῦ Ἱεροῦ ναοῦ τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης Μοσχάτου, εἰς τό ὁποῖον ἐν ὅλῃ ψυχῇ, ὅλῃ καρδίᾳ καί ὅλῃ διανοίᾳ προσέφερα ὡς πατέρας, ὡς ἀδελφός καί ὡς ἐλάχιστος διάκονος, τίς ταπεινές μου ὑπηρεσίες, ἀλλά καί τήν μεγίστην ἀγάπην μου. Εἰς τό σημεῖον αὐτό οἱ δρόμοι μας χωρίζουν · δέν χωρίζουν ὅμως οἱ καρδιές μας. Οἱ ψυχές των ἐξακολουθοῦν νά εὑρίσκωνται εἰς τό ἱερόν ὠμοφόριόν μου καί τά ὀνόματά των θά εἶναι μέριμνα καί ὄασις τῶν καθημερινῶν μου προσευχῶν.

Στρέφω μέ σεβασμό τήν σκέψη μου, τούτη τήν ὥρα στούς εὐλαβεῖς γονείς μου, Θεόδωρο καί Αἰκατερίνα, οἱ ὁποῖοι συνευρίσκωνται μαζί μου · ποτέ δέν μέ ἄφησαν μόνο καί ὄντας συνηκυρηναῖοι στό ἔργο τῆς διακονίας μου, τούς εὐχαριστῶ ἀπό καρδίας, διότι μοῦ ἐχάρησαν τό ζῆν καί τό εὖ ζῆν.

Εὐχαριστῶ τούς κατά σάρκα, οἰκείους μου, τά ἀδέλφια μου μέ τίς οἰκογένειές τους καί τούς συγγενεῖς μου, οἱ ὁποῖοι τιμητικά καί ἐνισχυτικά μέ συνοδεύουν καί συμπροσεύχονται αὐτή τή στιγμή γιά τήν εὐόδωση τῆς διακονίας μου.

Ὁλόθερμες εὐχαριστίες πρός ὅλους τούς Κληρικούς τῆς Μητροπολιτικῆς μου Περιφερείας, γιά τήν σεμνή συμμετοχή τους στήν ἀποψινή τελετή.

Εὐχαριστῶ καί εὐγνωμονῶ, τέλος, ὅλους ἐσᾶς, τό πιστό καί εὐλογημένο πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λευκάδος καί Ἰθάκης, γιά τήν θερμή ὑποδοχή πού μοῦ ἐπιφυλάξατε. Νά εἶστε ὅλοι καλά, νά χαίρεστε καί νά ἀγάλλεσθε ἐν Κυρίῳ, νά ἔχετε τήν εὐλογίαν τοῦ Θεοῦ διά πρεσβειῶν τῆς Ἁγίας Ἐνδόξου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας τῆς κυρᾶς Φανερωμένης, τῆς καί Πολιούχου καί Προστάτιδος τῆς νήσου καί πάντων τῶν Ἁγίων μας.

Ἀνταποδίδοντάς σας αὐτή τήν ἀγάπη ὑψώνω τά χέρια μου καί σᾶς ἀπευθύνω ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μου τήν ἀρχιερατική μου εὐλογία καί κλείνω τήν πρώτη ταύτη πνευματική ἐπικοινωνία μου μαζί σας μέ τήν ἀποστολική καί λειτουργική εὐχή · «Ἡ Χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί Πατρός καί ἡ κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἴη μετά πάντων ὑμῶν». Ἀμήν.