Προηγούμενη σελίδα

Αγαπητό μας παιδί,

Με την ευκαιρία του εορτασμού των Ιερατικών κλίσεων (Γ΄ εβδομάδα των Νηστειών), επικοινωνούμε μαζί σου με τούτο το Συνοδικό Γράμμα μας, για να σου εκφράσουμε την πατρική μας αγάπη και στοργή, σε σένα τον Ιεροσπουδαστή, που σπουδάζεις τα Ιερά γράμματα, στα Εκκλησιαστικά μας σχολεία και προετοιμάζεσαι για την μεγάλη ώρα της ζωής σου να σταθείς μπροστά στο Ιερό Θυσιαστήριο «ενώπιος ενωπίω» (Εξοδ. Λγ΄ 11).

Είμεθα βέβαιοι, πως τούτα τα χρόνια των σπουδών σου και της προσμονής τα γεμίζεις με προσευχή, με καλλιέργεια της Ιερατικής σου Κλίσεως και της σωστής προετοιμασίας σου για το Μυστήριο της Ιερωσύνης, όταν θα έρθει αργότερα η ευλογημένη εκείνη στιγμή που η Εκκλησία δια του Επισκόπου θα σε προσφέρει στο Θεό και θα γίνεις Ιερέας για να υπηρετείς τον Θεό και τον λαό Του.

Σ’ αυτές τις όμορφες και ευλογημένες στιγμές της προετοιμασίας σου, θέλουμε να σταθούμε κοντά σου και να σε συντροφέψουμε και με τη δική μας αγάπη, ως ποιμαίνουσα Εκκλησία και να σου εμπιστευθούμε ένα κομμάτι από τη δική μας εμπειρία.

Σήμερα, στη μεταχριστιανική εποχή μας, που όλα τα παραδεδομένα έχουν αμφισβητηθεί και όλες οι ιδεολογίες μοιάζουν χρεοκοπημένες, η ίδια ακόρεστη δίψα των ανθρώπων θα σου θέσει –αν δεν το έχει πράξει ήδη- άμεσα και επιτακτικά το ερώτημα: Τι θες εσύ –ένα νέο παιδί- να γίνεις Ιερέας; Τι νόημα έχει η παρουσία ενός Ιερέα σ’ ένα κόσμο σαν το δικό μας, που διακηρύττει σε κάθε λόγο και με κάθε πράξη πως πέθανε ο Θεός; Θα σου ζητηθεί ν’ απαντήσεις σε ποια παρρησία στηρίζεται η παρουσία σου ανάμεσά τους;

Όμως μη βιάζεσαι ν’ απαντήσεις . Τώρα είναι καιρός να πάψουν τα δικά μας λόγια για ν’ ακουστεί ο λόγος του Σταυρού. Ναι, πέθανε ο Θεός, όχι όμως γιατί το είπαν ή το αποφάσισαν οι σοφοί του κόσμου, αλλά «υπέρ ημών», εκούσια. Πέθανε «υπέρ της του κόσμου ζωής». Τούτες τις στιγμές της προετοιμασίας σου, του βηματισμού σου προς την ύλη του Ιερού Βήματος είναι «καιρός (=ευκαιρία) του ποιήσαι τω Κυρίω». Καιρός «ίνα άνω σχώμεν τας καρδίας», για να ζήσεις τον συγκλονισμό της προσωπικής σου συνάντησης με την όντως Εκκλησία. Όχι μ’ αυτό που ξέραμε και θεωρούσαμε αυτονόητο. Μ’ ένα, δηλαδή σεβάσμιο, παρωχημένο κοινωνικό θεσμό, αλλά με το μυστικό θεανθρώπινο Σώμα Του. Προσπάθησε να ζήσεις το μεγαλείο της κοινωνίας και να βρίσκεσαι μέσα σ’ αυτή την όντως κοινωνία, την Εκκλησία, εκεί όπου «εν σώμα οι πολλοί εσμέν» (Α΄ Κορινθ. 10.17). Όπου ο άλλος δεν είναι κόλαση, μα η χαρά σου. Που απέναντι δεν είναι κάποιος συμμαθητής σου ή συμφοιτητής σου, μα γίνεται ο πλησίον σου. Να αισθάνεσαι μέλος της οικογένειας που της χαρίστηκε να γνωρίζει ότι πέρα και πάνω απ’ τα μικρά και τα ασήμαντα που ταλανίζουν τον άνθρωπο, βρίσκεται η «ελευθερία της δόξης των τέκνων του Θεού» (Ρωμ. 8.21). Και Αυτός, ιδού έστηκε και κρούει τη θύρα της καρδιάς σου. Δεν μπορείς πια να υπάρχεις χωρίς τον άλλον, γιατί ο Χριστός γίνεται «τα πάντα εν πάσι».

Καθώς ο χρόνος απείρως διαστέλλεται και το άκτιστο ασυγχύτως περιχωρείται στο κτιστό, εσύ αγαπητό μας παιδί, προετοιμάζεσαι για να προσέλθεις, όταν ο Κύριος μας σε καλέσει «Χριστώ τω αθανάτω Βασιλεί και Θεώ ημών», αποτολμώντας το μέγιστο των αιτημάτων: «Κύριε … ικάνωσόν με τη δυνάμει του Αγίου Πνεύματος…».

Μέσα στο πέρασμα των αιώνων, αμέτρητα χείλη ορθοδόξων Ιερέων επαναλαμβάνουν την ίδια παράκληση. Το ίδιο να κάνεις και συ, τώρα κατά την διάρκεια της προετοιμασίας σου: «Ναι Κύριε… ικάνωσόν με τη δυνάμει του αγίου σου Πνεύματος…για να μην ενταφιάσω την Ιερατική μου κλίση κάτω από ταφόπλακες ιδιοτέλειας και ματαιοδοξίας, κάποτε μάλιστα ντυμένης μανδύα άκρας ευσέβειας».


Αγαπητό μας παιδί,

Προσπέρασε τις τεχνητές και γήινες χαρές, μη δελεαστείς από τον εντυπωσιακό διάκοσμο της υλιστικής εποχής μας, μη σε τρομάζουν οι επιθέσεις των εχθρών της πίστεως και ο καταιγισμός των εκκοσμικευμένων ανθρώπων κατά της Ιερωσύνης. Το μοναδικό πρόσωπο του Κυρίου μας να δεσπόζει στο χώρο της καρδιάς σου. Ο Τίμιος Σταυρός Του να σε συγκλονίζει και ο επίγειος Θρόνος Του, το Ιερό Θυσιαστήριο, να σε μαγνητίζει, μέχρις ότου φθάσει η μεγάλη και αγία ημέρα, που το χέρι του Επισκόπου θα σε οδηγήσει στο «εσώτερον, του Καταπετάσματος».

Πατρικά σου ευχόμεθα, όπως η λαχτάρα της ψυχής σου για Ιερωσύνη μετουσιωθεί σε ευλογημένη πραγματικότητα, πρόοδο στις σπουδές σου, επιτυχία στον Ιερό βηματισμό σου προς το Άγιο Θυσιαστήριο και ευλογημένο το υπόλοιπο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής για να ζήσεις το μοναδικό γεγονός ότι «αποκεκύλισται ο λίθος από της θύρας του μνημείου» και ότι «ανέστη Χριστός και ζωή πολιτεύεται»



Με πατρικές ευχές

Ο Αρχιεπίσκοπος

Ο Αθηνών Χριστόδουλος

Προηγούμενη σελίδα