H ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ : ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΑΘΗΝΩΝ

ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΚΕΙΜΕΝΑ

Μηνύματα

Μήνυμα Αναστάσεως 2007

4/4/2007

Ἀγαπητά μου Παιδιά. ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ.

Καθώς ὁ καθένας μας ἀπό σήμερα καί γιά 40 ἡμέρες ἀνταλλάσσουμε τόν θριαμβευτικό παιάνα ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, κάπου μέσα στήν ψυχή μας ἐξακολουθεῖ ἴσως νά ὑπάρχη μιά ἀπορία. Πῶς μποροῦμε νά γιορτάζουμε τό Πάσχα μέσα σ΄ ἕνα κόσμο πού σπαράσσεται ἀπό μίση, μικρότητες καί πάθη; Ποιό νόημα ἔχει νά ψάλλουμε «θανάτῳ θάνατον πατήσας» ὅταν ὁ θάνατος ἐξακολουθῆ νά παραμένῃ μιά στερεότυπη βεβαιότης; Εἶναι δυνατόν αὐτή ἡ φωτόλουστη νύχτα τῆς Ἀναστάσεως νά διαρκῇ μόνο μιά στιγμή, ἕως ὅτου τήν διαδεχθῇ καί πάλιν τό σκοτάδι, ἡ ρουτίνα, ἡ ἴδια ἀδυσώπητη ἐναλλαγή τῶν ἡμερῶν, ἡ ἴδια κούρσα πρός τό θάνατο καί τήν ἀνυπαρξία;

ο – ο – ο

Ὄχι δέν μπορεῖ νά εἶναι ἔτσι. Δέν μπορεῖ ὅλη αὐτή ἡ χαρά νά εἶναι μιά οὐτοπία, μιά χίμαιρα πού ἀποβλέπει στή διάλυση τῆς ἀχλύος πού δημιουργοῦν μέσα μας οἱ ταλαιπωρίες τῆς καθημερινότητος καί οἱ ἀβεβαιότητες τῆς ἀνασφάλειάς μας. Δέν μπορεῖ νά πρόκειται γιά αὐταπάτη πού συνεχίζεται ἐπί αἰῶνες. Βέβαια ἡ πίστη δέν ἐπιδέχεται ἐπιστημονική τεκμηρίωση. Οὔτε τά θαύματα λογικές ἐξηγήσεις. Γιά νά παραδεχθῆς τήν Ἀνάσταση χρειάζεσαι νά ἐγκαταλείψης τίς λογικές της ἑρμηνεῖες καί νά περιορισθῆς στήν προσωπική σου ἐμπειρία δηλ. στήν αἰσθητή ψηλάφηση ἑνός ἱστορικοῦ γεγονότος. Ὅλα ἀπό αὐτήν ξεκινοῦν καί ὅλα μέ αὐτήν ὁλοκληρώνονται.

ο –ο –ο

Ἡ Ἐκκλησία δέν προσάγει «ἀποδείξεις τῆς Ἀναστάσεως» τοῦ Χριστοῦ. Δέν ἐπιδιώκει νά πείσει κανένα. Καλεῖ τόν κάθε πιστό μέ τό «ἔρχου καί ἴδε» ἀποβλέπουσα στήν βίωσή της αὐθεντικά, προσωπικά, ζωντανά. Τά ὑπέρλογα γεγονότα προσεγγίζονται μόνο μέ τήν πίστη. Ἄλλωστε πῶς μπορεῖ κανείς νά μιλήσῃ γιά τό μυστήριο μέ ὅρους τῆς ἀνθρώπινης λογικῆς, ὅταν τά ἴδια τά γεγονότα σημαίνουν τήν ὑπέρβασή της, καί καλοῦν σέ ἀνακάλυψη μιᾶς ἄλλης διάστασης πού ἐκφράζεται μέ ἀντιθετικούς ὄρους, ὡς λ.χ. «ἀθέατος θέα», «ἄρρητος λόγος», «ἀμέθεκτος μετοχή», «ἀνώνυμον ὄνομα», «νοῦς ἀνόητος», «λόγος ἄρρητος», «ἐν ἀγνωσία γνῶσις»;

ο –ο –ο

Γιά τόν ἄπιστο ἴσως αὐτό νά μοιάζει μέ αὐταπάτη. Ἀκούει μόνον λόγια, παρακολουθεῖ μόνον ἀκατανόητες τελετές καί τίς ἑρμηνεύει μόνον ἐπιφανειακά. Γιά τούς πιστούς ὅμως ὅλα αὐτά ἀκτινοβολοῦν ἐκ τῶν ἔσω ὄχι ὡς ἀπόδειξη τῆς πίστεώς των, ἀλλ΄ ὡς ἀποτέλεσμα της. Ἔτσι τό Πάσχα δέν εἶναι ἕνα γεγονός πού συνέβη κάποτε στό παρελθόν. Δέν εἶναι ἁπλά ἀνάμνηση ἑνός συμβεβηκότος. Εἶναι ἀληθινή συνάντηση μέσα σέ πνεῦμα χαρᾶς μ' αὐτόν πού οἱ καρδιές μας συνάντησαν πρίν ἀπό πολύ καιρό καί τόν γνώρισαν ὡς ἀληθινό φῶς καί ζωή. Αὐτή τήν εὐφροσύνη τήν ἔχουμε ὅλοι σήμερα ἀνάγκη. Γιά νά ὑπερβοῦμε τό σαρκικό μας φρόνημα. Γιά νά ξαναγίνουμε κλητοί Θεοῦ.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ – ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ

Προηγούμενη σελίδα