Home   ECCLESIA

ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ



Κεντρική σελίδα Μητροπόλεως

Αρχείο Ειδήσεων

ΔΕΛΤΙΑ ΤΥΠΟΥ


- Δελτίο τύπου 14/6/2001

Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων

ΑΡΧΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ 2008

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ (13/8/2008)

Κέρκυρα, 13 Αυγούστου 2008


«ΠΕΠΟΙΚΙΛΜΕΝΗ ΤΗ ΘΕΙΑ ΔΟΞΗ»


Σχόλιο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κερκύρας,
Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκταρίου
στην εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου


Το πλέον ιδιάζον χαρακτηριστικό στον κάθε άνθρωπο είναι το χάρισμά του. Όπως λέγεται στη γλώσσα της Εκκλησίας, το τάλαντό του. Το χάρισμα είναι δωρεά του Θεού και ενυπάρχει στο κατ’ εικόνα με το οποίο ο Θεός έπλασε τν άνθρωπο. Το χάρισμα δίδεται στον άνθρωπο για να το έχει ως εφόδιο και ευλογία για να πορευθεί προς το καθ’ ομοίωσιν του Θεού. Αν το χάρισμα χρησιμοποιηθεί από τον άνθρωπο μόνο και μόνο για την δική του επιβίωση, καταξίωση, επιτυχία στη ζωή αυτή, τότε ομοιάζει με τους δερμάτινους χιτώνες που ο Θεός έδωσε στους πρωτοπλάστους, μετά την έξοδο από τον Παράδεισο. Υπάρχει ατομοκεντρικά, όχι για να καταξιώσει τον άνθρωπο ως προσωπική ύπαρξη που οδηγεί τη ζωή του ελεύθερα στο Θεό, ακόμη και αν χρειαστεί να παραιτηθεί και από το ίδιο του το χάρισμα.

Το χάρισμα δίδει στον άνθρωπο αυτό που αποκαλούμε «ιδιοπροσωπία» και «ταυτότητα». Οι άνθρωποι είμαστε της αυτής ουσίας, υποκείμεθα στους αυτούς φυσικούς νόμους, ζούμε την βιολογική μας ζωή κατά τον ίδιο τρόπο. Έχουμε όμως και υπόσταση. Ως προς την υπόσταση διαφέρουμε μεταξύ μας. Κανείς δεν είναι ίδιος με τον άλλο. Παρότι έχουμε πολλά κοινά σημεία, εντούτοις δεν μπορούμε ποτέ να ισχυριστούμε, διότι θα απείχε της πραγματικότητος, ότι κάποιος είναι ίδιος με τον άλλο. Και τούτο προέρχεται από την σοφία του Θεού. Εάν συνέβαινε το αντίθετο, τότε ο άνθρωπος δεν θα διέφερε ουσιαστικά από τα άλογα ζώα. Τα κοινά χαρακτηριστικά μας είναι το λογικόν, το αυτεξούσιον, το αρχικόν. Το να μπορούμε να σκεπτόμαστε δηλαδή σύμφωνα με τους νόμους της λογικής αλλά και της συνειδήσεώς μας, να μπορούμε να εξουσιάζουμε τον εαυτό μας, να έχουμε δηλαδή επίγνωση της ελευθερίας μας και να κυβερνούμε τόσο τον εαυτό μας όσο και τους γύρω μας, αλλά και την κτίση. Στα στοιχεία αυτά έρχεται ο Θεός να κτίσει έτι περαιτέρω την ανθρώπινη ιδιοπροσωπία, προσφέροντας στον καθένα διαφορετικά χαρίσματα.

Τα χαρίσματα υπάρχουν κατά την ευλογία του Θεού. Εκείνος γνωρίζει γιατί έχει δώσει άλλα στον ένα και άλλα στον άλλο. Τα χαρίσματα όμως καλούμαστε να τα καλλιεργήσουμε ως άνθρωποι. Να τα αναδείξουμε ως προσφορά ή ως εξουσία. Να λειτουργούμε με κριτήριο την αγάπη προς το Θεό και τον πλησίον και όχι να αποτελούν για μας αφορμή για να επιβάλουμε τον εαυτό μας ως κέντρο του κόσμου. Και όταν επιλέγουμε τον δρόμο του χαρίσματος μετά του Θεού, τότε ο ίδιος ο Θεός ποικίλλει, προσθέτει, χρωματίζει, αναδεικνύει ακόμη περισσότερο τα χαρίσματά μας, προσθέτει την δική Του δόξα στον δικό μας κόπο και την δική μας προαίρεση.

Αυτό το στόλισμα έζησε στον υπέρτατο βαθμό η Υπεραγία Θεοτόκος. Επέλεξε από την μικρή της ηλικία να ζει εν τω ναώ του Θεού. Επέλεξε την αγνότητα και την παρθενία, απόρροια της υπακοής της στο θέλημα του Θεού. Επέλεξε να δανείσει το σώμα της στον Υιό και Λόγο του Θεού και να τον αφήσει να κατασταθεί και δικός της Υιός. Επέλεξε να αφιερώσει την καρδιά της και τη ζωή της σ’ Εκείνον. Προσέφερε τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της γυναικείας φύσεώς της, την μητρότητα, τα φίλτρα της αγάπης, της στοργής και της υπομονής στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό. Τον ακολούθησε μέχρι το τέλος της επιγείου δράσεώς Του και Τον είδε να απαρνιέται την κατά άνθρωπον ζωή, για να προσφέρει στον καθέναν μας την αιωνιότητα. Επέλεξε κάθε τι που ο Θεός της είχε δώσει, το πρόσωπό της το ίδιο τελικά, να γίνει Χριστού μέλος και Χριστού ευωδία, δοξάζοντας το Θεό με κάθε έργο της. Και δέεται και θα δέεται όσο υπάρχει κόσμος, στολισμένη με την θεία δόξα, για την σωτηρία μας, αλλά και για την ικανοποίηση κάθε αιτήματός μας το οποίο δεν έρχεται σε αντίθεση με το θέλημα του Θεού και συμφέρει στην πνευματική μας πρόοδο.

Κανένα από τα χαρίσματά της δεν κράτησε δικό της η Παναγία μας. Τα πάντα τα έδωσε στο Θεό. Παραιτήθηκε ακόμη και από τον εαυτό της για να δοθεί ολόκληρη στο θέλημα του Θεού. Και ο Θεός δεν άφησε κανένα από τα χαρίσματά της να σβήσει. Έδωσε ο Κύριος η αρετή της να μεταμορφωθεί σε αγιότητα. Η εξωτερική ομορφιά σε πνευματικό κάλλος. Η υποταγμένη στο χρόνο ζωή της σε αιωνιότητα. Ο θάνατος να γίνει μετάσταση. Και η ανθρώπινη φύση της σε «ακατανόητον θαύμα». Ποίκιλλε ο Κύριος με την δική Του, την θεία δόξα, την ζωή και την ύπαρξη της Παναγίας μας και την κατέστησε Μητέρα όλου του κόσμου. Κι όλα αυτά μέσα στη ζωή της Εκκλησίας. Γιατί η Παναγία μας συμμετείχε στην Πεντηκοστή. Συμμετείχε στην καθημερινότητα της πρώτης χριστιανική Εκκλησίας και είδε τελικά τους Αποστόλους να έρχονται εκ περάτων για να κηδεύσουν το σώμα της.

Στην εποχή του ατομοκεντρισμού, όπου τα χαρίσματα γίνονται αφορμή ο άνθρωπος να παραδίδεται στα πάθη του και να τα χρησιμοποιεί για να εκμεταλλεύεται τον πλησίον του προς ίδιον όφελος, η Ορθόδοξη Εκκλησία μας μάς καλεί να στρέψουμε το βλέμμα του σώματος και της ψυχής προς την Υπεραγία Θεοτόκο. Να επανεκτιμήσουμε την πορεία μας και να δούμε τι σημαίνει να είμαστε πρόσωπα, με χαρίσματα και ταυτότητα. Να ζητήσουμε από τον Θεό να μας βοηθήσει στην καλλιέργεια τους, να γίνουν αφορμές να συναντήσουμε Εκείνον και τον συνάνθρωπό μας σε σχέση γνήσιας αγάπης και κοινωνίας και να Τον αφήσουμε να δώσει την ποικιλότητα, το χρώμα, το νόημα εν τη θεία δόξη Του, μιμούμενη την Παναγία μας στη ζωή της πίστεως.

Χρόνια Πολλά και ευλογημένα σε όλους! Οι πρεσβείες της Παναγίας μας να δίδουν νόημα και χαρά στον καθένα μας!


ΕΚ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ