ECCLESIA
ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
|
ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ |
Ελασσώνος
στην Ιερά Μητρόπολη Ελλασώνος, Σεπτέμβριος 2009 ΤΗΣ Α. Θ. ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ κ. κ. Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Υ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΘΕΙΑΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ ΕΝ Τῼ ΚΑΘΕΔΡΙΚῼ ΝΑῼ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ (20 Σεπτεμβρίου 2009) Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος, πολυφίλητε ἀδελφὲ καὶ συλλειτουργέ κ. Ἱερώνυμε, Ἱερώτατοι ἀδελφοὶ Ἀρχιερεῖς, Ἐξοχώτατοι καὶ Ἐντιμότατοι Ἄρχοντες, Εὐσεβῆ τέκνα τῆς Ἐκκλησίας! Ὑπὸ τὴν σωστικὴν σκιὰν καὶ χάριν τοῦ Τιμίου καὶ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τὴν Παγκόσμιον Ὕψωσιν τοῦ ὁποίου ἀπὸ τῆς 14ης ἱσταμένου μηνὸς ἑορτάζομεν, συνήχθημεν εἰς τὸν σεπτὸν τοῦτον Μητροπολιτικὸν τοῦ Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου Ναόν, διὰ νὰ εὐχαριστήσωμεν τὸν δι’ ἡμᾶς Σταυρωθέντα καὶ Παθόντα, καὶ Ταφέντα, ἀλλὰ καὶ Ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν Ἀρχηγὸν τῆς Σωτηρίας ἡμῶν, προσφέροντες τὴν ἀναίμακτον ἡμῶν καὶ λογικὴν λατρείαν, ἐν ἑνότητι καρδίας καὶ πίστεως καὶ βιώματος καὶ ὁμολογίας καὶ ἐλπίδος. Ἀσφαλῶς ἀπείρους φορὰς ἀπὸ τοὺς πρώτους χριστιανικοὺς χρόνους μέχρι σήμερον ἔχει τελεσθῆ τὸ πανίερον μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας εἰς τὸν εὐλογημένον τοῦτον τόπον, καὶ ἰσαρίθμους φορὰς ὁ οὐρανὸς ἔχει ἁγιάσει ἐνταῦθα τὴν γῆν, ἡ χάρις ἔχει κατέλθει εἰς τὰς ψυχὰς τῶν πιστῶν, οἱ εὐσεβεῖς ἡνώθησαν διὰ τῆς θείας Κοινωνίας, ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, μετὰ τοῦ Χριστοῦ, καὶ διὰ τοῦ Χριστοῦ μὲ τὸν Θεὸν Πατέρα. Ἄλλας τόσας φορὰς ἡνώθησαν τὰ τέκνα τῆς Ἐκκλησίας καὶ μεταξύ των, καὶ μετὰ πάντων τῶν Ἁγίων, εἰς μίαν ἑνότητα μυστηριακήν, ἀληθινὴν καὶ ἁγίαν. Ἀσφαλέστατα, πολλοὶ Ἅγιοι καὶ ἔνθεοι λειτουργοὶ τῆς χάριτος καὶ μυστηριάρχαι τῶν Θείων, τόσον Ἐπίσκοποι, ἐν οἷς καὶ οἱ Ἅγιοι Βησσαρίων καὶ Ἀρσένιος καὶ εἴ τις ἕτερος μετὰ τῶν Ἁγίων συναριθμούμενος, ὅσον καὶ Πρεσβύτεροι ἀξιόθεοι, ὕψωσαν τὴν προσευχὴν τῆς ἐνταῦθα στρατευομένης Ἐκκλησίας πρὸς τὴν ἐν οὐρανοῖς θριαμβεύουσαν, καὶ κατήγαγον τὴν φυσίζωον δωρεὰν τοῦ Παμβασιλέως Θεοῦ εἰς τὸ ἀξιονόμαστον λογικὸν ποίμνιόν των. Ὅμως ἱστορικῶς εἶναι ἡ πρώτη φορὰ κατὰ τὴν ὁποίαν ἐν Ἐλασσῶνι τελεῖται Θεία Λειτουργία ὑπὸ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, τῆς τιμῆς καὶ εὐλογίας ταύτης ἐπιφυλαχθείσης εἰς τὴν ἡμετέραν Μετριότητα ὑπὸ τοῦ δωρεοδότου Θεοῦ. Εὔλογος, λοιπόν, τυγχάνει ἡ ἐκ τούτου συγκίνησις ἡμῶν, ἡ ὁποία μεγεθύνεται ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι συλλειτουργεῖ μεθ’ ἡμῶν καὶ συμπροσεύχεται καὶ συναγιάζει, ἐκτὸς τοῦ οἰκείου Μητροπολίτου κ. Βασιλείου καὶ τῶν λοιπῶν Ἱερωτάτων Μητροπολιτῶν, ὁ λίαν ἡμῖν πεφιλημένος καὶ περισπούδαστος Πρωθιεράρχης τῆς Ἁγιωτάτης Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμος. Εἴθε τὸ ἱερὸν Συλλείτουργον ἡμῶν, δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Βησσαρίωνος καὶ Ἀρσενίου, οἱ ὁποῖοι, εἴμεθα βέβαιοι, νοερῶς συνιερούργησαν μαζί μας, ὡς καὶ τοῦ σήμερον ἑορταζομένου Μεγαλομάρτυρος Εὐσταθίου καὶ τῆς συνοδείας αὐτοῦ, νὰ γίνῃ δεκτὸν παρὰ τοῦ Κυρίου τῶν Δυνάμεων ὡς θυμίαμα εὐῶδες κατευθυνθὲν ἐνώπιον τοῦ Θρόνου Του ἀπὸ καρδίας καιομένας ἐξ ἀγάπης πρὸς Αὐτόν, πρὸς τὸν ἁγιόλεκτον χριστώνυμον λαὸν τῆς Θεοσώστου Μητροπόλεως Ἐλασσῶνος, πρὸς τὸ ὅλον εὐσεβὲς ἡμῶν Γένος, τὸν σύμπαντα κόσμον Του καὶ πρὸς ἀλλήλους! Ἀλλ’ εἴπομεν, ἀγαπητοί, ὅτι ἡ σημερινὴ εὐχαριστιακὴ σύναξις, τῆς Κυριακῆς μετὰ τὴν Ὕψωσιν, συνδέεται ἀμέσως πρὸς τὸν Τίμιον Σταυρὸν τοῦ Κυρίου. Ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ, καθὼς γνωρίζετε, εἶναι ὄχι μόνον ὁ «φύλαξ πάσης τῆς οἰκουμένης»,, ἡ «ὡραιότης τῆς Ἐκκλησίας», τῶν «πιστῶν τὸ στήριγμα», τῶν «ἱερέων ἡ εὐπρέπεια», τῶν «Ἀγγέλων ἡ δόξα καὶ τῶν δαιμόνων τὸ τραῦμα», ἀλλ’ εἶναι καὶ ἡ μεγάλη κληρονομία καὶ σφραγὶς τῆς γνησιότητος τῆς κλήσεως ἡμῶν ὡς Χριστιανῶν, ἡ ἐλπὶς καὶ τὸ καύχημά μας. «Ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι, εἰ μὴ ἐν τῷ Σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι’ οὗ ἐμοὶ κόσμος ἐσταύρωται κἀγὼ τῷ κόσμῳ» (Γαλ. 6: 14), διακηρύττει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Ἀσταύρωτος βίος διὰ τοὺς Χριστιανοὺς εἶναι ἀδιανόητος! Δὲν ὑφίσταται! Ὅσοι ἐκλαμβάνουν τὴν χριστιανικὴν ζωὴν ὡς ὑπόθεσιν συναισθηματικῆς πληρώσεως, ἱερῶν συγκινήσεων, ἐνθουσιαστικῶν ἐξάρσεων μέσα εἰς ἕνα «βίον ἀνθόσπαρτον», καὶ μεταφυσικῆς κατόπιν ἐξασφαλίσεως διὰ τὴν αἰωνιότητα, δι’ ἐξόδων ἀποκλειστικῶς τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Μαρτύρων Του, χωρὶς οἱ ἴδιοι νὰ καταβάλουν κόπους, θυσίας, κάποιο τίμημα τέλος πάντων, μετέχοντες ἐνεργῶς εἰς τὰ Παθήματα καὶ τὸν Σταυρὸν τοῦ Σωτῆρος καὶ τῆς Ἐκκλησίας Του, πλανῶνται πλάνην οἰκτράν! Ὁ Χριστιανισμὸς δὲν εἶναι μία θρησκεία! Ὁ Χριστιανισμὸς εἶναι ἡ βίωσις τοῦ Σταυροῦ καὶ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου! Ἡ Ἐκκλησία δὲν κουράζεται νὰ προσκαλῇ: «Γεύσασθε καὶ ἴδετε ὅτι χρηστὸς ὁ Κύριος»! Εἰς ἐκεῖνο τὸ «γεύσασθε» πρέπει πάντοτε νὰ ὑπονοοῦμε τὸν Σταυρόν, μὲ ὅλας του τὰς συνιστώσας: τὴν δοκιμασίαν, τὸν διωγμόν, τὸν πόνον, τὴν ὀδύνην, τὰ δάκρυα, τὴν ἀγωνίαν, τὴν πικρίαν, τὴν ἀδικίαν, τὴν χλεύην, τὴν ἐγκατάλειψιν, τὸ πένθος, τὴν κένωσιν καὶ τὸν ἴδιον τὸν θάνατον! Ἀλλὰ μέσα ἀκριβῶς εἰς αὐτὸ τὸ πικρότατον «ποτήριον», τὸ ὁποῖον χρειάζεται πολλὴν πίστιν, πολλὴν ὑπομονήν, πολλὴν ταπείνωσιν, πολλὴν ἀγάπην καὶ πολλὴν ἐλπίδα διὰ νὰ καταποθῇ, ὑπάρχει καὶ ἡ Ζωή, τὸ Φῶς, ἡ Χαρά, ἡ Ἀνάστασις, ἡ Αἰωνιότης! «Ἰδοὺ γὰρ ἦλθε διὰ τοῦ Σταυροῦ χαρὰ ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ»! Ὅπως τῆς «Μιᾶς τῶν Σαββάτων», τῆς λαμπροφόρου ἡμέρας τῆς Ἀναστάσεως, προηγήθη ἡ Μεγάλη Παρασκευή, καὶ τοῦ Κενοῦ Μνημείου ὁ Γολγοθᾶς, ἀκριβῶς τὸ αὐτὸ συμβαίνει καὶ μὲ τὴν ζωὴν τῶν Χριστιανῶν! Διὰ νὰ φθάσωμεν εἰς τὴν δόξαν τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, διὰ νὰ λάβωμεν τὴν κληρονομίαν τοῦ Πατρὸς καὶ νὰ συμβασιλεύσωμεν μὲ τὸν καὶ Παθόντα, καὶ Ταφέντα καὶ Ἀναστάντα Κύριόν μας, ὀφείλομεν νὰ ἀποδεχθῶμεν πλήρως τὸν σταυρὸν τῆς «στενῆς πύλης» καὶ «τεθλιμμένης ὁδοῦ»! Τὸν σταυρὸν τῆς ἐκκοπῆς τοῦ ἰδίου θελήματος, τοῦ περιορισμοῦ τῶν ἐπιθυμιῶν, τῆς θυσίας τοῦ ἀτομικοῦ συμφέροντος, τῆς συστολῆς τοῦ ἐγωϊσμοῦ, τῆς ἀνοχῆς τῶν ἀδυναμιῶν τῶν συνανθρώπων μας, τῆς ὑπομονῆς εἰς τὰς ἀσθενείας καὶ τὰς δυστυχίας τοῦ βίου. Τὸν σταυρὸν τῆς διαρκοῦς μετανοίας καὶ τοῦ κατὰ Θεὸν πένθους διὰ τὴν ἔκπτωσιν καὶ τὴν προσωπικήν μας, ἀλλὰ καὶ τοῦ κόσμου ὅλου! Εἰς τὸ Ἀποστολικὸν ἀνάγνωσμα ἠκούσαμεν πρὸ ὀλίγου τὸν Μέγαν Παῦλον νὰ γράφῃ πρὸς τοὺς Γαλάτας: «Χριστῷ συνεσταύρωμαι• ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός» (Γαλ. 2: 20). Αὐτὴ ἡ πλήρης ταύτισις τοῦ Παύλου καὶ ὅλης τῆς ζωῆς του μὲ ἐκείνην τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία καὶ κατέληξεν εἰς τὴν ἀνεπιφύλακτον ἀποδοχὴν τοῦ μαρτυρίου τοῦ αἵματος καὶ τοῦ θανάτου εἰς τὴν Ρώμην χάριν τοῦ Χριστοῦ, εἶναι τὸ ὑπόδειγμα δι’ ὅλους μας. Ὅλοι οἱ Ἅγιοι αὐτὸ ἔπραξαν! «Οἱ δὲ τοῦ Χριστοῦ, τὴν σάρκα ἐσταύρωσαν σὺν τοῖς παθήμασι καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις» (Γαλ. 5: 24). Ἀλλ’ αὐτὴ ἀκριβῶς ἡ σταύρωσις, ἡ στέρησις, ἡ ὑπομονή, τὸ κόστος, ἡ θυσία, τοὺς ὡδήγησεν εἰς τὸ φῶς, τὴν ἄνεσιν, τὴν δόξαν καὶ τὴν χαρὰν τῆς ἁγιότητος! Αὐτὸ συνέβη μὲ τὸν Ἅγιον Μεγαλομάρτυρα Εὐστάθιον, τὴν σύζυγόν του Θεοπίστην, τοὺς υἱούς των Ἀγάπιον καὶ Θεόπιστον, τὸν Ὅσιον Ἰωάννην καὶ τὸν Νεομάρτυρα Ἰλαρίωνα τοὺς Κρῆτας, τὸν Ἅγιον Εὐστάθιον Ἀρχιεπίσκοπον Θεσσαλονίκης, τῶν ὁποίων τὴν μνήμην ἐπιτελοῦμεν σήμερον, καὶ μὲ ὅλους γενικῶς τοὺς Ἁγίους, καὶ τοὺς ἀρχαίους καὶ τοὺς νεωτέρους, μέχρι καὶ τοὺς τῶν ἡμερῶν μας, μὲ ὅλους τοὺς δικαίους, μὲ ὅλους τοὺς γνησίους ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ! Καὶ αὐτῶν τὰ βήματα καλούμεθα νὰ ἀκολουθήσωμεν καὶ ἡμεῖς, κλῆρος καὶ λαός, μονάζοντες καὶ οἰκογενειάρχαι, ἄρχοντες καὶ ἀρχόμενοι, οἱ πάντες, ἐφ’ ὅσον ἐπιθυμοῦμεν νὰ ὀνομαζώμεθα Χριστιανοί! Τὸ Γένος μας τοιουτοτρόπως ἐπορεύθη πάντοτε. Ἐβίωσε πλήρως τὸν Σταυρὸν τοῦ Χριστοῦ, δι’ αὐτὸ καὶ ἐδοξάσθη καὶ ἀνέδειξε πολλὰς μυριάδας Ἁγίων καὶ ἑκατομμύρια δικαίων καὶ τετελειωμένων ἐν Χριστῷ πνευμάτων. Ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως τοιουτοτρόπως ἠξιώθη νὰ πορευθῇ καὶ πορεύεται μέχρι σήμερον. Πάντοτε ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ, πάντοτε «κατάστικτος τοῖς μώλωψι» διὰ τὸν Χριστὸν καὶ διὰ τὰ τέκνα της, πάντοτε καυχωμένη διὰ τὰς θλίψεις καὶ τὰ παθήματά της, διὰ τὴν ἀσθένειαν καὶ τὰς πληγάς της! Πάντοτε ἀποδεχομένη ἐν ὑπακοῇ πίστεως καὶ ὑπομονῆ πολλῇ κάθε σταυρικὴν εὐλογίαν τοῦ οὐρανοῦ! Ἀλλὰ διὰ τοῦτο καὶ εἶναι εἰς θέσιν νὰ βεβαιώσῃ, μὲ τὴν ἀδιάψευστον βεβαίωσιν τοῦ αἵματος τῶν Πατριαρχῶν, τῶν Ἐπισκόπων, τῶν Ἱερέων, τῶν Μοναχῶν καὶ τῶν λαϊκῶν τέκνων της, μὲ τὴν σφραγῖδα τῶν ἱερῶν θλίψεων καὶ τῶν ἱδρώτων καὶ τῶν καμάτων καὶ τῶν ὑπομονῶν, τὴν μεγάλην ἀλήθειαν τῆς πίστεως, τὴν ἀλήθειαν τῆς χρηστότητος τοῦ Κυρίου, τὴν ἀλήθειαν τῆς ἀγάπης Του, τὴν ἀλήθειαν τῆς Ἀναστάσεως, τὴν ἀλήθειαν τῆς αἰωνίου ζωῆς καὶ σωτηρίας! Ἀνάλογος, ὡς γνωρίζομεν, εἶναι ἡ ἐμεπειρία καὶ τῆς περιοχῆς σας. Τῆς Θεσσαλίας, τῆς Μακεδονίας, τῆς Ἑλλάδος ὅλης! Κρατήσατε, ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ, τοὺς ἑαυτούς σας καὶ ἀλλήλους μέσα εἰς τὴν ἁγίαν αὐτὴν σταυροαναστάσιμον ἀτμόσφαιραν, μέχρι τελευταίας ἀναπνοῆς! Μὴ ἀποκάμετε ἀγωνιζόμενοι τὸν καλὸν ἀγῶνα τῆς εὐσεβείας, τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς θυσιαστικῆς ἀγάπης! Μὴ ἐπαισχυνθῆτε τὸν Σταυρὸν τοῦ Χριστοῦ, οὔτε τὰ παθήματα καὶ τὰς πληγὰς τοῦ Γένους! Οἱ Ἑβραῖοι ἐκαυχῶντο: «Τέκνα Προφητῶν ἐσμεν!». Καὶ ἡμεῖς καυχώμεθα: «Τέκνα Ἁγίων, τέκνα Μαρτύρων καὶ ἡρώων ἐσμέν! Τέκνα τῆς Ἐκκλησίας ἐσμέν»! Καὶ οἱ νέοι ἄς φιλοτιμῶνται νὰ λέγουν, ὅπως οἱ νέοι τῆς ἀρχαίας Σπάρτης: «ἅμες δὲ γ’ ἐσόμεθα πολλῷ κάρρονες»! Δηλαδὴ ἐμεῖς θὰ γίνωμε πολὺ καλύτεροι!, καὶ ἄς ἔχουν ὡς ἰνδάλματά των τοὺς νεαροὺς υἱοὺς τοῦ Ἁγίου Εὐσταθίου Ἀγάπιον καὶ Θεόπιστον, οἱ ὁποῖοι μετὰ προθυμίας καὶ χαρᾶς συνεμαρτύρησαν καὶ συναγίασαν μὲ τοὺς γονεῖς των! Τῆς μαρτυρικῆς, λοιπόν, καὶ ἐσταυρωμένης, ἀλλὰ καὶ τὴν Ἀνάστασιν καταγγελλούσης, καλλιγόνου Μητρὸς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἡ ὁποία ἐπὶ πολλοὺς αἰῶνας ἐγαλούχησε καὶ ἔθρεψε καὶ ἤνδρωσε καὶ ἔθαλψεν ἐν Χριστῷ καὶ «εἰς μέτρον ἡλικίας» Αὐτοῦ ἀνέδειξε καὶ ἐσᾶς, μαζὶ μὲ ὅλα τὰ ἄλλα τέκνα της, τὴν εὐλογίαν, τὴν στοργήν, τὸν ἀσπασμὸν καὶ τὴν ἀγάπην σᾶς μεταφέρομεν. Κρατήσατε πάντοτε μίαν θέσιν δι’ αὐτὴν εἰς τὰς προσευχάς σας, γνωρίζοντες ὅτι καὶ τοῦ Πατριάρχου ἡ προσευχή, ἡ εὐχὴ καὶ εὐλογία σᾶς συνοδεύουν ἀδιαλείπτως. Κυκλοῦντες ἐν ὑπακοῇ καὶ τιμῇ καὶ ἀγάπῃ τὸν καλὸν Ἐπίσκοπόν σας, ἐξακολουθήσατε εἰς τὰς δυσκόλους ἡμέρας, τὰς ὁποίας ὡς ἀνθρωπότης διερχόμεθα, νὰ ἀποδεικνύετε ἑαυτοὺς γνήσια τέκνα τῆς Ὀρθοδοξίας, γνησίους υἱοὺς καὶ θυγατέρας τοῦ Χριστοῦ! Εἰς ἀνάμνησιν τῆς σημερινῆς Πατριαρχικῆς Θείας Λειτουργίας, παρακαλοῦμεν, Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Ἐλασσῶνος κ. Βασίλειε, νὰ δεχθῆτε ὡς εὐλογίαν καὶ δῶρον τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Πατριάρχου τὴν ποιμαντορικὴν ταύτην ράβδον. Κατακλείοντες ἐπαναλαμβάνομεν ἀπὸ κέντρου ψυχῆς καὶ καρδίας τὴν κατὰ τὸν Τρισάγιον ὕμνον ἀναπεμφθεῖσαν ὑπὲρ τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας δέησιν: «Κύριε, Κύριε, ἐπίβλεψον ἐξ οὐρανοῦ καὶ ἴδε, καὶ ἐπίσκεψαι τὴν ἄμπελον ταύτην τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἐλασσῶνος, καὶ κατάρτισαι αὐτήν, ἥν ἐφύτευσεν ἡ δεξιά Σου»! Ἀμήν! |
