Προηγούμενη σελίδα

«Σοφαὶ γυναῖκες ᾠκοδόμησαν οἶκους, ἡ δὲ ἄφρων κατέσκαψε ταῖς χερσὶν αὐτῆς» (Παρ. 14:1) αποφαίνεται το βιβλίο των Παροιμιών και δεν είναι εις το παράπαν άκαιρος ο λόγος.

Συνοδοιπόρος και συνεργάτης του ανδρός από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας του η γυναίκα, δοχείο της ευλογίας του Δημιουργού για τη συνέχιση του ανθρωπίνου γένους η Εύα, σταθμός αιώνιος πάντων των απ΄αρχής γεννητών η Μαριάμ, ο θήλυς άνθρωπος αναζητά το 2007 την ουσία του και τη στοχοθεσία του. Σ΄αυτήν την αγωνία ο σύγχρονος κόσμος συναντιλαμβάνεται αφιερώνοντας τη σημερινή μέρα στη «Ζωή», μιας και Εύα σημαίνει ζωή.

Πώς φτάσαμε ως εκεί, να αναζητά η γυναίκα το ρόλο της στο σήμερα; Εκκινήσαμε από τους δύο Παγκοσμίους Πολέμους όπου η ανάγκη να επωμισθούν κάποιοι τις ειρηνικές εργασίες των μετόπισθεν έπεσε εκ των πραγμάτων στο γυναικείο άμαχο πληθυσμό. Το τέλος των Παγκοσμίων Πολέμων συνέπεσε με μία εργώδη βιομηχανική παραγωγή, στην οποία, η γυναίκα είχε απόλυτα εγκλιματισθεί. Τοιουτοτρόπως, εν συνδυασμώ με την προσωπική και πολιτική της χειραφέτηση, η γυναίκα επέλεξε να συνεχίση την ενεργό παρουσία της στην παραγωγή χωρίς να ελαφρύνη η μέριμνα για τα του οίκου της.

Δυσβάστακτο το φορτίο, επιτεινόμενο πολλές φορές από μία ανάλγητη συμπεριφορά εκ μέρους του άρρενος συντρόφου. Τόσο, ώστε τα λόγια του Θεού στο βιβλίο της Γενέσεως να καθίστανται πλέον ή αληθή: «πρὸς τὸν ἄνδρα σου ἡ ἀποστροφή σου, καὶ αὐτὸς σοῦ κυριεύσει» (Γεν. 3:17).

Πράγματι. Εάν σήμερα εορτάζομε την ημέρα της γυναίκας είναι για να θυμηθούμε όλοι να εργαστούμε σε αυτή τη δίδυμη αλλοτρίωση αποστροφής και επικυριαρχίας. Αφ΄ενός μεν οι γυναίκες να μάθουν να αποδέχονται τον συνάνθρωπο άνδρα, αφ΄ετέρου δε οι άνδρες να απεμπολήσουν την τάση καθυπόταξης της συνανθρώπου γυναικός, καθυπόταξης και επικυριαρχίας που αστόχως έχουν επιβάλει εφ΄όλης της κτίσεως με τα γνωστά σε όλους μας αποτελέσματα.

Ευχή της Εκκλησίας είναι η υπόμνηση αυτή να καταστεί περιττή και κάθε ημέρα να είναι ημέρα του ανθρώπου, του ενθέου και συναγγέλου ανθρώπου.

Προηγούμενη σελίδα