Προηγούμενη σελίδα

Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας μας ἔχει καθορίσει τήν Γ´ ἑβδομάδα τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ὡς ἑβδομάδα "Ἱερατικῶν Κλήσεων", καί μέ αὐτή τήν εὐκαιρία θελήσαμε νά ἐπικοινωνήσουμε μαζί σας ὡς πατέρες πρός τέκνα ἐκλεκτά. Εἶναι φυσικό οἱ κατά σάρκα γονεῖς νά ἐπιθυμοῦν τή μετάδοση στά παιδιά τους αὐτοῦ πού αἰσθάνονται ὡς τόν πολυτιμότερο θησαυρό τους. Εἶναι ἀκόμη πιό φυσικό ἐμεῖς, οἱ πνευματικοί σας πατέρες, νά ποθοῦμε νά μεταβιβάσουμε σέ σᾶς, τούς ἱεροσπουδαστές, τόν οὐράνιο θησαυρό πού χαρίστηκε καί σέ μᾶς, τήν Χάρη τῆς ἱερωσύνης.

Ὅσοι, αἰῶνες τώρα, κυκλώνουμε τό Θυσιαστήριο, γνωρίζουμε πώς δέν ἦταν κάποια " ἐπαγγελματική "κλίση πού ὁδήγησε τά βήματά μας στά Ἅγια τῶν Ἁγίων. Ἀκόμα κι ἄν κάποιοι ἀπό μᾶς πίστεψαν πρός στιγμή κάτι τέτοιο, αὐτό ἀμέσως συρρικνώθηκε καί χάθηκε μπροστά στή συνειδητοποίηση τοῦ νοήματος τῶν λόγων τοῦ Ἑνός καί μόνου Ἀρχιερέως: " Ἐγώ ἐξελεξάμην ὑμᾶς ἐκ τοῦ κόσμου" (Ἰωαν. 15, 19 ).

Ἄν αὐτό πού κάποτε σπίθισε μέσα στήν ψυχή σας τό νιώσατε ὡς "κλίση "πρός τήν ἱερωσύνη, τότε χαρεῖτε· συνεχίστε να καταρτίζεσθε πνευματικά· ἐκμεταλλευτεῖτε σωστά τίς σπουδές σας· ἀνοῖξτε τήν καρδιά σας στόν Παράκλητο, "τό Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας " (Ἰωαν. 16, 13).

Θά ἀνακαλύπτετε τότε, ἀδιάλειπτα, ὅτι ὁ Θεός τῆς ἀγάπης καί τῆς εἰρήνης εἶναι μαζί σας.

Ἄν ἡ πορεία ζωῆς πού διαλέξατε ἐπιβεβαιώνει συνεχῶς, μέ τρόπους φανερούς ἤ μυστικούς καί ἄγνωστους στούς ἀνυποψίαστους, ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς σᾶς ἐπέλεξε γιά νά διακονήσετε τό ποίμνιό Του, τότε "λοιπόν χαίρετε, καταρτίζεσθε, παρακαλεῖσθε, τό αὐτό φρονεῖτε, εἰρηνεύετε, καί ὁ Θεός τῆς ἀγάπης καί εἰρήνης ἔσται μεθ' ὑμῶν" (Β´ Κορ. 13, 11).

Φαντάζει, ἴσως παράδοξο στούς πολλούς πῶς, σήμερα, στήν ἐποχή τῆς χρησιμοθηρίας, τῆς ἀπόλυτης κυριαρχίας τῶν ἀξιῶν τοῦ κόσμου καί τῆς ὑλοφροσύνης, ἕνας νέος ἄνθρωπος θέτει σκοπό τῆς ζωῆς του νά γίνει ἱερέας. Ὅμως, πίσω ἀπό τήν κοσμικόφρονα ψευδαίσθηση πώς ἡ Ἐκκλησία ἀνήκει πιά στό παρελθόν, κρύβεται ἡ τραγική βεβαιότητα ὅτι ἡ ζωή τῶν ἀνθρώπων εἶναι ὅσο ποτέ ἄλλοτε βυθισμένη στό σκοτάδι καί στή σύγχυση· στό χάος καί στήν ἀβεβαιότητα γιά τό ποῦ πορεύεται ἡ οἰκουμένη.

Στό τραγικό σύνθημα "γίνου ἐπιτυχής" πού καταδυναστεύει τήν ἐλευθερία τῆς ἀνθρώπινης βούλησης, ἐσεῖς καλεῖστε νά γίνετε οἱ εἰρηνοποιοί ἐπαναστάτες πού θά κηρύξουν τό ἀπευλευθερωτικό μήνυμα: "γίνου πιστός " "πιστός ἄχρι θανάτου " (Ἀποκ. 2, 10). Κάνουν λάθος ὅσοι πιστεύουν πώς ἡ ἱερωσύνη συνεπάγεται τή φυγή ἀπό τήν πραγματικότητα. Ἡ ἱερωσύνη δέν εἶναι ἀποφυγή τοῦ κόσμου, ἀλλά ἡρωική ἔξοδος ἀπό τή δουλεία τῆς ἐκκοσμίκευσης πρός τήν "ἐλευθερίαν τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ" (Ρωμ. 8, 21).

Εἶναι ἀλήθεια πώς, ὅσοι ὁλοκληρώσετε τό δρόμο τῆς προετοιαμασίας γιά τήν ἱερωσύνη, θά κληθεῖτε νά ἐξέλθετε τοῦ κόσμου καί νά προσεγγίσετε στό ἅγιο Θυσιαστήριο γιά νά λάβετε τήν Θεία Χάρη, "τήν πάντοτε τά ἀσθενῆ θεραπεύουσαν καί τά ἐλλείποντα ἀναπληροῦσαν" (Ἀκολουθία τῆς Χειροτονίας). Ὅμως, ὄχι γιά νά ἀκινητοποιηθεῖτε, ἀλλά γιά νά ἐπιστρέψετε στόν κόσμο "χαριωτωμένοι"· φορεῖς τῶν δωρεῶν τῆς Χάρης τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Νά προστεθεῖτε στούς κρίκους τῆς ἀτελεύτητης ἁλυσίδας τῶν ἀνθρώπων πού θυσιάσαν τήν ζωή τους ἐπιζητώντας νά ζοῦν πλέον "οὐκετι αὐτοί" ἀλά νά ζεῖ μέσα τους ὁ Χριστός. Νά συγκαταριθμηθεῖτε μέ ἐκείνους πού διάλεξαν νά ἐπιτελοῦν τό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας, πού δέν εἶναι τό δικό τους ἔργο, ἀλλά τό ἔργο τοῦ Κυρίου πού διενεργεῖται δι' αὐτῶν - αὔριο καί δι' ὑμῶν - μέσα στήν Ἐκκλησία Του.

Ξέρουμε - ὅλοι περάσαμε τοῦτο τό σταυροδρόμι - πώς ἔρχονται ἴσως στιγμές πού δειλιάζετε· πού δέν αἰσθάνεσθε ἄξιοι γιά τό μέγα ὑπούργημα. Κανείς δέν εἶναι ἄξιος. Ὅμως μποροῦμε νά τό ἀναλάβουμε γιατί Ἐκεῖνος ἔτσι θέλησε. Ὡς "Δεσπότης τῶν ἁπάντων". Γιατί Αὐτός "διά τήν ἄφατον καί ἀμέτρητόν του φιλανθρωπίαν, ἀτρέπτως καί ἀναλλοιώτως γέγονεν ἄνθρωπος, καί Ἀρχιερεύς ἡμῶν ἐχρημάτισε, καί τῆς λειτουργικῆς καί ἀναιμάκτου Θυσίας τήν ἱερουργίαν παρέδωκεν ἡμῖν, ὡς Δεσπότης τῶν ἁπάντων" (Χερουβικός Ὕμνος).

Ἔτσι ξαναβρίσκει νόημα ἡ ἀνθρώπινη καθημερινότητα καί τόπο ἀναζήτησης τῆς ἐλπίδας γιά λύτρωση ἡ πτωτικότητά μας. Ἔτσι συνεχίζει ὁ Θεός νά φανερώνει τήν ἀγάπη του καί τήν ἐμπιστοσύνη του στό γένος τῶν ἀνθρώπων. Στήν πραγματικότητα Αὐτος παραμένει πάντοτε ὁ "προσφέρων καί προσφερόμενος". Σέ μᾶς ἀναλογεῖ ἡ εὐγνώμονη ἀναγνώριση τῆς ἀπείρου φιλανθρωπίας καί ἄκρας συγκαταβάσεώς Του καί ἡ ἀδιάλειπτος εὐχαριστία γιά ὅλα ὅσα μᾶς ἀξιώνει. Κι ὅταν ντυθεῖτε καί σεῖς "τήν τῆς ἱερατείας Χάριν", ἐλᾶτε νά κραυγάσουμε μαζί "εὐχαριστοῦμεν Σοι καί ὑπέρ τῆς Λειτουργίας ταύτης, ἥν ἐκ τῶν χειρῶν ἡμῶν δέξασθαι κατηξίωσας (Εὐχή τῆς Ἀναφορᾶς).

Γιά σᾶς πού σπουδάζετε τά ἱερά γράμματα εἶναι ἤδη κοντά ἡ στιγμή πού θά ἀκούσετε τή συγκλονιστική ἐντολή: "Λάβε τήν παρακαταθήκην ταύτην καί φύλαξον αὐτήν...". Ὅλες οἱ προσπάθειες πού καταβάλατε μέχρι ἐκείνη τήν ὥρα θά πρέπει νά σᾶς ἔχουν προετοιμάσει νά ἀπαντήσετε ἄμεσα, χωρίς δισταγμό σέ μιά καί μόνο βασική ἐρώτηση. Αὐτή πού θά ἀντιμετωπίζετε ἔκτοτε σέ κάθε στιγμή τοῦ ἱερατικοῦ σας βίου, ἄν θέλετε πραγματικά νά εἶστε ποιμένες τῶν ἀρνίων τοῦ Χριστοῦ: "Πάτερ φιλεῖς με; " Καί ἡ ἀπάντησή σας εἶναι γνήσια καί εἰλικρινής, ἄν μπορεῖτε μαζί μέ τόν Πέτρο νά ἀπαντήσετε "Κύριε σύ πάντα οἷδας, σύ γινώσκεις ὅτι φιλῶ σε ", τότε δέν ἔχετε λόγο νά φοβᾶστε. ἡ ἀπάντηση εἶναι δεδομένη. "Βόσκε τά πρόβατά μου" ('Ιωαν. 21, 17).

Ἀγαπητά μας παιδιά,

ἀδελφοί καί κληρονόμοι τοῦ χαρίσματος καί τῆς εὐθύνης μας,

Ἀφῆστε τήν κλήση τοῦ Ἀρχιποίμενος Χριστοῦ νά γίνει πόθος καί ἀναζήτηση πού θά διαπεράσει κάθε κύτταρο τῆς ὕπαρξής σας καί ἐλᾶτε νά συναντηθοῦμε στό Θυσιαστήριο. Ἐκεῖ πού ἡ ἀσήμαντη καί σύντομη ἀνθώπινη ζωή βρίσκει τό νόημα καί τήν αἰώνια προοπτική της. Ἐλᾶτε νά προστεθεῖτε στή χορεία τῶν ἀσυμβίβαστων ἐπαναστατῶν τῆς ἀγάπης. Ἐκείνων οἱ ὁποῖοι ἔχουν σκοπό τήν ἀπελευθέρωση τῆς οἰκουμένης ἀπό κάθε μορφή δουλείας πού τήν ἐμποδίζει νά πάψει νά εἶναι "κόσμος" καί νά γίνει Ἐκκλησία.

Δέν ἔχει σημασία πόσοι ἀδυνατοῦν σήμερα νά καταλάβουν τί σημαίνει Πεντηκοστή. Ἐσεῖς πλησιάζετε ὅλο καί περισσότερο στό νά κάμετε τήν Πεντηκοστή προσωπικό τρόπο ὑπάρξεως, βίωμα καθημερινό.

Μήν τό ξεχνᾶτε. Ὁ Κύριος σᾶς ἐξέλεξε "ἐκ τοῦ κόσμου ". Δεχθεῖτε ταπεινά τήν εὐλογία· ἀφῆστε τήν ἀγάπη Του νά διώξει τό φόβο και τολμῆστε τήν πιό μεγάλη ἐπανάσταση. Αὐτήν πού δέν ζητᾶ τίποτε λιγότερο ἀπό τό ἀπόλυτο· τό αἰώνιο· τό "ὑπέρ πᾶσαν ἔννοιαν "· τή συνάντηση μέ τόν ὄντως Ὄντα.

Καλή Ἁγία Τεσσαρακοστή!

Προηγούμενη σελίδα