ECCLESIA
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΑΘΗΝΩΝ
|
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΑΘΗΝΩΝ |
 |
ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ Εκδήλωση λήξης εκπαιδευτικού προγράμματος πρόληψης 2002-2003 (Ι. Ν. Αγίας Μαρίνης Άνω Ιλισίων, 29 Μαΐου 2003) «Λίγα λόγια... από μέλη των ομάδων του προγράμματος»Α. Σκέψεις για το πρόγραμμα πρόληψης από τις ομάδες των γονέων : της κυρίας Α. Γιακουμάκη Εκείνο το βράδυ του Σαββάτου, ένας νέος 18 ετών με τη σύριγγα στο πλάι βρέθηκε νεκρός σε ένα παλιό διαμέρισμα συνοικίας των Αθηνών. Πρώτη είδηση στο δελτίο ειδήσεων. Βαριά η καρδιά. Και τώρα τι γίνεται; Βαριά και τα πόδια, που οδηγούν στην εκκλησία για τον κυριακάτικο εκκλησιασμό. Καθώς τελείωσε η λειτουργία, ο πατήρ Ιωάννης ανακοίνωσε κάτι για ένα σεμινάριο. Ούτε που έδωσα σημασία. Έπιασα τη λέξη ναρκωτικά. «Καλά, είπα μέσα μου, όλο τα ίδια και τα ίδια. Τα έχουμε ξανακούσει, τα έχουμε διαβάσει, τα ξέρουμε. Αφού δε γίνεται τίποτα!!!». Ξανά με βαριά την καρδιά γύρισα στο σπιτικό μου. Στα πρόσωπα των παιδιών μου συνέχεια έβλεπα τον νέο των 18 χρόνων. "Θεέ μου, βάλε το χέρι σου να μην πιούμε αυτό το ποτήρι". Με πόνο έβγαινε από τα βάθη της καρδιάς αυτή η προσευχή. Δεν είχαν περάσει δυο μέρες και χτυπά το τηλέφωνο. Ήταν ο παπα-Γιάννης. Με προσκαλούσε ιδιαίτερα για το σεμινάριο. Δεν είχα καταλάβει περί τίνος πρόκειται. Ντράπηκα. «Ας πάω, σκέφτηκα, μόνο και μόνο από υπακοή. Ποιος ακούει τώρα λόγια και ξανά λόγια!». Αρχίζαμε την Τετάρτη. Εκεί στην αίθουσα του Αγίου Νικολάου μας υποδέχτηκε ο πατήρ Άγγελος και οι κοπέλες που είχαν την ευθύνη του σεμιναρίου και συντόνιζαν την ομάδα. «Μπα, σκέφτηκα, τόσο νέες! Και τι ξέρουν; Πότε πρόλαβαν να μάθουν;». Αμηχανία, προβληματισμός, έκπληξη, μα και προσδοκία και ελπίδα γεννήθηκε μέσα μου. Δε μπορεί να κάνει λάθος η Εκκλησία μας! Πώς μπορώ να γυρίσω την πλάτη σ’ αυτό το κάλεσμα; Πράγματι έτσι ήταν. Από την πρώτη συνάντηση, αλλά και στις επόμενες η μία έκπληξη διαδεχόταν την άλλη. Τα κορίτσια, η Φωτεινή, η Μάχη και η Έλλη, με όλη τη ζεστασιά και το χαμόγελό τους μας μετέδωσαν τις γνώσεις τους και μας ευαισθητοποίησαν στην πρόληψη. Κι ενώ νομίζαμε ότι όλα τα ξέρουμε, πιαστήκαμε αδιάβαστοι και απροετοίμαστοι σε πολλά θέματα σπουδαία και σημαντικά για το δύσκολο έργο της ανατροφής των παιδιών που μας χάρισε ο Θεός. Θέματα όπως είναι οι εξαρτήσεις, η πρόληψη στην οικογένεια, τα όρια και οι κανόνες καθώς το παιδί μεγαλώνει, η σημασία της επικοινωνίας στην οικογένεια, η σημασία της έκφρασης των συναισθημάτων του παιδιού, η εκπαίδευσή του στην προστασία και τη διατήρηση της ασφάλειάς του, η κακοποίηση και η ενίσχυση της αυτοεκτίμησής του. Σ’ όλο το διάστημα που διήρκησε το σεμινάριο, ανάμικτα ήταν τα συναισθήματα. Άλλοτε απογοήτευση για τα λάθη και την αμέλειά μας και άλλοτε χαρά, ελπίδα και αισιοδοξία γιατί να! κάτι κάναμε σωστό μα και γιατί κάθε φορά μαθαίναμε πολύ σπουδαία πράγματα, δοσμένα μ’ ένα μοναδικό, βιωματικό τρόπο, ώστε να μείνουν μέσα μας, να χτυπούν τον κώδωνα κινδύνου και να μας οδηγούν στο σωστό δρόμο της πρόληψης. Ο κοινός προβληματισμός έφερε όλους τους γονείς κοντά και μας έδωσε την ευκαιρία να γνωριστούμε καλύτερα. Γι’ αυτό θα θέλαμε να συνεχιστεί αυτή η ωραία προσπάθεια και να γίνει γνωστή σε όλους τους γονείς σε όλη την Ελλάδα. Αισθάνομαι την υποχρέωση να εκφράσω εκ μέρους όλης της ομάδας τις θερμές ευχαριστίες μας στις συντονίστριες του σεμιναρίου, που πραγματοποίησαν αυτές τις συναντήσεις. Ιδιαίτερα ευχαριστούμε τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπό μας κ.κ Χριστόδουλο και τους συνεργάτες του, καθώς και τους φιλόξενους ιερείς των ενοριών μας. Β. Σκέψεις για το πρόγραμμα πρόληψης από τις ομάδες των στελεχών Νεότητας : του κυρίου Κ. Σελλά Θα ξεκινήσω με ένα ρητό της Παλαιάς Διαθήκης από το βιβλίο των παροιμιών, που ταιριάζει αρκετά με το έργο του ιδρύματος "Διακονία". Όπως λέγεται: «Αδελφός υπό αδελφού βοηθούμενος ως πόλις οχυρά και υψηλή, ισχύει δε ώσπερ τεθεμελιωμένον Βασίλειον». Αυτό είναι το έργο της εκκλησίας: να στηρίζει τα πονεμένα και απομακρυσμένα από αυτή παιδιά της. Και είναι σίγουρο ότι μπορεί με την παράδοση και τη διδασκαλία της να συμβάλει στην αντιμετώπιση πολλών προβλημάτων που μαστίζουν τους νέους. Εμείς, ως ενεργά μέλη της εκκλησίας, οφείλουμε να υποστηρίζουμε κάθε ενέργειά της, γι’ αυτό και συμμετείχαμε στο πρόγραμμα Αγωγής Υγείας για στελέχη νεότητας. Θελήσαμε να ανταποκριθούμε στην ευκαιρία που μας δίνει η εκκλησία και να μάθουμε περισσότερα σχετικά με την πρόληψη της ουσιοεξάρτησης, για να τα χρησιμοποιήσουμε στο κατηχητικό μας έργο και γενικά στη ζωή μας. Ειλικρινά μπορώ να πω ότι οι προσδοκίες των περισσοτέρων από εμάς εκπληρώθηκαν. Ο βιωματικός τρόπος που γινόταν το σεμινάριο μας ήταν πρωτόγνωρος. Η ενεργή συμμετοχή όλων με διαλόγους, ανταλλαγή εμπειριών, απόψεων και προβληματισμών ενίσχυσαν την ενότητα της ομάδας. Έτσι ακυρωνόταν ο πληκτικός και παραδοσιακός τρόπος διδασκαλίας, όπου ο λόγος ανήκει στον έναν και οι υπόλοιποι τηρούν παθητική στάση, χωρίς καμία ανάμειξη στη συζήτηση. Ένα ευχάριστο παιχνίδι αναπλήρωνε τις κουραστικές και αποθαρρυντικές ώρες λογυδρίων και μαζί με το χιουμοριστικό στοιχείο βοήθησε στο να γίνουμε ομάδα και να ψυχαγωγηθούμε. Το πρόγραμμα ήταν ελκυστικό τόσο ως προς την τεχνική, όσο και ως προς τη θεματολογία του, συνδεδεμένο με την πραγματική ζωή και ανταποκρινόμενο στα ενδιαφέροντα και τις ανησυχίες μας. Ενδεικτικά αναφέρω κάποια θέματα όπως ο εντοπισμός παιδιών υψηλού κινδύνου, το κατηχητικό ως χώρος πρόληψης, στοιχεία για την ομαλή λειτουργία της ομάδας, η ενεργητική ακρόαση, η αντίσταση στις πιέσεις και η ενίσχυση της αυτοεκτίμησης των παιδιών. Η συμμετοχή μου στο σεμινάριο αυτό ήταν μια διαδικασία αφύπνισης και εσωτερικής αλλαγής. Αναθεώρησα παλαιότερες απόψεις μου, άλλαξε ο τρόπος που βλέπω την κατηχητική μου ομάδα, ευαισθητοποιήθηκα και θεωρώ ότι όλοι όσοι συμμετείχαμε σε αυτό το πρόγραμμα θα πρέπει τώρα να αποτελέσουμε φορείς πρόληψης μέσα στην ενορία μας. Ευχαριστούμε θερμά το Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ Χριστόδουλο, καθώς επίσης τη Διεύθυνση και το προσωπικό του Κέντρου Πρόληψης για τη δυνατότητα που μας έδωσαν να βιώσουμε αυτήν την εμπειρία.
|