ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΚΕΙΜΕΝΑ



Μηνύματα

Προηγούμενη σελίδα


Ομιλία του Μακαριωτάτου εις την ενθρόνισιν του Μακ. Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ.κ. Χρυσοστόμου

12/11/2006

Μακαριώτατε,
Ἐν πολλῇ χαρᾷ καί ἀδελφικῇ ἀγάπῃ ἀφίχθημεν ἐκ τῆς Μητρός Ἑλλάδος καί ἱστάμεθα σήμερον κατά τήν σημαντικήν ταύτην ὥραν ἐν τῷ πανσέπτῳ καί πανιέρῳ Καθεδρικῷ Ναῷ τούτῳ τῆς μαρτυρικῆς πόλεως τῆς Λευκωσίας, συμμετέχοντες εἰς τήν προσωπικήν Σας πνευματικήν χαράν, ἀλλά καί ὁλοκλήρου τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματος τῆς Ἁγιωτάτης ἀδελφῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου καί τοῦ ὁμοθρήσκου, ὁμαίμος καί ὁμογλώσσου ἑλληνικοῦ Κυπριακοῦ Λαοῦ.

Ὡς γνήσιοι καί συναγωνισταί ἀδελφοί Σας, παρακολουθοῦμεν πάντοτε, μετά πολλοῦ ἐνδιαφέροντος καί ἀγωνίας ψυχῆς καί καρδίας πάντα ὅσα συμβαίνουν εἰς τήν μαρτυρικήν ταύτην Μεγαλόνησον, ἀλλά καί ὅσας δοκιμασίας ὑπομένετε ἐπί πολλάς δεκαετίας καί διά τοῦτο σήμερον καθ’ ἥν στιγμήν ἅπαντες Σεῖς οἱ Κύπριοι ἀδελφοί μας ἐξ ἀφορμῆς τῆς Ἐνθρονίσεως τῆς Ὑμετέρας Θεοπροβλήτου καί λίαν ἡμῖν ἀγαπητῆς Μακαριότητος εἰς τόν ἱστορικόν Πρωθιεραρχικόν Θρόνον τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Νέας Ἰουστινιανῆς καί Πάσης Κύπρου, χαίρουν καί ἀγάλλονται, δοξάζομεν καί ἡμεῖς τόν Πανοικτίρμονα Θεόν καί συναγαλλόμενοι, ἐν σώματι καί ψυχῇ ὁμολογοῦμεν τήν δύναμιν τῆς πίστεως, ἥτις πάντοτε ἐνεργεῖ καί περιφρουρεῖ καί προστατεύει διά τοῦ Παναγίου καί Τελεταρχικοῦ Πνεύματος τήν ἁγίαν ἑνότητα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας.

Μακαριώτατε καί προσφιλέστατε Ἀδελφέ,

Διά τῆς τιμίας ψήφου Κλήρου τε καί Λαοῦ ἤδη κατέστητε ὁ ἐκλεκτός τοῦ Θεοῦ ἐπί τῶν ὤμων τοῦ ὁποίου ἐναπετέθη μέγας Σταυρός. Σταυρός τόν ὁποῖον φέρουν ἅπαντες οἱ Προκαθήμενοι τῶν Αὐτοκεφάλων κατά τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν.

Τόν αὐτόν Σταυρόν ἔφερον ἐπί τῶν ὤμων των πλειάς ἀξίων καί ἐκλεκτῶν Προκατόχων Σας, ἐν οἷς διαπρεπέστεροι ὑπῆρξαν ὁ ἐθνομάρτυς Κυπριανός, ὁ Μακάριος ὁ Β΄, ὁ ἡγηθείς τοῦ μεγαλειώδους Δημοψηφίσματος ὑπέρ τῆς Ἑνώσεως καί ὁ Μακάριος ὁ Γ΄, ὁ ἡγήτωρ Ἐκκλησίας καί Κράτους εἰς ἐξαιρετικῶς κρίσιμον ἐποχήν, ὡς καί ὁ ὑπό βαρείας νόσου κατατρυχόμενος ἄμεσος Προκάτοχος Σας, ὁ Χρυσόστομος λέγω, ὁ συνετός ἅμα καί τολμηρός, ὁ δεινός τόν λόγον καί γλυκύς τόν τρόπον. Τούτους τούς μεγίστους ἐν Ἀρχιεπισκόποις διαδέχεσθε, Μακαριώτατε, καλούμενος νά συνεχίσετε τήν μακραίωνα παράδοσιν, ἡ ὁποία θέλει τήν Ἐκκλησίαν τῆς Κύπρου εἰς τήν πρωτοπορίαν τῶν πνευματικῶν, κοινωνικῶν καί ἐθνικῶν ἀγώνων.

Καί εἶναι μέν ἀληθές, ὅτι αἱ συνθῆκαι σήμερον, ὑπό τάς ὁποίας διαβιοῖ ὁ κυπριακός λαός, ὡς λαός εὐρωπαϊκός μέ πλήρη δικαιώματα ἐκ τοῦ εὐρωπαϊκοῦ κεκτημένου, ἔχουν ριζικῶς μεταβληθῆ, διότι σήμερον καί Κράτος δικαίου ὑπάρχει, καί ἀξία πολιτική ἡγεσία, ἀναδεικνυομένη δημοκρατικῶς ὑπό τοῦ λαοῦ ὑπάρχει, διαχειριζομένη ὑπευθύνως τάς κρατικάς καί ἐθνικάς ὑποθέσεις, καί νομοθεσία ὑπάρχει καί τάξις καί ἀσφάλεια. Ὅμως ἡ Ἐκκλησία τῆς Ὀρθοδοξίας ὑπῆρξε μέν κατά τό παρελθόν καί ἐνταῦθα ἐθναρχοῦσα, ἕνεκα τῶν ἱστορικῶν περιστάσεων, σήμερον δέ καλεῖται νά συντρέχῃ καί νά συμβάλλῃ, παραλλήλως πρός τήν ἀκραιφνῶς πνευματικήν Της ἀποστολήν, καί εἰς τήν ἀντιμετώπισιν τῶν ποικίλων δοκιμασιῶν, προβλημάτων, ἀναγκῶν, καί περιστάσεων, αἵτινες φέρουν εἴτε ἀτομικόν, εἴτε κοινωνικόν χαρακτῆρα.

Τῆς Ἐκκλησίας χρέος ἔναντι τοῦ πιστοῦ λαοῦ ἐξακολουθεῖ νά εἶναι τό νά ἀγρυπνῇ ὡς φρυκτωρός καί σηματωρός. Φρυκτωρός μέν ἐνώπιον τῶν ἱερῶν καί ὁσίων τῆς φυλῆς, ἀνάπτουσα καθ’ ἑκάστην πρό αὐτῶν τήν κανδήλαν τῆς εὐγνωμοσύνης καί τῆς ἀγρύπνου αὐτῶν καί ἀπαρασαλεύτου διαφυλάξεως. Σηματωρός δέ πρό τῶν ἐπερχομένων δεινῶν περιστάσεων, ἐγκαίρως κρούουσα τούς κώδωνας πρός ἀφύπνισιν τυχόν ὑπνωττουσῶν συνειδήσεων καί πρός ἑτοιμότητα τῶν δυνάμεων ἀντιστάσεως ἐναντίον τῶν ἐπαπειλουμένων ὑπό τῆς διεθνοῦς Νέας Τάξεως πραγμάτων κατά σχεδιασμόν καί προγραμματισμόν ἥκιστα συμπλεόντων, εἴτε μέ τό πνευματικόν, εἴτε μέ τό ἐθνικόν συμφέρον τοῦ μαρτυρικοῦ τούτου τόπου.

Ἡ Ἁγιωτάτη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἔχουσα ἀρρήκτους πνευματικούς καί ἐθνικούς δεσμούς μετά τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, οἵτινες διαπνέονται πάντοτε ὑπό ἀδελφικοῦ ἐνδιαφέροντος, συνεργασίας καί ἀλληλοκατανοήσεως πρός ἀντιμετώπισιν οὐχί μόνον τῶν κοινῶν ἐν τῇ Ὀρθοδοξίᾳ προβλημάτων ἀλλά καί τῶν κοινῶν ἀγώνων ὑπέρ τῶν δικαίων τοῦ ἑλληνικοῦ Κυπριακοῦ Λαοῦ, σήμερον εἰλικρινῶς συγχαίρει καί συμπανηγυρίζει μαζί σας.

Καί τοῦτο διότι πιστεύει, ὅτι ἡ φωτιστική ἐνέργεια τοῦ Παναγίου Πνεύματος ἀσφαλῶς θά ἐμπνεύσῃ εἰς Σᾶς τά γνωρίσματα ἐκεῖνα τοῦ ἀληθοῦς ἡγέτου, οἷα ἡ εὐθυκρισία, ἡ νηφαλιότης, τό μέτρον, ἡ σωφροσύνη, ἡ ἐντιμότης, ἡ εἰλικρίνεια, ἡ συνέπεια καί πρό πάντων ἡ πίστις εἰς τήν ἀποστολήν καί ἡ ἀγάπη πρός τήν Ἐκκλησίαν καί τήν Πατρίδα.



Εἶσθε, Μακαριώτατε, γνωστός εἰς τούς ἐγγύς καί τούς μακράν. Ὡς ἀνήρ ὑψηλῶν προδιαγραφῶν, ἀκαταβλήτου μαχητικότητος, ἀδεκάστου κρίσεως καί ἐθνικῆς εὐαισθησίας. Τίθεσθε ἐπί κεφαλῆς ἑνός πιστεύοντος λαοῦ, ὁ ὁποῖος ἀπαιτεῖ νά διατηρήσῃ τήν ἀπό αἰώνων ἑλληνικήν του ταυτότητα, τήν ὀρθόδοξον πνευματικότητα, τήν κοινωνικήν συνοχήν καί ἑνότητα, τήν ἐσωτερικήν γαλήνην καί ἀκεραιότητα. Καί ταῦτα πάντα τώρα ἡ Ἁγία ἐν Κύπρῳ Ἀποστολική Ἐκκλησία, μετά τήν περιπέτειαν τῶν τελευταίων ἐτῶν, ἔχουσα ἀπό σήμερον Ὑμᾶς, νέον αὐτῆς Προκαθήμενον καί Προκαθεζόμενον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, εἴμεθα βέβαιοι, ὅτι «ἐπί τά πρόσω χωροῦσα καί τοῖς ἔμπροσθεν ἐπεκτεινομένη», θά ἀνταποκριθῆ εἰς τάς ἀνάγκας τῶν καιρῶν καί εἰς τήν ἐπιταγήν τῆς Ἱστορίας.

Πεποίθαμεν, ὅτι εἰς τόν μέγιστον ἀγῶνα Σας θά ἔχετε ἀρωγόν τήν Χάριν τοῦ Κυρίου, τάς πρεσβείας καί τήν προστασίαν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας καί τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἀποστόλου Βαρνάβα τοῦ ἱδρυτοῦ καί προστάτου τῆς ἐν Κύπρῳ συνεκλεκτῆς, τάς προσευχάς τῶν πιστῶν καί εὐσεβῶν τέκνων Σας, τῆς Ἱεραρχίας καί τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου, τοῦ ἀδελφοῦ ἑλληνικοῦ Λαοῦ καί τῶν ἁπανταχοῦ τῆς γῆς Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν.

Ἐκ μέρους ὁλοκλήρου τῆς Ἱεραρχίας, τοῦ Κλήρου καί τοῦ Λαοῦ τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος εὐχόμεθα ὅπως ὁ Κύριος Σᾶς χαρίζη ἐν ὑγιείᾳ, εἰρηναίαν, θεοφρούρητον καί πολύκαρπον Ἀρχιεπισκοπείαν εἰς δόξαν καί εὔκλειαν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας καί δικαίωσιν τῶν ἐθνικῶν αἰτημάτων τοῦ μαρτυρικοῦ Κυπριακοῦ λαοῦ. Εἴθε ἐπί τῶν ἡμερῶν τῆς Ἀρχιεπισκο-πείας Σας, νά δῆ ἡ Κύπρος ἀπελευθερούμενα τά ὑπό τῶν τουρκικῶν δυνάμεων ματαίως καί ἀδίκως καί παρά πᾶσαν ἔννοιαν διεθνοῦς δικαίου κατεχόμενα βόρεια κυπριακά ἐδάφη καί τά σήμερον διηρημένα ἐδάφη της ἐπανενωμένα εἰς ἑνιαῖον δημοκρατικόν κράτος. Εἴθε, λέγω, καί ὁ Ἀπόστολος Βαρνάβας νά ἀπολαύση καιομένην καί πάλιν τήν κανδήλαν του και οἱ συνεχῶς βεβηλούμενοι ἱεροί χῶροι τοῦ κατεχομένου τμήματος νά ἐπαναλειτουργήσουν ὡς τοιοῦτοι, καί οἱ πρόσφυγες νά ἐπιστρέψουν εἰς τάς ἑστίας των καί οἱ Πανέλληνες ἀλλά καί πᾶς φιλελεύθερος λαός νά αἰσθανθοῦμε τήν δικαίωσιν τῶν νεκρῶν μας τῶν παλληκαριῶν τῶν φυλακισμένων μνημάτων, καί τῶν ἀγνοουμένων μας, τήν ἱκανοποίησιν τῆς ποθητῆς μας ἐλπίδος διά εἰρηνικήν καί προόδου πλήρη ζωήν ὅλων τῶν κατοίκων τῆς νήσου καί τήν μείζονα τῶν ἀρετῶν, τήν ἀγάπην ἐπεκτεινομένην καί ἐναγκαλιζομένην τούς πάντας.

Ὡς τεκμήριον δέ τῆς εἰλικρινοῦς μας ἀγάπης καί εἰς ἀνάμνησιν τῆς ἱστορικῆς ταύτης ἡμέρας, προσφέρομεν πρός τήν πεφιλημένην Ὑμετέραν Μακαριότητα τά ἱερά ταῦτα ἐγκόλπια παρακαλοῦντες Αὐτήν, ἵνα κατά τάς ὑπ’ Αὐτῆς τελουμένας Θείας Λειτουργίας μή παύσῃ δεομένη ὑπέρ τῆς σωτηρίας τῶν ἐν Ἑλλάδι ἀδελφῶν Σας. ΑΞΙΟΣ !


Προηγούμενη σελίδα