Προηγούμενη σελίδα

Δάκρυα χαρᾶς ἔρχονται στὰ μάτια μου χαιρετίζοντάς σας. Ἔντονο αἴσθημα χαρμολύπης. Θλίψη μεγάλη, καὶ προσευχὴ εἰς Κύριον, διότι ἀδύνατο νὰ σκεφθεῖ ἕνας Ἕλληνας τοὺς Πόντιους χωρὶς νὰ ματώσει ἡ ψυχή του. Πόνος ἀμέτρητος, διότι τὸ αἷμα καὶ τὸ κλάμα τῶν Ποντίων οὔτε ἔχουν στεγνώσει, οὔτε ἔχουν ἀναγνωρισθεῖ. Ἀλλὰ καὶ χαρὰ μεγάλη, καὶ εὐχαριστία ἐκ βάθους καρδίας εἰς Κύριον, βλέποντας τὰ παιδιὰ τοῦ Πόντου σήμερα νὰ συγκεντρώνονται στὴν Ἑλλάδα, εὐλογημένα, ἀποκατεστημένα, πλήρη δημιουργικῆς δυνάμεως.

Ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε, οἱ πρῶτοι Πόντιοι ἦσαν Ἴωνες, οἰκιστὲς τῆς Σινώπης, φερμένοι στὰ χρόνια τοῦ Ὁμήρου ἀπὸ τὰ παράλια τοῦ Αἰγαίου, ἀπὸ τὴ Μίλητο. Τὸ νῆμα ποὺ ἔδενε τὸν Πόντο μὲ τὴν Ἰωνία, ἔμελλε νὰ κοπεῖ ἔπειτα ἀπὸ 28 ὅλους αἰῶνες, μέσα στὴ σφαγὴ καὶ τὴ φωτιά. Ὁ πόνος τῶν Ἑλλήνων ἐκεῖνος, δὲν ξεχνιέται: εἶναι ἕνας πελώριος καθεδρικὸς ναός, δομημένος ἀπὸ μάτια γεμάτα φρίκη, ἀπὸ φωνὴ ποὺ δὲν μποροῦσε πιὰ νὰ βγεῖ ἀπὸ τὸ λαιμό, δομημένος ἀπὸ τὸ μαῦρο αἷμα τῆς ἀπελπισίας. Εἶναι ναὸς ποὺ τὸ Ἱερό του βρίσκεται στὶς ἀκτὲς τοῦ Πόντου καὶ ἡ Ὡραία Πύλη του στὶς ἀκτὲς τῆς Ἰωνίας. Εἶναι ναὸς τῆς μνήμης τῶν Ἑλλήνων, ὁ ναὸς ὅπου ἀγρυπνοῦν ἱερουργοῦντες οἱ Μεγάλοι Δεσπότες τοῦ Γένους, ὁ Γερμανὸς Ἀμασείας Πόντου κι ὁ Χρυσόστομος Σμύρνης. Μαζί τους, μαζὶ μὲ τοὺς μάρτυρες καὶ τοὺς γονεῖς σας, σᾶς εὐλογοῦν ὁ Πρωτόκλητος Ἀπόστολος Ἀνδρέας, ποὺ ἔφερε τοὺς προπάτορές σας στὸν Σωτήρα Χριστό, καὶ ὁ θετὸς γιὸς τῆς Παναγιᾶς Ἀπόστολος Ιωάννης, ποὺ εἶδε στὰ χώματα τῆς Ἰωνίας τὴν Ἀποκάλυψη τῆς Ἀνάστασης νὰ συντρίβει τὸ θάνατο, τὴ συμφορὰ καὶ τὴν ὀδύνη.

Παρακολουθῶ μὲ συγκίνηση τὸν ἀγώνα σας νὰ ἀναγνωρισθεῖ ἀπὸ ὅλους ἡ γενοκτονία τῶν πατέρων σας. Βλέπω ὅτι τὸ αἴτημά σας αὐτό, δὲν εἶναι καρπὸς ἐκδίκησης καὶ δὲν ὑπηρετεῖ πολιτικὲς σκοπιμότητες. Τὸ ἀντίθετο: εἶναι μνημόσυνο, καὶ μάλιστα ἀξίωση νὰ ἀναγνωρισθεῖ ὅτι ἡ σφαγὴ καὶ ἡ θυσία δὲν μποροῦν νὰ ἀποτελοῦν μέρος καμιᾶς πολιτικῆς. Γι αὐτό, πιστεύω πὼς ὁ ἀγώνας σας θὰ δικαιωθεῖ. Η γενοκτονία τῶν Ποντίων θὰ ἀναγνωρισθεῖ, διότι τὸ αἷμα τοῦ δικαίου δὲν θάβεται στὴ γῆ, ἀλλὰ ἀνεβαίνει στὸν Θεό.

Σήμερα, βεβαίως, δὲν βρισκόμαστε σὲ πολεμικὴ περίοδο. Ἡ πολιτική μας ἡγεσία μπορεῖ νὰ ὑποστηρίξει σὲ διεθνὲς ἐπίπεδο τὰ δίκαια τῶν Ἑλλήνων. Ἀλλὰ αὐτὸ δὲν εἶναι ἐπιχείρημα γιὰ νὰ ρίξετε τὴ σημαία τοῦ ἀγώνα. Ὁ ἀγώνας σας δὲν εἶναι ἀπότοκος συνθηκῶν, εἶναι τὸ ἀναμένο καντήλι τῆς ψυχῆς σας, ποὺ ἡ φλόγα του φαίνεται ἀκόμη καὶ στὸν χορό σας.

Εὔχομαι νὰ εἶστε πάντοτε παιδιὰ τοῦ Πόντου, πάντοτε Ἕλληνες, πάντοτε στὴν ἀγκαλιὰ τῆς Παναγιᾶς. Δὲν ξεχνῶ ὅτι ὁ Πόντος μᾶς χάρισε τὸ Ἅγιον Ὄρος, ὅταν ὁ δικός σας ἅγιος Ἀθανάσιος πῆγε ἐκεῖ νὰ μονάσει καὶ ὀργάνωσε τὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας. Δὲν ξεχνῶ ὅτι τὴν εἰκόνα Ἐκείνης φυλάξατε ὡς τὸν πλέον πολύτιμο θησαυρὸ τὴν ὥρα τοῦ τρομεροῦ μαρτυρίου, καὶ τὴ φέρατε πίσω χτίζοντας τὴ νέα Μονὴ Σουμελᾶ. Ἡ Παναγιὰ σᾶς στέκει, καὶ στὸν μέγα θρῆνο σας καὶ στὴ μεγάλη χαρά σας.

Εὔχομαι νὰ σᾶς δοθεῖ ἡ χάρη νὰ νιώθετε σὲ χαρὰ καὶ σὲ θλίψη τὸ χέρι Της στὸ κεφάλι σας.

Προηγούμενη σελίδα